คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Its Me!!! นี่แหละฉัน :: Chapter 2 Afternoon
It’s Me!!! นี่แหละฉัน :: Chapter 2 Afternoon
12.00 น. ห้องเรียนม.ปลาย ปี 2 ห้อง A
กริ๊งงงงงงงงง
“เย้!! พักเที่ยงแล้วโว้ย ไปหาอะไรใส่ท้องกัน”
“ไอ้เยซอง จะตะโกนทำไม? รำคาญ!!”
“โหย โหดร้ายว่ะไอ้หมี เค้าโป้งตัวเองแล้วนะ ชิ!” หลังจากนั้นเยซองก็เชิดหน้าใส่คังอิน
“ทุเรศว่ะไอ้เปา ไม่มีความน่ารักเอาซะเลย ถ้าซองมินทำค่อยว่าไปอย่าง เนอะไอ้คยู”
“แน่นอนดิวะ ให้รู้ซะบ้างว่ากระต่ายของใคร ฮ่าฮ่า” หลังจากพูดจบคยูฮยอนก็หันไปทำหน้าหื่นใส่ซองมินจนหน้าของร่างบางแดงระเรื่อ
“ลัคกี้บ้า XD”
“หน้าหื่นเชียวนะไอ้คยู กระต่ายมินน่ะของฉันกับด็องโว้ย ฮ่าฮ่า”
“เดี๋ยวเหอะไอ้ฮยอก เดี๋ยวโดน”
“แบร่~ ; P”
“แก ไอ้ไก่ฮยอก ไปตายซะ!!!” ว่าแล้วคยูฮยอนก็หยิบขวดน้ำที่วางไว้ข้างตัวมาปาใส่อึนฮยอกซึ่งหลบไม่ทัน
“โอ้ย!!! คนนะไม่ใช่ควายไอ้บ้าคยู เจ็บนะโว้ย ปามาได้”
“เฮ้ยๆๆ พอกันได้แล้ว ไปกินข้าว หิวข้าวโว้ย”
“อ้าว! ห้ามทำไมอ่ะซีวอน ฉันกำลังดูหมากับไก่กัดกันมันๆเลยนะ ฮ่าฮ่า”
“พอเลย พอ นายด้วยด็อง หิวโว้ย หิว ไปกินข้าวกัน”
12.30น. โรงอาหาร
“กินอะไรดีครับกระต่ายมินของผม?”
“เรื่องอย่างนี้ต้องถามด้วยหรอลัคกี้” ซองมินพูดอย่างยิ้มๆ
“โถ่ กระต่ายมินก็ ไม่เบื่อฟักทองบ้างเลยหรอ?” คยูฮยอนถามอย่างลุ้นๆ แต่ดงแฮก็ตอบมาก่อน
“คยูนี่ถามแปลกๆนะ ยังไงซองมินเค้าก็ไม่มีวันเลิกชอบฟักทองอยู่แล้วล่ะ”
“พูดถูกนะเนี่ยด็อง”
“วันนี้เวรแกคยู ซองมินกินซุปฟักทอง ฉันขอผัดไทดีกว่า”
“ฉันขอสปาเกตตี้” “ส่วนฉันขอข้าวไก่เทอริยากินะ” “งั้นฉันขอแกงกะหรี่หมู”
“แล้วฉันจะกินอะไรดีนะ?”
