ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 6 ความสนใจ และ ความเสียใจ
Chapter 6
"เคียวยะ!...ตื่นได้แล้วนะ!!"
"....อืม...ขอนอนอีกหน่อยนะ...."
"ไม่ได้นะเคียวยะ... นายต้องไปโรงเรียนไม่ใช่หรอ..?"
ฮิบาริก็ยังไม่สนใจก็ยังจะนอนต่ออีก ดีโน่ก็ไม่ได้ว่าอะไร กลับปล่อยให้ฮิบารินอนต่อไปซะด้วยซ้ำ...ใจจริงดีโน่ก็อยากให้ฮิบาริอยู่กับเขานานซะด้วยซ้ำ..จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไป..จนถึงตอน 9 โมงกว่าๆ..
"...อืม..."
"ตื่นแล้วหรอ..เคียวยะ..นายหลับไปนานเลยนะ.."
"...นี่มัน..กี่โมงแล้วเนี่ย..."
"..9 โมงกว่าๆแล้วล่ะ..."
"ห๊า!!!!"
ร่างบางร้องอย่างตกใจ ก่อนที่จะรีบลุกพรวดขึ้นจากเตียงและรีบแต่งตัวเพื่อที่จะไปข้างนอก นั่นทำให้้ร่างสูงที่ยืนดูอยู่นั้นสงสัย...จะรีบไปไหนของเค้ากันนะ...ร่างสูงคิด ก่อนที่จะเดินเข้าใกล้ร่างบางที่รีบแต่งตัวอยู่หน้าประตูตู้เสื้อผ้า
"นี่นายจะรีบไปไหนเนี่ย เคียวยะ?"
"ผมมีนัดอยู่ตอน 10 โมง..แล้วกว่าจะเดินทางไป..กว่าจะอะไรอีก..ผมถึงได้รีบอยู่นี่ไง.."
ร่างบางตอบร่างสูงอย่างรีบๆ ก่อนที่จะรีบแต่งตัว และเก็บของ หลังจากนั้นก็รีบเดินลงบันไดไป แต่ระหว่างที่เดินลงบันไดนั้น เขาได้เจอกับ...
"คาเซีย..."
"สวัสดีค่ะ..เอิ่ม..ไม่ทราบว่าดีโน่อยู่รึเปล่าค่ะ.."
"อยู่ในห้องนั่นแหละ"
ฮิบารตอบคาเซียอย่างไม่สนใจ ก่อนที่เดินลงบันไดไปอย่างรีบๆ ...จะมาหาอะไรกันนักหนา...เป็นโรคขาดผู้ชายไม่ได้รึไงกันนะ... คิดพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเลื่อนหาเบอร์ของเทะสึ ก่อนที่จะกดโทรออก
"ฮัลโหล..เทะสึหรอ...ช่วยมาฉันที่บ้านม้าพยศหน่อยสิ.."
"ครับ..เดี๋ยวผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ"
"มีอะไรถึงได้มาหรอ...คาเซีย"
ผู้เป็นบอสแห่งคาบัคโลเน่พูดถามผู้มาเยือนอย่างไม่รีบร้อน เพราะเห็นว่าเธอไม่ได้รีบร้อนอะไร ก็เลยถามแบบไม่รีบร้อนอะไรซักเท่าไหร่
"..เด็กคนนั้นเป็นใครหรอค่ะ...ฉันเห็นเขามาค้างที่นี่บ่อยๆ จนฉันแทบจะคิดว่าเขาเป็นคนในคาบัคโลเน่ซะแล้ว..."
"อ๋อ..ฉันจะแนะนำให้รู้จักแล้วกันนะ..เด็กคนนั้นน่ัะ ชื่อ ฮิบาริ เคียวยะ เป็นผู้พิทักษ์เมฆาแห่งวองโกเล่ แฟมิลี่ น่ะ... เด็กคนนั้นน่ะ เป็นเด็กที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอเลยล่ะนะ.."
....นี่คุณ ถ้าคุณไม่สู้อย่างจริงจัง แหวนวงนี้ผมจะทิ้งล่ะนะ..
