คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [Rain On Your Parade] Paradise
Rain On Your Parade - ขัดขวาง ทำให้ผิดหวัง งานกร่อยเหมือนกับฝนที่จู่ๆก็เทลงมาใส่ขบวนพาเหรด
+++++++++++++
"ถ้าโลกใบนี้ไม่มีเขา
ผมเองก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป"
. . .
พ่อ…
พ่อครับ…
คุณพ่อครับ…
"คุณพ่อครับ!! อรุณเบิกฟ้านกกาโบยบินแล้วครับ!!!"
เสียงเล็กแหลมตะโกนกรอกหูทำเอาเฮนรี่สะดุ้งตื่น พอหันไปมองก็พบลูกชายตัวดีที่ยิ้มแฉ่งอยู่ข้างเตียง "อรุณสวัสดิ อัลมอนต์"
"ไปสวนสนุกได้แล้ว ไปกัน ไปกานน"
และเมื่อเห็นพ่อตื่นแล้วเจ้าตัวจ้อยก็ร้องจะไปเที่ยวลูกเดียว จนพ่อต้องรีบเบรค "ใจเย็นลูก ให้พ่ออาบน้ำกินข้าวก่อน"
"คร้าบผม"
อัลมอนต์เดินไปนั่งรอที่ห้องนั่งเล่นตามสั่ง นี่คือครั้งแรกในรอบหลายเดือนที่สองพ่อลูกจะได้ไปเที่ยวด้วยกันซักทีหลังจากมรสุมงานลูกใหญ่สาดซัดมา นั่นทำให้เด็กชายมีท่าทีกระตือรือร้นเป็นพิเศษ
ใช้เวลาไม่นานเกินรอ คุณพ่อก็อาบน้ำแต่งตัวเสร็จพร้อมออกเดินทาง ส่วนข้าวเช้านั้นคงต้องไปหาเอาดาบหน้าแทน
‘กริ๊งงง!!!!’
เสียงเรียกเข้าของโทรศัทพ์มือถือ
เด็กชายที่กำลังเปิดช่องการ์ตูนดู ‘=Load Save= นี่แม็กม่าอยู่ในเกมผี หรือเกมกาวอะไรกันแน่เนี่ย!?’ ฆ่าเวลารอพ่อมา ละสายตาจากฉากที่นางรำตกตึกหัวกระแทกหัวรุ่นน้องที่เดินผ่านมาเลือดสาดกระจุยกระจาย หันมองตามเสียงทันที
เฮนรี่นึกสงสัยจริงๆว่าการ์ตูนเลือดสาดนี่มาอยู่ช่องการ์ตูนเด็กเรตทั่วไปได้ไง แต่ตัดสินใจจะเลิกสนการ์ตูนไปสนโทรศัทพ์ก่อน
‘ตื้ด’
"ครับหัวหน้า"
"………"
"ครับ..ครับ…อะไรนะครับ?"
ปลายสายบอกว่างานเกิดผิดพลาดขึ้นมาจากหน่วยที่รับช่วงต่อจากหน่วยของเขาไป
"…………"
และคนที่มาช่วยแก้ไขมีไม่เพียงพอ จึงโทรตามคนที่เกี่ยวข้องกับงานไปช่วยแก้ไข
"…………"
ถึงไม่ใช่ความผิดของเฮนรี่ แต่อย่างไรก็ตามถ้ายังไม่อยากเสี่ยงตกงานตอนนี้ ก็มีแต่ต้องตกลง…เขาหันไปมองสายตาลูกชายที่คาดหวังบางสิ่งอยู่ เป็นไปได้รึไม่ถ้าจะเลือกลูกมากกว่าเลือกงาน?
ลูกชาย หรือ งาน ?
คนที่รัก หรือ สิ่งที่ยังทำให้มีชีวิตรอดในโลกใบนี้ ?
"_______________________________________"
"ขอโทษนะครับ…แต่คงไม่ได้จริงๆครับ.."
