เล่ห์ลายโบตั๋น

          เป็นเรื่องต่อจากเรื่องหอมกลิ่นโบตั๋นนะคะเพื่อนๆ นักอ่านทุกคน. ถ้าถามว่าไม่อ่านหอมกลิ่นโบตั๋นจะอ่านเรื่องนี้รู้เรื่องไหม 

          ส่วนตัวคิดว่ารู้เรื่องนะคะ เพราะเหตุการณ์ในเรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่เกิดคู่ขนานกับที่เกิดในหอมกลิ่นโบตั่นจ้า 

จางเพ่ยหลิน.... 

     สตรีที่ถูกเล่าลือว่าหน้าตาแสนอัปลักษณ์ ซ้ำยังมีร่างกายที่แสนอ่อนแอ จนต้องเก็บตัวเงียบอยู่แต่ในจวนเจ้าเมืองซูโหยว

เซียงซือโหมว 

     บุรุษรูปงามเจ้าสำราญแห่งอู่ซื่อ ผู้ที่วันๆ เหมือนไม่ได้ทำอะไรนอกจากกิน ดื่ม เที่ยวเล่นสำราญใจไปวันๆ แต่แท้ที่จริงแล้วเขากลับมีเบื้องหลังมากกว่าที่แสดงให้ผู้อื่นเห็นมากมายนัก

.

.

.

"จางเพ่ยหลิน...น้องสาวของจางเหวินอี้ใช่ไหมขอรับ ท่านจะต้องการรูปของนางไปทำไมกัน ข้าได้ข่าวว่านอกจากนางจะเป็นสตรีที่อาภัพเรื่องรูปโฉมแล้วยังมีร่างกายอ่อนแอ นางจึงค่อนข้างเก็บตัว ยามออกมานอกจวนมักนั่งอยู่แต่ในเกี้ยวที่ปิดมิดชิดเพื่อไม่ให้ใครเห็นหน้า เห็นว่าตอนนางอายุสิบสี่ปีมีคุณชายท่านหนึ่งเคยลอบเข้าไปในจวนเจ้าเมืองซูโหยวเพื่อแอบดูหน้านางให้ชัดๆ หลังจากนั้นเจ้าตัวก็ออกมาสาบานว่า ถึงจะแต่งงานกับนางแล้วสามารถมีกินมีใช้สบายไปทั้งชีวิต เขาก็จะไม่ยกขบวนแม่สื่อมาสู่ขอนางเด็ดขาด” คนเล่าส่ายหน้า พูดต่อด้วยความเวทนาคนที่ถูกกล่าวถึง

“จะว่าไปแล้ว แม่นางจางเพ่ยหลินก็เป็นบุตรสาวเพียงคนเดียวของผู้นำตระกูลจาง และเป็นหลานสาวที่อี้ซานผู้เฒ่าซึ่งเป็นผู้นำตระกูลอี้คนปัจจุบันรักใคร่ทะนุถนอมยิ่งนัก ดังนั้นสินเดิมที่จะติดตัวนางไปยามแต่งงานออกเรือนคงมีจำนวนมากมาย จนทำให้แม้แต่ขอทานยังสามารถกลายเป็นมหาเศรษฐีได้ภายในพริบตา แต่พอคนที่เคยเห็นนางออกมาสาบานเช่นนั้น จึงทำให้ไม่มีใครกล้าส่งแม่สื่อไปสู่ขออีก”

          คนฟังหัวเราะเสียงดัง เมื่อย้อนคิดถึงเด็กสาวแก้มยุ้ยที่ตนเคยรู้จักในอดีต

          “แต่ก่อนนางก็เพียงแค่อ้วนกลมเท่านั้น เติบโตขึ้นมาแล้วก็ไม่น่าจะอัปลักษณ์ถึงเพียงนั้นกระมัง“

.

.

.