ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : น้ำปลา กับ เคเอฟซี
3
น้ำปลากับเคเอฟซี
“ทุกวันทำงาน มีบานมากมาย คิดแล้วอยากตาย จะสบายกว่า~”
ฉันร้องเพลงออกมาตอนนั่งดูทีวีและ.............นวดเท้าเหม็นอย่างกับปลาทูเน่าของเมสเสจ-_-^^
“แน่ใจเรอะ”
อยู่ๆเสียงของคุณชายขี้หมาก็เปล่งออกมาจากลำคอ
“แน่ใจอะไร”
“ที่เพิ่งร้องเมื่อก็อ่ะ”
“เอ่อ....เปล่าแค่ทำนองมันคล้อง”
ฉันหาคำแก้ตัวที่มหาคนโง่ยังรู้
“นี่สั่งเอเอฟซีให้หน่อยสิ”
“ได้สิ แต่นายต้องจ่ายเงินเองน่ะ”
“ฉันจ่ายอยู่แล้วล่ะ”
“ให้ฉันกินด้วยสิ”
“ไม่เอา-_-“
“ชิ...!”
จากนั้นสักพัก เคเอฟซี ก็มาถึง.....และฉันคิดแผนร้ายบางอย่างขึ้นมาได้.....ฉันจัดทุกอย่างวางใส่จานและ.......ไม่บอกดีกว่า
“มาแล้วเคเอฟซีที่นายจะกิน”
พูดเสร็จฉันก็แกล้งเดินเข้าห้องครัว และแอบดู
อู้ววว..!!หมอนั้นกำลังหยิบนักเก๊ตและจิ้มซอลพริก
“เฮ้ย!!”
พอนายเมสเสจร้อง ฉันแกล้งทำเป็นตกใจเดินออกมาจากครัว
“อะไรกันฉันตกใจหมด”
“นี่เธอแอบใส่อะไรลงไปในซอสพริกหรือเปล่า”
ใช่ ฉันใส่ ‘มัน’ ลงไป
“ใส่อะไรกัน...ฉันไม่รู้เรื่อง”
“เธอต้องใส่น้ำปลาลงไปแน่ๆเลย มันถึงได้เค็มขนาดนี้”
อุ้ย! ทำไมถึงรู้ ฉันใส่ไป1ใน4ของขวดเองน่ะ เค็มขนาดนั้นเลยหรอ
“จะบ้าเรอะโทษฉันได้ยังไงกัน ไหนล่ะหลักฐานชิ้นสำคัญ”
“มินเน่า(คนใช้คนที่200 ตามจริงชื่อ มินนี่:wan_mismy)ไปต่อกล้องวงจรปิด
จากห้องครัวมานี้หน่อยเมื่อประมาณ15นาทีที่แล้ว”
“ทราบเคอะคุณชาย”
ซ=ซอโซ่ล่ามตรี
ว=วอแหวนลงยา
ย=ยอยักษ์เคี้ยวใหญ่
ซวย!!!
ติ๊ด!
ภาพกล้องวงจรปิดเมื่อ15นาทีที่แล้วส่งผ่านมาทางห้องนั่งเล่น ก็ปรากฎภาพที่สวยงามคือคนสวยกำลังถือน้ำปลาและ.......
นายเมสเสจหันมามองฉันToT
ไอย์ แอม ซอรี่ เวรี่ มัจ ทู ซี ดัจ (I am sorry very much to see that)
“ไหนเธอว่าไม่ได้ทำยังไง!”
“ก็ทำ...แต่ฉันยังพูดไปจบ!”
“อ๋อ!เหรอ!”
“ใช่!ฟังน่ะ’จะบ้าเรอะโทษฉันได้ยังไงกัน...ไหนล่ะหลักฐานชิ้นสำคัญ’ ที่แน่ๆนายไม่ต้องหาฉันเองล่ะที่ทำ”
ฉันแกล้งต่อเติมคำที่เพิ่งพูดไปว่า’จะบ้าเรอะโทษฉันได้ยังไงกัน...ไหนล่ะหลับฐานชิ้นสำคัญ’
“โอเคๆ ฉันยอมแพ้ ที่นี้เธอก็แค่ไปทำความสะอาดห้องนอนทุกห้อง แต่ยกเว้นห้องพ่อกับแม่ของฉัน”
“นี่นายบ๊องฉันจะรู้ไหมว่าห้องไหนห้องนายหรือห้องแม่นาย”
“ก็ดูชื่อหน้าห้องสิยัยโง่”
เออจริง!ฉันโง่ ...แต่ก็โง่น้อยกว่าไอแซกนิวตันนิดหนึ่งเองน่ะย่ะ แล้วคำถามอีกข้อก็ผลุดขึ้นมาบนหัวคือ
เมื่อไรฉันจะได้กลับบ้านสักที?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น