"…………"
"ครับ..ครับ..ขอบคุณครับ…"
‘ตื้ด’
"เอาล่ะลูกรัก" เฮนรี่หันกลับไปหาลูกชาย ที่ตอนนี้ดวงตาของเขาเป็นประกายวิบวับ "ไปสวนสนุกกันเถอะ"
สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจเลือกลูกมากกว่างาน..
เขาได้แต่หวังว่าการตัดสินใจครั้งนี้…จะไม่เป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาด
. . .
ฝนตก
รถก็ติดแต่หัววัน
ประมาณครึ่งชั่วโมงแล้วที่สองพ่อลูกติดแหงกอยู่กลางทางด่วน แถมข้างหน้าประมาณกี่เมตรไม่รู้ ก็ได้ยินเสียงวี้หว่อกับเห็นแสงสีน้ำเงินแดงวิบวับผ่านตาบ้าง
บางทีเราอาจเลือกผิด..งานก็ไม่ได้ทำ มาเที่ยวกับลูกก็แป้ก
แต่เด็กชายดูไม่เบื่อเลย เขาจ้องมองน้ำฝนเกาะกระจกที่ค่อยๆไหลลงช้าๆ สนใจน้ำฝนแทนที่จะสนเวลาที่เสียไปกับระยะทางที่ไม่ขยับแม้แต่คืบเดียว
"…พ่อขอโทษนะ"
"ฮะ?" หลุดพึมพำโดยที่ไม่รู้ตัว หันมาอีกทีคือลูกน้อยหันมาจ้องตาแป๋วแล้ว "ขอโทษอะไรกันครับ?"
"ขอโทษที่ไม่มีเวลาให้เลย แล้วพอจะมีเวลาให้ก็มีแต่เรื่องมาขัดตลอด ขอโทษที่ไม่ทำหน้าที่พ่อให้ดีกว่านี้ ขอโทษจริงๆนะ ขอโทษ"
คนเป็นลูกมองหน้าพ่อแบบงงๆ คนพ่อเองก็ยังงงตัวเองเลย …ทำไมถึงพูดคำขอโทษออกมามากมายขนาดนั้นกัน?
"พ่อสัญญาแล้ว!! พ่อสัญญากับผมแล้วนี่นา!!"
"อัลมอนต์! มีเหตุผลหน่อย! เข้าใจมั้ยว่างานด่วนน่ะ!"
"พ่อก็งานด่วนตลอดแหล่ะ!! พ่อไม่เคยรักผมเลย!!"
เพล้ง!!
เขายกมือข้างหนึ่งนวดขมับตัวเอง
อะไรกันน่ะนั่น..ฝันร้ายตกค้างรึเปล่า?
เขาจำได้ว่าเหมือนเขาจะฝันร้ายก่อนหน้านี้…แต่เฮนรี่นึกความฝันนั้นไม่ออกแล้ว
ความรู้สึกค้างคาบางอย่างทำให้เฮนรี่อยากเค้นความทรงจำออกมา แต่เสียงเล็กๆของลูกชายเบี่ยงเบนความสนใจไปก่อน
"คุณพ่อไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอกครับ"
"…………"
อัลมอนต์ฉีกยิ้ม เป็นรอยยิ้มสดใสที่สุดที่เด็กน้อยคนหนึ่งสามารถยิ้มได้ "แค่พ่อมาเที่ยวกับผม ผมก็ดีใจแล้วครับ"
……ไม่ใช่ทางเลือกที่ผิดหรอก
น้ำตาไหลออกมาจากขอบตา ชายหนุ่มรีบปาดออกไปก่อนที่จะถูกสังเกตุเห็น ซึ่งประจวบเหมาะที่ลูกชายหันไปมองข้างนอกแล้วพูดด้วยเสียงสดใสว่า 'ฝนหยุดตกแล้ว' พอดี
การจราจรติดขัดเริ่มคลี่คลาย ล้อรถเริ่มหมุนตัวไปข้างหน้า
หลังจากนี้ชีวิตของเฮนรี่จะโรยด้วยกลีบกุหลาบ
เขาจะไม่เจอเรื่องทุกข์ใจใดๆอีกแล้ว ไม่มีอีกต่อไป…
. . .
