ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Moving On เดิน หน้า รัก

    ลำดับตอนที่ #2 : Moving On | 1 |

    • อัปเดตล่าสุด 9 มิ.ย. 66


    Moving On

     

    1

    Look 

     

    Wednesday 08:10 AM.

     

    ฉันเข้ามาในห้องเรียนโดยสภาพเหมือนคนเพิ่งตื่นถึงจะเป็นคาบเรียนแรกแต่มันก็ยังเช้าอยู่ การตื่นเช้าไม่เหมาะกันฉันจริงๆ

     

    “สวัสดีจ้ะ คนไม่มีผัว” นี่ยัยเดย์ เป็นเพื่อนสาวใจหญิงที่สวยจนมีผู้ชายมาชอบมัน ก็ไม่แปลกอ่าก็มันสวย

     

    “อย่าไปว่าเพื่อนแบบนั้นสิ” นี่ก็หมอน เห็นน่ารักแบบนี้เป็นนักกีฬาประจำโรงเรียนเลยนะ 

     

    “ไม่มีแฟนยังตื่นสายอีกนะจ๊ะ” ยัยเดย์ก็แซะฉันอีกแบบนี้ตลอด ฉันชินแล้วแหละ

     

    “นั่งนี้สิวิ ฉันจองไว้ให้แล้ว” นี่แบร์ คนใจดีแล้วก็สวย เพื่อนในห้องบอกว่าเป็นนางฟ้าแหละ

     

    “ยัยวิแกควรมีผัวได้ละนะ เพื่อนมีผัวกันหมดแล้ว” ยัยเดย์ก็ยังไม่จบกับการหาผัวให้ฉัน

     

    “ก็อยากมีเหมือนกันแหละ แฟนนะเว้ย ไม่ใช่ของในเซเว่นที่ได้หาง่ายๆ" ฉันตอบกลับไป

     

    ติ๊ด 

     

    เสียงไลน์เข้ามาเป็นใครไม่ได้นอกจากน้ำ น้ำตื่นสายกว่าฉันอีกทำไมเดย์มันไม่ว่าล่ะ หรือเพราะฉันไม่มีแฟน นึกเล่นแล้วก็น้อยใจ

     

    Nam : ครูมายังอ่าวิ

     

    Wi : ยังเลย

     

    Wi : แต่ใกล้มาแล้วแหละ

     

    Nam : โอเค ตอนนี้ฉันใกล้ถึงแล้วต้องขอบคุณพี่นิมที่มาส่ง

     

    พี่นิมในที่นี้ก็คือแฟนน้ำนั้นแหละ รู้สึกหมั่นไส้นิดนึงขนาดชื่อยังคล้องจองกัน

     

    Wi : รีบมาน้า~

     

    สักพักหนึ่งจากน้ำมาแล้วครูก็มาพอดี เรียนไปเรื่อยๆ ก็หมดคาบพอดี

     

    “เรื่องนี้ไว้ต่อพรุ่งละกัน เลิกเรียนได้

     

    “ขอบคุณค่ะ/ครับ” 

     

    เรียนเสร็จก็ต้องเปลี่ยนห้องไปเรียนที่อื่นเพราะมีห้องม.อื่นมาเรียนต่อ ห้องอื่นนี้ก็มารอเร็วจังเหมือนกลัวไม่ได้เรียน

     

    “ยัยวิเก็บของเร็วๆ สิ ห้องอื่นเขาจะเข้ามาแล้ว” ยัยเดย์มันเร่งฉัน ฉันก็ไม่ใช่คนช้าอะไรนะ

     

    “เออๆ...กำลังรีบอยู่เนี้ย” พอรีบทีไรมือพันไปหมด

     

    “เดะรอข้างนอกนะวิคนเริ่มเข้ามากันแล้วอ่า” แบร์เป็นคนพูด

     

    “โอเค” ฉันพูดขึ้นโดยไม่ได้หันไปมองเพื่อน

     

    พอเก็บของเสร็จก็ลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป ฉันเดินไปโดยไม่มองว่ามีใครเข้ามา ไหล่ฉันเลยชนกับต้นแขนของใครบางคน

     

    “ขอโทษค่ะ” ฉันหันไปมองเห็นแต่แขนเพราะรีบเลยไม่ได้มองหน้า

     

    “ไม่เป็นไรครับ” พอเขาตอบมาฉันก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป มัวแต่รีบเดินไปหาเพื่อน

     

    “ช้าตลอด~” ยัยเดย์พูดขึ้น

     

    “ก็วิชานี้หนังสือเยอะอ่า” ฉันบ่นอุบ

     

    “ไปกันเถอะ” แล้วพวกเราก็ไปเรียนวิชาต่อไป

     

    Wednesday 11:30 AM.

