คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 9.Beg (ขอร้อง)
9.Beg (ขอร้อง)
“นายหมายความว่าไง มุคุโร”
“คุณก็น่าจะรู้นี่ที่ผมบอกไปน่ะ!!!”
“ละ..แล้ว แล้วมาตะคอกใส่ฉันทำไมอ่าTOT”
“...ผมขอโทษ โกรธหรือเปล่า”
“เปล่า แค่ตกใจเฉยๆ ปกตินายไม่เคยตะคอกใส่ฉันเท่านั้นเอง”
“แต่มีแค่คุณใช่มั้ยล่ะ ที่ตะคอกใส่ผมน่ะ บอกสิว่ามันไม่จริงน่ะ -__-|||”
“อืม ฉันตะคอกใส่นายบ่อยมากเลย แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ ยัยคนเขียนมันเขียนอ่ะ =O=”
“นั่นสิ ยัยคนเขียนนี่ชอบเขียนให้เราสองคนถูกเมิน”
(พวกนาย...://Waii)
“แล้วทวดฉันทำไมเหรอ เขาทำอะไรให้นายไม่พอใจอ่ะ”
“เปล่าครับ เขาดีมากๆเลยล่ะ”
“อ้าว! แล้วทำไมถึง...”
“ผมไม่ชอบสายตาของเขาอ่ะครับ”
“ทำไมล่ะ สายตาเขาก็อบอุ่นดีนะ สมกับเป็นทวดของฉันและบอสรุ่นแรกด้วยอ่ะ^^”
“คุณมองไม่ออกจริงๆด้วยสินะ ซื่อ(บื้อ)จริงๆเลย สึนะโยชิคุง -__-|||”
“-___-++++”
“ผมยังไม่บอกคุณตอนนี้ แต่ทำตามที่ผมพูดได้ไหมครับ..”
“ตะ..แต่ว่า..”
“ผมขอร้อง..”
พอมุคุโรพูดจบ ก็ขยับหน้าเข้ามาที่ใบหน้าของผมแล้วประทับริมฝีปากร้อนของเขาลงบนริมฝีปากเล็กของผม เราสองคนยืนจูบกันอยู่ท่ามกลางสวนสาธารณะที่เงียบเชียบแห่งนี้อยู่นานมาก นี่ถ้าคนผ่านมาเห็นจะคิดยังไงเนี่ยTOT แต่แล้วมุคุโรก็เริ่มจูบผมหนักหน่วงขึ้น เขาพาผมเดินไปแถวๆที่มืดมากๆ แถมยังไม่มีคนผ่านมาเลยซักคน มุคุโรกดตัวผมลงบนผืนหญ้าแล้วเริ่มไล่ริมฝีปากลงมาที่ต้นคอผม ผมจึงรู้สึกตัวขึ้นมาทันทีว่าเรากำลังจะทำอะไรกัน
“เดี๋ยวก่อนมุคุโร”
“ไม่ต้องเครียดครับ ผมไม่ทำคุณเจ็บหรอก”มุคุโรมองผมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“ไม่ใช่อย่างนั้น คือ..ฉันยังไม่พร้อม”
มุคุโรหยุดชะงักไป แล้วหันมาพูดกับผม
“ที่คุณไม่พร้อม เพราะคุณไม่ได้รักผมใช่มั้ยล่ะ..สึนะโยชิคุง”
“...”
“นั่นสินะครับ ผมมันก็แค่สายหมอกที่คอยประดับท้องฟ้าเพียงแค่ชั่วครู่เท่านั้น พอรุ่งสาง..ก็หายไป ไม่เหมือนดวงตะวัน เมฆ สายฟ้า ลมพายุ หรือฝนที่จะได้อยู่คู่กับท้องฟ้าที่น่าหลงใหล...แบบคุณ”
“มุคุโร พูดอะไรน่ะ...”
