[Fic KHR] D18 I want you

ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 10 สงครามเริ่มต้น

Chapter 10





 

         "อือ..."




          เสียงครางของร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง ครางขึ้นเพราะแสงอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามาในห้อง  และก็ต้องรู้สึกอึดอัดเพราะมีร่างหนานอนกอดตนอยู่   




         "ออกไปให้พ้นจากตัวผมนะ!!!"




         ฮิบาริร้อง...ไม่สิ..ต้องบอกวส่าตะโกนเลยมากกว่า เพราะเสียงที่ฮิบาริร้องเมื่อกี้ทำให้คนอย่างดีโน่ตื่นได้เลยทีเดียว




         "เดี๋๋ยวสิเคียวยะ!! นายมีอะไรบอกฉันมาก่อนสิ!!! อย่าเพิ่งตะโกนแบบนี้สิ!!"




         ดีโน่ตื่นมาก็ต้องจัดการรวบตัวฮิบาริเอาไว้ก่อน เพราะกลัวว่าฮิบาริจะลุกมาและทำลายข้าวของเพื่อที่จะหนีเขาเป็นแน่




         "ปล่อยผมนะ!..คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะมาแตะต้องตัวผมอีกแล้ว!!ตั้งแต่ที่คุณทำให้ผมเสียเป็นครั้งที่สอง!!"




         ไม่พูดเปล่ายังใช้แรงมากขึ้นเพื่อที่จะออกจากการพันธนาการของดีโน่ให้ได้   แต่ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นผล เพราะดีโน่ใช้แรงรัดฮิบาริให้มาขึ้นอีก   จนฮิบารินิ่งไปดีโน่จึงคลายแรงออกเล็กน้อย  แต่ก็ยังรัดฮิบาริไว้อยู่




         "ทำไมล่ะ...ผมมันไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอ...คุณถึงต้องทำแบบนั้นกับผม..."




         "นายหมายความว่าอย่างไง?"




         "ฮึก...ผมคงดีไม่เท่าผู้หญิงคนนั้นหรอกมั้ง..คุณถึงได้ทำร้ายผมแบบนี้..."




         ฮิบาริพูดพร้อมนำ้ตาที่ไหลพลาก  ...ที่ร้องไห้เนี่ยไม่ใช่เพราะ เสียใจ หรือเศร้าที่จะอะไรหรอกนะ...แต่ร้องไห้เพราะโทษตัวเองอยู่ที่อ่อนแอ และ โดนหลอกใช้ได้ง่ายๆ ขนาดนี้...แต่ใครจะไปรู้ว่า...ที่ดีโน่ทำแบบนี้..คอยตามตื้อ..คอยดูแลฮิบาริอย่างดี...คอนเฝ้ามองอยู่ห่าง...ที่ดีโน่ทำไปทั้งหมดก็เพราะว่า...




         ".....ฉันรักนายนะ...เคียวยะ..."




         ดีโน่ไม่พูดเปล่ายังกระชับอ้อมกอดของเขาให้แน่นขึ้นด้วย...เพราะกลัวว่าฮิบาริจะจากเขาไปไหนอีก.....




         "ฮะ?...ฮึก...เมื่อกี้..คุณว่าอะไรนะ..."




         "...ฉันบอกว่า..'ฉัน-รัก-นาย'....ได้ยินชัดรึยัง...และฉันจะไม่รักใครอีกแล้วนอกจากนาย..."




         ดีโน่ค่อยๆพูดทีละคำเพื่อทวนคำที่เขาเพิ่งพูดไป...และพูดอย่างช้าๆในประโยคหลัง ที่ข้างหูของฮิบาริ เพื่อที่ฮิบาริจะได้ฟังชัดๆ..และครบท้วนทุกคำ




         "...ฉันจะรักนายเพียงคนเดียว...ต่อให้จะต้องสละชีวิตของฉัน...ฉันก็ยอม..."




         ".....ฮึก...อึก..."




         ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากของฮิบาริแม้แต่คำเดียว...มีแต่เสียงสะอื้นออกมาเท่านั้น... ตอนนี้ใบหน้าหวานของฮิบาริซบอยู่กับอกของดีโน่ เพราะดีโน่ดึงไปกอดไว้...และไม่นานก็มีเรื่องที่ได้คาดคิดเกิดขึ้น...




         "...ผมไม่เชื่อคุณเด็ดขาด..."




        เพล้งงงงงงง  เคล้งงงงงงงงงงง  ปังงงงงง




         "ม้าพยศ!!!"




         ประตูที่ถูกเปิดโดยผู้มาเยือนใหม่...ที่ร่างของผู้มาเยือนใหม่นั้น เต็มไปด้วยเลือดที่ไม่มากนัก...และดูท่าว่าน่าจะโกรธจัดซะด้วย...ดีโน่ตกใจมาก.....แต่กลับกับฮิบาริที่ดูจะไม่ตกใจ กลับ ดูว่ามีความหวังมากกว่า...




         "มุคุโร่!!"




         ฮิบาริ ไม่เรียกมุคุโร่เปล่า ยังดีดตัวออกจากดีโน่อย่างรวดร็ว  เพื่อไปหามุคุโร่ และหลบอยู่ข้างหลังมุคุโร่




         "เคียวยะ...ไม่เป้นอะไรนะครับ...เจ็บตรงไหนรึป่าวครับ..."




         "เคียวยะไม่เป็นไร...สะ..สบายดี..ทุกอย่าง..."




         ทั้ง 2 คนพูดกันอย่างแผ่วเบาเพื่อไม่ให้ดีโน่ได้ยิน...แต่ด้วยความสูงที่ต่างกัน  ภาพตอนที่มุคุโร่โน้มหน้าไปถามฮิบาริก็เลยเหมือนว่ามุคุโร่จูบฮิบาริ




         "ผมขออะไรคุณสักอย่างได้มั้ย..ม้าพยศ..!"




         ตอนนี้มุคุโร่พยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเองที่เดือดจัดอย่างเอาเป็นเอาตาย  เพราะว่าเขาไม่อยากทำให้ฮิบาริโดนลูกหลงไปด้วย...




         "ผมขอให้คุณเลิกยุ่งกับเคียวยะ!!!...เพราะผมไม่อยากเห็นเคียวยะต้องเสียใจกับผู้ชายอย่างคุณอีก!!...ผมขอแค่นี้..ได้มั้ย?..."




         ".........."




         "คุณตอบผมมาสิ!!ม้าพยศ!!"




         มุคุโร่พยายามจะเข้าไปหาดีโน่   แต่มือของฮิบาริน้องชายสุดที่รักของเขาได้หยุดร่างของพี่ชายที่ตอนนี้อารมณ์เดือดยิ่งกว่าน้ำเสียอีก...




         "กลับเถอะ...เคียวยะไม่อยากอยู่แล้ว..."




         ".....งั้นก็ได้..พี่เห็นแก่เคียวยะหรอกนะ...."




         .....ผมช่วยคุณได้แค่นี้ล่ะนะ.....




         .....ลาก่อน.....ดีโน่.....





ณ  ฐานทัพมิฟีโอเล่




         อเลาดิ..........................




         "เดม่อน.....?"




         เชื่อใจฉันนะ...ฉันจะมาช่วยนาย..............ในอีกไม่ช้านี้................................




        "Demon!!!"




         วันนี้เป็นวันที่ 10 แล้วที่ อเลาดิละเมอ เพ้อแบบนี้...ซึ่งแน่นอนว่า ต้นหตุนั้นมาจากกระแสจิตที่เดม่อนส่งมาให้ทุกๆวัน..แต่หารู้ได้รึไม่ว่า คนที่รับกระแสจิตของตนนั้นนับวันยิ่งคิด จิตตกขึ้นทุกวัน  ร้องไห้แทบจะทุกครั้ง...




