ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
"เคียวย้าา!!!"
"มีอะไรถึงได้เสียงดัง ห๊า!!!"
"เอ๋! ไม่มีอะไรเสียงดังไม่ได้หรอ?"
"คุณนี่มัน...."
"^^"
-------------------------------
"เคียวยะ ไปหาอะไรกินกันดีกว่านะ ...เที่ยงแล้วนะ ไม่หิวบ้างหรอ"
".........."
"เคียวย้าาาาา!!"
"นี่คุณถ้ายังเสียงดังอยู่อีกผมจะไม่เฉยแล้วนะ ..."
"เอ๋!! ไหงงั้นอ่ะ ก็เคียวยะยังไม่ตอบเลยนี่ว่าจะไปกินข้าวเที่ยงรึเปล่า"
ดีโน่พูดอย่างงอนๆ แต่มีรึที่คนอย่างฮิบาริจะสนใจคนอย่างเขานะ่ฝันไปเหอะ
"ผมไม่หิว และไม่กินด้วย ..ถ้าคุณอยากกินคุณก็ไปกินเองสิ ..ผมมีงานที่ต้องทำ!!!"
ฮิบาริเริ่มทนไม่ไหวกับกิริยาของดีโน่ที่เป็นเด็กไม่รู้จักโต ก็รู้ว่า'ไม่ชอบ'แล้วก็ยังจะทำ ..ไม่รู้จักเค็ด
"โธ่ไม่เอาน่าเคียว ...อย่าใจร้ายนักสิ"
ดีโน่พูดอย่างงอนๆ นั่นทำให้ฮิบาริโมโหมากกว่าอีก
"มีอะไรถึงได้เสียงดัง ห๊า!!!"
"เอ๋! ไม่มีอะไรเสียงดังไม่ได้หรอ?"
"คุณนี่มัน...."
"^^"
-------------------------------
"เคียวยะ ไปหาอะไรกินกันดีกว่านะ ...เที่ยงแล้วนะ ไม่หิวบ้างหรอ"
".........."
"เคียวย้าาาาา!!"
"นี่คุณถ้ายังเสียงดังอยู่อีกผมจะไม่เฉยแล้วนะ ..."
"เอ๋!! ไหงงั้นอ่ะ ก็เคียวยะยังไม่ตอบเลยนี่ว่าจะไปกินข้าวเที่ยงรึเปล่า"
ดีโน่พูดอย่างงอนๆ แต่มีรึที่คนอย่างฮิบาริจะสนใจคนอย่างเขานะ่ฝันไปเหอะ
"ผมไม่หิว และไม่กินด้วย ..ถ้าคุณอยากกินคุณก็ไปกินเองสิ ..ผมมีงานที่ต้องทำ!!!"
ฮิบาริเริ่มทนไม่ไหวกับกิริยาของดีโน่ที่เป็นเด็กไม่รู้จักโต ก็รู้ว่า'ไม่ชอบ'แล้วก็ยังจะทำ ..ไม่รู้จักเค็ด
"โธ่ไม่เอาน่าเคียว ...อย่าใจร้ายนักสิ"
ดีโน่พูดอย่างงอนๆ นั่นทำให้ฮิบาริโมโหมากกว่าอีก
"นี่คุณอยากโดนขย้ำรึไง..."
"เอ๋!! ....ดะ ..เดี๋ยว..เดี๋ยวสิเคียวย้าาาา!!!"
ควับบบ ฟิ่วววววววววว
"บอส/คุณเคียว เป็นอะไรรึเปล่าครับ "
ผู้เป็นลูกน้องของทั้งสองคนพูดพร้อมๆกัน เพราะว่าก่อนที่พวกเขาจะไปซื้อของมากิน พวกเขาก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรพวกเขาถึงได้ปล่อยให้ทั้งสองคนอญู่ด้วยกัน แต่พอกลับมาพวกเขากลับได้ยินเสียงเหมือนมีใครต่อสู้กัน และก็เห็นพวกเขาต่อสู้กันอยู่จริงๆ
"ระ..โรมาริโอ้ คุซาคาเบะช่วยมาเอาเคียวยะออกไปทีสิ ..พอดีฉันคนเดียวไม่ไหวน่ะ "
ดีโน่พูดโอย่างเร็วและลำบากเพราะตอนนี้เขากำลังรับมือกับท่อนฟาที่ลูกศิษย์ของเขาฟาดมา ก็ไปทำให้ฮิบาริโมโหทำไมล่ะ
"ไม่ต้องเข้ามานะ ..ไม่งั้นพวกคุณโดนไปด้วยแน่!!"
