Un-Limited 01

     บนโลกใบนี้ ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ และไม่มีความยุติธรรมอยู่บนโลกใบนี้เสมอ

บางคนเกิดมาพร้อมบ้านหลังหรู รถคันสวย เอาไว้ขับอวดเพื่อน แต่สำหรับ อัล เด็กหนุ่มที่ไม่ได้เกิดมาพร้อมสิ่งอำนวยความสะดวกครบชุดพวกนี้ เค้ากลับไม่ได้แสวงหามันเลย แต่สิ่งเดียวที่เค้าแสวงหา นั่นก็คือ “ความรัก” และนั่นก็คือจุดเริ่มต้นของเด็กหนุ่มที่ตามหาความรัก นามว่า “ อัล”

     เช้าวันอาทิตย์เริ่มต้นขึ้นอย่างช้า ๆ   เวลาค่อยๆ ผ่านไป แต่  อัล เด็กหนุ่มคนนี้ก็ยังคงไม่ลุกจากที่นอน เหตุเพราะ ไม่รู้ว่าจะไปทำอะไรต่อดี แล้วเวลาก็ล่วงมาถึงเที่ยง “ เอาละวะ ลุกก็ลุก หาไรอ่านในเน็ตดีกว่า” นี่คือสิ่งที่ อัลมักจะทำเวลาไม่รู้จะทำอะไร เค้าลุกขึ้นมาพร้อมกับหยิบแว่นตาข้างเตียงแล้วลุกไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ซึ่งเปิดทิ้งไว้เป็นเวลา 2 เดือนกว่าแล้ว

“เฮ้อ วันนี้จะทำอะไรดีว๊า  หาอะไรดูใน youtube ดีกว่า  ไม่ซิ หาเสพดราม่าดีกว่ามั้งเรา”

มันคือนิสัยของอัลอย่างนึง ที่ต้องหาอะไรทำไปเรื่อยๆ เพื่อฆ่าเวลาให้ผ่านไปแต่ละวัน โดยหารู้ไม่ว่า เวลาที่ผ่านไปแต่ละวันนั้นมีค่าเพียงใด

ผมยังไม่ได้บอกคุณใช่ไหม ว่าอัล ยังเป็นเด็กมหาวิทยาลัยปี 1 เท่านั้น

     เค้าเป็นเด็กมหาลัยเหมือนเด็กปกติทั่วไป เพียงแต่เค้าอาจจะไม่เหมือนตรงที่เด็กปกติทั่วไปชอบไปพบเจอเพื่อนที่มหาลัย  ต่างจากอัล ที่ชอบเก็บตัวอยู่ที่บ้านมากกว่า  เพราะเค้าเป็นคนที่ไม่มั่นใจในตนเองเลยแม้แต่นิดเดียว  นี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้อัลย้ายที่เรียนมาหลายต่อหลายครั้ง ด้วยเหตุผลที่เค้าบอกกับทุกคนว่า  ผมไม่ชอบสาขานี้  ผมไม่ชอบวิชานี้  แต่ความจริงแล้วสิ่งที่ทำให้อัลย้ายโรงเรียนบ่อยครั้งนั้น เป็นเพราะตัวเค้าไม่เข้าเรียน จึงทำให้ทางมหาลัยต้องรีไทร์ออก

แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้อัลรู้สึกว่าตัวเองผิดหรือรู้สึกแย่แต่อย่างใด

อาจจะเป็นเพราะ อัล เป็นเด็กที่เคยมีปมด้อยมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก เค้าไม่เคยได้รับความอบอุ่นเลยแม้แต่นิดเดียว  เค้ารู้สึกว่าโลกนี้ไม่มีความยุติธรรมมาตั้งแต่เด็ก เพราะฉะนั้นเวลาที่  อัล  มีแฟน เค้าจะมีแฟนไม่ต่ำกว่า 4-5 คน  เพราะอัลไม่รู้ว่า ความสุขจากความรักที่แท้จริงมันอยู่ตรงไหน

สุดท้าย  อัลก็ต้องอยู่ตัวคนเดียว จนถึงทุกวันนี้

     แต่อัล ก็ยังคงหลอกตัวเองไปวันๆ ว่าตัวเองมีความสุขกับเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้น เช่นการหาเพื่อนผ่านเน็ตในเวปไซต์หาเพื่อน  เพื่อที่จะทำให้ตัวเค้าไม่เหงาในการดำเนินชีวิตในแต่ละวัน เค้าเคยคบกับผู้หญิงที่รู้จักกันผ่านอินเตอร์เน็ตมาหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ความรักของอัล จึงไม่เคยสมหวังเลยสักที

     แต่แล้วก็เหมือนฟ้าเบื้องบนจะเป็นใจให้  เพราะหลังจากคืนนี้ไป  ทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิม 