“อย่าพยายามทำให้ผมสบายใจเลยครับ ผมเข้าใจ ดวงตะวันไม่ว่าจะสูงหรือต่ำ ก็ยังอยู่บนท้องฟ้า เมฆไม่ว่าจะลอยไปไกลแค่ไหน แต่ก็ยังอยู่บนท้องฟ้า สายฟ้าไม่ว่าจะแรงหรือไม่ แต่ก็ยังได้อยู่กับท้องฟ้า ลมพายุ ไม่ว่าจะแรงแค่ไหน แต่ก็ยังเกี่ยวข้องกับท้องฟ้า ฝนจะกระหน่ำหรือเปาะแปะแค่ไหน แต่ก็ยังตกลงมาจากท้องฟ้า...”
“มุคุโร ไม่...”
“แต่สายหมอก ไม่ว่าจะไล่ตามท้องฟ้าแค่ไหน..ก็ยังรู้สึกว่า ไกลเกินเอื้อมอยู่ดี^^”
มุคุโรยิ้มแบบฝืนๆให้ผมอีกครั้ง ผม..ผมเคยบอกแล้วใช่มั้ย..
“อุ๊บ! O_O”มุคุโร
ผมยื่นหน้าไปจูบมุคุโรโดยที่เขายังไม่ทันตั้งตัว แล้วสักพักผมก็ถอนจูบออกแล้วพูดกับเขา
“ฉันเคยบอกนายแล้วใช่มั้ยมุคุโร ว่าอย่ายิ้ม ถ้าไม่ได้ยิ้มมาจากใจน่ะ ฮะ^^”
ผมยิ้มให้กับมุคุโรอีกครั้ง มุคุโรยังนั่งคร่อมตัวผมแล้วทำหน้าเอ๋อๆอยู่เลย ฮะๆ >_<ตลกแฮะ ตลกจนน้ำตาจะไหลเลย...
“แล้วที่นายพูดออกมาเมื่อกี๊น่ะ ฉันไม่เคยคิดเลยนะ ทำไมนายกดดันอะไรไม่มาพูดกับฉันล่ะ^^ ฉันรับฟังนายนะ..ทุกๆเรื่องเลย”
“...คุณ..เคยคิดที่จะทำอะไรเพื่อตัวเองบ้างรึเปล่า..”
คำถามของมุคุโรทำเอาผมชะงักไป เพื่อตัวเองเหรอ คงจะไม่มีหรอก... ที่ผมยอมเป็นมาเฟียก็เพื่อที่จะต้องการพลังเพื่อปกป้องเพื่อน ขอแค่ปกป้องเพื่อนพ้องและคนที่ผมรักได้ก็พอ ตัวผมไม่ต้องสนใจหรอก
“คงจะไม่หรอกมั้ง เพราะฉันไม่ได้ต้องการอะไรนี่นา^^”
“ทำไมคุณยังยิ้มล่ะ”
“เอ๋!?”
“ทำไมคุณถึงยิ้ม ทั้งๆที่คุณก็มีเรื่องหนักที่เก็บไว้ในใจคนเดียว”
“...”
“คุณเองก็ฝืนยิ้มเหมือนกันนะ ทั้งๆที่มีเรื่องเจ็บปวดใจตั้งมากมาย แต่กลับไม่เคยระบายให้พวกผมฟังเลย คุณบอกเองนี่นะ ว่าอย่าฝืนยิ้มถ้าไม่ได้ยิ้มน่ะ”
“มุ..คุโร”
“พวกผมเป็นผู้พิทักษ์คุณนะ ระบายให้พวกผมฟังบ้างก็ได้”
“...”
“อย่าเก็บไว้คนเดียวเลย คุณอยากร้องไห้..ก็ร้องออกมาเลยครับ”
“...”
“ขอร้องนะครับ อย่ายิ้มเพื่อซ่อนน้ำตา อย่ายิ้มเพื่อซ่อนความเจ็บปวด อยากร้องก็ร้องเลยครับ”
“ฮึก..”
“ครับ ผมจะเป็นคนรับฟังคุณเอง^^”
“ฮึก..ฮือ”
“เพราะผม..ไม่อยากเห็นคุณเจ็บปวดอยู่คนเดียวอีกแล้ว ถ้าไม่มีใครรับฟัง ก็มาหาผมนะครับ^^”
“ฮืออ..”