ฮิบาริพูดห้ามสองที่กำลังเข้าไปช่วยแยกเขากับดีโน่ออกจากกัน
"คงจะไม่ได้หรอกนะนะครับ ยังไงพวกเราก็ต้องเอาคุณออกจากบอสอยู่ดีไม่งั้น คาวัคโลเน่ ขาดผู้นำแน่ครับ"
โรมาริโอ้พูดก่อนที่จะส่งสายตาไปหาคุซาคาเบะประมาณว่า 'ไปกันเถอะ ' ประมาณนั้นแหละ
"อืม/อา"
ทั้งสองคนพยักหน้ารับกันก่อนที่โรมาริโอ้จะยิงปืนขึ้นฟ้า เพราะตอนที่ทั้งคู่ต่อสู้กัน ดีโน่คงล่อฮิบาริขึ้นมาบนดาดฟ้า จึงสามารถยงปืนขึ้นฟ้าโดยที่ไม่ต้องกังวลอะไร และหลังจาที่ทั้งคู่หยุดคุซาคาเบะ และโรมาริโอ้ ก็เข้ามาแยกพวกเขาทั้งสองคนออกจากกันโดยที่โรมาริโอ้มาและคุซาคาเบะมาเอาฮิบาริออกจาดีโน่คือโรมาริโอ้เข้ามาจากข้างหลังและล็อกคอของฮิบาริ ส่วนคุซาคาเบะ มากันฮิบาริออกจากดีโน่
"ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ !! ปล่อย!!!!!!"
ฮิบาริเริ่มโว้ยวายเพราะตอนนี้เขาเริ่มอารมณ์ร้อน และยังโมโหอยู่ ถ้าจะให้ปล่อยเขาตอนนี้มีหวังเขาได้ขย้ำฟาดดีโน่อีกแน่ เพราะงั้นโรมาริโอ้เลยล็อกคอของฮิบาริเอาไว้ให้แน่นกว่าเดิมเพื่อไม่ให้ดิ้นจนหลุดได้
"อึก ...อย่าให้ผมหลุดไปได้นะ ..จะขย้ำให้ตายกันไปข้างเลย!!!!!"
"ใจเย็นๆสิ ..เคียวยะ ..นายอย่าใช้กำลังตัดสินทุกอย่างสิ"
ดีโน่พูดขึ้นเมื่อฮิบาริเริ่มดิ้นแรงขึ้น แต่ไม่เป็นผลกลับทำให้ฮิบาริดิ้นมากกว่าเดิมอีก คุซาคาเบะเลยตัดสินใจปล่อยฮิบาริออกจาที่กั้นไม่ให้เขาไปหาดีโน่เพราะดูเหมือนว่าโรมาริโอ้จะทำอะไรสักอย่าง
ปึกกกก เคร้งงงง
"เคียวยะ!!! โรมาริโอ้!!!! นี่นายทำอะไรเนี่ย!!!!"
ดีโน่ถามผู้เป็นลูดน้องของตนเพราะเขาไม่รู้ว่าทำแบบนั้นเพื่ออะไร ถึงฮิบาริจะดื้ออย่างไงก็ไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนี้เลยนี่
"คุฟุฟุฟุ ก็ไม่อะไรนักหนาหรอก ..ก็แค่....."
บึ้มมมมมมมมม
"หนี้จากการตามล่า ..ของ....อเลาดิแค่นั้นเอง"
"เดม่อน สเปด!!!"
ดีโน่ร้องอย่างแปลกใจเพราะว่าปกติ เดม่อนจะไม่มาที่ญี่ปุ่นถ้าไม่มีอะไรมาก หรือมีงานก็เท่านั้นถึงจะมา จะอยู่ที่อิตาลีกับ 'อเลาดิ' เท่านั้น
"คุฟุฟุฟุ ใช่ ฉันเองทำไมหรอตกใจอะไรหรอ"
"ก็นาย.. ปกตินายจะถูกอเลาดิตามอยู่ตลอดไม่ใช่หรอ แล้วทำไมถึงได้...."
