ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 8 ความสุขก่อนสงคราม
Chapter 8
"....เคียวยะครับ...ตื่นได้แล้วนะครับ..."
"..อืม.."
มุคุโร่ขำออกมานิดๆ กับท่าทีของฮิบาริ ก่อนที่จะใช้มือทาบหน้าผากของฮิบาริ และถอนหายใจออกมาอย่างดีใจ
"...ค่อยยังชั่ว...ไข้ลดแล้ว.....เดี๋ยวไปตามม้าพยศมารับตัวเคียวยะดีกว่า....ขืนอยู่ที่นี่ได้ไม่สบายอีกแน่..."
ณ คฤหาสน์คาบัคโลเน่
"เฮ้อ~ ~!"
"ถ้าคุณคิดถึงเคียวยะ...คุณก็ไปหาเขาสิครับ..."
ร่างของมุคุโร่ที่มาพร้อมกับสายหมอกสีเทา ปรากฏต่อหน้าผู้เป็นบอสแห่งคาบัคโลเน่ที่ตอนนี้นั่งถอนหายใจอยู่บนโต๊ะทำงานของตัวเอง
"..มุคุโร่....มาทำไม..."
"..ผมแค่จะมาบอกว่า..เคียวยะน่ะไม่สบาย...ตอนนี้ไข้ลดแล้ว...แต่ผมเป็นห่วงว่าเขาจะไม่สบายอีก ถ้าอยู่กับผม... ผมเลยอยากให้คุณไปรับเขามาอยู่ด้วยได้มั้ย..."
"ห๊า!!! เคียวยะไม่สบาย!!"
มุคุโร่ไม่พูดอะไร เพียงแค่พยักหน้ารับดีโน่เพียงแค่นั้น ดีโน่เห็นอย่างนั้นเลยรีบวิ่งออกไปในทันควัน มุคุโร่เลยขำออกมาและคิดว่า ...ดีโน่ ถ้าคุณรักเคียวยะแบบนี้ผมรับรองว่าเคียวยะไม่ทิ้งคุณไปไหนหรอก ...นอกซะจากคุณจะทำให้เคียวยะจากคุณ...ไปเอง...
"โรมาริโอ้เตรียมรถให้ฉันด้วยฉันจะไปรับเคียวยะ!!!"
"ครับ!!"
ณ โกคุโยแลนย์
"เคียวยะ!!"
"ชู่~ ~...อย่่าเสียงดังสิครับ เคียวยะยังหลับอยู่นะครับ..."
"อะ...อืม..."
"...มาช่วยผมอุ้มเคียวยะไปหน่อยสิครับ..ตัวเคียวยะใช่เล็กๆเมื่อไหร่ล่ะ..อีกอย่างผมไม่ค่อยดีอยู่.."
ดีโน่พยักหน้ารับ ก่อนที่จะเดินไปอุ้มฮิบาริ ที่ตอนนี้นอนอยู่บนเตียงที่มีมุคุโร่นั่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล จากฮิบาริเท่าไหร่
"..ผมขอเตือนอะไรคุณอีกอย่างนะครับว่า...ถ้าคุณรักเคียวยะจริง..เขาไม่ทิ้งคุณไปไหนหรอก...นอกซะจาก...."
"...'นอกซะจาก....' ....อะไร.."
"...นอกซะจากคุณ..จะทำให้เขาทิ้งคุณไปเอง..และคนที่เสียใจที่สุดน่าจะเป็นคุณมากกว่าเคียวยะด้วย.."
ณ คฤหาสน์คาบัคโลเน่
"...เคียวยะ..."
ดีโน่พึมพำชื่อของลูกศิษย์อย่างอ้อนวอน ตลอดที่ฮิบาริไปอยู่กับมุคุโร่ เขากินไม่ได้ นอนไม่หลับ ในหัวคิดแต่เรื่องที่ทะเลาะกันตอนนั้น มันคงเป็นบทเรียนให้กับดีโน่อย่างดีเลยล่ะ...
"...โรมาริโอ้ช่วยเฝ้าเคียวยะแทนฉันหน่อยนะ...ฉันจะไปหาเดม่อน.."
"ครับ...."
ณ โรงพยาบาล
"เดม่อน..เป็นไงบ้าง..."
"...ก็ดีแหละ...แต่ถ้าจะดีกว่านี้ นายควรจะให้ฉันไปหาอเลาดิ..!"
ดีโน่ขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น ...ยังไม่เลิกคิดเรื่องอเลาดิอีกหรอ...นายนี่งมงายจังเลยนะ...เดม่อน....
"...งั้นหรอ....."
ณ ฐานทัพมิฟิโอเล่
"...Demon..."
