คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Kids Pride 1 [100%]
SEHUN’S PART
‘น่าเบื่อ..’
ชีวิตของผมมีแต่คำๆนี้ลอยวนไปวนมาอยู่ในหัว.. ถึงแม้ว่าใครต่อใครจะมองว่าผมมีพร้อมทุกๆอย่าง
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน เรื่องหน้าตา เรื่องฐานะ รวมถึงเรื่อง ‘ผู้หญิง’ ด้วยเช่นกัน..
แต่ผมกับรู้สึกว่าตัวเองกำลัง ‘ขาด’ อะไรบางอย่าง..
‘บางอย่างที่ผมก็ไม่สามารถบอกได้ว่ามันคืออะไร..’
ผู้คนมากหน้าหลายตาท่ามกลางแสงไฟสลัว.. หญิงสาวหลายคนกำลังจ้องมองมาทางผม..
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกเธอ ‘ต้องการ’ อะไร..
“เห้ย !! ทำไมวันนี้มึงเงียบจังว่ะไอ้ฮุน ?”
เป็นเสียงของ ‘ชานยอล’ เพื่อนซี้ของผมที่ร้องทักขึ้น..
“กูเบื่อๆว่ะ..”
“ปกติมึงไม่เป็นแบบนี้นี่หว่า..”
ผมเบือนหน้าหนีไปทางอื่น.. ก็ไอ้ชานยอลมันกำลังนัวเนียกับผู้หญิงทั้งๆที่คุยกับผมอยู่..
‘ให้ตายเถอะ’
ผมนั่งเหม่อมองไปยังผู้คนมากหน้าหลายตาที่กำลังวาดลวดลายท่าทางการเต้นกันอย่างออกรส..
ผู้คนที่แม้จะไม่รู้จักกันมาก่อน แต่พอมาอยู่ในสถานที่แบบนี้กลับทำตัวเหมือนรู้จักกันดี..
ท่ามกลางผู้คนมากมาย.. ผมเหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง..
แต่เมื่อสังเกตดีดีแล้ว มันก็ทำให้ผมตกใจอยู่ไม่น้อย..
‘เค้าเป็นผู้ชายงั้นหรอ ?’
ผมแค่นยิ้มออกมาเล็กน้อย.. ก่อนจะลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูง..
“ไปไหนว่ะไอ้ฮุน ?”
“เดี๋ยวกูมา”
ผมหันไปตอบชานยอลก่อนจะเดินออกมาตามหา ‘ชายหน้าหวาน’ ที่ผมเห็นเมื่อครู่...
หายไปไหนของเค้านะ ? ..
ผมเดินเข้ามาลึกพอสมควรจนถึงข้างในร้านซึ่งเป็นส่วนของพนักงาน..
“ลู่ฮาน ช่วยเอานี้ไปเสิร์ฟที่ห้อง VIP ด้วยนะ”
“ครับ ^^”
เจอแล้วครับ.. ‘ชายหน้าหวาน’ ที่ผมตามหา..
ชื่อ ‘ลู่ฮาน’ สินะ..
‘นึกว่าเป็นลูกค้า ที่แท้ก็เป็นพนักงานนี่เอง..’
“ขอโทษฮะ ช่วยหลีกทางให้ผมหน่อย ^^”
“อ .. เอ่อ ค.. ครับๆๆ”
อ่า...นี่มันอะไรกัน ? คนอย่างโอเซฮุนไม่เคยเสียความมั่นใจมากขนาดนี้มาก่อนเลย..
แค่คำพูดธรรมดาๆของเค้า..ก็ทำให้หัวใจของผมเต้นรัวขนาดนี้แล้วหรอเนี่ย ?
ผมยิ้มมุมปากก่อนจะเดินตามคนหน้าหวานไป..
“ป..ปล่อยผม !!”