"คุฟุุฟุฟุ ก็ถึงบอกไงว่าหนี้จากการถูกตามล่าของอเลาดิ ..ฉันถึงได้มาอยู่ที่นี่ ..เพราะว่าอเลาดิน่ะกำลังตามล่าฉันกลับอิตาลีอยู่ และเจอกันหน้าโรงเรียน ก็เลยหนี้มาในนี้จนได้ยินเสียงใครต่อสู้กันอยู่ก็เลย ใช้ภาพมายาของฉันกลายเป็นพวกนั้นอย่างที่นายเห็นนั่นแหละ"
"เดม่อน!!!!!"
เสียงเรียกอันคุ้นหูของเดม่อนของคนที่ตามล่าเขาอยู่ คือ....
"อเลาดิ!! ....หาฉันจนเจอนะ "
"คุณมัวมาทำอะไรที่นี่ ตรงนี้ มันเลยเวลากลับ อิตาลีแล้วนะ!!.. และก็ไม่ทันเที่ยวบินสุดท้ายแล้วด้วย ..ทั้งหมดมันเป็นเพราะคุณ"
อเลาดิพูดอย่างกับว่าจะฆ่าคนตรงหน้าให้ตาย เพราะว่าเขาโมโหที่ต้องมาวิ่งตามเดม่อนจนเขากลับอิตาลีเี่ที่ยวบินสุดท้ายไม่ทัน มีหวังเดม่อนได้ยับแน่ๆเลย
"โธ่ๆ!!!..... ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่เดี๋ยวไป วันพรุ่งนี้ก็ได้ หรือปีหน้าก็ยังทันนะ ....อเลาดิ"
เดม่อนพูดปลอบอเลาดิโดยที่ยังไม่ปล่อบฮิบาริออกจากอ้อมแขนของตัวเอง อเลาดิเห็นอย่างนั้นจึง อารมณ์ฉุนขาด
"นี่ เดม่อน ...เมื่อไหร่คุณจะปล่อยเด็กนั่นสักที ..มันขวางหูขวางตาผมน่ะ!!"
"โอ๊ะ!!... โทษทีๆ ..นี่นายน่ะ รับเด็กนี่ให้ดีๆนะ .อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ!!"
พูดจบเดม่อนก็หาบแว็บจากฮิบาริไปอยู่ข้างหลังอเลาดิแทน และสวมกอดเข่าทันที ส่วนดีโน่ก็มารับฮิบาริไว้ทัน ฮิบาริจึงไม่ล้มลงไป
"ปล่อย!!! ..อย่าเอามือที่คุณไปกอดคนอื่น ..มากอดผม ..."
"โธ่!!!!.... ไม่เอาน่า อเลาดิ ..อย่าโกรธเลยน่านะ?"
".....ผมจะไม่โกรธคุณ ..."
"จริงหรอ?"
"....แต่ผมจะไม่ให้คุณแตะต้องตัวผม และก็ไม่ให้เข้าห้องมานอนกับผมเด็ดขาด เป็นเวลา 2 เดือน!!!"
อเลาดิพูดก่อนที่จะสบัดตัวออกจา เดม่อนและเดินลงไปจากดาดฟ้าแต่เดินยังไม่ถึง 2 ก้าว เดม่อนก็หายแว็บมาอยู่ข้างหน้าของอเลาดิซะแล้ว และก็สวมกอดให้คนตรงหน้าอีกครั้ง
"อย่าใจร้ายนักสิ... อเลาดิ.... ไม่ให้ฉันแตะต้องตัวนาย กับ ไม่ให้เข้าห้องไปนอนด้วย ตั้ง 2 เดือนเลยนะ ฉันคงบ้าตายแน่ๆเลย"
"นั่นมันก็เรื่องของคุณ ..ผมไม่เกี่ยว เพราฉะนั้นผมก็ไม่ต้องไปใส่ใจนี่ ถูกมั้ยล่ะ"
เดม่อนไม่พูอะไรแต่ขำออกมาเบาๆกับท่าทีของเพื่อนตัวเองเหมือนกับว่างอนหรือไม่ ก็โกรธเขางั้นแหละ
"คุฟุฟุฟุ นายเนี่ยไม่เปลี่ยนเลยนะ"
บึ้มมมมมมมมมมมมม
"แค่กๆ"
ร่างของเดม่อนและอเลาดิหายไปกับหมอกที่เป้นของเดม่อน
"แค่กๆ"
เสียงไอทำให้ดีโน่ต้องหันไปตามเสียงที่ไอออกมา
"เคียวยะเป็นไงบ้าง ?"
