คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Play birthday party
Play birthday party
เมื่อวานฉันรีบถักต่อให้เสร็จแล้วก็ซักมันต่อจากนั้นก็เอามันมาห่อของขวัญแล้วแนบการ์ดอวยพร ‘วันนี้ 17 กุมภาพันธ์ วันเกิดนายขอให้#@#$#$%%@%$%’
ใช่วันนี้วันเกิดของเพลย์...ฉันดันมาโรงเรียนเกือบสาย
“สวัสดี...เพลย์นี่ของขวัญนะ..เอ่อ...ฉันทำเอง”
“ขอบคุณนะซันเดย์”
“ไม่เป็นไร”
โชคดีที่ฉันเจอเพลย์ก่อนที่จะเข้าห้องเลยให้ไปเลย พอเข้าห้องปุ๊บก็....
เหลือแค่ยัยดับเบิล คงรอฉันล่ะมั้ง-_-
“ซันเดย์!!แกมาสาย!!”
“เอาน่า...อีกกี่นาทีเข้าเรียน”
“20นาที”
“แกจะเดินเล่นไหม”
“ความคิดน่าสนใจ...เอาเป็นว่า..ตกลง”
ดับเบิลลุกขึ้นแล้วก็ควงแขนฉันเดินไปที่คนเงียบๆ
“เอาละ...นี่คือการปล้นยกมือขึ้นซะ!!”
อยู่ๆ...ดับเบิลก็เปลี่ยนน้ำเสียงแล้วพูดเหมือนตัวเองเป็นโจรจริงๆ
“แกล้อเล่นหรือเปล่า”
“อื้อ”
-_-^^ยังมีอารมณ์มาเล่นมุขนี้
“นี่แกรู้ไหมซันเดย์...ที่นี้บรรยากาศดีสุดๆไปเลย!>_<เหมาะกับการนอนกลางวันมากๆแต่มีหมาแอบเข้ามาบ้าง...วันหลังแอบมางีบหลับกันเหอะ”
ดับเบิลพูดแล้วทำหน้าเคลิ้ม
“ก็ด้ายๆๆ...ไว้วันที่30ของเดือนนี้ฉันจะมานอนเพื่อนเพื่อนแก”
“ดีจัง-0-..เอ๊ะ..!วันที่30มันมีที่ไหนเล่ายัยซันเดย์!”
ทุกคนคงจำได้ว่าวันนี้ 17 กุมภาพันธ์ วันเกิดเพลย์ กุมภาพันธ์ มีกี่วันเอย
“ก็ไม่มีไง-_-“
“แสดงว่าแกจะไม่แอบนอนกับฉันใช่ไหม...นอนเถอะน้า”
จะให้พูดคำว่าใช่ ดับเบิลคงงอนฉันสิ งั้นเป็นคำนี้ดีกว่า...
“เอ่อ...แน่นอน”
“ฮ่าๆๆๆ...แกยอมนอนเป็นเพื่อนฉันแล้ว...”
-_-เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ไปได้??
“บ้า...ไม่เอาเว้ย”
“อ้าว!เห็นแกพูดว่า....‘แน่’แล้วก็‘นอน’.....แกไม่ได้หมายความความแน่ที่จะนอนหรอ -_-^^”
“ตลกแล้วดับเบิล”
“งั้นแกก็ขำสิ..>O<”
เพิ่งรู้ว่ามันกวนวัยรุ่น[Teen]เป็นด้วย
“ไม่เอาหรอก...ฉันไม่อยากขำตอนนี้ฉันมีอย่างอื่นที่ต้องทำ..แกต้องทำด้วย”
ฉันบอกดับเบิลไป เฮ้อ ไม่นึกว่าจะลืม
“เชอะ!ฉันไม่ไปเป็นเพื่อนก็หรอก-^-”
“เชื่อฉัน...ว่าแกต้องไป”
“ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น-^-”
ว่าพลางทำตัวเหมือนเด็กนั่งลงกับพื้นแล้ว..กอดอก ดูเพื่อนสนิทฉันมันทำสิ
“ฉันกำลังจะไป..”