ตอนแรกผมก็ตามหาเค้าไม่เจอครับ คนในผับนี้แน่นมากเหลือเกิน TT
ผมเดินมาบริเวณส่วนที่เป็นห้อง VIP ก่อนจะหยุดเดิน..
ก็ผมได้ยินเสียงผู้ชายคนนึงดังเล็ดลอดออกมา..
“อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย.. นายนี่สวยมากเลยนะ”
“ปล่อยผมเถอะ ได้โปรด”
บทสนทนาระหว่างคน 2 คนที่ฟังยังไงก็คงจะไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่ๆ ผมเลือกที่จะเปิดประตูเข้าไปอย่างเสียมารยาท..
“ลู่ฮาน !!”
ผมตกใจนิดๆ ที่ตอนนี้ลู่ฮาน ‘ของผม’ ไปอยู่ในอ้อมกอดของไอ้แก่หน้าหื่นนั่น !!!!!!
‘ไม่รู้ซะแล้วว่าของใครเป็นของใคร !!’
“ปล่อยลู่ฮานเดี๋ยวนี้ !”
“ทำไมกูต้องปล่อย ?!”
อั่กกกกก !!
ผมต่อยเข้าไปที่ท้องน้อยของไอ้แก่นั่นทันที หลังจากที่มันปล่อยลู่ฮานออกจากอ้อมแขนของมัน..
ผมกระทืบมันซ้ำๆ ด้วยความโมโห !!
“หยุดเถอะครับ พอได้แล้ว !!”
ผมหยุดชะงักไปเล็กน้อย..
มองไปยังคนที่ตัวเล็กกว่า.. ไหลบางสั่นสะท้าน สะอื้นจนตัวโยน..
ผมเดินเข้าไปกอดร่างเล็กเอาไว้.. ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึก ‘เป็นห่วง’ ลู่ฮานมากเหลือเกิน..
แค่เห็นแว๊บแรกเค้าก็สามารถดึงดูดสายตาของผมให้มองได้เพียงแค่เค้าคนเดียว..
มันอาจจะดูเว่อร์ไปนะครับ.. แต่ผมว่าเค้าคือ ‘รักแรกพบ’ ของผมแน่ๆ
หรือว่าสิ่งที่ผมคิดว่าผมกำลังขาดไปนั่นก็คือ..
‘ลู่ฮานงั้นหรอ?’
50 %
LUHAN’S PART
ตอนนี้ผมกำลังอยู่ในอ้อมกอดของ ‘ชายแปลกหน้า’ คนนึง..
ทำไมผมถึงรู้สึกอบอุ่นจังเวลาที่เค้ากอดผม..
‘อยากจะให้เค้ากอดผมไปนานๆ..’
“เห้ยนาย !!” ผมผละออกทันทีที่เพิ่งคิดได้ว่าเค้าคือคนแปลกหน้า..
“ลู่ฮาน นายเป็นอะไรรึเปล่า?”
“นายรู้จักชั้น ?” ผมเอียงคอเล็กน้อยด้วยความสงสัย..
“ชั้นได้ยินคนเรียกชื่อนายน่ะ ^^”
“อ่อๆ”
ผมพยักหน้ารับรู้ก่อนจะเดินออกมาจากห้อง VIP นั่น..
หมับ !!!!
ผมหันกลับไปทันทีเพราะผู้ชายคนเมื่อครู่คว้าข้อมือผมเอาไว้..
“นายลาออกจากที่นี่เถอะนะลู่ฮาน”
“นายพูดอะไรของนายน่ะ ?”
ผมตกใจนะที่อยู่ๆเค้าก็มาพูดจาอะไรแบบนั้น =[]= ให้ผมลาออก ? แล้วผมจะเอาเงินที่ไหนมาใช้จ่ายล่ะครับ TT ดูก็รู้อยู่หรอกนะว่าคนตรงหน้านี่คงจะรวยล้นฟ้า ดูจากการแต่งตัวก็พอจะดูออก..
“มาทำงานกับชั้นเถอะ ^^”
“งานอะไร ?”
