คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ [ >>>Part 1 : The Shadow...การปรากฏกายของเงามืด
*ขอโทษนะครับ เนื่องจากช่วงนี้คอมเจ๊งแล้วก็แฮงค์บ่อยมาก ตัวหนังสือหรือการเว้นบรรทัดอาจจะไม่ดี ยังไงเดี๋ยวจะรีบแก้ไขให้เร้วที่สุดครับ (สำหรับทุกตอนนะครับ จะทำการแก้บรรทัดให้ใหม่ในภายหลังครับ^^)
เวลา เป็นสิ่งไม่แน่นอน จะว่าเร็วก็เร็ว จะว่าช้าก็ช้า...
คุณเองเคยคิดแบบนี้บ้างไหม?
นักวิชาการผู้เป็นนักคิดรอบรู้เรื่องต่าง ๆ นานาแทบทุกคนจะอยู่ในกลุ่มที่ ‘เคยคิด’ ไม่ว่าจะเก่งจะฉลาดสักเพียงไหน ข้อสรุปที่ออกมาดูมีเหตุผลและน่าเชื่อถือมากที่สุดคงไม่พ้น...
...เวลา คือ ธรรมชาติของทุกสรรพสิ่งที่มั่นคงไม่แปรผัน มนุษย์เรานั่นแหละที่คิดไม่เหมือนกัน พอตอนสุขก็บอกว่ามันผ่านไปเร็ว พอตอนทุกข์ก็บอกว่ามันผ่านไปช้า...
จากคำตอบซึ่งหมดหนทางดั่งเขาวงกตที่ไม่มีทางออก จึงนำมาสู่ปัญหาในหลายๆประเด็น...
แล้วอย่างนี้สัจธรรมที่แท้จริงของโลกอยู่ที่ใดกัน?
เพราะไม่มีหลักฐานมายืนยันในสิ่งที่สงสัยตลอดมา มนุษย์เราจึงจำต้องปลงตกปล่อยให้มันผ่านไป หากก็มีสิ่ง ๆ หนึ่งที่ไม่มีใครสามารถแย้งหรือปฏิเสธมันได้...
...ต่อให้เกิดอะไรขึ้น ทุกข์ สุข หรือแม้จะเศร้าเพียงใด ‘เวลา’ ก็ยังคงไม่แยแสใคร มันจะยังเดินหน้าต่อไป...ต่อไป ไม่มีหยุดยั้ง...
นั่นคือ...สิ่งกระตุ้นที่ทำให้คนเรารู้จักคำว่า ‘กระตือรือร้น’ ให้รู้ว่าช่วงชีวิตหนึ่งควรทุ่มเทอย่างสุดกำลังในทุก ๆ นาที เพราะเวลาแม้เพียงเสี้ยวเดียวก็ยังคงมีค่าเสมอไป
และเมื่อมีเหตุก็ต้องมีผล...
ต่อให้ต้องมีสรรพชีวิตดับสูญและเสื่อมสลายลง ห้วงของกาลเวลาจะยังคงดำเนินต่อไปไม่มีสิ้นสุด เนิ่นนานนักกว่าเข็มนาฬิกาจะเวียนมาบรรจบครบรอบอยู่หลายครั้งคราว จากอดีตย่างเข้าปัจจุบัน และจากปัจจุบันก้าวสู่อนาคต...
จากสหัสวรรษ 2 ย่างเข้าสหัสวรรษ 3...
เวลาผ่านพ้นไปเท่าใดเรามิอาจทราบ เพียงแต่หากคุณลองมองดูรอบ ๆ ตัวคุณนั้น จะพบว่าบ้านเรือนที่เคยเก่าอึมครึมสร้างแบบพอกินพอนอน วิวัฒนาการเป็นตึกรามสูงใหญ่ระฟ้าที่สร้างแบบหรูหราเพื่อขยายกิจการหาเลี้ยงครอบครัว โดยมีธนบัตรเป็นตั้งวางไว้บนโต๊ะ เก็บไว้ตีพุงเล่น...
จากถนนร้างยานพาหนะที่เคยเต็มไปด้วยก้อนหินดินทรายฝุ่นฟุ้งไปทั่ว กลายเป็นถนนยางมะตอยชั้นเลิศสะอาดสะอ้านถนัดตา...