อเลาดิที่นอนอยู่ละเมอพูดชื่อของเดม่อนออก ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรหรอกนะถึงได้พูดออกมา แต่ที่ฟันธงได้ก็คือ ตอนนี้...อเลาดิ..กำลังกังวลเรื่องของเดม่อนที่เบียคุรันพูดก่อนหน้านี้ คำพูดพวกนั้นยังฝังอยู่ในหัวของอเลาดิไม่ผิดเพี้ยนแม้แต่คำเดียว และในที่อเลาดิกำลังนอนอยู่นั้นก็มีคำพูดของใครลอยมาจากไหนไม่รู้พูดว่า....
.....ไม่ต้องห่วงไปหรอกนะ.....
.....ฉันจะไม่มีวันหักหลังนายเด็ดขาด.....
.....ได้โปรด....เชื่อใจฉันนะ....อเลาดิ.....
"Demon!!!!"
อเลาดิลุกพรวดทันทีที่เสียงนั้นหายไป และปรากฏภาพคนที่เขารู้จักดีนั่นคือ..เดม่อน.. และก็เป็นจังหวะเดียวที่บอสแห่งมิฟิโอเล่เข้ามาพอดี เบียคุรันก็เลยงงกับอาการที่อเลาดิลุกพรวดพราดขึ้นมา และหน้าของอเลาดิก็เต็มไปด้วยเหงื่อเต็มหน้าหมดเลย
"นี่เธอเป็นอะไรเนี่ย~ ~ ~ เหงื่อเต็มหน้าเลยนะ..."
"อย่ามายุ่งกับผม!!!"
อเลาดิสบัดตัวออกจากการที่เบียคุรันมาโอบไหล่เขาไว้ (หลายใจนักนะป๋า//ไรเตอร์) เมื่อเบียคุรันเห็นอย่างนั้นก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่ กับการกระทำของอเลาดิ
"..นี่เธอเป็นอะไรเนี่ย..หน้าซีดเชี่ยว...ห๊า!"
"อึก!!"
อเลาดิร้องออกมาด้วยความเจ็บที่เบียคุรันมาบีบกรามเขาไว้และก็ผลักเขาให้นอนลงกับเตียง ก่อนที่เบียคุรันจะจ้องตาของอเลาดิ จ้องลึกลงไปเรื่อยๆ แต่อเลาดิรู้สึกถึงความกดดันที่เบียคุรันสร้างขึ้น เลยพยายามที่จะหลบสายตาของเบียคุรัน แต่มันติดที่ว่าเบียคุรันบีบกรามเข้าไว้นี่ซี้ ~ ~
"...เธอคง..ยังคิดเรื่องของ...เด...."
"หยุดนะ!!!! อย่าพูดนะ!!!"
อเลาดิพูดแทรกขึ้นมาทันทีที่รู้ว่าเบียคุรันจะพูดอะไร เบียคุรันชะงักไปนิด ก่อนที่จะกลับมาเป็นอย่างเดิม และถามอเลาดิอย่างกวนๆ
"..ไม่อยาก....ได้ยินชื่อของ...เดม่อน หรอ"
" หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ..ผมไม่อยากจะฟังอะไร ไม่อยากจะรับรู้อะไรอีกแล้ว..."
เห็นอย่างนั้นเบียคุรันเลยปล่อยให้อเลาดิเป็นอิสระและก็เดินออกมาจากเตียงที่อเลาดินอน อยู่พอสมควร และพูดขึ้นว่า...
"ฉันจะไม่บังคับเธอหรอกนะ..ที่จะให้เลิกกับหมอนั่นน่ะ ..แต่ฉันอยากจะบังคับอะไรเธอสักอย่าง...ฉันขอบังคับเธอ ให้เธอเลิกยุ่งกับเดม่อนและพวกวองโกเล่ทั้งหมด แล้วมาเป็นสมาชิกมิฟิโอเล่กับฉันเถอะนะ...ฉันจะให้เวลาเธอตัดสินใจ..."
และเบียคุรันก็เดินออกจากห้องไป ในห้องตอนนี้เลยมีแค่ อเลาดิ และความคิดของอเลาดิ แค่นั้นเอง ...เดม่อน....ผมควรจะทำอย่างไงดี...ช่วยตอบผมหน่อยเถอะ.....เดม่อน.....
ณ คฤหาสน์คาบัคโลเน่
"อืม..."
"ตื่นแล้วหรอครับ..."
"ที่นี่ที่ไหน...แล้วพี่.."
"คฤหาสน์คาบัคโลเน่ครับ...บอสเป็นคนพาคุณมา.."