ดีโน่พูดถามลูกศิษย์ตัวเองที่นั่งไออยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง
"ผม...ไม่เป็นไร ..ผมจะกลับห้องแล้ว..."
ฟึ่บ ตึก ตึก ฟิ่ววววววว ปึกกกกกกกกกก
"เคียวยะ!!!.. "
"บอส/คุณเคียว!!!"
ผู้เป็นลูกน้องของทั้งสองคนที่วิ่งตามมาทีหลังเรียกผู้เป็นนายของตน
"โรมาริโอ้ ..เรียกรถพยาบาลเร็วเข้า!!!"
"ครับ"
---------------------
เรื่องนี้เค้าเปิดใหม่นะ พอดีเค้าไม่รู้จะทำไรดีอยู่บ้านคนเดียวก็เลยไม่รู้จะทำไรก็เลยเปิดคอมฯฟังเพลงและแต่งนิยายเรื่องนี้น่ะค่าาาาาาาาาา// ยิ้มแห้งๆเข้าไว้
"เอ๋!! ....ดะ ..เดี๋ยว..เดี๋ยวสิเคียวย้าาาา!!!"
ควับบบ ฟิ่วววววววววว
"บอส/คุณเคียว เป็นอะไรรึเปล่าครับ "
ผู้เป็นลูกน้องของทั้งสองคนพูดพร้อมๆกัน เพราะว่าก่อนที่พวกเขาจะไปซื้อของมากิน พวกเขาก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรพวกเขาถึงได้ปล่อยให้ทั้งสองคนอญู่ด้วยกัน แต่พอกลับมาพวกเขากลับได้ยินเสียงเหมือนมีใครต่อสู้กัน และก็เห็นพวกเขาต่อสู้กันอยู่จริงๆ
"ระ..โรมาริโอ้ คุซาคาเบะช่วยมาเอาเคียวยะออกไปทีสิ ..พอดีฉันคนเดียวไม่ไหวน่ะ "
ดีโน่พูดโอย่างเร็วและลำบากเพราะตอนนี้เขากำลังรับมือกับท่อนฟาที่ลูกศิษย์ของเขาฟาดมา ก็ไปทำให้ฮิบาริโมโหทำไมล่ะ
"ไม่ต้องเข้ามานะ ..ไม่งั้นพวกคุณโดนไปด้วยแน่!!"
ฮิบาริพูดห้ามสองที่กำลังเข้าไปช่วยแยกเขากับดีโน่ออกจากกัน
"คงจะไม่ได้หรอกนะนะครับ ยังไงพวกเราก็ต้องเอาคุณออกจากบอสอยู่ดีไม่งั้น คาวัคโลเน่ ขาดผู้นำแน่ครับ"
โรมาริโอ้พูดก่อนที่จะส่งสายตาไปหาคุซาคาเบะประมาณว่า 'ไปกันเถอะ ' ประมาณนั้นแหละ
"อืม/อา"
ทั้งสองคนพยักหน้ารับกันก่อนที่โรมาริโอ้จะยิงปืนขึ้นฟ้า เพราะตอนที่ทั้งคู่ต่อสู้กัน ดีโน่คงล่อฮิบาริขึ้นมาบนดาดฟ้า จึงสามารถยงปืนขึ้นฟ้าโดยที่ไม่ต้องกังวลอะไร และหลังจาที่ทั้งคู่หยุดคุซาคาเบะ และโรมาริโอ้ ก็เข้ามาแยกพวกเขาทั้งสองคนออกจากกันโดยที่โรมาริโอ้มาและคุซาคาเบะมาเอาฮิบาริออกจาดีโน่คือโรมาริโอ้เข้ามาจากข้างหลังและล็อกคอของฮิบาริ ส่วนคุซาคาเบะ มากันฮิบาริออกจากดีโน่
"ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ !! ปล่อย!!!!!!"
