ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : สวนสนุก กระตุกWhat?
6
สวนสนุก กระตุกWhat?
“เธอมาช้าไปตั้ง10นาที”
“น่า....นิดหน่อย”
ตอนนี้ฉันอยู่ในบ้านแล้ว
“วันนี้ฉันจะพาเธอไปทำโทษ”
“นายล้อเล่นใช่มั้ย”
“ใช่ ฉันไม่ล้อเล่น”
พูดจากวนสีน[ส้น+Teen] จริงๆ
“ไปเร็ว หึหึ”
เหอะๆ จากนั้นหมอนั่นก็ลากฉันขึ้นรถ แล้วก็ขับรถไปเรื่อยๆ
จากนั่นไม่เกินชั่วโมง เขาก็เลี้ยวเขาไปที่ป้ายหนึ่งเขียนว่า ‘สวนสนุก กระตุกWhat’
ว้าว!!! หมอนี้จะพาฉันมาสวนสนุกหรอเนี่ย Dใจจัง รู้งี้ทีหลังจะมาสายทุกวันเลย
พอขับรถเข้าไปก็จอดรถแล้วเดินไปเรื่อยๆ จนเจอที่ซื้อตั๋ว
“มากี่คนค่ะo_o//”
ยัยคนขายตั๋วมันถามทำไมไม่เห็นหรอว่ามากี่คน-_-
“2คน”
“งั้นเอาโปรโมชั่นไหนค่ะ โปรโมชั่นแรกคือกระตุกขวัญ ส่วนโปรที่สองคือกระตุกรัก แล้วก็....”
พอยัยคนขายพูดจบฉันงี้แทบหลับคาเคาเตอร์
“งั้นเอาอันแรกแล้วกัน ฟังดูดี”
“ทั้งหมด1000บาทค่ะ”
“อะไรกัน!ทำไมพะ...”
นายเมสเสจก็เอามือมาปิดปากฉัน
“นี่ครับ”
“นี่ตั๋ว แล้วก็แผนที่ของโปรโมชั่นนี้ค่ะ”
ฉันอ่านลิสดู
โปรโมชั่น กระตุกขวัญ
เครื่องเล่นที่คุณสามารถเล่นได้
บ้านผีสิง
ชิ่งช้านรก
สระน้ำกระทะทองแดง
รถไฟไปหาผี
ล่องแก่งมหาสยอง
เขาวงกตผีสิง
แถมพิเศษ
ดินเนอร์ที่ร้านอาหารสุด.....จะบรรยาย
โอ๋....สุดจะบรรยาย ที่แท้พามาทำโทษด้วยวิธีนี้นี่เอง-_-^^
“อันไหนก่อนดี หึหึ”
“บ้านผีสิงก่อนเลยแล้วกัน แต่ตอนเที่ยงกินข้าวก่อน”
“จัดไป แต่อยู่ในช่วงทำโทษถ้าไปไหนเธอต้องเดินนำ”
จากนั้นฉันก็เดินตามป้ายไปบ้านผีสิง
นั่นไงเจอแล้ว
ฉันก็มองไปที่ป้าย
‘บ้านผีสิงที่น่ากลัวที่สุดในโลก.....รับรองโดยกินเนสWorld’
แม่จ๋า...ฆ่าหนูเหอะT^T
“ไปเร็ว”
คิวไม่ยาวเลยอ่ะ
เห็นว่าเข้าไปเป็นกลุ่มด้วยล่ะ
“อ่ะจ้า 1 2 3 4 5 เดี๋ยวหนูรอคิวนี้ไปก่อนสักพักน่ะ”
คนข้างหน้าอีกห้าคนโดนเรียกไป
กริ๊ดดด!!!
เสียงคนกริ๊ดดังออกมา
“เอ่อ....น้องพอดีน้องเหลือกันสองคนเข้าไปก่อนสองคนได้ไหม”
“มะ...”
ฉันกำลังพูดว่าไม่เป็นไรรอได้แต่ว่า...
