คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Its Me!!! นี่แหละฉัน :: Chapter 1 Meet
It’s Me!!! นี่แหละฉัน :: Chapter 1 Meet
หน้าโรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่งของวันเปิดเทอม
ปรากฏร่างของผู้ชาย 3 คนที่ใส่ชุดนักเรียนม.ปลาย กำลังรีบเดินเข้าโรงเรียน หน้าตาของพวกเขาดูดีจนคนรอบของต้องหันมอง แต่ทั้งสามก็ไม่ได้ใส่ใจ เพราะเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับพวกเขาอยู่แล้ว ออกจะรำคาญด้วยซ้ำ คนแรกเดินนำมาอย่างรวดเร็ว มีสีหน้าเย็นชา คล้ายเบื่อหน่าย คนที่สองเพียงก้าวยาวๆมาอย่างช้าๆ ส่วนคนสุดท้ายนั้น เดินรั้งท้ายจนต้องรีบวิ่งมา เพื่อจะเดินให้ทันร่างบางทั้งสอง
“เฮ้ย!! ซินจะรีบไปไหนวะ?” คนรั้งท้ายถามซินหรือฮีชอล และเดินตามต่อไป
“ถามมาได้ มาโรงเรียนก็ต้องไปโรงเรียนสิวะ ไอ้บ้าฮัน” คนถูกถามตอบกลับมาอย่างกวนประสาท
“ไม่ใช่ ฉันหมายถึงแกจะรีบเดินไปไหน โรงเรียนมันไม่หายไปไหนหรอก อีกอย่าง ฉันเดินตามไม่ทันโว้ย”
“ซินเค้าแค่อยากหาที่เงียบๆเท่านั้นเอง” อีกเสียงหนึ่งตอบแทนฮีชอลอย่างรู้ใจ
“ทึกรู้ใจฉันที่สุดเลย”
ห้องเรียน ม.ปลาย ปี 2 ห้อง A
“เฮ้อ~ สงบ เงียบ ไม่มีคนอยู่ด้วยดีจริงๆเลย ว่าไหมไอ้ฮัน”
“เออ แล้วนี่เรียวกับคิบอมหายไปไหนวะ? ไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้ว”
“ไม่รู้ว่ะ เห็นคิบอมบอกว่าจะไปธุระกับเรียวอุคตั้งแต่ตอนออกจากบ้านน่ะ ออกมาก่อนฉันซะอีก”
“อ้าว ซินไม่รู้หรอ?”
“ก็คิบอมไม่ได้บอก ก็เลยไม่ได้ถาม ขี้เกียจเซ้าซี้ งั้น...ฮันโทรหาคิบอมดิ ถามว่าอยู่ไหน”
“ครับ~ เจ้านาย สั่งอย่างกับแม่ฉันเลยนะโว้ย ไอ้ซิน”
“อ้าวไอ้นี่ ก็แน่นอนดิวะ ฉันสามารถสั่งมาเฟียแดนมังกรคนเดียวนี่หว่า ฮ่าฮ่า”
“ฮัลโหล คิบอม นายอยู่ไหนเนี่ย พี่ชายสุดที่รักของนายกำลังจะคลั่งตายเพราะน้องหายอยู่แล้วนะ”
คนที่ฮันคยองบอกว่า กำลังคลั่งตายเพราะน้องหายนั้น เพียงแค่ตีหน้าโหดใส่ฮันคยองเท่านั้น แต่การกระทำนั้นไม่ได้ดูน่ากลัวเลยสำหรับเขา เขากับคิดว่ามันดูน่ารักมากซะด้วย
‘กำลังออกจากห้องสมุดครับ เรียวไปยืมหนังสือมาน่ะครับพี่ฮัน’ คนปลายสายเพียงตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาตามนิสัย และยิ้มมุมปาก เพราะรู้ว่าเช้านี้พี่ฮันแกล้งพี่ฮีชอลของเขาได้อีกแล้ว
“ตอนนี้พวกพี่อยู่ที่ห้องนะ ต้องการคนช่วยขนหนังสือรึเปล่า?” ฮันคยองถามไปอย่างขำๆ
‘ไม่เป็นไรครับ มีนิดหน่อยเอง’
“อือ งั้นพี่รออยู่ที่ห้องนะ”
‘ครับ’ ติ๊ด
หลังจากที่วางสายไป ฮันคยองที่เตรียมจะบอกว่าคิบอมและเรียวอุคอยู่ที่ไหน แต่คนที่สั่งให้โทรถามก็พูดแทรกขึ้นมาซะก่อน
“ไง ห้องสมุดหรอ?”