“เร็วๆเข้าเยซอง”
“งั้นฉันขอสเต็กไก่ดีกว่า” [*หมายเหตุ; กลุ่มของซีวอนมีเวรในการไปซื้ออาหารกันนะคะ]
ระหว่างนั้นเองในโรงอาหารมีคนเยอะมาก ชินดงที่ซื้ออาหารกลางวันมาแล้วพยายามที่จะหาที่นั่ง แต่ก็หาไม่ได้ พวกซีวอนเห็นดังนั้นก็คิดว่าจะชวนชินดงมานั่งที่โต๊ะด้วย
“เอาไงดี? โต๊ะเราก็ยังมีที่ว่างอยู่นี่นา ให้เขานั่งก็ได้มั้ง อีกอย่างเขาก็เป็นนักเรียนใหม่ด้วยน่าจะยังไม่มีเพื่อน จะได้ทำความรู้จักกันไว้ไง”
“แล้วแต่นายแล้วกันนะซองมิน ฉันคิดว่าเขาคงไม่ค่อยมีพิษสงเท่าไหร่”
“คิดมากอีกแล้วนะไอ้เยซอง”
“นิสัยมันเป็นอย่างนี้นี่หว่า จะให้ทำไงได้ นายควรจะชินได้แล้วนะ”
“นั่นดิซีวอน อย่างที่ฮยอกบอกนายนั่นแหละ งั้นฉันไปชวนเขามาที่โต๊ะเลยนะ”
“ไปชวนดิ ไปช่วยแฟนนายถือจานมาด้วยเดี๋ยวอดกิน บอกมันว่าเร็วๆด้วย หิวแล้ว”
“แหม กลัวไม่ได้กินหรอฮยอก”
“งั้นมั้ง ฮ่าฮ่า”
“เฮ้อ~ ดูดิคังอินหลับอีกแล้ว”
“เรื่องปกติของมันนี่หว่า”
“มาแล้ว อาหารกลางวันมาเสิร์ฟแล้วครับ~”
“แหม ทำหน้าเหมือนไก่จะบินเลยนะฮยอก”
“นั่งๆ นี่ชินดงนะทุกคน ฉันชื่อ ซองมิน คนที่ฉันช่วยถือจานน่ะแฟนฉันชื่อ คยูฮยอน คนที่หลับอยู่ชื่อ คังอิน ส่วนไก่จะบินตะกี้ชื่อ อึนฮยอก นี่ชื่อ ดงแฮ คนนั่งทำหน้าซาลาเปาไม่มีไส้อยู่น่ะชื่อ เยซอง โน่นชื่อ ซีวอน” ซองมินแนะนำตัวเองและเพื่อนๆให้ชินดงรู้จัก พร้อมกับชี้ว่าคนโน้นคนนี้คือใคร
“เอ่อ..ยินดีที่ได้รู้จักครับ” ชินดงพูดอย่างประหม่า
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะ ทำตัวตามสบายก็ได้เราไม่ดุหรอก ฮ่าฮ่า” ดงแฮพูดอย่างขำๆ
“ไม่ต้องพูดครับกับเราก็ได้ เรารุ่นเดียวกันนะ” คังอินพูดเสริม
“อ้าว คังอินตื่นแล้วหรอ?”
“แหม อาหารมาแล้วฉันก็ต้องตื่นสิ” แล้วคังอินก็ตั้งหน้าตั้งตากินอาหารหลางวันของเค้าไป
“ไม่ค่อยต่างจากฮยอกเท่าไหร่เลยเนอะ” ดงแฮพูดอย่างขำๆ เพราะตอนนี้ทั้งอึนฮยอก และคังอินเหมือนกำลังแข่งกินวิบากกัน
“ว่าแต่ ตอนเช้าไปนั่งกับกลุ่มนางฟ้านางพญาประจำโรงเรียนเป็นไงบ้าง?” ซองมินถามอย่างอยากรู้
“หือ? นางฟ้า? นางพญา?? ใครกัน?” ชินดงทำหน้าตาเหลอหลา
“อ้าว นี่ไม่รู้หรอ คนที่นั่งข้างนายคือ อีทึกนางฟ้าประจำโรงเรียน นิสัยก็ดีนะเท่าที่รู้มา แต่สายตาน่ากลัวเนอะ ว่าป่ะพวก?” อึนฮยอกพูดขอความเห็นคนร่วมโต๊ะ
“อือ” ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน
“ฉันไม่เป็นรู้สึกอย่างนั้นเลยนะ”
“จริงดิ? ฉันเห็นตอนที่นายไปถามว่านั่งได้รึเปล่าน่ะ ตอนที่เขาตอบนายอ่ะสายตาน่ากลัวมากเลย” ซองมินพูดแล้วทำหน้าสยดสยอง
“อ้อ!! ตอนนั้นหรอ อือ...ก็ไม่เห็นมีอะไรเลยนะ เค้าก็แค่มองเฉยๆหนิ ออกจะเป็นมิตรด้วยซ้ำไป”
“ฮะ!! นายรู้รึเปล่า กลุ่มที่นายนั่งด้วยนะ ไม่ค่อยสุงสิงกับใครเท่าไหร่ นายนี่โชคดีนะเนี่ย ฮ่าฮ่า” คยูฮยอนพูดอย่างแปลกใจ
“หรอ ไม่รู้เลยนะเนี่ย แล้วนางพญานี่ใครหรอ?”
“ก็คนที่นั่งอยู่หน้าอีทึกไง”
“อ้อ..ฮีชอลน่ะหรอ”
“อือ”
“เค้ายังถามฉันอยู่เลยนะว่า เรียนไปวันนี้เข้าใจรึเปล่า ตอนออกมาจากห้องน่ะ”
“จริงดิ?”
“อือ”
ฮีชอล สงสัยฉันคงต้องมองนายใหม่แล้วสินะ
แล้วตอนกลางวันกลุ่มของซีวอนก็นั่งคุยกับชินดงเรื่องกลุ่มของฮีชอลตลอด จนเกือบลืมลืมเวลาเข้าเรียน
ความคิดเห็น