"...เป็นเด็กที่ไม่ค่อยทำตามที่คนอื่นสั่งซักเท่าไหร่หรอก..."
....นั่นมันก็เรื่องของผม.. อีกอย่างผมก็ไม่ค่อยชอบให้คนอื่นมาสั่งด้วย...
"...เป็นเด็กที่เอาแต่ใจมากๆด้วย..."
....คุณไม่เกี่ยว..อย่ามายุ่งกับเหยื่อของผม...
"...เป็นเด็กที่สร้างปัญหาให้ฉันมากที่สุดที่เคยเจอมา..."
....คุณไม่ต้องมายุ่งกับผมเลย ผมดูแลตัวเองได้...
"เป็นอย่างนั้นเองหรอค่ะ..ชื่อเคียวยะสินะค่ะ..."
"อืม.."
ดีโน่บอกทุกอย่างเกี่ยวกับฮิบาริให้คาเซียฟัง คาเซียก็ฟังไปยิ้มไป ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรหรอกนะเธอถึงได้ยิ้ม แต่ที่รู้ๆดีโน่ไม่เห็นรอยยิ้มที่ถูกปั้นขึ้นมาด้วยความสะใจ
"ถ้าอย่างนั้นฉันกลับก่อนนะค่ะ ดีโน่..."
ดีโน่ไม่พูดอะไร แต่พยักหน้ารับอย่างคนหมดแรง ก่อนที่คาเซียจะลุกและเดินออกไปจากห้องรับแขกไป
...เคียวยะ...
...นายยัง...รักฉันอยู่รึเปล่า...
...ฉันน่ะอยากจะรู้จริงๆเลย...
...ช่วยตอบฉันทีสิ...เคียวยะ...
ณ โรงเรียน นามิโมริ
"รุ่นที่สิบคร้าบบบบ ~ ~ ~ "
"อ้าว!! โกคุเดระคุง มีอะไรรึเปล่า.."
"คือ..แบบว่า..ซุบซิบๆๆ"
"อืม...ได้สิ.."
เย็นของวันนั้น
"โย่ว!! สินะ เป็นไงบ้าง...แล้วเคียวยะล่ะ.."
"ดีครับ คุณดีโน่ ผมสบายดีครับ ...ส่วนคุณฮิบาริ..เอิ่ม..."
สึนะพูดตอบกลับจากคำถามของดีโน่ที่ถามเกี่ยวกับเขา แต่พอจะตอบคำถามที่เกี่ยวกับฮิบาริ กลับอ้ำอึ้งที่จะตอบ นั่นทำให้ดีโน่สงสัยมาก เลยทำให้ดีโน่ต้องถามขึ้นอีกครั้ง
"ว่าไง สึนะ เคียวยะล่ะ.."
"เอิ่ม...วันนี้..คุณฮิบาริ..ไม่ได้มาโรงเรียนครับ...ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับว่า คุณฮิบาริไปไหนน่ะครับ"
"งั้นหรอ..."
ดีโน่ตอบสึนะ พลางคิดนิกย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ เขารู้สึกเหมือนว่าเขาจะคิดออะไรบางอย่างๆได้นะ และในขณะนั้นก็มีประโยค ประโยคนึงลอยมาจากไหนก็ไม่รู้เข้ามาในหัวของดีโน่
...ผมมีนัดอยู่ 10 โมง..แล้วกว่าผมจะเดินไป..กว่าจะอะไรอีก ...ผมถึงได้รีบอยู่นี่ไง...
....หรือว่า..เคียวยะจะไป...
"นี่คุณถ้าคุณยังไม่ยอมบอกผม..ผมจะขย้ำคุณให้ตายเดี๋ยวนี้เลยนะ.."
"คึหึหึหึ...จะรีบร้อนไปไหนหรอครับ...ฮิบาริ เคียวยะ.."
มุคุโร่บอกก่อนที่จะออกแรงผลักให้ตนเป็นฝ่ายคล่อมฮิบาริ ก่อนที่จะเอาอาวุธคู่กายของตัวเองมาจ่อที่คอของฮิบาริิ
"ผมว่า..เรามาทำสัญญากันดีกว่านะครับ..ฮิบาริ เคียวยะ..เรื่องนั้นน่ะช่างมันเถอะครับ..."