“ไม่มีปัญหาครับ”
เมสเสจก็ผลักฉันเข้าไปจนได้
“ทะ...ทำ...ไมมืดจัง”
ฉันไม่เห็นอะไรเลย เลยต้องใช่มือจับกำแพง
เดินไปเรื่อยๆ ความน่ากลัวก็เพิ่มขึ้น ฉันเลยคว้ามือเมสเสจมา
“เธอตะอั๋งฉันเรอะ”
“ตะ....ตลก”
เดินไปก็เจอแต่ความว่างเปล่า อยู่ๆ ฉันก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง
“ฮือ....ฮือ....”
“งะ.....งานเข้าแล้วมะ....เมสเสจ”
“อะไร”
“นายเดินนำบ้างสิ”
“ไม่มีทาง”
ว่าไปก็ผลักฉันไป
โอ๋....มีทางเลี้ยวแล้วมีประตู
หมับ!
มีอะไรจับขาฉัน
“กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!”
ฉันรีบเปิดประตู สะบัดมือที่เกาะขาออกแล้ววิ่ง
ปัก...!
อ๋อ....เสียงฉันวิ่งชนกำแพงค่ะ-_-^^
“มาๆฉันนำเองเธอนี่ไม่ไหวจริงๆ”
“นายลองเจอแบบฉันดูสิ”
“หรือเธอจะนำเอง”
“ม่ายอ้าวส์”
[20นาที ผ่านไป]
กว่าจะได้ออกมาเล่นเอาแทบสลบคาพื้น
เที่ยงพอดี วิวปี้!
“เมสเสจร้านนู้นเหอะ”
ฉันชี้ไปที่ร้านสีชมพูหวานจ๋าชื่อร้านที่ป้ายติดไวคือ ผัดเม
“อือ”
ไม่นานฉันก็มานั่งอยู่บนโต๊ะ
“รับอะไรดีค่ะ”
“ข้าวผัดอเม 2 ที่ แล้วก็น้ำองุ่น กับ น้ำส้ม”
“แค่นั้นนะค่ะ”
“....”
ยัยพนักงานเห็นเมสเสจไม่พูดหลอนก็เดินไป
“นายเมสเสจฉันจะกินส้มตำ”
“ลองสั่งดูสิ”
“น้องค่ะ ส้มตำที่”
ยัยพนักงานคนนั้นก็เดินมา
“ขอโทษค่ะป้า.....ที่นี้ไม่มีส้มตำขาย”
“อะไรน่ะ เรียกฉันป้าเลยหรอ”
ฉันสวนกลับทันที
“อ้าว...แล้วอายุเท่าไรล่ะค่ะ ฉัน20”
“ฉันก็20โว้ยยย!!”
“ตายแล้ว! ทำไมหน้าแกอย่างนี้ แต่มีแฟนหล่อ”
โหย....หน้ายัยนั่นแกกว่าฉันอีกยังมาพูด
“นี่นังรถถัง.....หมอนี้ไม่ใช่แฟนฉัน...แล้วนั่น....พลาสติก....ใช่ไหมล่ะ”
ฉันใช้มือชี้ไปที่หน้ามัน
“อะไรคะ...งง”
“ไม่รู้ว่า’โง่’หรือ’ซื่อ’ที่ไม่รู้ความหมาย”
ฉันพูดกลับ
“นี่แกด่าว่าฉันทำหน้ามาแถมโง่งั้นเรอะ นัง...@#$%@#”
ยัยพนักงานมันด่าฉันเรอะ
“บู่ๆ ฟังภาษาหมาไม่รู้เรื่อง”
ฮ่าๆๆ
“กริ๊ด!!!”
“เกิดอะไรขึ้นค่ะ”
มีป้าแก่เดินมา อ๋อ เจ้าของร้านล่ะมัง
“เปล่าค่ะ...พนักงานคนนี้ไม่พอใจที่จะเติมน้ำให้เธอเลยโมโห”
“งั้นทางเราจะเลี้ยงมื้อนี้แล้วกันนะคะ อ้าว ยัยส้มโอไปรับออเดอร์โต๊ะอื่นได้แล้ว”
ฉันชนะ ฮ่าๆๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น