นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
85
ผู้เข้าชมเดือนนี้
2
ผู้เข้าชมรวม
85
หมวด : หักมุม
อัปเดตล่าสุด : 10 ก.ย. 56 / 19:09 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ผม็แ่ผู้ายธรรมาๆ นหนึ่ ใ้ีวิในแ่ละวันไหลไปามระแสโล ทำิวัรประำวันที่เหมือนเิมทุวันือ ื่นแ่เ้า ไปทำานนั่โ๊ะ มีเ้านายที่อย้อับผิ เพื่อนร่วมานที่แ่แย่ิีันลอเวลา และลับมาบ้านในอน่ำ้วยสภาพอิโรย
ผมเยมีรอบรัวที่อบอุ่น มีภรรยาที่รัผม อยูแลผม และเ้าใผมเสมอ มีลูาย อายุ 7 วบ ลูสาว อายุ 4 วบ พวแเป็นเ็ที่น่ารั ่าั่าถาม และี้อ้อน ลูๆ และภรรยาเป็นำลัใสำัที่ทำให้ผมสามารถ้าวผ่านทุวามยาลำบาในารใ้ีวิบนโลใบนี้ ผมรัพวเามา
“ลับมาแล้วเหรอะุ”
“้ะ”
“ท่าทาุูเหนื่อยๆ นะะ ที่บริษัทมีปัหาเหรอะ”
“นิหน่อยน่ะ่ะ”
“พ่อ รับ/า”
“หนูิถึพ่อัเลย พ่อทำานเหนื่อยมั้ย่ะ”
“ไม่เหนื่อยหรอ่ะ เ็ๆ อาบน้ำ ทำารบ้านเสร็หรือยั”
“หนูทำเสร็แล้ว่ะ แ่พี่ยัทำารบ้านไม่เสร็เลย”
“ผมทำใล้ะเสร็แล้วรับพ่อ”
“โอเ ั้นพ่อไปอาบน้ำ่อน ลู็ทำารบ้านให้เสร็นะ เราะไ้ทาน้าวพร้อมัน”
“รับ/่ะ”
“วันนี้แม่ทำแืำลึับผัผัรวมมิร อโปรใรน๊า”
“เย้ๆ แือหนู่ะ”
“ผัผัอผมรับ วันนี้ผมะินให้พุาเลย”
แม้ะเหนื่อยาารทำานแ่ไหน แ่เมื่อลับมาบ้าน ำลัใอผม็ลับมาเ็มปรี่เหมือนเิม ลูๆ โึ้นทุวัน ่ารอีพในเมือให่็เพิ่มมาึ้น ผมอยาให้รอบรัวไ้รับแ่สิ่ีๆ ผมึเริ่มทำานหนัึ้น ทำานล่วเวลามาึ้น ผมลับบ้านึแทบทุืน ไม่่อยมีเวลาสอนารบ้านหรือเล่านิทาน่อนนอนให้ลูๆ ฟัเหมือนเย
ผมับภรรยาพูุยันน้อยล เพราะว่าผมะลับาที่ทำาน็ึมาแล้ว ผมไม่อยาให้เธอ้อมาอหลับอนอนเพราะผม ผมึบอให้เธอเ้านอน่อนเือบทุวัน
“ุ่ะ เสาร์อาทิย์นี้ เราไปเที่ยวันมั้ย่ะ ลูๆ อยาไปเที่ยวทะเลันน่ะ่ะ เราไปใล้ๆ ็ไ้นะะ” ภรรยาถามผมในเ้าวันหนึ่
“่วนี้ผมยุ่ๆ น่ะ”
“ุวระหาเวลาพัผ่อนบ้านะะ ันว่าุทำานหนัเินไปแล้วนะะ”
“ผมอยาให้รอบรัวเราสุสบายนะ”
“แ่ันับลูๆ ้อารุนะะ”
ผมรู้สึว่าพัหลัๆ นี้ ผมับภรรยาุยันไม่่อยรู้เรื่อ วามิเห็นอเราไม่่อยรัน ไม่ใ่เพราะเรารัันน้อยล แ่อาะเป็นเพราะผมไม่มีเวลาให้เธอ ไม่มีเวลาสะสาปัหาอเรา เพราะผมำลัมุ่มั่นับารทำาน ถ้าสิ้นปีนี้ผมไ้เป็นพนัานีเ่น ผม็ะไ้รับโบนัสเพิ่มึ้น หรืออาะไ้เลื่อนำแหน่ สิ้นปีนี้ผมวาแผนะพาภรรยาับลูๆ ไปเที่ยวภาเหนือัน
เือนพฤศิายน
ปัหาอเราเริ่มสะสมมาึ้นทุวัน ผมไม่อยาทะเลาะับภรรยาอี ผมอยาทำให้พวเาประหลาใับอวัที่ผมเรียมไว้ให้ ผมัสินใไ้แล้วว่าผมะบอพวเาทุอย่า ผมอยาให้รอบรัวอเราลับมามีวามสุเหมือนเิม
วันนี้ผมลาานลับบ้านั้แ่เที่ย ผมรู้สึไม่่อยสบายเท่าไหร่ ถึเราะทะเลาะัน แ่ภรรยา็ยัเป็นห่วผมเสมอ ผมบอเธอว่า วันนี้ผมะไปรับลูเอ เธอไม่่อยอยาให้ผมไปเพราะอยาให้ผมพัผ่อนมาว่า แ่ผม็ึันะไป แล้วเรา็ไปรับลูๆ ลับาโรเรียน้วยัน
ระหว่าิไฟแอยู่บนรถ ผมัสินใเล่าแผนารลอปีใหม่ให้พวเาฟั ลูๆ ีใันมา พวแระโโลเ้นันยให่ แย่ันพูว่าะเอาอะไรไป้วยอนไปเที่ยว ะไปเที่ยวที่ไหน อยาินอะไร ภรรยายื่นมือมาุมมือผมแล้วบีบเบาๆ ผมมอหน้าเธอและเห็นน้ำาที่ลอในาเธอ ในอนนั้นผมรู้ว่า รอบรัวอเราะลับมามีวามสุเหมือนเิม
เิเหุเศร้าสลส่ท้ายปีนี้ เมื่อเ้าหน้าที่ำรวไ้รับแ้ว่ามีายระโึ่าัวาย ทราบื่อือนายเทวั ิเริ หลัาสอบถามาาิและเพื่อนบ้านอผู้าย ึ่ให้ารว่า ผู้ายมีอาารึมเศร้าและเ็บัว หลัาสูเสียรอบรัวาเหุาร์นับรถบรรทุเมาแล้วับ พุ้ามเาะลาถนนนรถเ๋ที่อิไฟแอยู่ ภรรยาและลูๆ อเาเสียีวิทันที...
ผลงานอื่นๆ ของ วาลีนา ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ วาลีนา
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น