"ไม่!! อย่างไงผมก็จะรู้ให้ได้ว่าทำไม!!"
ฮิบาริบอก ก่อนที่จะสบัดตัวให้หลุดจากพันธนาการที่มุคุโร่ทำอยู่ แต่มันไม่เป็นผลเนื่องจากคนที่คล่อมเขาอยู่ตัวใหญ่กว่าเขามาก ความต่างจากส่วนสูง ฮิบาริแค่ 169 ซม. แต่ มุคุโร่ตั้ง 177 ซม. ส่วนน้ำหนักนั้นสำคัญเพราะตอนนี้มุคุโร่ใช้น้ำหนักตัวในการหยุดคนตรงหน้า ฮิบาริแค่ 58 กก. แต่ มุคุโร่ตั้ง 62 กก. แน่ะ
"อย่างไงเธอก็หนีจากผมไม่พ้นหรอกครับ..ฮิบาริ เคียวยะ..เอาล่ะเรามาทำสัญญากันดีกว่านะครับ..คึึหึหึหึ.."
...ดีโน่...
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ มุคุโร่!!"
ในช่วงวินาทีสุดท้ายของชีวิตฮิบาริจะดับลง ดีโน่ก็มาทันพอดี นั่นทำให้ฮิบาริ และ มุคุดร่ ตกใจมาก...ทำไมม้าพยศถึงได้รู้ล่ะ...หรือว่า...
"ดีโน่....!!"
"นี่นายกำลังทำอะไร เคียวยะ.."
"..ก็ทำสัญญาไงครับ..."
"แล้วเคียวยะตอบนายสักคำรึยังว่าจะสัญญาอะไรนั่นน่ะ"
ดีโน่พูดอย่างไม่รอช้า... และจู่ๆมุคุโร่ก็ลุกออกจากร่างของฮิบาริ และก็หัวเราะออกมาอย่างไม่รู้สาเหตุและก็บอกว่า...
"ผมชนะเธอแล้วนะ 'เคียวยะ' ...อย่าลืมสัญญาที่เราให้กันไว้ล่ะ"
"ผมรู้แล้วน่า..ว่าแต่คุณจะมาทำไม...คุณไม่ได้สนใจผมแล้วนี่..."
ฮิบาริบอก ก่อนที่จะลุกขึ้นและเดินไปหามุคุโร่ และยืนใกล้ๆมุคุโร่อย่างกับคนเป็นแฟนกันนั่นทำให้ดีโน่สงสัยมากว่า...ทำไมเคียวยะถึงได้ไปยืนใกล้มุคุโร่ขนาดนั้น...ปกติแม้แต่จะมองตากันก็ยังจะกัดกันอยู่เลยนี่...
"...ตอนนี้ผมมีคนใหม่แล้ว...เพราะฉะนั้นคุณน่ะกลับไปซะ...ผมจะอยู่กับ 'คนรัก' ของผมที่นี่...เพราะฉะนั้นกลับไปซะ..."
"คึหึหึหึ...เคียวยะ ครับ..อย่าพูดอะไรแรงๆแบบนั้นสิครับ...ไม่น่ารักเลยนะครับ.."
ดีโน่มองคนที่ตัวเองรักมากที่สุดที่ยืนกอดกลมเกลียวอยู่กับ ...อดีตศัตรูตัวฉกาดของพวกเขา ที่ครั้งหนึ่งเคยสู้กันจน ปางตาย
"...เดี๋ยวสิ มุคุโร่...อย่าทำแบบนี้น่า ผมจั๊กจี้นะ...อีกอย่าง...ดีโน่ยังอยู่ตรงนั้นอยู่นะ.."
"ไม่ต้องสนใจเขาหรอก ถ้าหากเขาอยากอยู่ก็ให้เขาอยู่ไปเถอะครับ...ตอนนี้พวกเรามาต่อกันดีกว่านะครับ"
"ฮ่าๆๆๆ..มันจั๊กจี้นะ..มุคุโร่.."
