ลิขิตรักจากนางฟ้า Ebook (ฉบับรีไรท์ใหม่)
เมื่อตื่นขึ้นมาในตอนเช้า บนเตียงเขาปรากฏสาวสวยคนหนึ่ง เธอคือสาวสวยน่ารัก แถมพ่วงมาด้วยความเซ็กซี่ระดับพระกาฬ ที่สำคัญ เขาไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม เธอมีหู (สุนัข) อยู่กลางศีรษะ
ผู้เข้าชมรวม
891
ผู้เข้าชมเดือนนี้
27
ผู้เข้าชมรวม
แท็กนิยาย
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
........................................................................................
เรียกน้ำย่อย
ไม่รู้ว่าเขาจะดีใจหรือเสียใจดี เมื่อบราวนี่ได้กลายเป็นคน อย่างน้อยบราวนี่ก็ช่วยให้เขาลืมความเจ็บปวด เกี่ยวกับอรอนงค์เสียสนิท แต่ต้องมาเหนื่อยกับการวิ่งไล่จับบราวนี่ใส่เสื้อผ้าของน้องสาวเขา
ยังดีที่ว่าน้องสาวเขาแวะมานอนค้างที่บ้านเป็นครั้งคราว เลยมีเสื้อผ้าผู้หญิงให้ยืมใส่ออกไปซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่
แต่บราวนี่นี้สิ เล่นวิ่งหนีเขาเพราะคิดว่าเขาเล่นวิ่งไล่จับด้วย เขาเลยใช้ไม้ตาย “หยุดวิ่งเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นไม่ให้กินไส้กรอกด้วย”
พอได้ยินชื่อของกิน ร่างบางก็เบรคกะทันหัน ทำให้เขาวิ่งชนเข้าอย่างจัง จนร่างบางเซล้มลง ดีนะว่าเขามือรับศีรษะไว้ได้ทัน ก่อนจะล้มฟาดพื้น
‘ดีจริงๆ หากเขารับไว้ไม่ทันมีหวังได้หัวแตก’ ตอนนี้เขานอนทับร่างนุ่มนิ่มอยู่แบบแนบสนิทเสียด้วย นัยน์ตาคมสบมองกับดวงตากลมสีน้ำตาลสวยเข้าพอดี ทำให้ตกอยู่ภวังค์แห่งความร่าเริงสดใสนั้นอยู่เป็นนาน
ใบหน้าเริ่มเคลื่อนต่ำลงไปหาริมฝีปาก ที่เผยอ้าไว้คล้ายต้องมนต์สะกด แต่เมื่อร่างนุ่มเริ่มดิ้นรนขลุกขลัก
“เจ้านาย บราวนี่หนัก”
ถือเป็นครั้งแรกตั้งแต่เริ่มมีแฟนมา เขารู้สึกว่าใบหน้าตัวเองร้อนวูบวาบ เขาเขินบราวนี่ทำไมนะ
“ขอโทษ” แล้วชายหนุ่มก็เปลี่ยนมาเป็นอารมณ์เสีย เมื่อคิดได้ว่า เหตุการณ์เมื่อครู่เกือบทำให้ร่างบางต้องเจ็บตัว “ก็บอกแล้วว่าให้อยู่เฉยๆ จะได้ใส่เสื้อผ้าให้” แล้วเขาก็ต้องกลั้นลมหายใจอีกครั้ง เมื่อต้องสอนรายละเอียดขั้นตอนในการใส่เสื้อผ้าแต่ละชิ้นให้แก่บราวนี่
บราวนี่เธอไม่รู้สึกอะไรหรอก แต่เป็นเขามากกว่าเมื่อต้องมาจับร่างเปลือย หันซ้ายหันขวาใส่เสื้อผ้าให้ เธอมีแต่แววตาใสซื่อคอยถามสิ่งที่ไม่เข้าใจและสงสัยออกมาตลอดเวลา แต่เขานี้สิ เหมือนกลายเป็นพวกโรคจิตวิตถาร
เธอรู้สึกหายใจไม่ออกเลย แล้วไม่เข้าใจในความคิดของเจ้านายด้วย “เจ้านายมันคับจังเลย” เธอพูดออกไปตามความจริง เมื่อเสื้อมันคับแน่นโดยเฉพาะหน้าอก กางเกงก็รัดจนหายใจไม่ทั่วท้อง ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมคนต้องใส่
“ก็ตัองคับอยู่แล้ว บราวนี่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าไซส์เดียวกับยายพั้นนี้นา” เขาบอกพร้อมกับเริ่มขับรถออกจากบ้าน โดยมีบราวนี่นั่งอยู่ข้างคนขับเกาะขอบหน้าต่างเอาไว้แน่น “ฉันถึงได้พาไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ไง” ก่อนจะนึกได้ถึงคำเรียกขานชื่อเขา “ต่อไปห้ามเรียกฉันว่าเจ้านาย”
บราวนี่หันมาทำหน้าสงสัย “ทำไม แล้วจะให้บราวนี่เรียกเจ้านายว่าอะไร”
“คุณพันหรือพี่พันก็ได้”
เธอไม่เข้าใจอีกเช่นเดิม ว่าทำไมต้องให้เธอเปลี่ยนแปลงการเรียกขานชื่อเจ้านาย “ไม่เข้าใจ บราวนี่ชอบเรียกเจ้านาย ว่าเจ้านาย เรียกแบบอื่นไม่ได้หรอก”
วรพันธ์ไม่รู้จะอธิบายยังไงดีเช่นกัน แต่ก็ปล่อยตามเลยอีกเช่นเคย เมื่อมันก็ไม่ได้เสียหายอะไร มีถมเถไปที่ลูกน้องจะเรียกลูกพี่ว่าเจ้านาย กรณีของเขามันก็คงไม่มีอะไรน่าสงสัย
ผลงานอื่นๆ ของ วลัย ลักษณารีย์ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ วลัย ลักษณารีย์
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น