“คุณยังมีผมอยู่นะครับ^^”
รอยยิ้มของมุคุโรที่ยิ้มออกมา แม้มันจะเป็นรอยยิ้มที่ถูกเสแสร้งแกล้งทำขึ้นมา แต่ตอนนี้ผมกลับอบอุ่นเหมือนกับรอยยิ้มเขาเป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยน พอเห็นรอยยิ้มของเขาผมก็ยิ่งร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิม อาจเป็นอย่างที่เขาบอกก็ได้ ว่าผมมีเรื่องทุกข์ใจหนักเกินไป แต่ผมร้องไห้ออกมาไม่ใช่แค่อยากระบายเท่านั้น แต่ร้องไห้ออกมาเพราะดีใจด้วยที่เขาเข้าใจผม ผมกอดมุคุโรแน่นขึ้นด้วยความที่อยากระบายความรู้สึกที่เจ็บปวดทั้งหมด แต่ว่า...นี่ผมร้องไห้จนเพลียเลยเหรอเนี่ย @_@ ทำไมรู้สึกง่วงอย่างนี้ล่ะ... รู้สึกเหมือนมีลมแรงๆพัดมา ไม่สิ..เหมือนจะเป็นหมอกบางๆมากกว่า คำพูดสุดท้ายที่ผมได้ยินจากปากมุคุโรก็คือ...
‘พักผ่อนให้สบายนะครับ ท้องนภาของผม...’
แล้วผมก็หลับไป...
+++++++++++++++++เช้าอันแสนสดใส+++++++++++++++++
“อืมม รู้สึกว่าหลับสบายดีจัง ^^”
ผมลุกจากเตียงแล้วบิดขี้เกียจ อืม..ใครเปลี่ยนชุดนอนให้ผมเนี่ย จำได้ว่าเมื่อวานนั่งร้องไห้กับมุคุโรที่สวนสาธารณะนี่นา -__- แปลกๆนะ หรือมุคุโรจะทำให้แถมยังอุตส่าห์ลากกลับมาที่บ้านให้ด้วย คงต้องไปขอบคุณซักหน่อย >///<
“ตื่นแล้วเหรอ สึนะโยชิคุง^^”
เสียงทุ้มๆ อย่างนี้ แล้วก็มาพร้อมรอยยิ้มกระชากใจอย่างนี้ต้องเป็น...>///<
“ครับ ตื่นแล้วครับจิอ๊อตโต้^^”
“วันนี้ต้องไปโรงเรียนใช่มั้ย เร็วๆเข้าเถอะเราทำข้าวเช้าไว้ให้แล้ว^^”
++++++++++++++โต๊ะทานข้าว++++++++++++
“ขอโทษนะครับ จิอ๊อตโต้ ที่ต้องให้ทำให้ทานอีกแล้ว (_ _)”
“ไม่เป็นไรหรอก ก็เหลนบอกว่าอร่อยนี่ เราเลยทำอีก^^”
“แล้วเมื่อวาน..ใครลากผมกลับมาอ่ะครับ”
ผมถามทวดจิอ๊อตโต้ เผื่อๆเขารู้ แต่ไม่ถามผมก็รู้อยู่ >///<
“ผู้พิทักษ์สายหมอกของนายไง ^^”:
โป๊ะเชะ! ที่เหลือ เปลี่ยนชุดนอนให้ก็ต้องเป็นมุคุโรอีกอยู่ดีอ่ะแหละ>//W//<
“แล้วใครเปลี่ยนชุดให้ผมอ่ะครับ”
ทำเป็นไม่รู้เหอๆๆๆ >////< แต่ที่จริงรู้ ฮุๆๆๆ
“เราเองแหละ^^”
เพล้ง! แป่ววว!! นึกว่ามุคุโรTOT ไหงกลายเป็นทวดผมได้
“ผู้พิทักษ์สายหมอกของนายบอกว่า..กลัวอดใจไม่ไหวเลยให้เราเปลี่ยนให้แทน^^”
มุคุโร TOT ทำไมนายไม่เปลี่ยนให้ช้านนนนนนน ชอกช้ำอีกแล้วครับพี่น้อง ชอกช้ำ~~
“ทำไมมุคุโรไม่เปลี่ยนให้ผมอ่ะคร้าบบบ TOT”
“ทำไมเหรอ?”