ฮิบาริร้องขึ้น เมื่ออีกฝ่ายใช้จมูกซุกไซร้อยู่ตาม หู คอ ท้ายทอยเขา ไม่หยุด แถวยังเร็วขึ้นอีกต่างหากนั้นทำให้ฮิบาริหัวเราะออกมมาด้วยความสุข(?)
"อยู่เฉยๆสิครับ เคียวยะ.."
"ฮ่าๆๆ..ก็มันจั๊กจี้นี่นา...ฮ่าๆๆๆ"
ดีโน่ทนเห็นภาพที่คนที่ตัวเองรักมีความสุขกันกับศัตรูไม่ได้ เจ้าตัวเลยเดินออกไปดื้อๆ โดยที่ไม่ได้บอกอะไรสักอย่าง
...เคียวยะ.....
...นาย.....
...ไม่ได้รักฉันจริงๆแล้วสินะ....
.....นภาที่ไร้เมฆา.....
.....นภาสีทองจะไม่ได้อยู่กับเมฆาสีขาวบริสุทธิ์อีกแล้วหรอ....
.....สิ่งที่แย่งเมฆาสีขาวบริสุทธิ์ไปจากนภาสีทอง....
.....สายหมอกสีเทา ที่มาแย่ง เมฆาขาวบริสุทธิ์ ไปจาก นภาีทอง.....
"....อืม...ขอนอนอีกหน่อยนะ...."
"ไม่ได้นะเคียวยะ... นายต้องไปโรงเรียนไม่ใช่หรอ..?"
ฮิบาริก็ยังไม่สนใจก็ยังจะนอนต่ออีก ดีโน่ก็ไม่ได้ว่าอะไร กลับปล่อยให้ฮิบารินอนต่อไปซะด้วยซ้ำ...ใจจริงดีโน่ก็อยากให้ฮิบาริอยู่กับเขานานซะด้วยซ้ำ..จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไป..จนถึงตอน 9 โมงกว่าๆ..
"...อืม..."
"ตื่นแล้วหรอ..เคียวยะ..นายหลับไปนานเลยนะ.."
"...นี่มัน..กี่โมงแล้วเนี่ย..."
"..9 โมงกว่าๆแล้วล่ะ..."
"ห๊า!!!!"
ร่างบางร้องอย่างตกใจ ก่อนที่จะรีบลุกพรวดขึ้นจากเตียงและรีบแต่งตัวเพื่อที่จะไปข้างนอก นั่นทำให้้ร่างสูงที่ยืนดูอยู่นั้นสงสัย...จะรีบไปไหนของเค้ากันนะ...ร่างสูงคิด ก่อนที่จะเดินเข้าใกล้ร่างบางที่รีบแต่งตัวอยู่หน้าประตูตู้เสื้อผ้า
"นี่นายจะรีบไปไหนเนี่ย เคียวยะ?"
"ผมมีนัดอยู่ตอน 10 โมง..แล้วกว่าจะเดินทางไป..กว่าจะอะไรอีก..ผมถึงได้รีบอยู่นี่ไง.."
ร่างบางตอบร่างสูงอย่างรีบๆ ก่อนที่จะรีบแต่งตัว และเก็บของ หลังจากนั้นก็รีบเดินลงบันไดไป แต่ระหว่างที่เดินลงบันไดนั้น เขาได้เจอกับ...
"คาเซีย..."
"สวัสดีค่ะ..เอิ่ม..ไม่ทราบว่าดีโน่อยู่รึเปล่าค่ะ.."
"อยู่ในห้องนั่นแหละ"
ฮิบารตอบคาเซียอย่างไม่สนใจ ก่อนที่เดินลงบันไดไปอย่างรีบๆ ...จะมาหาอะไรกันนักหนา...เป็นโรคขาดผู้ชายไม่ได้รึไงกันนะ... คิดพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเลื่อนหาเบอร์ของเทะสึ ก่อนที่จะกดโทรออก
"ฮัลโหล..เทะสึหรอ...ช่วยมาฉันที่บ้านม้าพยศหน่อยสิ.."