ไม่ว่าจะมองไปบนฟ้าที่เคยปลอดโปร่งโล่งสบายใจ กลับมีรางรถไฟพาดขวางไปมาแทน เป็นสิ่งที่พวกเราเรียกกันว่า ‘รถไฟฟ้า’ หรือหากมองบนพื้นดินที่เคยอุดมสมบูรณ์สองข้างทางเต็มไปด้วยพรรณพืชนานาชนิด จะพบว่าเป็นดั่งความฝันลม ๆ แล้ง ๆ เท่านั้น ปูนซีเมนต์สีขาวเทาเรียงรายฉาบทับทางเท้าจนเกลี้ยง...ไม่มีที่ว่างเหลือสำหรับคำว่า ‘ต้นไม้’ อย่างเคย
จากการกระทำของผู้คนเหล่านี้ ทำให้บรรยากาศเปลี่ยนไปราวหน้ามือเป็นหลังมือ ฝุ่นควันมลพิษในอากาศคลุ้งไปทั่วไม่ว่าจะเดินไปตามถนนทางไนก็ตาม รถราแน่นเอี๊ยดจนเกือบจะไม่เหลือที่ว่างให้มองลอดผ่าน การจราจรเป็นไปอย่างทุลักทุเลให้พอรอดไปวัน ๆ
การพัฒนายังคงดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ แต่...จากที่เคยพัฒนาได้อย่างรวดเร็วก็เริ่มช้าลง ๆ มีเพียงแค่เทคโนโลยีเท่านั้นที่วิวัฒนาการต่อไป โดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด แม้มันจะสร้างผลดีให้แก่สังคมมากมาย ก็ไม่วายสร้างโทษมหันต์ให้เราต้องแก้ไข...
ผู้คนจำนวนไม่น้อยนำเทคโนโลยีไปใช้หาผลประโยชน์ส่วนตัวในทางที่ผิด ก่ออาชญากรรมมากมายนับไม่ถ้วนจากความฝันฟั่นเฟือนที่หวังจะครอบครองอำนาจ...อำนาจที่แม้แต่กษัตริย์ยังอาจไม่มี
‘เบลสเล็ต’ อุปกรณ์เสริมพลัง นับเป็นสิ่งที่อาชญากรหมายตาไว้มากที่สุด ด้วยคุณสมบัติเสริมพลังดั่งชื่อ จึงทำให้ความสามารถบางอย่างของมนุษย์เราเพิ่มขึ้น ข้อดีของมันล้วนเป็นสิ่งที่เหล่าอาชญากรต้องการ...เพื่อเป็นสะพานไปยังอำนาจสูงสุดที่หวังไว้
ประเทศไทย ปีพุทธศักราช 3000 อาจเรียกได้ว่าอยู่ในช่วงคาบต่อระหว่างจุดรุ่งเรืองและจุดวิกฤต...
ปัญหามาก คนแก้ก็ต้องมาก!!
กษัตริย์ได้ทรงตระหนักถึงพิษภัยของอาชญากร จึงมีพระราชดำรัสให้คนสนิทของพระองค์ไปก่อตั้งสถาบันการศึกษาว่าด้วยการปกป้อง เพื่อเป็นดั่งส่วนที่มาเติมเต็มจำนวนตำรวจและทหาร ซึ่งไม่เพียงพอสำหรับการลบล้างปัญหาอาชญากรที่เกิดขึ้นทั่วประเทศ...
แล้วไยเล่า...ใครจะล่วงรู้ ว่าสถาบันที่น่าเชื่อถือกลับเป็นเพียงแค่ฉากหน้าขององค์กรลับ ‘Zaxcher’ ผู้ปฏิบัติหน้าที่สำคัญต่างๆ เพื่อช่วยเหลือประเทศตามพระบัญชาของประมุข...
ปัญหาใหญ่กำลังเผยตัว...
ยามสิ่งที่ไม่คาดคิดอุบัติขึ้น...
เส้นด้ายเล็ก ๆ ต่างเชื่อมโยงถึงกันและกัน อย่างคาดไม่ถึง...
ปัญหาที่ไม่เคยเกิด บัดนี้กำลังอยู่ตรงหน้าคนทุกคน แต่กลับไม่มีผู้ล่วงรู้...
และนั่น...จะเป็นสิ่งที่ทำให้ประเทศไทยต้องสั่นคลอน
ภายใต้การแก้ไขของเหล่าผู้ซึ่งจะเติบโตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ดีในอนาคต...
เงามืดที่แฝงกายมานานกำลังจะเผยตัว หายนะครั้งใหญ่ที่แม้แต่เชื้อสายเดียวกันยังต้องหวาดกลัว แผนการโค่นล้มรัฐบาลกำลังเกิดขึ้นอย่างเงียบ ๆ โดยไม่มีผู้ใดล่วงรู้...
ความคิดเห็น