ฮิบาริมุ่นคิด ก่อนที่จะลุกพรวดพราดขึ้นมาเพราะรู้ว่าคนที่พาตัวเองมาเป็นใครและก็ลงไปนอนใหม่อีก เพราะรู้สึกปวดหัวจี๊ดขึ้นมาในทันทีที่เขาลุก
"อย่าเพิ่งลุกสิครับ.."
"แล้วนี่..ดีโน่ไปไหน...แล้วพี่.."
"บอสไปหาเดม่อนที่โรงพยาบาลน่ะครับ...ส่วนมุคุโร่ ก็อยู่ที่โกคุโยครับ"
"ดีโน่ไปหาเดม่อนหรอ..ตอนไหนกัน.."
"ตอนที่คุณยังหลับอยู่นี่แหละครับ...เขาบอกว่าให้ช่วยดูแลคุณด้วย.."
....ไอ้ม้าบ้า...จะมาก็มาจะไปก็ไป..ไม่เคยบอกกว่าอะไรก่อนสักนิด....อย่างนี้มาเป็นครูของผมได้อย่างไงกัน....ถูกเจ้าหนูยัดเยียดมารึไง....
"แล้วพะ..มุคุโร่..."
"มุคุโร่ อยู่ที่โกคุโยแลนย์ครับ"
"พาผมไปหาหน่อยได้มั้ย..ถือว่าผมขอร้อง.."
"ก็ได้ครับ.."
ณ โกคุโยแลนย์
"พี่มุคุโร่!!!"
ฮิบาริร้องเรียกมุคุโร่เสียงดังพอสมควร ก่อนที่หมอกสีเทาจะปรากฏต่อหน้าฮิบาริ ก่อนที่จะปรากฏร่างๆหนึ่งที่ไม่ใช่ร่างของมุคุโร่ แต่มันเป็นร่างของ...
"เดม่อน!!...มาได้อย่างไง...แล้วมุคุโร่ล่ะ.."
"มุคุโร่น่ะปลอมตัวเป็นฉันอยู่ที่โรงพยาบาล..ส่วนฉันก็หนีออกมาหลังจากที่มุคุโร่ปลอมตัวเป็นฉันแล้วน่ะ..มุคุโร่เลยบอกว่าให้ฉันมาอยู่ที่นี่จะปลอดภัยกว่า.."
"..แล้วทำไม...."
"อย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้เลยนะ...ขึ้นไปข้างบนก่อนดีกว่านะ.."
ชั้นข้างบนของโกคุโยแลนย์
"รู้สึกเหมือนว่าคุณจะมาอยู่ที่นี่ ตอนที่พี่...ตอนที่มุคุโร่ไปจากที่นี่ทันทีเลยสินะ.."
"อืม..ใช่....แล้วเมื่อกี้นี้เธอจะเรียกมุคุโร่ว่า 'พี่มุคุโร่' หรอ..."
"ปะ..เปล่าซะหน่อย..."
ณ คฤหาสน์คาบัคโลเน่
"โรมาริโอ้แล้วเคียวยะเป็นไงบ้าง.."
"ตื่นแล้วล่ะ...แล้วก็...."
"แล้วก็...อะไร"
"แล้วก็ไปหามุคุโร่ที่โกคุโยแลนย์แล้วครับ...เขาบอกว่าให้ผมกับมาก่อน ไม่ต้องห่วงเขา"
"ว่าไงนะ!!!!"
ณ โกคุโยแลนย์ - ชั้นข้างบน
"อุ่นเหมือนพี่มุคุโร่เลย...แต่อย่างไงพี่มุคุโร่ก็อุ่นกว่าอยู่ดี..."
"ก็พี่ไม่ใช่มุคุโร่นี่...เอาเป็นว่าพี่จะรีบรักษาตัวให้หายดีแล้วก็จะให้มุคุโร่มาอยู่ด้วยก็แล้วกัน"
"ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่นะ พี่เดม่อน.."
เดม่อนยิ้มออกมาบางๆ ก่อนที่จะกระชับกอดของตัวเองให้แน่นขึ้นและก็ดึงตัวของฮิบาริให้เข้า่มาหาตัวเองมากขึ้น
"เคียวยะเนี่ยเหมือนอเลาดิจังนะ...แต่ก็ไม่เหมือนอเลาดิอยู่ดี..เพราะอเลาดิน่ะไม่ค่อยชอบออนเหมือนเคียวยะซักเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะเมินใส่ซะมากกว่า...แต่เวลากลัวเนี่ยน่ารักมากเลยล่ะอเลาดิน่ะ..."
"เอ๋!! อเลาดิกลัวเป็นด้วยหรอ.."
"ใช่..พี่เห็นกับตาตัวเองเลยนะ...อยากรู้มั้ยว่าอเฃาดิกลัวอะไร..."