“ปะ..เปล่าครับTT_TT”
“หลอนๆนะเนี่ย สึนะโยชิคุง^^”
ครับ ผมหลอน และตอนนี้หลอนมากด้วย มุคุโรรรรร ทามมายนายทามอย่างเน้~~ TOT
ทามมายนายลากฉันกลับมา แต่ไม่เปลี่ยนชุดให้ช้านนนน TTOTT(อยากให้มันเปลี่ยนใช่มั้ย เดี๋ยวฉันจะแต่งให้มันกดแกด้วย://Waii/ไม่เอา=//3//=://Tsuna)
“ผมไปก่อนนะครับ จิอ๊อตโต้^O^”
“ไปดีมาดีนะ^^”
“ครับ”
“อรุณสวัสดิ์คร้าบ รุ่นที่สิบบบบบบ ^O^”
“โย่ว สึนะ^^”
“โกคุเดระคุง ยามาโมโตะ อรุณสวัสดิ์^^”
“สวัสดี ผู้พิทักษ์วายุและพิรุณแห่งวองโกเล่เดชิโม”
“วะ..วองโกเล่ พรีโม่O_O”โกคุเดระคุงกับยามาโมโตะ
“ทะ..ทำไม ถึงมาที่นี่ได้อ่ะครับO_O”โกคุเดระคุง
“อืม นั่นสินะ”ยามาโมโตะ
“อะ..เอางี้! เลิกเรียนค่อยมาบ้านฉันละกันนะ^^ ไปเรียนกันก่อนดีกว่า”
“ถ้ารุ่นที่สิบพูดอย่างงั้นล่ะก็ ไปก่อนก็ได้ครับ^O^”
“อืม เดี๋ยวไปเรียนก่อนก็แล้วกัน^^”
“อือๆ ไปๆๆ ไปกัน ไปก่อนนะคร้าบบบ ทวดจิอ๊อตโต้”
“อื้อ ไปดีๆล่ะ^^”
+++++++++++++++ระหว่างทาง++++++++++++++
“เอ๋! แม้แต่ท่านพรีโม่ก็ยังไม่รู้เลยเหรอครับว่าท่านมายุคนี้ได้ยังไง”
“อืม! เขาบอกว่าจู่ๆก็มาโผล่ที่นี่แล้วก็นั่งแท็กซี่มาบ้านฉันน่ะ”
“งั้นเหรอครับ”
“อ๊ะ! รีบเข้าโรงเรียนดีกว่า เดี๋ยวไม่ทัน”(เดี๋ยวจะเจอคุณฮิบาริสอยต่างหากเล่าTOT)
“นี่!พวกคุณน่ะ”
สะ..เสียงแบบนี้ ใช่แน่ๆ YOY ตาย ตายแน่
“อะ..อรุณสวัสดิ์ครับคุณฮิบาริ^^||||” ทำใจดีสู้ทอนฟา TTOTT
“ผมต้องการแค่คุณคนเดียว ซาวาดะ สึนะโยชิ คุณมาที่ห้องกรรมการคุมกฎด้วยนะ ภายใน1นาที”
“TTOTT”ผม
“เฮ้ย!รุ่นที่สิบไป ฉันก็ต้องไปด้วยเฟ้ย!!”โกคุเดระคุงT^T ขอบคุณนะ ซาบซึ้งๆ
“นั่นสิเนอะ^^”ยามาโมโตะ จะโดนเชือดอยู่แล้ว ยังจะเอ๋ออีกเหรอTOT
“...ผมไม่สนพวกคุณหรอกนะ”
“ว่าไงนะเว้ย!!! เดี๋ยวพ่อเอาระเบิดยัดปากซะหรอก -O-++++”
“อย่าๆๆ >_< อย่าโกคุเดระคุง เดี๋ยวผมไปครับ เดี๋ยวผมไป>O<|||”
“ฮึ!”
++++++++++++++++ห้องกรรมการคุมกฎ++++++++++++++++
ตนนี้ผมอยู่หน้าห้องนี้แล้ว ผมขอทำใจก่อน5วินาที(คุณพี่เขาบอกว่าภายใน1นาที ผมวิ่งมาที่นี่ใช้เวลา55วินาที เลยมีเวลาเตรียมใจมากมายTTOTT(ประชด))
นับถอยหลัง...