         "ฮึก....เดม่อน....เมื่อไหร่......เมื่อไหร่..ฮึก...ที่นาย...จะมาช่วยฉัน..อออกจากที่นี่สักที..ฮืออ"




เมื่อ 3 ปีที่แล้ว




ณ  หลังโบสถ์แห่งหนึ่ง




         "ฉันสาบานต่อหน้านาย ด้วยเกียจติของฉันว่า...ฉันจะรักนายเพียงคนเดียว...ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น..ไม่ว่านายจะตกอยู่ในอันตรายขนาดไหน...ฉันจะไปช่วยนายเอง..."




         "คุณสาบานแล้วนะ...ถ้าคุณผิดคำสาบาน ..ผมจะตามไปฆ่าคุณให้ตายคามือเลย...."




         "...ถ้าฉันผิดคำสาบานน่ะนะ..."




         เดม่อนพูด  ก่อนที่จะควักของบางอย่างออกมาจากกระเป๋า....มันคือกล่องสีเหลี่ยมจัตุรัสเล็กๆ สีดำ  และพอเดม่อนเปิดมันออกมา  อเลาดิ ก็ถึงกัับตกใจกับสิ่งที่อยู่ข้างในกล่อง กล่องนั้น...สิ่งที่มันอยู่ในนั้นคือ.....




         "เดม่อน....."




         "....แหวนวงนี้น่ะ...เป็นเครื่องหมาย และ สัญลักษณ์ว่า...ฉันจะไม่ผิดคำสาบานเด็ดขาด...."




         พูดจบ  เดม่อนก็เอาแหวนออกจากกล่อง แหวนนั้นเป็นแหวนเงินแท้สะท้อนกับแสงสวยงาม บนแหวนมีลายพาดสวยงาม มีการสลักอะไรลงไปในแหวนด้วย..ก็คือ...'D&A' ก็คืออักษรย่อของชื่อทั้ง 2 คน....และจับมือข้างซ้ายของอเลาดิ  และสวมแหวนเข้าที่นิ้วนางข้างซ้ายของอเลาดิ และ จุมพิตไป 1 ที  แล้วลุกขึ้นมากอดอเลาดิ...และพูดกับอเลาดิว่า......




         "...ต่อจากนี้ไป...ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น...แหวนวงนี้ก็จะอยู่กับนาย...ฉันจะอยู่กับนาย..อยู่ข้างๆนาย..."




         ".........."




         "อเลาดิ?...."




         "...ผมก็มีของจะให้คุณเหมือนกัน...."




         อเลาดิพูด   ก่อนที่จะถอยห่างจากเดม่อน  และหยิบของออกมาจากกระเป๋า...มันคือกล่องคล้ายๆกับของเดม่อน...แต่มันเป็นสีขาวพาดดำ....พออเลาดิเปิดออกมาก็พบกับแหวนสีเงินสะท้อนแสงสวยงาม....บนแหวนสลักเหมือนกับของเดม่อนเป๊ะเลยแต่เปลี่ยนเป็น 'A love D' แทน....และอเลาดิก็จับมือข้างซ้ายเดม่อนขึ้นมาและสวมแหวนให้....




         "..!!อเลาดิ.."




         "ผมก็ขอสาบานเหมือนกัน..."



 

---------------------------------------------------------



 

         เป็นไงบ้างงงงงงงงงง....ยังจำกันได้มั้ย??????????? ....เค้าขโทษนะที่ดองงงงงงงงงงงมากกกกกกกกก....ไม่มีเวลาจริงๆ...แต่วันนี้เค้ามาพร้อมกับข่าวดีนะ..เค้ามีงานเสริมทำแล้วววววววว.....แต่เค้าก็ต้องอยู่ในช่วงทดลองงานอยู่ ก็เลยมีเวลามาแต่งให้..แต่ถ้างานเข้าจริงๆ...ก็คงต้องติดประกาศว่างดแต่งสักพัก...ละมั้งเนี่ย??....แต่ยังไงก็ช่วยเชียร์เฮียกับเคียวจังด้วยน้าาาาาาา