"อยากๆๆๆๆ"
"อเลาดิน่ะ..กลัว...มุคุโร่ไง..."
ฮิบาริทำหน้างง ....กลัวมุคุโร่งั้นหรอ...อเลาดิเนี่ยนะ...เป็นไปไม่ได้.... ฮิบาริคิด ก่อนที่จะทำหน้างงใส่เดม่อน เลยต้องทำให้เดม่อนต้องอธิบายให้ฮิบาริฟัง
"ก็ตอนที่อเลาดิเจอกับมุคุโร่ครั้งแรกน่ะ...มุคุโร่กับพี่วางแผนกันว่าจะทำอะไรก็ได้ที่ทำให้อเลาดิกลัว..และพี่กับมุคุโร่ก็คิดแผนนึงได้คือ แผนทดสอบความว่องไว...กติกาคือ ใครหลบอาวุธของคนที่เป็นไม่ได้ ก็ถือว่าแพ้ และต้องถูกทำโทษ...และพอมาถึงทีของอเลาดิ พี่กับมุคุโร่ก็เริ่มแผนและก็สำเร็จ อเลาดิแพ้แบบไม่น่าเชื่อ...พอถึงบทลงโทษ มุคุโร่ก็เขาอะไรซักอย่างมาให้อเลาดิดื่มแล้วก็บอกอเลาดิว่าต้องดื่มให้หมด อเลาดิก็ทำตาม และทีนี้พอดื่มเสร็จ อเลาดิรู้สึกเลี่ยนๆกับน้ำที่ให้ดื่ม อเลาดิเลยถามมุคุโร่ว่ามันคือน้ำอะไร มุคุโร่บอกว่าอะไรรู้มั้ย..."
"ไม่รู้..."
"มุคุโร่บอกว่ามันคือน้ำ กิ้งกือปั่นรวมกับสัปปะรดและไส้เดือนน่ะ..ฮ่าๆๆ"
"โห!!พี่กับพี่มุคุโร่เล่นแรงไปรึเปล่า...ถึงแระทั่งกลัวเลยนะ...อย่างนี้ถ้าอเลาดิเจอกับมุคุโร่ไม่เป็นลมตายเพราะเรื่องความหลังหรอ..."
"น่าจะไม่ถึงขนาดนั้นมั้งเคียวยะ...พี่เล่าต่อเลยนะ...หลังจากที่อเลาดิรู้แล้วว่าที่ตัวเองดื่มเข้าไปมันเป็นอะไร อเลาดิก็แทบจะล้มทั้งยืนเลยล่ะ..แต่พี่กับมุคุโร่ก็จับอเลาดิมัดติดกับต้นไม้ไว้และก็ให้มุคุโร่แกล้งแหย่อเลาดิเล่นไปประมาณ2ชั่วโมงได้อเลาดิก็สลบไปเลยล่ะ..กว่าจะตื่นก็เล่นหลับไป 5 วันเต็มๆเลยล่ะนะ.."
"ฮ่าๆๆๆ/ฮ่าๆๆๆ"
ตึก ตึก ตึก ปัง!!
"เคียวยะ!!!"
"อ๊ะ!!ดีโน่!!!"
ดีโน่ชะงักไปนิดกับท่าทีของลูกศิษย์ตัวเองที่ไปนอนคลุกคลีอยู่กับเดม่อน แถมเดม่อนยังโอบเอวฮิบาริและอีกมือก็ยังเล่นผมของฮิบาริอีก ส่วนฮิบาริก็นอนเอามือทั้งสองข้างไปข้องไว้กับคอของเดม่อน แถมทั้งคู่ยังนอนทับกับอยู่บนเตียงอีกต่างหาก
"นี่มันหมายความว่าไงกันเคียวยะ!!!"
"ดีโน่..คือว่า...."
"ไปกับเขาก่อนดีกว่านะเคียวยะ..จะได้ไม่เป็นเรื่องอีก"
"ได้.."
ณ ข้างล่างของโกคุโยแลนย์ - รถของดีโน่
"ดีโน่..คือว่าผม..."
"เข้าไป...!!"
"ดีโน่.."
"บอกว่าให้เข้าไป!!"
......อะไรอีกล่ะ.....
......ผมทำอะไรผิดอีกล่ะ.....
......บอกผมทีได้มั้ย ว่าผมทำอะไรผิด.....
....นภาสีทอง.....
....กำลังจะ.....
....กลืนกินเมฆาที่ล่องลอยไปตามใจตน.....
....แบบไม่ปราณี.....
"..อืม.."