"ครับ..เดี๋ยวผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ"
"มีอะไรถึงได้มาหรอ...คาเซีย"
ผู้เป็นบอสแห่งคาบัคโลเน่พูดถามผู้มาเยือนอย่างไม่รีบร้อน เพราะเห็นว่าเธอไม่ได้รีบร้อนอะไร ก็เลยถามแบบไม่รีบร้อนอะไรซักเท่าไหร่
"..เด็กคนนั้นเป็นใครหรอค่ะ...ฉันเห็นเขามาค้างที่นี่บ่อยๆ จนฉันแทบจะคิดว่าเขาเป็นคนในคาบัคโลเน่ซะแล้ว..."
"อ๋อ..ฉันจะแนะนำให้รู้จักแล้วกันนะ..เด็กคนนั้นน่ัะ ชื่อ ฮิบาริ เคียวยะ เป็นผู้พิทักษ์เมฆาแห่งวองโกเล่ แฟมิลี่ น่ะ... เด็กคนนั้นน่ะ เป็นเด็กที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอเลยล่ะนะ.."
....นี่คุณ ถ้าคุณไม่สู้อย่างจริงจัง แหวนวงนี้ผมจะทิ้งล่ะนะ..
"...เป็นเด็กที่ไม่ค่อยทำตามที่คนอื่นสั่งซักเท่าไหร่หรอก..."
....นั่นมันก็เรื่องของผม.. อีกอย่างผมก็ไม่ค่อยชอบให้คนอื่นมาสั่งด้วย...
"...เป็นเด็กที่เอาแต่ใจมากๆด้วย..."
....คุณไม่เกี่ยว..อย่ามายุ่งกับเหยื่อของผม...
"...เป็นเด็กที่สร้างปัญหาให้ฉันมากที่สุดที่เคยเจอมา..."
....คุณไม่ต้องมายุ่งกับผมเลย ผมดูแลตัวเองได้...
"เป็นอย่างนั้นเองหรอค่ะ..ชื่อเคียวยะสินะค่ะ..."
"อืม.."
ดีโน่บอกทุกอย่างเกี่ยวกับฮิบาริให้คาเซียฟัง คาเซียก็ฟังไปยิ้มไป ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรหรอกนะเธอถึงได้ยิ้ม แต่ที่รู้ๆดีโน่ไม่เห็นรอยยิ้มที่ถูกปั้นขึ้นมาด้วยความสะใจ
"ถ้าอย่างนั้นฉันกลับก่อนนะค่ะ ดีโน่..."
ดีโน่ไม่พูดอะไร แต่พยักหน้ารับอย่างคนหมดแรง ก่อนที่คาเซียจะลุกและเดินออกไปจากห้องรับแขกไป
...เคียวยะ...
...นายยัง...รักฉันอยู่รึเปล่า...
...ฉันน่ะอยากจะรู้จริงๆเลย...
...ช่วยตอบฉันทีสิ...เคียวยะ...
ณ โรงเรียน นามิโมริ
"รุ่นที่สิบคร้าบบบบ ~ ~ ~ "
"อ้าว!! โกคุเดระคุง มีอะไรรึเปล่า.."
"คือ..แบบว่า..ซุบซิบๆๆ"
"อืม...ได้สิ.."
เย็นของวันนั้น
"โย่ว!! สินะ เป็นไงบ้าง...แล้วเคียวยะล่ะ.."
"ดีครับ คุณดีโน่ ผมสบายดีครับ ...ส่วนคุณฮิบาริ..เอิ่ม..."
สึนะพูดตอบกลับจากคำถามของดีโน่ที่ถามเกี่ยวกับเขา แต่พอจะตอบคำถามที่เกี่ยวกับฮิบาริ กลับอ้ำอึ้งที่จะตอบ นั่นทำให้ดีโน่สงสัยมาก เลยทำให้ดีโน่ต้องถามขึ้นอีกครั้ง
"ว่าไง สึนะ เคียวยะล่ะ.."
"เอิ่ม...วันนี้..คุณฮิบาริ..ไม่ได้มาโรงเรียนครับ...ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับว่า คุณฮิบาริไปไหนน่ะครับ"
"งั้นหรอ..."