ฮิบาริเริ่มโว้ยวายเพราะตอนนี้เขาเริ่มอารมณ์ร้อน และยังโมโหอยู่ ถ้าจะให้ปล่อยเขาตอนนี้มีหวังเขาได้ขย้ำฟาดดีโน่อีกแน่ เพราะงั้นโรมาริโอ้เลยล็อกคอของฮิบาริเอาไว้ให้แน่นกว่าเดิมเพื่อไม่ให้ดิ้นจนหลุดได้
"อึก ...อย่าให้ผมหลุดไปได้นะ ..จะขย้ำให้ตายกันไปข้างเลย!!!!!"
"ใจเย็นๆสิ ..เคียวยะ ..นายอย่าใช้กำลังตัดสินทุกอย่างสิ"
ดีโน่พูดขึ้นเมื่อฮิบาริเริ่มดิ้นแรงขึ้น แต่ไม่เป็นผลกลับทำให้ฮิบาริดิ้นมากกว่าเดิมอีก คุซาคาเบะเลยตัดสินใจปล่อยฮิบาริออกจาที่กั้นไม่ให้เขาไปหาดีโน่เพราะดูเหมือนว่าโรมาริโอ้จะทำอะไรสักอย่าง
ปึกกกก เคร้งงงง
"เคียวยะ!!! โรมาริโอ้!!!! นี่นายทำอะไรเนี่ย!!!!"
ดีโน่ถามผู้เป็นลูดน้องของตนเพราะเขาไม่รู้ว่าทำแบบนั้นเพื่ออะไร ถึงฮิบาริจะดื้ออย่างไงก็ไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนี้เลยนี่
"คุฟุฟุฟุ ก็ไม่อะไรนักหนาหรอก ..ก็แค่....."
บึ้มมมมมมมมม
"หนี้จากการตามล่า ..ของ....อเลาดิแค่นั้นเอง"
"เดม่อน สเปด!!!"
ดีโน่ร้องอย่างแปลกใจเพราะว่าปกติ เดม่อนจะไม่มาที่ญี่ปุ่นถ้าไม่มีอะไรมาก หรือมีงานก็เท่านั้นถึงจะมา จะอยู่ที่อิตาลีกับ 'อเลาดิ' เท่านั้น
"คุฟุฟุฟุ ใช่ ฉันเองทำไมหรอตกใจอะไรหรอ"
"ก็นาย.. ปกตินายจะถูกอเลาดิตามอยู่ตลอดไม่ใช่หรอ แล้วทำไมถึงได้...."
"คุฟุุฟุฟุ ก็ถึงบอกไงว่าหนี้จากการถูกตามล่าของอเลาดิ ..ฉันถึงได้มาอยู่ที่นี่ ..เพราะว่าอเลาดิน่ะกำลังตามล่าฉันกลับอิตาลีอยู่ และเจอกันหน้าโรงเรียน ก็เลยหนี้มาในนี้จนได้ยินเสียงใครต่อสู้กันอยู่ก็เลย ใช้ภาพมายาของฉันกลายเป็นพวกนั้นอย่างที่นายเห็นนั่นแหละ"
"เดม่อน!!!!!"
เสียงเรียกอันคุ้นหูของเดม่อนของคนที่ตามล่าเขาอยู่ คือ....