มุคุโร่ขำออกมานิดๆ กับท่าทีของฮิบาริ ก่อนที่จะใช้มือทาบหน้าผากของฮิบาริ และถอนหายใจออกมาอย่างดีใจ
"...ค่อยยังชั่ว...ไข้ลดแล้ว.....เดี๋ยวไปตามม้าพยศมารับตัวเคียวยะดีกว่า....ขืนอยู่ที่นี่ได้ไม่สบายอีกแน่..."
ณ คฤหาสน์คาบัคโลเน่
"เฮ้อ~ ~!"
"ถ้าคุณคิดถึงเคียวยะ...คุณก็ไปหาเขาสิครับ..."
ร่างของมุคุโร่ที่มาพร้อมกับสายหมอกสีเทา ปรากฏต่อหน้าผู้เป็นบอสแห่งคาบัคโลเน่ที่ตอนนี้นั่งถอนหายใจอยู่บนโต๊ะทำงานของตัวเอง
"..มุคุโร่....มาทำไม..."
"..ผมแค่จะมาบอกว่า..เคียวยะน่ะไม่สบาย...ตอนนี้ไข้ลดแล้ว...แต่ผมเป็นห่วงว่าเขาจะไม่สบายอีก ถ้าอยู่กับผม... ผมเลยอยากให้คุณไปรับเขามาอยู่ด้วยได้มั้ย..."
"ห๊า!!! เคียวยะไม่สบาย!!"
มุคุโร่ไม่พูดอะไร เพียงแค่พยักหน้ารับดีโน่เพียงแค่นั้น ดีโน่เห็นอย่างนั้นเลยรีบวิ่งออกไปในทันควัน มุคุโร่เลยขำออกมาและคิดว่า ...ดีโน่ ถ้าคุณรักเคียวยะแบบนี้ผมรับรองว่าเคียวยะไม่ทิ้งคุณไปไหนหรอก ...นอกซะจากคุณจะทำให้เคียวยะจากคุณ...ไปเอง...
"โรมาริโอ้เตรียมรถให้ฉันด้วยฉันจะไปรับเคียวยะ!!!"
"ครับ!!"
ณ โกคุโยแลนย์
"เคียวยะ!!"
"ชู่~ ~...อย่่าเสียงดังสิครับ เคียวยะยังหลับอยู่นะครับ..."
"อะ...อืม..."
"...มาช่วยผมอุ้มเคียวยะไปหน่อยสิครับ..ตัวเคียวยะใช่เล็กๆเมื่อไหร่ล่ะ..อีกอย่างผมไม่ค่อยดีอยู่.."
ดีโน่พยักหน้ารับ ก่อนที่จะเดินไปอุ้มฮิบาริ ที่ตอนนี้นอนอยู่บนเตียงที่มีมุคุโร่นั่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล จากฮิบาริเท่าไหร่
"..ผมขอเตือนอะไรคุณอีกอย่างนะครับว่า...ถ้าคุณรักเคียวยะจริง..เขาไม่ทิ้งคุณไปไหนหรอก...นอกซะจาก...."
"...'นอกซะจาก....' ....อะไร.."
"...นอกซะจากคุณ..จะทำให้เขาทิ้งคุณไปเอง..และคนที่เสียใจที่สุดน่าจะเป็นคุณมากกว่าเคียวยะด้วย.."
ณ คฤหาสน์คาบัคโลเน่
"...เคียวยะ..."
ดีโน่พึมพำชื่อของลูกศิษย์อย่างอ้อนวอน ตลอดที่ฮิบาริไปอยู่กับมุคุโร่ เขากินไม่ได้ นอนไม่หลับ ในหัวคิดแต่เรื่องที่ทะเลาะกันตอนนั้น มันคงเป็นบทเรียนให้กับดีโน่อย่างดีเลยล่ะ...
"...โรมาริโอ้ช่วยเฝ้าเคียวยะแทนฉันหน่อยนะ...ฉันจะไปหาเดม่อน.."
"ครับ...."
ณ โรงพยาบาล
"เดม่อน..เป็นไงบ้าง..."
"...ก็ดีแหละ...แต่ถ้าจะดีกว่านี้ นายควรจะให้ฉันไปหาอเลาดิ..!"
ดีโน่ขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น ...ยังไม่เลิกคิดเรื่องอเลาดิอีกหรอ...นายนี่งมงายจังเลยนะ...เดม่อน....
"...งั้นหรอ....."
ณ ฐานทัพมิฟิโอเล่
"...Demon..."
อเลาดิที่นอนอยู่ละเมอพูดชื่อของเดม่อนออก ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรหรอกนะถึงได้พูดออกมา แต่ที่ฟันธงได้ก็คือ ตอนนี้...อเลาดิ..กำลังกังวลเรื่องของเดม่อนที่เบียคุรันพูดก่อนหน้านี้ คำพูดพวกนั้นยังฝังอยู่ในหัวของอเลาดิไม่ผิดเพี้ยนแม้แต่คำเดียว และในที่อเลาดิกำลังนอนอยู่นั้นก็มีคำพูดของใครลอยมาจากไหนไม่รู้พูดว่า....