“แต่ฉัน..”
ในที่สุดความสวย[?]ของฉันทนไม่ไหวจึงเถียงไปว่า
“ฉันจะไปเคารพธงชาติเว้ยดับเบิล ไปเร็วจะเข้าแถวแล้ว!”
“O_O”
ในที่สุดดับเบิลก็ยอมลุกขึ้น..ทำหน้าเจื่อนๆแล้วบอกว่า..
“โทษที”
[เที่ยงนาฬิกา]
ทำไมช่วงนี้มันถึงซวยอย่างนี้เจอครูทำโทษขอหาสวยเกินไป เอ้ย..พูดไทยมากไปขนาดที่เรียนภาษาอังกฤษ เลยโดนทำโทษแทนที่จะได้กินข้าวเที่ยง ก็ต้องถูกกักอยู่ในห้องเรียนตัวเอง โดยมีกฎว่า ‘ยูจาไปไหนไม่ได้ยกเว้นห้องน้ามเท่าน้านค้าวจายม้าย’
คำพูดของวิกกี้ครูสอนภาษาอังกฤษของฉันคงยังเวียนอยู่ในหัวไปมา ถ้าฉันไม่กินข้าว ท้องคงร้องเสียงดังขนาดเรียนแน่ๆ ยัยวิกกี้มันจะทำให้ฉันอายแน่ๆ เลย
ครืน...!
เสียงเลื่อนประตูดังขึ้น
คงเป็นดับเบิลที่ฉันฝากเอาข้าวมาให้
แต่ทำไม..ดับเบิลหล่ออย่างนี้ เอ๊ะๆ ไม่ใช่นี้ นี้มัน...เพลย์
“เอ่อ...ไม่ต้องทำท่าทางตกใจหรอก...พอดีเพื่อนเธอหกล้มเลยฝากเอาข้าวมาให้นะ”
“อ้าว!..ดับเบิลล้มได้ไง”
“เพื่อนเธอเตะกระป๋องโดนหมาแล้วก็วิ่งหนี แล้วก็สะดุดตอไม้”
ฮ่ะๆ หนีหมา หมาที่ไหนวะในโรงเรียนอย่างนี้ ห๊ะๆ-_-^^..ฉันนึกออกแล้วจำตอนที่ดับเบิลพาไปที่หนึ่งได้ไหม[ได้] ทบทวนให้นะ ‘นี่แกรู้ไหมซันเดย์...ที่นี้บรรยากาศดีสุดๆไปเลย!>_<เหมาะกับการนอนกลางวันมากๆแต่มีหมาแอบเข้ามาบ้าง...วันหลังแอบมางีบหลับกันเหอะ’
“น่าสงสารมันวะ”
“เป็นไงแผนพิชิตใจทีแคถึงไหนแล้ว”
“ตลก...ใครจะชอบทีแคกัน”
“ก็เธอไง”
“พูดอะไรก็ไม่รู้...ฉันจะกินข้าวแล้วล่ะ”
ตอนนี้ฉันไม่สนทั้งนั้นต่อจะให้เป็น ฮยอนอา[วง4minute] ไอดอลของฉันยืนอยู่ตรงหน้า ฉันก็ไม่สนแล้วล่ะ ถึงจะเป็นเพลย์ก็ไม่สน
“กินด้วยสิฉันก็ยังไม่ได้กินอะไร”
“งั้นก็ได้..ในนี้เป็นแซนวิชพอดีเลยแถมสองชิ้นใหญ่พอดีด้วย>0<”
พอฉันเริ่มกิน ฉันก็ได้ยินเสียงหน้าประตู
“อ้าวมิสวิกกี้มาทำอะไรตึกนี้หรอคะ”
เสียงนั้นคงเป็นเสียงครูจีน่า
“อ๋อ...ฉ้านกามลังจามาดูเด็กค่า”
เวรแล้วฉันกับเพลย์มองหน้ากันอัตโนมัต
“นายรีบไปนั่งที่พร้อมยัดกล่องแซนวิชของยัยดับเบิลเก็บไว้ในกระเป๋าพอครูถามว่ามาทำไมก็บอกว่ามาเอาหนังสือ ไปเร็ว”