"อเลาดิ!! ....หาฉันจนเจอนะ "
"คุณมัวมาทำอะไรที่นี่ ตรงนี้ มันเลยเวลากลับ อิตาลีแล้วนะ!!.. และก็ไม่ทันเที่ยวบินสุดท้ายแล้วด้วย ..ทั้งหมดมันเป็นเพราะคุณ"
อเลาดิพูดอย่างกับว่าจะฆ่าคนตรงหน้าให้ตาย เพราะว่าเขาโมโหที่ต้องมาวิ่งตามเดม่อนจนเขากลับอิตาลีเี่ที่ยวบินสุดท้ายไม่ทัน มีหวังเดม่อนได้ยับแน่ๆเลย
"โธ่ๆ!!!..... ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่เดี๋ยวไป วันพรุ่งนี้ก็ได้ หรือปีหน้าก็ยังทันนะ ....อเลาดิ"
เดม่อนพูดปลอบอเลาดิโดยที่ยังไม่ปล่อบฮิบาริออกจากอ้อมแขนของตัวเอง อเลาดิเห็นอย่างนั้นจึง อารมณ์ฉุนขาด
"นี่ เดม่อน ...เมื่อไหร่คุณจะปล่อยเด็กนั่นสักที ..มันขวางหูขวางตาผมน่ะ!!"
"โอ๊ะ!!... โทษทีๆ ..นี่นายน่ะ รับเด็กนี่ให้ดีๆนะ .อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ!!"
พูดจบเดม่อนก็หาบแว็บจากฮิบาริไปอยู่ข้างหลังอเลาดิแทน และสวมกอดเข่าทันที ส่วนดีโน่ก็มารับฮิบาริไว้ทัน ฮิบาริจึงไม่ล้มลงไป
"ปล่อย!!! ..อย่าเอามือที่คุณไปกอดคนอื่น ..มากอดผม ..."
"โธ่!!!!.... ไม่เอาน่า อเลาดิ ..อย่าโกรธเลยน่านะ?"
".....ผมจะไม่โกรธคุณ ..."
"จริงหรอ?"
"....แต่ผมจะไม่ให้คุณแตะต้องตัวผม และก็ไม่ให้เข้าห้องมานอนกับผมเด็ดขาด เป็นเวลา 2 เดือน!!!"
อเลาดิพูดก่อนที่จะสบัดตัวออกจา เดม่อนและเดินลงไปจากดาดฟ้าแต่เดินยังไม่ถึง 2 ก้าว เดม่อนก็หายแว็บมาอยู่ข้างหน้าของอเลาดิซะแล้ว และก็สวมกอดให้คนตรงหน้าอีกครั้ง
"อย่าใจร้ายนักสิ... อเลาดิ.... ไม่ให้ฉันแตะต้องตัวนาย กับ ไม่ให้เข้าห้องไปนอนด้วย ตั้ง 2 เดือนเลยนะ ฉันคงบ้าตายแน่ๆเลย"
"นั่นมันก็เรื่องของคุณ ..ผมไม่เกี่ยว เพราฉะนั้นผมก็ไม่ต้องไปใส่ใจนี่ ถูกมั้ยล่ะ"
เดม่อนไม่พูอะไรแต่ขำออกมาเบาๆกับท่าทีของเพื่อนตัวเองเหมือนกับว่างอนหรือไม่ ก็โกรธเขางั้นแหละ
"คุฟุฟุฟุ นายเนี่ยไม่เปลี่ยนเลยนะ"
บึ้มมมมมมมมมมมมม
"แค่กๆ"
ร่างของเดม่อนและอเลาดิหายไปกับหมอกที่เป้นของเดม่อน
"แค่กๆ"
เสียงไอทำให้ดีโน่ต้องหันไปตามเสียงที่ไอออกมา
"เคียวยะเป็นไงบ้าง ?"
ดีโน่พูดถามลูกศิษย์ตัวเองที่นั่งไออยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง
"ผม...ไม่เป็นไร ..ผมจะกลับห้องแล้ว..."
ฟึ่บ ตึก ตึก ฟิ่ววววววว ปึกกกกกกกกกก
"เคียวยะ!!!.. "
"บอส/คุณเคียว!!!"
ผู้เป็นลูกน้องของทั้งสองคนที่วิ่งตามมาทีหลังเรียกผู้เป็นนายของตน
"โรมาริโอ้ ..เรียกรถพยาบาลเร็วเข้า!!!"
"ครับ"
---------------------
เรื่องนี้เค้าเปิดใหม่นะ พอดีเค้าไม่รู้จะทำไรดีอยู่บ้านคนเดียวก็เลยไม่รู้จะทำไรก็เลยเปิดคอมฯฟังเพลงและแต่งนิยายเรื่องนี้น่ะค่าาาาาาาาาา// ยิ้มแห้งๆเข้าไว้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น