.....ไม่ต้องห่วงไปหรอกนะ.....
.....ฉันจะไม่มีวันหักหลังนายเด็ดขาด.....
.....ได้โปรด....เชื่อใจฉันนะ....อเลาดิ.....
"Demon!!!!"
อเลาดิลุกพรวดทันทีที่เสียงนั้นหายไป และปรากฏภาพคนที่เขารู้จักดีนั่นคือ..เดม่อน.. และก็เป็นจังหวะเดียวที่บอสแห่งมิฟิโอเล่เข้ามาพอดี เบียคุรันก็เลยงงกับอาการที่อเลาดิลุกพรวดพราดขึ้นมา และหน้าของอเลาดิก็เต็มไปด้วยเหงื่อเต็มหน้าหมดเลย
"นี่เธอเป็นอะไรเนี่ย~ ~ ~ เหงื่อเต็มหน้าเลยนะ..."
"อย่ามายุ่งกับผม!!!"
อเลาดิสบัดตัวออกจากการที่เบียคุรันมาโอบไหล่เขาไว้ (หลายใจนักนะป๋า//ไรเตอร์) เมื่อเบียคุรันเห็นอย่างนั้นก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่ กับการกระทำของอเลาดิ
"..นี่เธอเป็นอะไรเนี่ย..หน้าซีดเชี่ยว...ห๊า!"
"อึก!!"
อเลาดิร้องออกมาด้วยความเจ็บที่เบียคุรันมาบีบกรามเขาไว้และก็ผลักเขาให้นอนลงกับเตียง ก่อนที่เบียคุรันจะจ้องตาของอเลาดิ จ้องลึกลงไปเรื่อยๆ แต่อเลาดิรู้สึกถึงความกดดันที่เบียคุรันสร้างขึ้น เลยพยายามที่จะหลบสายตาของเบียคุรัน แต่มันติดที่ว่าเบียคุรันบีบกรามเข้าไว้นี่ซี้ ~ ~
"...เธอคง..ยังคิดเรื่องของ...เด...."
"หยุดนะ!!!! อย่าพูดนะ!!!"
อเลาดิพูดแทรกขึ้นมาทันทีที่รู้ว่าเบียคุรันจะพูดอะไร เบียคุรันชะงักไปนิด ก่อนที่จะกลับมาเป็นอย่างเดิม และถามอเลาดิอย่างกวนๆ
"..ไม่อยาก....ได้ยินชื่อของ...เดม่อน หรอ"
" หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ..ผมไม่อยากจะฟังอะไร ไม่อยากจะรับรู้อะไรอีกแล้ว..."
เห็นอย่างนั้นเบียคุรันเลยปล่อยให้อเลาดิเป็นอิสระและก็เดินออกมาจากเตียงที่อเลาดินอน อยู่พอสมควร และพูดขึ้นว่า...
"ฉันจะไม่บังคับเธอหรอกนะ..ที่จะให้เลิกกับหมอนั่นน่ะ ..แต่ฉันอยากจะบังคับอะไรเธอสักอย่าง...ฉันขอบังคับเธอ ให้เธอเลิกยุ่งกับเดม่อนและพวกวองโกเล่ทั้งหมด แล้วมาเป็นสมาชิกมิฟิโอเล่กับฉันเถอะนะ...ฉันจะให้เวลาเธอตัดสินใจ..."
และเบียคุรันก็เดินออกจากห้องไป ในห้องตอนนี้เลยมีแค่ อเลาดิ และความคิดของอเลาดิ แค่นั้นเอง ...เดม่อน....ผมควรจะทำอย่างไงดี...ช่วยตอบผมหน่อยเถอะ.....เดม่อน.....
ณ คฤหาสน์คาบัคโลเน่
"อืม..."
"ตื่นแล้วหรอครับ..."
"ที่นี่ที่ไหน...แล้วพี่.."
"คฤหาสน์คาบัคโลเน่ครับ...บอสเป็นคนพาคุณมา.."
ฮิบาริมุ่นคิด ก่อนที่จะลุกพรวดพราดขึ้นมาเพราะรู้ว่าคนที่พาตัวเองมาเป็นใครและก็ลงไปนอนใหม่อีก เพราะรู้สึกปวดหัวจี๊ดขึ้นมาในทันทีที่เขาลุก
"อย่าเพิ่งลุกสิครับ.."
"แล้วนี่..ดีโน่ไปไหน...แล้วพี่.."