ฉันใช้สมองคำนวณดูพร้อมใส่แซนวิชที่เพิ่งจะกินไปได้2คำใส่กล่องเพลย์รีบเดินไปที่กระเป๋าแล้วใส่มัน จังหวะดีวิกกี้ก็เข้ามา
“อ้าว...เพลย์มาทามอารายจ๊ะ^^”
ทีหมอนั่นยิ้มหวานเลยนะย่ะหล่อน
“อ๋อ...ผมมาเอาหนังสือครับ”
“อ๋อวานนี้วานเกิดนายด้วยช่ายม้ายแฮปปี้เบิร์ดเดย์น่ะจ๊ะตอนอยู่ในห้องฉันลืมบอก”
“อ่ะ...อ๋อครับขอตัวก่อน”
พอเพลย์ออกไปยัยวิกกี้ก็เปลี่ยนสีหน้าทันตาเห็นจากยิ้มแย้มหยดย้อย เป็น นิ่ง
“เอาละโทษฐานที่อยู่ในห้องกับลูกศิษย์ฉันสองต่อสองหลังเลิกเรียนช่วยเพื่อนทำความสะอาดห้องด้วย...ฉันไปล่ะ”
-_-^^แล้วหนูไม่ใช่ลูกศิษย์ครูหรอค่ะ
ฉันคิดว่าโรงเรียนนี้ควรหาครูสอนภาษาอังกฤษใหม่สักคน
[หลังเลิกเรียน]
ฉันบอกเพื่อนผู้หญิงที่เป็นเวรวันนี้ว่าขอตัวสักครู่จะไปเยี่ยมดับเบิลหรือไม่แน่ก็พามันมาเก็บกระเป๋าเลย ตอนนี้ฉันกำลังเข้าไปในห้องพยาบาล โอ้มายกอร์ดบอกฉันทีว่านั่นเพื่อนฉันหมดสภาพสิ้นดี...ดับเบิลอ้าปากอยู่แขนข้างซ้ายอยู่ที่หน้าผากแขนขาวโดนตัวทับอยู่
“ดับเบิลๆๆ”
ฉันเรียกเท่าไรก็ไม่ตื่น
“ดับเบิลดูนี้สิยุนอาวงGirls Generation มาด้วย”
ดับเบิลลืมตาทันใด
“ไหนยุนอาของฉันล่ะ”
“อ๋อ..เมื่อกี้แกคงฝันแกพูดอุนยาอะไรก็ไม่รู้”
ฉันแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง
“เลิกเรียนแล้วฉันมาปลุกแก...กลับห้องเร็วเดียวฉันช่วยพยุงถ้าแกลุกไม่ไหว”
ขนาดนี้ฉันกำลังบ๊ายบายยัยดับเบิลที่กำลังกลับบ้าน....ส่วนฉันก็นั่งอมทุกข์มือขวานั้นไซร้จับไม้กวาด...เซ็งจริงๆตอนนี้คนก็ทยอยกลับบ้านกันหมดแล้วเหลือแต่...ฉัน...บิวตี้แล้วก็...เพลย์...บังเอิญจัง อิอิ
“อ้าว!ซันเดย์..อุ้ยชื่อหรูเกินหน้า...ไอศกรีมก็พอเนอะ^.__.^”
“เรียกยังไงก็ได้นะ...ชื่อเธอก็เหมือนกันเพราะ....ซะไม่มี”
“หน๊อย...แกบอกว่าชื่อบิวตี้เชยหรอ”
“ฉันไม่ได้พูดเธอพูดเองจริงไหมเพลย์ฉันบอกว่า ‘ต๊ายตายชื่อบิวตี้นี้เฉยจริงๆไร้รสนิยมสิ้นดีงั้นหรอ’”
ฉันหาโอกาสด่าเพิ่ม
“เธอไม่ได้พูด...^^”
สีหน้าของเพลย์ดูขบขันเหมือนกำลังกลั้นหัวเราะ
“แก!!”