ดีโน่ตอบสึนะ พลางคิดนิกย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ เขารู้สึกเหมือนว่าเขาจะคิดออะไรบางอย่างๆได้นะ และในขณะนั้นก็มีประโยค ประโยคนึงลอยมาจากไหนก็ไม่รู้เข้ามาในหัวของดีโน่
...ผมมีนัดอยู่ 10 โมง..แล้วกว่าผมจะเดินไป..กว่าจะอะไรอีก ...ผมถึงได้รีบอยู่นี่ไง...
....หรือว่า..เคียวยะจะไป...
"นี่คุณถ้าคุณยังไม่ยอมบอกผม..ผมจะขย้ำคุณให้ตายเดี๋ยวนี้เลยนะ.."
"คึหึหึหึ...จะรีบร้อนไปไหนหรอครับ...ฮิบาริ เคียวยะ.."
มุคุโร่บอกก่อนที่จะออกแรงผลักให้ตนเป็นฝ่ายคล่อมฮิบาริ ก่อนที่จะเอาอาวุธคู่กายของตัวเองมาจ่อที่คอของฮิบาริิ
"ผมว่า..เรามาทำสัญญากันดีกว่านะครับ..ฮิบาริ เคียวยะ..เรื่องนั้นน่ะช่างมันเถอะครับ..."
"ไม่!! อย่างไงผมก็จะรู้ให้ได้ว่าทำไม!!"
ฮิบาริบอก ก่อนที่จะสบัดตัวให้หลุดจากพันธนาการที่มุคุโร่ทำอยู่ แต่มันไม่เป็นผลเนื่องจากคนที่คล่อมเขาอยู่ตัวใหญ่กว่าเขามาก ความต่างจากส่วนสูง ฮิบาริแค่ 169 ซม. แต่ มุคุโร่ตั้ง 177 ซม. ส่วนน้ำหนักนั้นสำคัญเพราะตอนนี้มุคุโร่ใช้น้ำหนักตัวในการหยุดคนตรงหน้า ฮิบาริแค่ 58 กก. แต่ มุคุโร่ตั้ง 62 กก. แน่ะ
"อย่างไงเธอก็หนีจากผมไม่พ้นหรอกครับ..ฮิบาริ เคียวยะ..เอาล่ะเรามาทำสัญญากันดีกว่านะครับ..คึึหึหึหึ.."
...ดีโน่...
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ มุคุโร่!!"
ในช่วงวินาทีสุดท้ายของชีวิตฮิบาริจะดับลง ดีโน่ก็มาทันพอดี นั่นทำให้ฮิบาริ และ มุคุดร่ ตกใจมาก...ทำไมม้าพยศถึงได้รู้ล่ะ...หรือว่า...
"ดีโน่....!!"
"นี่นายกำลังทำอะไร เคียวยะ.."
"..ก็ทำสัญญาไงครับ..."
"แล้วเคียวยะตอบนายสักคำรึยังว่าจะสัญญาอะไรนั่นน่ะ"
ดีโน่พูดอย่างไม่รอช้า... และจู่ๆมุคุโร่ก็ลุกออกจากร่างของฮิบาริ และก็หัวเราะออกมาอย่างไม่รู้สาเหตุและก็บอกว่า...
"ผมชนะเธอแล้วนะ 'เคียวยะ' ...อย่าลืมสัญญาที่เราให้กันไว้ล่ะ"
"ผมรู้แล้วน่า..ว่าแต่คุณจะมาทำไม...คุณไม่ได้สนใจผมแล้วนี่..."
ฮิบาริบอก ก่อนที่จะลุกขึ้นและเดินไปหามุคุโร่ และยืนใกล้ๆมุคุโร่อย่างกับคนเป็นแฟนกันนั่นทำให้ดีโน่สงสัยมากว่า...ทำไมเคียวยะถึงได้ไปยืนใกล้มุคุโร่ขนาดนั้น...ปกติแม้แต่จะมองตากันก็ยังจะกัดกันอยู่เลยนี่...