"บอสไปหาเดม่อนที่โรงพยาบาลน่ะครับ...ส่วนมุคุโร่ ก็อยู่ที่โกคุโยครับ"
"ดีโน่ไปหาเดม่อนหรอ..ตอนไหนกัน.."
"ตอนที่คุณยังหลับอยู่นี่แหละครับ...เขาบอกว่าให้ช่วยดูแลคุณด้วย.."
....ไอ้ม้าบ้า...จะมาก็มาจะไปก็ไป..ไม่เคยบอกกว่าอะไรก่อนสักนิด....อย่างนี้มาเป็นครูของผมได้อย่างไงกัน....ถูกเจ้าหนูยัดเยียดมารึไง....
"แล้วพะ..มุคุโร่..."
"มุคุโร่ อยู่ที่โกคุโยแลนย์ครับ"
"พาผมไปหาหน่อยได้มั้ย..ถือว่าผมขอร้อง.."
"ก็ได้ครับ.."
ณ โกคุโยแลนย์
"พี่มุคุโร่!!!"
ฮิบาริร้องเรียกมุคุโร่เสียงดังพอสมควร ก่อนที่หมอกสีเทาจะปรากฏต่อหน้าฮิบาริ ก่อนที่จะปรากฏร่างๆหนึ่งที่ไม่ใช่ร่างของมุคุโร่ แต่มันเป็นร่างของ...
"เดม่อน!!...มาได้อย่างไง...แล้วมุคุโร่ล่ะ.."
"มุคุโร่น่ะปลอมตัวเป็นฉันอยู่ที่โรงพยาบาล..ส่วนฉันก็หนีออกมาหลังจากที่มุคุโร่ปลอมตัวเป็นฉันแล้วน่ะ..มุคุโร่เลยบอกว่าให้ฉันมาอยู่ที่นี่จะปลอดภัยกว่า.."
"..แล้วทำไม...."
"อย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้เลยนะ...ขึ้นไปข้างบนก่อนดีกว่านะ.."
ชั้นข้างบนของโกคุโยแลนย์
"รู้สึกเหมือนว่าคุณจะมาอยู่ที่นี่ ตอนที่พี่...ตอนที่มุคุโร่ไปจากที่นี่ทันทีเลยสินะ.."
"อืม..ใช่....แล้วเมื่อกี้นี้เธอจะเรียกมุคุโร่ว่า 'พี่มุคุโร่' หรอ..."
"ปะ..เปล่าซะหน่อย..."
ณ คฤหาสน์คาบัคโลเน่
"โรมาริโอ้แล้วเคียวยะเป็นไงบ้าง.."
"ตื่นแล้วล่ะ...แล้วก็...."
"แล้วก็...อะไร"
"แล้วก็ไปหามุคุโร่ที่โกคุโยแลนย์แล้วครับ...เขาบอกว่าให้ผมกับมาก่อน ไม่ต้องห่วงเขา"
"ว่าไงนะ!!!!"
ณ โกคุโยแลนย์ - ชั้นข้างบน
"อุ่นเหมือนพี่มุคุโร่เลย...แต่อย่างไงพี่มุคุโร่ก็อุ่นกว่าอยู่ดี..."
"ก็พี่ไม่ใช่มุคุโร่นี่...เอาเป็นว่าพี่จะรีบรักษาตัวให้หายดีแล้วก็จะให้มุคุโร่มาอยู่ด้วยก็แล้วกัน"
"ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่นะ พี่เดม่อน.."
เดม่อนยิ้มออกมาบางๆ ก่อนที่จะกระชับกอดของตัวเองให้แน่นขึ้นและก็ดึงตัวของฮิบาริให้เข้า่มาหาตัวเองมากขึ้น
"เคียวยะเนี่ยเหมือนอเลาดิจังนะ...แต่ก็ไม่เหมือนอเลาดิอยู่ดี..เพราะอเลาดิน่ะไม่ค่อยชอบออนเหมือนเคียวยะซักเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะเมินใส่ซะมากกว่า...แต่เวลากลัวเนี่ยน่ารักมากเลยล่ะอเลาดิน่ะ..."
"เอ๋!! อเลาดิกลัวเป็นด้วยหรอ.."
"ใช่..พี่เห็นกับตาตัวเองเลยนะ...อยากรู้มั้ยว่าอเฃาดิกลัวอะไร..."
"อยากๆๆๆๆ"
"อเลาดิน่ะ..กลัว...มุคุโร่ไง..."