“ฮ้าว ว ว วว      เช้าแล้วซินะ  หาไรกินดีกว่า”   เด็กหนุ่มลุกขึ้นจากที่นอน หวังว่าจะลุกไปหาอะไรใส่ท้องก่อนจะไปเล่นเน็ต  แต่แล้วเค้าก็ต้องแปลกใจ  เมื่อมีบางสิ่งบางอย่างที่แปลกไปจากเดิม  แว่นตาของเค้าหายไปไหน ?    เค้าพยายามเดินหารอบห้อง แต่ก็หาไม่เจอ  จนเค้าเหลือบไปมองที่หน้าจอคอมพิวเตอร์  เค้ากลับเห็นแว่นตาของเค้าไปอยู่ในจอคอมพิวเตอร์ มันลอยอยู่เหมือนกับมีใครกำลังควบคุมมันอยู่ และหมุนไปมาตลอด

“ไม่จริง เป็นไปไม่ได้ เกิดอะไรขึ้น” เค้าโวยวายเสียงดัง  แต่แล้วเค้าก็สงบจิตใจลง แล้วค่อยๆเอื้อมมือไปหยิบแว่นตาในจอคอมพิวเตอร์ออกมา แล้วลองสวมดู  ทันใดนั้น  กระแสไฟฟ้าได้ไหลเข้าสู่ร่างกายของอัลอย่างรวดเร็ว  เค้าตกใจ แล้วโยนแว่นตานั้นทิ้งบนที่นอน

“มันเกิดอะไรขึ้นกับเรา  เรื่องแบบนี้ไม่มีทางเกิดขึ้นจริง  เราเล่นเกมส์มากเกินไปแน่”  อัลพยายามบอกกับตัวเอง แล้วก็ลองหยิบแว่นตามาสวมอีกครั้ง  แต่ครั้งนี้กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“โอ้วว   เราคงเล่นเกมส์มากไปจริงๆ  พักผ่อนสายตาอีกสักหน่อยดีกว่า”  อัลจึงถอดแว่นวางไว้บนหัวนอนแล้วหลับลง

แต่หารู้ไม่ว่า แว่นที่เค้าใส่นั้น ไม่ใช่แว่นธรรมดาอีกต่อไป

เช้าวันรุ่งขึ้น เค้าตื่นมาแล้วหยิบแว่นตาของเค้าไปใส่เหมือนเดิม  เพื่อที่จะออกไปซื้อของที่ห้าง

ระหว่างทางเค้ากลับได้ยินเสียงผู้คนมากมายบน BTS ทั้งๆที่ไม่ได้มีใครพูดเลยสักคน

ใช่แล้ว มันคือเสียงของความคิด  อัลสามารถรับรู้ถึงความคิดของคนได้โดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัว

เค้ารีบกลับมาถึงบ้าน แล้วตั้งคำถามกับตัวเองว่า 


ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม !!!

เกิดอะไรขึ้นกับตัวเค้า  เสียงของความคิดคนอื่น เค้าได้ยินมันได้อย่างไร

แต่เค้าก็หาคำตอบให้ตนเองไม่ได้

จนเวลาเลยมาถึงเที่ยงคืน

ทันใดนั้น  ก็มีเสียงดังมาทางหน้าต่าง

ตึง !  ตึง !

“เฮ้ย ตัวไรวะนั่น”   อัลแปลกใจ เพราะไม่เคยเห็นสัตว์ประหลาดหน้าตาแบบนี้มาก่อน

มันพยายามที่จะพังกระจกเข้ามา

“เราฝันไป เราฝันไปแน่นอน มันไม่ใช่เรื่องจริง”

เพล้ง !!!!

เสียงกระจกแตก  เจ้าปีศาจนั้นหมายจะเอาชีวิตอัลอย่างแน่นอน  เค้าก้มตัวหลบ กรงเล็บของเจ้าปีศาจ เฉียดเส้นตายไปนิดเดียว  ทิ้งไว้แต่รอยแผลที่คอของอัล   อัลพยายามวิ่งหนีลงไปข้างล่าง

เค้าเปิดประตูบ้านแล้วพยายามหนีอย่างไม่คิดชีวิต

เค้าพยายามวิ่งหนีในความมืดนั้น  เค้ามองไม่เห็นทางเลยแม้แต่นิดเดียว ในใจเค้าคิดเพียงแค่ว่า จะต้องวิ่งไปให้ไกลที่สุด 

ตึ้ง !!!

เค้าวิ่งชนกำแพง .... อัลเจอทางตันซะแล้วซิ

ทันใดนั้น เจ้าปีศาจนั่นก็พุ่งเข้ามา หวังจะฆ่าอัลให้ตายในทีเดียว 

เค้าหลับตาลง  แล้วปลงกับชีวิต

ในระหว่างนั้น มีการโต้เถียงของชายหญิงคู่นึง

“เจ้าจะปล่อยให้เค้าตายรึยังไง   เคบิน”

“มันไม่ใช่เรื่องของข้า ทำไมข้าต้องเข้าไปยุ่ง”

“แต่เจ้าเป็นนักดาบนะ เจ้าที่ปล่อยให้เด็กคนนึงถูกฆ่าไปต่อหน้าต่อหน้าหรือยังไง”

“มันใช่ญาติของข้าซะที่ไหนละ”