     

    ตอนนี้เป็นเวลาอาหารกลางวันของม.ปลาย คนก็เยอะเหมือนทุกๆ วัน กว่าจะหาโต๊ะกินข้าวได้แทบปาดเหงื่อ

     

    “ฉันไปกินก๋วยเตี๋ยว ใครไปกับฉันบ้าง” หมอนถามขึ้น

     

    “ไป” เสียงเดย์

     

    “ไปด้วย~” เสียงแบร์

     

    “งั้นเราไปซื้อข้าวราดแกงก็เนอะวิ” น้ำถามฉัน

     

    “ได้สิอยากกินข้าวพอดีเลย”

     

    หลังจากกลุ่มฉันซื้ออาหารกันครบก็กินอาหารและพูดคุยกับเรื่องทั่วไปจนเรื่องมันตกลงมาที่ฉันได้เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

     

    “คนที่วิชนอ่าหล่อจังเนอะ” น้ำพูดขึ้น

     

    “คนนั้นอ่านะ” เดย์ชี้ตะเกียบขึ้น

     

    “ก็หล่ออยู่นะ” แบร์เสริม

     

    “...” หมอนผู้ไม่คอมเมนท์เพราะแฟนขี้หึง

     

    “คนนั้นไม่ถูกใจวิเหรอ” ไม่ถูกใจอะไร ตอนชนยังไม่เห็นเลย

     

    “ฉันยังไม่เห็นหน้าเลยน่ะ”

     

    “เสียดายอ่า”

     

    พอพวกเรากินข้าวเสร็จก็ไปเรียนคาบบ่ายต่อ เรียนเสร็จพวกเราก็มานั่งที่เดิมตรงสแตนเชียร์มีฉันกับน้ำนั่งกันอยู่สองคน ส่วนคนที่เหลือก็ไปหาลูกวอลเลย์บอลมาเล่นกัน

     

    ตรงที่ฉันกับน้ำนั่งอยู่สามารถมองเห็นสนามบาสเกตบอลได้ มีผู้ชายกลุ่มหนึ่งเล่นบาสกันอยู่

     

    ฉันที่ชอบดูกีฬาก็หันไปสนใจผู้ชายกลุ่มนั้นทันที เขาเล่นดูจริงจังมากเลย แต่มีผู้ชายคนหนึ่งที่ดูสะดุดตาฉันมาก

     

    เขาเป็นผู้ชายผิวขาว หน้าคม รูปร่างสูงโปร่งแต่ออกไปทางผอมหน่อยๆ

    “วิ”

     

    “...”

     

    “วิ”

     

    “...”

     

    “วิ!”

     

    “หะ...ฮะ” ฉันเพิ่งรู้สึกตัวก็หันไปมองน้ำทันที

     

    เพื่อนๆ ทั้ง 3 คนต่างหยุดเล่นและมองมาที่ฉันกับน้ำเหมือนคิดว่าเราทะเลาะกัน

     

    “เป็นไรกันอ่าหรือเปล่า” แบร์ที่ดูเป็นห่วงเพื่อนพูดขึ้น

     

    “ก็วิสิ ฉันเรียกตั้งสองสามครั้งแล้วเหม่อมองอะไรก็ไม่รู้”

     

    “มองอะไรอ่า” หมอนถาม

     

    “มองตรงสนามโน่นอ่า” น้ำชี้ไปที่สนามนั้นที่ฉันมอง

     

    “อ๋อ...มองผู้ชายนี้เอง ร้ายนะนังวิ” เดย์พูดขึ้น

     

    แล้วทั้งสามคนก็เล่นวอลเลย์บอลต่อ

     

    “แต่มองตรงนั้นดีๆ มีผู้ชายคนนั้นที่วิเดินชนด้วยนะ”

     

    “คนไหนเหรอที่ฉันเดินชน” ฉันถามน้ำเพราะตั้งแต่ชนเขาก็ไม่ได้มองหน้าเขาเลย

     

    “คนนั้นอ่าที่ขาวๆ กำลังเลี้ยงบาสอยู่” ฉันชนคนนั้นอ่านะ...

     

    “น้ำ”

     

    “ว่า”

     

    “ฉันเจอคนที่สะดุดตาละนะ” ฉันบอกน้ำเพราะฉันเจอแล้วจริงๆ คนๆ นั้น

     

    “ใครอ่า” น้ำทำหน้างงหน่อยๆ

     

    “คนที่ฉันชนนั้นแหละ”

     

    “วิมีคนที่ชอบแล้ว!” น้ำพูดเสียงดังขึ้น

     

    “จริงเหรอ!!!” อันนั้นคือเสียงเพื่อนคนที่เหลือพร้อมกับหันมองมาที่ฉัน

     

    “ที่ชนเพราะอ่อยถูกมะ” เดย์ถาม

     

    “ใจเย็นนะ ที่ฉันชนเขาไม่ใช่เพราะอ่อยแต่ตอนนั้นไม่ได้มองหน้าเลยจริงๆ” ฉันบอกและมองหน้าเพื่อนทุกคน

     

    “โอเค เดินหน้าจีบเลยชะนี” พอเดย์ว่าจบก็ไปเล่นวอลเลย์บอลต่อกับหมอนและแบร์

     

    “ชอบก็จีบเลยสิ~” น้ำพูดเชียร์ขึ้น

     

    “ขอไปสืบชื่อก่อนนะ ฮ่าๆ”

     

        ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ วันที่ฉันเจอผู้ชายที่ชอบ...ขอให้เขาเป็นผู้ชายที่ฉันหวังไว้และเขายอมรับรักฉันเถอะนะคะ Please~

     


     

    --------------------------------------------------

    เถาองุ่น

    ใช่พระเอกหรือเปล่าหน่า~หรือไม่ใช่.... งั้นอย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะคะ❤


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×