รักวุ่นๆของหน่มแสนซื่อ(มั้ง)กับหนุ่มนักเขียนนิยายหน้าสวย

ลำดับตอนที่ #1 : การย้ายบ้าน กับ ผู้ชายหน้าสวย

ผมกำลังจะย้ายมาอยู่กับนักเขียนนิยายชื่อ คุณอาเคจิ โทชิโนะ อายุ 24 ปี เป็นนักเขียนหน้าใหม่ที่กำลังมาแรงจากงานเขียนนิยายของเขา เหตุผลที่ผมต้องย้ายมาอยู่กับผมก็เพราะ

 เมื่อ 2 วันก่อน

 “นี่…โทโมยะ”พี่(อามาเนะ โทชิยะ อายุ24 ปี) เรียกในขณะที่ผมเพิ่งจะกลับมาจากไปซื้อของทำกับข้าว“ครับ…มีอะไรฮะ”

                “พี่จะย้ายที่ทำงานไปโอซาก้าน่ะแล้ว…”พี่พูดค้างไว้“แล้ว…อะไรครับ”ผมทวนประโยะของพี่อีกครั้ง“แล้ว…นายจะว่าอะไรมั้ย ถ้าพี่จะให้นายไปอยู่กับเพื่อนพี่น่ะ”ผมเดินมานั่งข้างๆพี่ที่โซฟา

                “เอ๊ะ…อะไรกันแค่นี้แค่เองหรอ ได้สิครับผมไปอยู่ที่ไหนก็ได้ ^_^ ”โทโมยะ ยิ้มให้กับผู้เป็นพี่ชาย “แล้วทางนู้น เขาไม่มีปัญหาหรอ” “เจ้านี่ น่ะหรอไม่ปัญหาหรอก พูดคล้ายกับนายนี่ล่ะ ที่มีปัญหาน่ะก็แค่เรื่องรสนิยมความชอบดันมาชอบ…”ประโยคสุดท้าย โทชิยะพูดเบาจนเหมือนไม่ได้ยิน “เอ๊ะ…พี่ว่าอะไรนะ ชอบ…ชอบ อะไร”

                “ปะ…เปล๊า จ๊ะ… ไม่มีอะไรหรอก พี่ขอให้นายอย่าไปหลงเสน่ห์ หมอนนั้นล่ะกัน”โทชิยะว่า ทำให้ผู้เป็นน้องชายอึ้งไปชั่วขณะแล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ “หึ…ผมเนี่ยนะจะไปหลงเสน่ห์ เขา เขาเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงล่ะ”ผู้เป็นน้องว่าอย่างยิ้มๆพี่ชายที่ห่วงน้องชายเลยคิดว่าคงไม่เป็นไร(มั้ง) “เขาเป็นผู้ชาย”โทชิยะว่า “เขาเป็นผู้ชายนะ ไม่มีทางที่ผมจะหลงเสน่ห์เขาหรอกน่า ว่าแต่เขาชื่ออะไรล่ะ” “ชื่อ โทชิโนะ อาเคจิ หึขอให้มันเป็นจริงเถอะที่นายว่าน่ะ” “แน่นอนครับ”ผู้เป็นพี่ชายยังอดห่วงไม่ได้ก็เลยกอดผู้เป็นน้องชายซะแน่นเลย “พี่โทชิยะ ผมเจ็บนะ”

                นั้นเป็นเรื่องเมื่อ 2 วันก่อน ตอนนี้พี่ชายของผมก็ออกเดินทางเรียบร้อยไปแล้วด้วย ผมจึงเดินทางมายังบ้านคุณโทชิโนะ พี่บอกว่าเขาทำงานเกี่ยวกับงานเขียนนิยาย แต่พี่ไม่ได้บอกว่านิยายเกี่ยวกับอะไร ผมเดินมาเกือบจะถึงบ้านของเขาแล้วล่ะ “เอ…เลี้ยวตรงหัวมุมทางขวาเดินตรงไปอีก10ก้าว 1..2..3...4..5..10...                   