“ข้าไม่เคยคิดเลย ว่าเจ้าจะเป็นคนใจดำถึงเพียงนี้  ไม่เป็นไร ข้าไปช่วยเค้าเองก็ได้”

“อย่างเจ้าเรอะ จะมีปัญญาไปทำอะไรได้ แองจี้ พลังของเจ้ามันใช้รักษาคน เจ้าจะไปรักษาไอปีศาจตัวนั้นรึไงละ”   เค้าพูดไปพลางหัวเราะไป

“ถึงข้าจะทำอะไรไม่ได้มาก แต่ข้าก็ไม่ยอมปล่อยให้เด็กคนนั้นตายไปแบบนี้หรอก”

“เฮ้อ …. ผู้หญิงนี่วุ่นวายเสียจริงๆเลย “

ฉับ !!!

เสียงคมดาบดังฟาดอากาศมา  ตามด้วยเสียงกรีดร้องของเจ้าปีศาจร้ายตนนั้น

“กลับไปซะ  ข้าไม่อยากทำร้ายเจ้า !   เด็กคนนี้ไม่รู้เรื่องอะไรด้วย เจ้าอย่ามาระรานเค้าอีก”

แต่ดูเหมือนเจ้าปีศาจจะไม่สนใจ เพราะในหัวของมันมีแต่เรื่องของการฆ่าเพียงอย่างเดียว

ข้าให้โอกาสเจ้าแล้วนะ  เจ้ารนหาที่ตายเอง

ฉับ !!  เสียงคมดาบที่ชัดเจนนั้น  ทำให้คอของเจ้าปีศาจหลุดออกมาอย่างง่ายดาย

เด็กหนุ่มเจ้าของดาบ เดินไปหยิบหัวนั่นมา แล้วปล่อยพลังไฟบางอย่าง ทำให้หัวของปีศาจหายไปอย่างไร้ร่องรอย

“เอ้า รีบๆรักษาไอเด็กนี้ซะ  จะได้กลับกันซักที”

แองจี้เอามือไปสัมผัสที่แผลที่คอของเด็กหนุ่ม  ทันใดนั้นเอง รอยแผลก็ค่อยๆหายไปอย่างช้าๆ

อัลรู้สึกอบอุ่นกับการรักษาแบบนี้มาก

“เฮ้ …. รักษาเสร็จรึยัง  ข้าอยากกลับเต็มทีแล้วนา”

เอ้า เสร็จแล้วจ้ะ  แค่นี้ก็ไม่เห็นรอยแผลแล้ว   แองจี้พูดขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มอันอบอุ่น

แปลกจัง ทำไมรอยยิ้มของผู้หญิงคนนี้ถึงทำให้เรารู้สึกอบอุ่นได้เหลือเกิน  อัลคิดในใจ

เดี๋ยวก่อนซิ พวกท่านจะไปไหนกัน แล้วท่านชื่ออะไรกันบ้าง ข้ายังไม่ไม่ทันได้ขอบคุณพวกท่านเลย

เราแองจี้จ้ะ  ส่วนคนที่ถือดาบนั่นชื่อ เคบิน

แล้วพวกท่านมาจากที่ไหนกัน  ทำไมมีพลังแบบนี้ด้วย

“เฮ้ ….. ไอหนุ่ม เจ้าจะอยากรู้ไปทำไม โลกที่เจ้ากับข้าอยู่ มันคนละโลกกัน” เคบินพูดพร้อมกับหัวเราะเยาะ

ข้ากลัว  ถ้ามีไอตัวประหลาดแบบนั้นออกมาอีก ข้าจะทำยังไงดี

แล้วเจ้าไปทำอะไรไว้ละ มันถึงได้มาทำร้ายเจ้าแบบนี้ นั่นนะ มันเป็นปีศาจสายตามล่า

มันจะคอยล่าแรร์ไอเทม  ที่โผล่ออกมาบนโลกใบนี้เท่านั้น

ข้าไม่รู้ ข้าไม่รู้เรื่องอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว 

แล้วแว่นตาของเจ้า ได้มาจากไหน

ข้าได้มาจากคอมพิวเตอร์ของข้า 

นั่นละ แรร์ไอเทมที่มันตามหา

แล้วข้าควรทำ  อย่างไงดี

เฮ้อ …. เจ้านี่ช่างวุ่นวายเสียจริงเลย  ข้าจะบอกอะไรให้นะ ถ้าเจ้าได้ของชิ้นนี้มา นั่นก็หมายความว่า เจ้าเป็นคนที่มีพลังพิเศษเหมือนกันข้าและแองจี้นั่นแหละ  ชีวิตของเจ้าไม่เหมือนเดิมซะแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า

หนุ่มน้อย แล้วเจ้าชื่ออะไรละจ้ะ  แองจี้ถาม

ผมชื่อ อัล ครับ

อัล เจ้าจะไปอยู่กับพวกเราไหมละ ข้าจะคอยช่วยเจ้า และจะฝึกให้เจ้าใช้พลังได้เอง