"...ตอนนี้ผมมีคนใหม่แล้ว...เพราะฉะนั้นคุณน่ะกลับไปซะ...ผมจะอยู่กับ 'คนรัก' ของผมที่นี่...เพราะฉะนั้นกลับไปซะ..."
"คึหึหึหึ...เคียวยะ ครับ..อย่าพูดอะไรแรงๆแบบนั้นสิครับ...ไม่น่ารักเลยนะครับ.."
ดีโน่มองคนที่ตัวเองรักมากที่สุดที่ยืนกอดกลมเกลียวอยู่กับ ...อดีตศัตรูตัวฉกาดของพวกเขา ที่ครั้งหนึ่งเคยสู้กันจน ปางตาย
"...เดี๋ยวสิ มุคุโร่...อย่าทำแบบนี้น่า ผมจั๊กจี้นะ...อีกอย่าง...ดีโน่ยังอยู่ตรงนั้นอยู่นะ.."
"ไม่ต้องสนใจเขาหรอก ถ้าหากเขาอยากอยู่ก็ให้เขาอยู่ไปเถอะครับ...ตอนนี้พวกเรามาต่อกันดีกว่านะครับ"
"ฮ่าๆๆๆ..มันจั๊กจี้นะ..มุคุโร่.."
ฮิบาริร้องขึ้น เมื่ออีกฝ่ายใช้จมูกซุกไซร้อยู่ตาม หู คอ ท้ายทอยเขา ไม่หยุด แถวยังเร็วขึ้นอีกต่างหากนั้นทำให้ฮิบาริหัวเราะออกมมาด้วยความสุข(?)
"อยู่เฉยๆสิครับ เคียวยะ.."
"ฮ่าๆๆ..ก็มันจั๊กจี้นี่นา...ฮ่าๆๆๆ"
ดีโน่ทนเห็นภาพที่คนที่ตัวเองรักมีความสุขกันกับศัตรูไม่ได้ เจ้าตัวเลยเดินออกไปดื้อๆ โดยที่ไม่ได้บอกอะไรสักอย่าง
...เคียวยะ.....
...นาย.....
...ไม่ได้รักฉันจริงๆแล้วสินะ....
.....นภาที่ไร้เมฆา.....
.....นภาสีทองจะไม่ได้อยู่กับเมฆาสีขาวบริสุทธิ์อีกแล้วหรอ....
.....สิ่งที่แย่งเมฆาสีขาวบริสุทธิ์ไปจากนภาสีทอง....
.....สายหมอกสีเทา ที่มาแย่ง เมฆาขาวบริสุทธิ์ ไปจาก นภาีทอง.....
-------------------------------------------
เค้ามาอัพให้แล้วน้า~ ~ ~ ~ ~ ~ หลังจากที่มัวแต่อ่านหนังสือเตรียมสอบมานานหลายๆๆๆๆๆ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ วัน
เป็นไงบ้างค่ะตอนนี้ น่าสงสารดีโน่น้า~ ~ ~ แต่ชอบเคียวจังมากๆเลยตอนนี้ โดยเฉพาะเวลาที่หัวเราะ เพราะ จั๊กจี้ที่มุคุจังใช้จมูกอ่ะ อ๊ายยยยยยยยยยยยย
ปล.ขอให้ติดตามต่อไปจนถึงตอน NC นะค่่ะ สำหรับวันนี้ บ๊าย บาย จะไปแต่งนิยายเรื่องอื่นต่อ...บ๊าย บาย ค่าาาา
เป็นไงบ้างค่ะตอนนี้ น่าสงสารดีโน่น้า~ ~ ~ แต่ชอบเคียวจังมากๆเลยตอนนี้ โดยเฉพาะเวลาที่หัวเราะ เพราะ จั๊กจี้ที่มุคุจังใช้จมูกอ่ะ อ๊ายยยยยยยยยยยยย
ปล.ขอให้ติดตามต่อไปจนถึงตอน NC นะค่่ะ สำหรับวันนี้ บ๊าย บาย จะไปแต่งนิยายเรื่องอื่นต่อ...บ๊าย บาย ค่าาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น