“อือ”
“น่าจะรู้อยู่แล้วเนอะ ไม่เห็นต้องโทรถามให้เสียเวลาเลย”
“ใช่ ทึกพูดถูก”
“อ้าว ไอ้นี่ก็แกเป็นคนบอกให้ฉันโทรไปหาคิบอมเองนะโว้ย”
“เออ แล้วทำไม มีอะไร?” ฮีชอลถามหน้าตากวนประสาท
“เปล่า ไม่มีอะไร ไม่ทำไม ใครจะกล้าไปมีเรื่องกับนางพญาประจำโรงเรียนอย่างแกกันวะ”
“แล้วไป เฮ้อ~ เบื่อว่ะ เย็นนี้ไปยิงปืนบ้านแกนะฮัน”
“อือ”
“ดี เย็นนี้ว่างพอดีเลย จะได้ไปดูด้วยว่ายังแม่นเหมือนเดิมรึเปล่า ไม่ยิงมานานแล้ว”
“โถ่~ ทึกซะอย่าง แม่นอยู่แล้ว” คนถูกยอเพียงยิ้มขำๆส่งกลับไป
“พูดยังกับว่าเราทั้งหมดไม่แม่นเลยนะครับ”
“อ้าว เรียวอุคมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย? มาเงียบๆตกใจหมด”
“อ๋อ เมื่อกี้น่ะครับ ขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้ให้ตกใจ”
“ไม่เป็นไรหรอก พูดเล่นน่ะ ฮ่าฮ่า แล้วได้หนังสือมากี่เล่มเนี่ย?”
“นิดหน่อยน่ะครับ”
“โถ่ เรียว ถามจริงๆนะ ถ้าไม่อ่าน นายจะสอบตกไหม? แน่นอนว่าไม่ นายน่ะหนึ่งในท็อป 10 เลยนะ ใช่ป่ะวะ? ไอ้ฮัน” ฮีชอลถามเพื่อความแน่ใจ
“อือ”
“พี่ฮีชอลครับ สรุปเย็นนี้หลังเลิกเรียน เราจะไปยิงปืนกันที่บ้านพี่ฮันใช่ไหมครับ?”
“ใช่แล้ว สนุกแน่ ฮ่าฮ่า อ้อ อย่าลืมโทรไปบอกลุงคนขับด้วยว่าไปรับที่บ้านไอ้ฮันน่ะ”
“ครับ”
กริ๊งงงงงงงงงง
“เฮ้อ~ ออดแล้วหรอเนี่ย เซ็งว่ะ ต้องเจอกับไอ้พวกนั้นอีกแล้ว”
นาทีต่อมานักเรียนก็ค่อยๆทยอยเข้าห้อง แต่กลุ่มคนที่รั้งท้ายซึ่งเป็นกลุ่มของซีวอน ในขณะที่เข้ามาในห้องคนในกลุ่มก็ยังส่งเสียงดัง โดยเฉพาะ 3 คนสุดท้ายของกลุ่ม ซองมิน ดงแฮ อึนฮยอก ซึ่งตอนนี้ฮีชอลและคิบอมรำคาญคนกลุ่มนี้มาก
หลังจากทุกคนประจำที่กันแล้วอาจารย์ฮยอนจุงอาจารย์ประจำชั้นของห้องม.ปลายปี 2 ห้อง A ก็เดินเข้ามาพร้อมกับชายคนหนึ่งมีรูปร่างท้วม ซึ่งผู้ชายคนนั้นยิ้มให้กับทุกคนในห้องแม้กระทั่งกลุ่มของฮีชอล
“สวัสดีนักเรียนทุกคน วันนี้อาจารย์มีนักเรียนใหม่ที่จะมาอยู่ห้องเรา มาแนะนำตัวให้รูจัก ชินดงแนะนำตัวให้เพื่อนๆรู้จักหน่อยสิ” อาจารย์ฮยอนจุงพูดกับทุกคนในห้อง และหันมาพูดกับชินดงอีกทีหนึ่ง
“สวัสดีครับ ผม ชินดง ฮี ยินดีที่ได้รู้จัก ฝากตัวด้วยนะครับ”
“ชินดง ไปนั่งที่ว่างข้างอีทึกเลยนะ คนที่นั่งอยู่ติดหน้าต่างโต๊ะคู่สุดท้ายน่ะ” แล้วชินดงก็เดินไปหาอีทึก
“นั่งได้ไหมครับ?”
“ได้สิ” อีทึกพูดขณะพิจารณาชินดงตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ขอบคุณครับ”
“อือ ไม่เป็นไร นี่คนที่นั่งอยู่ข้างหน้าฉันชื่อ ฮีชอล นั่งหน้านายชื่อ ฮันคยอง ส่วนข้างหน้าฮีชอลชื่อ คิบอม เป็นน้องของฮีชอล คนข้างคิบอมชื่อ เรียวอุค รู้จักไว้นะ”
“สวัสดีครับ” ชินดงพูดอย่างเป็นมิตร
“อือ” พวกฮีชอลเพียงแค่ส่งเสียงในลำคอตอบกลับมา
ชินดงมองอย่างแปลกใจในไมตรีที่ได้รับ?
“ไม่ต้องแปลกใจ พวกเราก็เป็นกันอย่างนี้แหละ”
“ครับ”
“ไม่ต้องพูดครับกับพวกเราก็ได้ อ้อ!! ลืมไป ฉันชื่อ อีทึก ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ครั..เอ้ย!! อือ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
นี่เป็นฟิคเรื่องแรกที่แต่ง ติชมด้วยนะ ชอบไม่ชอบยังไงบอกมาเลย ไม่ต้องเกรงใจ อยากให้ปรับปรุงตรงไหนบอกได้เลยนะคะ อ้อ!! เกือบลืม ฟิคเรื่องนี้ขณะนี้ยังไม่มีพล็อตเรื่องที่แน่นอนนะคะ แต่ในอนาคตไม่แน่ค่ะขอบคุณที่ติชมและอ่านกันนะคะ^^
ความคิดเห็น