ชายตรงหน้ายิ้มกรุ้มกริ่ม.. มันทำให้ผมเริ่มกลัว..
“นายทำอะไรเป็นบ้างล่ะ ? พวกงานบ้านอะไรแบบนี้ ?”
“ชั้นทำได้หมดนั่นแหละ”
“โอเค งั้นต่อไปนายมาทำงานที่บ้านชั้น ตกลง ห้ามต่อรอง !!!”
“ด.. เดี๋ยว !!”
ไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไร เค้าก็กระชากแขนผมแล้วเดินตรงไปยังห้องของผู้จัดการร้าน..
“ลู่ฮานขอลาออกนะครับ ^^”
“นี่นาย !!!”
ไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไรเค้าก็ส่งสายตาดุๆมาทางผม TT
“ออกไปรอข้างนอกก่อนไป - -.”
ผมเดินออกมาจากห้องอย่างว่าง่าย..
แต่เดี๋ยว !!!!! ทำไมผมต้องทำตามที่หมอนั่นพูดด้วยเล่า T^T
“ตามมานี่..”
“น.. นายจะพาชั้นไปไหน ?!”
“อย่าพูดมากได้ป้ะ ? =[]=”
“ก็นาย.. อ้ะ !! เห้ยยย !!! ปล่อยชั้นนน น T^T”
ฮรืออออ TT อยู่ๆหมอนั่นมันก็อุ้มผมขึ้นในท่าเจ้าสาว..
‘อยากจะมุดดินหนีจริงๆเลย TT’
เค้าโยนผมเข้าไปนั่งในรถคันหรู ก่อนจะสตาร์ทรถออกไปด้วยความเร็ว ..
คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองเสี่ยวลู่ฮานคนนี้ด้วยเถอะ TT
“บ้านนายอยู่ไหน ?”
“อ..อะไรนะ ?”
“ชั้นถามว่าบ้านนายอยู่ไหน จะพากลับไปเอาเสื้อผ้า ชั้นจะให้นายย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านของชั้น”
“นายว่ายังไงนะ !!!!!!”
ผมอึ้งไปเลยครับ.. นี่เรารู้จักกันไม่ถึงวัน ? ไม่สิ !! ยังไม่ถึง 2 ชั่วโมงด้วยซ้ำมั้ง เค้าจะให้ผมไปอยู่บ้านของเค้าเนี่ยนะ ? ผมเป็นลูกมีพ่อมีแม่นะโว้ยยย TT
“จะบอกมั้ย ? ไม่บอกก็ไปแต่ตัวนี่แหละ”
“.......”
ผมไม่ตอบครับ.. งอนอ่ะ TT ไม่เคยมีใครทำกับผมแบบนี้มาก่อนเลยนะ L
‘งอนคนที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อ.. บ้าชะมัด’
ด้วยความเหนื่อยล้าจากการทำงานมาทั้งวันมันทำให้ผมรู้สึกเพลียขึ้นมากกว่าทุกๆวัน
ไหนจะเจออิตาบ้าหื่นกามที่ไหนก็ไม่รู้ TT ดีนะที่หมอนี่เข้ามาช่วย..
เห้ย !! จริงสินะ เรายังไม่ขอบคุณเค้าเลย T^T
“นี่นาย..”
“ว่าไง?”
“ขอบคุณนะ”
“…..”
“…….”
“…….”
เมื่อเค้าไม่ตอบอะไรผม ผมก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรต่อ..
เปลือกตาของผมหนักอึ้ง... ก่อนที่สติของผมจะดับวูบลงไป..
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อ้ากกกกก > < 100 % แล้วนะค่ะ ^^
ฝากติดตามฟิคเรื่องนี้ด้วยน้าาาาา :D
เม้นให้ กำลังใจ กันเยอะๆนะค่ะ <3
*พาร์ทหน้า 'ชานแบค' นะค่ะ > <
ความคิดเห็น