ฮิบาริทำหน้างง ....กลัวมุคุโร่งั้นหรอ...อเลาดิเนี่ยนะ...เป็นไปไม่ได้.... ฮิบาริคิด ก่อนที่จะทำหน้างงใส่เดม่อน เลยต้องทำให้เดม่อนต้องอธิบายให้ฮิบาริฟัง
"ก็ตอนที่อเลาดิเจอกับมุคุโร่ครั้งแรกน่ะ...มุคุโร่กับพี่วางแผนกันว่าจะทำอะไรก็ได้ที่ทำให้อเลาดิกลัว..และพี่กับมุคุโร่ก็คิดแผนนึงได้คือ แผนทดสอบความว่องไว...กติกาคือ ใครหลบอาวุธของคนที่เป็นไม่ได้ ก็ถือว่าแพ้ และต้องถูกทำโทษ...และพอมาถึงทีของอเลาดิ พี่กับมุคุโร่ก็เริ่มแผนและก็สำเร็จ อเลาดิแพ้แบบไม่น่าเชื่อ...พอถึงบทลงโทษ มุคุโร่ก็เขาอะไรซักอย่างมาให้อเลาดิดื่มแล้วก็บอกอเลาดิว่าต้องดื่มให้หมด อเลาดิก็ทำตาม และทีนี้พอดื่มเสร็จ อเลาดิรู้สึกเลี่ยนๆกับน้ำที่ให้ดื่ม อเลาดิเลยถามมุคุโร่ว่ามันคือน้ำอะไร มุคุโร่บอกว่าอะไรรู้มั้ย..."
"ไม่รู้..."
"มุคุโร่บอกว่ามันคือน้ำ กิ้งกือปั่นรวมกับสัปปะรดและไส้เดือนน่ะ..ฮ่าๆๆ"
"โห!!พี่กับพี่มุคุโร่เล่นแรงไปรึเปล่า...ถึงแระทั่งกลัวเลยนะ...อย่างนี้ถ้าอเลาดิเจอกับมุคุโร่ไม่เป็นลมตายเพราะเรื่องความหลังหรอ..."
"น่าจะไม่ถึงขนาดนั้นมั้งเคียวยะ...พี่เล่าต่อเลยนะ...หลังจากที่อเลาดิรู้แล้วว่าที่ตัวเองดื่มเข้าไปมันเป็นอะไร อเลาดิก็แทบจะล้มทั้งยืนเลยล่ะ..แต่พี่กับมุคุโร่ก็จับอเลาดิมัดติดกับต้นไม้ไว้และก็ให้มุคุโร่แกล้งแหย่อเลาดิเล่นไปประมาณ2ชั่วโมงได้อเลาดิก็สลบไปเลยล่ะ..กว่าจะตื่นก็เล่นหลับไป 5 วันเต็มๆเลยล่ะนะ.."
"ฮ่าๆๆๆ/ฮ่าๆๆๆ"
ตึก ตึก ตึก ปัง!!
"เคียวยะ!!!"
"อ๊ะ!!ดีโน่!!!"
ดีโน่ชะงักไปนิดกับท่าทีของลูกศิษย์ตัวเองที่ไปนอนคลุกคลีอยู่กับเดม่อน แถมเดม่อนยังโอบเอวฮิบาริและอีกมือก็ยังเล่นผมของฮิบาริอีก ส่วนฮิบาริก็นอนเอามือทั้งสองข้างไปข้องไว้กับคอของเดม่อน แถมทั้งคู่ยังนอนทับกับอยู่บนเตียงอีกต่างหาก
"นี่มันหมายความว่าไงกันเคียวยะ!!!"
"ดีโน่..คือว่า...."
"ไปกับเขาก่อนดีกว่านะเคียวยะ..จะได้ไม่เป็นเรื่องอีก"
"ได้.."
ณ ข้างล่างของโกคุโยแลนย์ - รถของดีโน่
"ดีโน่..คือว่าผม..."
"เข้าไป...!!"
"ดีโน่.."
"บอกว่าให้เข้าไป!!"
......อะไรอีกล่ะ.....
......ผมทำอะไรผิดอีกล่ะ.....
......บอกผมทีได้มั้ย ว่าผมทำอะไรผิด.....
....นภาสีทอง.....
....กำลังจะ.....
....กลืนกินเมฆาที่ล่องลอยไปตามใจตน.....
....แบบไม่ปราณี.....
----------------------------------------------------
ตอนนี้เคียวจังจะมีบทมากและก็จะทำคาใจตัวเองไปนิดหน่อยนะ แต่ก็ยังน่ารักทีสูดดดดดดดดดดดดดดดด แต่ดีโน่ก็นะ ไม่เข้าใจเคียวจังเลยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ติดตามต่อไปจนจบนะ ตอนจบเศร้ามากขอบอก บ๊าย บายย!~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
ติดตามต่อไปจนจบนะ ตอนจบเศร้ามากขอบอก บ๊าย บายย!~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น