“ขอฉันทำความสะอาดเดี๋ยวนะแล้วเราค่อยว่ากัน โอเค้?”
“ก็ได้ๆฉันจะได้รีบกลับบ้าน...”
ไม่นานฉันก็ทำเสร็จ...แต่ฉันกับบิวตี้ก็ไม่ได้ทะเลาะต่อกันอย่างทีพูดไว้
สีหน้าแต่ละคนดูเหนื่อยมากๆ ไม่เว้นแม้กระทั้งเพลย์ อยู่ๆฉันก็พูดคำที่ไม่ควรพูดออกมากับบิวตี้
“นี่...ไปกินไอศกรีมกันไหม‘เพื่อน’ร้านใกล้ๆโรงเรียนน่ะอร่อยดี”
“เอ่อ...ได้สิ‘เพื่อน’สนใจไหมเพลย์”
บิวตี้ก็พูดขึ้น
“สนใจสิ”เพลย์พูด
มะ...มะ...ไม่อยากเชื่อบิวตี้มีด้านดีอย่างนี้ด้วยหรอเนี่ย...ฉันคงมองเธอผิดไป...จริงๆบิวตี้คงอาจจะไม่ร้ายก็ได้...ฉันอยากลองเป็นเพื่อนกับเธอจริงๆ
“ยัยบ้ามองฉันทำไมนักหนา”
เอ่อ...ฉันจะลบความคิดเมื่อกี้ไปให้หมด
“เป่ายิ่งชุบใกล้แพ้เลี้ยง”
ถึงจะอยู่ม.ปลายก็ใช่ว่าจะเล่นแบบนี้ไม่ได้
“อื้อ..เยี่ยมเอาเป็นว่าคนสุดท้ายที่อยู่ต้องเลี้ยงนะ...เป่ายิ่งชุบ!”
ฉัน>>>กระดาษ บิวตี้>>>กรรไกร เพลย์>>>กรรไกร
“เย้!ฉันออกแล้ว”
ฉันร้องเสียงดังจนคนแถวนั้นหันมามอง มองทำไมย่ะไม่เคยเห็นคนสวยหรือไง
“ฉันยอมแพ้...เพราะว่าวันนี้วันเกิดนายฉันเลี้ยงเอง>0<”
บิวตี้พูดขึ้น จากนั้นเราก็มาถึงที่ร้าน
“ฉันขอช๊อกโกแล๊ตซันเดย์ที่หนึ่งค่ะ”
“ฉันขอสตอเบอร์รี่ซันเดย์ที่หนึ่งค่ะ”
“ผมขอทูอินวันซันเดย์ที่หนึ่งครับ”
ฮ่าๆๆๆ...กินซันเดย์กันหมดเลยหรอ
“มาแล้วค่า”
พอพนักงานวางของ...ฉันก็พูดขึ้น
“อย่าเพิ่งกินขอถ่ายรูปหน่อย...พี่คะถ่ายรูปให้หน่อยสิคะ”
“ได้คะ”
แชะ!
“ส่งบูลทูลให้ฉันด้วยสิ”
“อือ”
จากนั้นฉันก็ส่งรูปไปให้ทั้ง2คน
มีความสุขจริงๆวันนี้ ฮ้า!
ความคิดเห็น