'ตื๊ด..ตื๊ด..'
เสียงเครื่องวัดชีพจรดังเป็นจังหวะ ดังก้องกังวาลในห้องที่หนาวเย็นเฉียบนี้…แต่อย่างไรก็ตามคุณหมอจินไม่คิดว่าที่นี่จะหนาวนัก
อย่างน้อยก็ไม่น่าหนาวเท่าในแคปซูลแน่นอน
ตรงหน้าเขาไม่ได้มีโต๊ะทำงาน อุปกรณ์ทางการแพทย์ หรือเตียงคนไข้ แต่เป็นหลอดขนาดใหญ่ใส่ร่างของมนุษย์ที่เต็มไปด้วยสายระโยงระยางมากมายต่างหาก
[0107]
[เฮนรี่ เมดิสัน]
[ประวัติ : สูญเสียลูกชายจากอุบัติเหตุ เข้าร่วมโครงการ Paradise (สรวงสวรรค์) เพื่อที่จะพบลูกชายอีกครั้ง]
"ถ้าโลกใบนี้ไม่มีเขา ผมเองก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป"
หมอจินยังคงจำได้อยู่เลย วันที่ชายผู้สูญเสียเป้าหมายในชีวิตมาหาเขา ขอร้องและยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะย้อนกลับไปแก้ไขอดีตที่ผิดพลาด
แต่อดีตย้อนไม่ได้
เวลาเดินไปข้างหน้า คนที่จากไปไม่มีทางกลับมา ของที่พังเกินเยียวยาก็ไม่อาจเป็นเหมือนใหม่ แม้อ้อนวอนต่อพระเจ้าก็คงส่ายหัวบอกว่าช่วยอะไรไม่ได้ เพราะถ้าหากพระเจ้าสามารถย้อนเวลากลับไปได้พระเจ้าคงไม่สร้างมนุษย์ขึ้นมาแต่แรก
ดังนั้น จินไม่อาจช่วยอะไรได้นอกจาก…พลังแห่งเทคโนโลยีที่ล้ำยุค สามารถทำให้คุณเสพสุขกับความปรารถนาอันหอมหวาน เรื่องราวที่สวยงาม ชีวิตดูดีมีความสุขไร้กังวลใดๆ ลืมเลือนเรื่องร้ายๆทั้งหมดไป ขังตัวเองในฝันหวานแล้วไม่ต้องลืมตาตื่นขึ้นมาอีกเลย
ดูดีใช่มั้ยล่ะ ?
สงสัยจังว่าถ้าอัลมอนด์ได้มาเห็นสภาพพ่อตัวเองตอนนี้ จะรู้สึกยังไงนะ?
แต่นั่นไม่ใช่เรื่องของเขา และเขาก็ยังมีเหล่าผู้ฝันหวานให้ไปตรวจเช็คสภาพอีกมากมาย ดังนั้นเขาจึงหันหลังให้แคปซูลแล้วเดินจากไป
+++++++++++++
มาช้าไปหน่อย ขอโทษครับ ;;w;;
มีแอบคิดนิดหน่อยว่าควรจะตัดพาร์ทหมอออกไปแล้วเน้นไปที่พ่อลูกมุ้งมิ้ง แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจทำตามพล็อตที่วางในหัวแต่แรก (ไม่ตัดพาร์ทหมอ) …แล้วก็พบว่าแต่งพาร์ทหมอสนุกกว่าเนื้อเรื่องทั้งหมดอีก ('w';;)
เรื่องถัดไปอาจจะมาประมาณวันพุธถ้าไม่หัวตัน แล้วก็แฮปปี้ฮาโลวีนนะทุกคน >w<
ความคิดเห็น