 ว๊าก…นี่มันคอนโดหรือพระราชวัง(เว่อร์ไปแล้ว)เนี่ย ทำมันถึงได้ใหญ่แบบนี้เนี่ย เอ่อ…คุณโทชิโนะ อยู่ชั้นบนสุดเลย ผมเดินเข้าไปในคอนโดและตรงไปถามที่เคาท์เตอร์ “พี่สาว ขอโทษนะ ห้องของคุณโทชโนะ อาคจิ อยู่ห้องไหนครับ”ผมถามพี่สาวคนสวยตรงเคาท์เตอร์ แต่ดูพี่เขางงๆยังไงไม่รู้ “พี่สาวครับเป็นอะไรไปครับ”ผมยื่นหน้าไปใกล้พี่สาวอยู่ๆหน้าพี่เขาก็แดงขึ้น

“พี่ครับเป็นไข้หรือเปล่า” “เอ๊ะ…เปล่าจ๊ะ เอ่อ…เดี๋ยวนะ ห้องคุณ โทชิโนะ อยู่ห้อง VIP ที่ชั้นบนสุดนะจ๊ะ แล้วก็พอถึงแล้วให้เลี้ยวซ้ายนะ ที่ห้องด้านสุดนั้นแหละจ๊ะ ขึ้นลิฟต์ตรงทางด้านนั้นได้เลยนะ”หญิงสาวว่า ในขณะที่ชายหนุ่มร่างบาง กล่าว“ขอบคุณครับ”และส่งยิ้มที่น่ารักมากๆมาให้เธอ แล้วเขาก็ขึ้นลิฟต์ไป ในตอนแรกนั้นเธอกำลังคิดว่าเด็กหนุ่มร่างบางตรงหน้าเป็นผู้หญิง แต่ไม่ใช่เพราะเมื่อได้ฟังเสียงทุ้มแต่เป็นเสียงที่ใสจนน่าฟัง คิดแล้วก็อดเสียดายที่ยังไม่ได้ถามชื่อเลย

                ผมรู้สึกเป็นห่วงพี่สาวคนนั้นจังเขาจะเป็นอะไรหรือเปล่านะ ในขณะที่ผมกำลังคิดอะไรดพลินๆอยู่นั่นเสียงของลิฟต์ก็ดังขึ้นผมกล่าวออกจากลิฟต์  พี่สาวบอกว่าให้เลี้ยวทางซ้ายให้ไปจนสุดทางเดินห้องด้านในสุดและผมก็ตัดสินใจเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของคุณโทชิโนะแล้วผมกดกริ่งทางด้านซ้ายมือของผม

                “เดี๋ยวนะ”เสียงของชายหนุ่มจากในห้องดังขึ้นตามมาด้วยเสียงเปิดประตู ภาพที่ผมเห็นคือชายหนุ่มหน้าสวยผมสีดำสนิซอยระต้นคอ ดวงตาสีชา ที่คมกริบแต่สวยมาเลยทีเดียว เป็นผู้ชายที่หน้าสวยมากทีดียวเลย แต่ผมรู้สึกว่าว่าหัวใจของผมเต้นรัวอย่างเร็ว เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าผู้ชายเพศเดียวกันทำไมถึงได้ดูมีเสน่ห์มากขนาดนี้นะ “เธอ ใช่มั้ยที่เป็น น้องของโทชิ น่ะ”เสียงของเขาเรียกผมให้ตื่นจากภวังค์ เสียง ทุ่มต่ำแต่น่าฟังอย่างประหลาด ฟังแล้วน่าหลงไหลมากๆ “ใช่ครับ คุณคงจะเป็นคุณ โทชิโนะ อาเคจิ สินะครับ”ผมถามขึ้น

                “อืม…เข้ามาก่อนสิ ^-^” เขาพูดอย่างยิ้มๆ “ครับ”ผมก็ตอบตกลงอย่างง่ายได้

…………………………………………………………………………………………………………………………

ทักทายกับท่านผู้อ่านสักหน่อย

 ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณท่านที่อ่านมาถึงตรงนี้ เป็นผลงานเรื่องแรกที่คิดว่าต้องแต่งให้มันจบให้ได้ อืม…มาคิดๆดูแล้วนิยายนี่มันก็แต่งยากจริงๆนะเนี่ยกว่าจะคิดคำพูดได้แต่ละคำ เล่นเสียเวลาไปเยอะทีเดียวเลย เอาเป็นว่าก็ฝากผลงานเรื่องนี้ด้วย แล้วถ้าผิดยังไงหรือตรงไหนอยากจะบอกก็อย่าลืมโพสให้เห็นด้วยล่ะ

                                                                                                                                                จาก      คนว่างงาน