5…
4…
3…
2…
1…
‘แอ๊ด’
“ขะ..ขออนุญาตครับTOT’
“อืม...1นาทีเป๊ะ.. ว่าแต่คุณยืนทำอะไรหน้าห้องอยู่ตั้ง5วินาทีน่ะ ฮะ”
เฮือกก รู้ด้วยเรอะ!! TOT มีกล้องแมวมองรึไงฟะถึงได้รู้น่ะ
“ผมต้องการให้คุณเคลียร์เอกสารกองนี้ให้หมด ภายในเวลา10นาที”
“อะ..เอ๊ ไหนอ่ะครับ”
“มันจะฉกตาคุณตายแล้วมั้ง อยู่ข้างหน้าคุณน่ะ นั่งลงแล้วรีบทำ ผมจับเวลาแล้วนะ”
เฮือกกกกกกก TTOTT คุณฮิบาริ แกล้งกันรึเปล่าครับ เอกสารกองนี้มันสูงกว่าผมตั้งเมตรครึ่งนะครับ(มี3กอง เอามาวางต่อกันสูงถึงเพดานเลยมั้ง TT_TT)
“คุณฮิบาริครับ TOT ผมยอมให้คุณขย้ำผมก็ได้ เพราะจะนั่งทำหรือไม่นั่งทำก็คงมีค่าเท่ากันอ่ะTTOTT”
“ใครบอกว่าจะให้คุณทำคนเดียว”
“อะ..เอ๊ O_O ใครอ่ะครับ ใครจะช่วยผมทำอ่ะO_O”
“ผมนี่แหละ“
“อ่า TOT”
“เอ้า ทำสิ เดี๋ยวขย้ำซะหรอก”
“คร้าบบบบ TTOTT”
แล้วผมก็นั่งลงฝั่งตรงข้ามกับคุณฮิบาริ หยิบเอกสารมาใบนึง นั่นก็ต้องทำให้ผมชะงัก และเงยหน้าถามคุณฮิบาริทันที
“เอ่อ..คุณฮิบาริครับ ไอ้เอกสารนี่ต้องทำยังไงอะครับ”
“ก็กรอกข้อมูลลงไปให้ครบทุกช่อง แค่นั้นล่ะ’
“อ่า..ครับ”
ผมนั่งมองเอกสารในมืออย่างงงๆ ไรวะ จะเอาข้อมูลพวกนี้ไปทำพระแสงของ้าวอะไร
ข้อความในเอกสารที่สึนะถืออยู่
‘ชื่อ-นามสกุล
อายุ
วันเกิด
ส่วนสูง
น้ำหนัก
กรุ๊ปเลือด
ราศี
สิ่งที่ชอบ
อาหารที่ชอบ
บลาๆๆๆๆ ที่เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวทั้งนั้นเลย ผมเลยถามคุณฮิบาริอีกรอบนึง แล้วคราวนี้ผมก็ยื่นไปให้เขาดูด้วย
“นี่ต้องกรอกของผมเหรอครับ คุณฮิบาริ”
‘ชิ้ง!’
ง่ะ!สะ..สายตา สายตาคมกริบมากกกก TTOTT ตาย ตายจริงๆแน่คราวนี้ แงๆๆๆๆๆ ไม่น่าถามเลยตู!!
“ก็กรอกของคุณไปสิ หรือคุณรู้ของคนอื่น”
“ครับ เดี๋ยวผมกรอกของคนอื่นลงไปแล้วกัน’
“...ไม่ต้อง”
“เอ๊?”
“กรอกของคุณไปนั่นแหละ ผ่านมา3นาทีแล้วนะ”
แว้กกกก ลืมเรื่องเวลาไปเลยนะเนี่ย!!! ถ้าไม่เสร็จสงสัยคงได้ตายจริงๆ เอาก็เอาวะ! กะอีแค่ข้อมูลส่วนตัว กรอกไปเหอะ!!! ดีกว่าตายทั้งเป็น TTOTT
‘ชื่อ-นามสกุล ซาวาดะ สึนะโยชิ
อายุ 14ปี
วันเกิด 14 ตุลาคม
ส่วนสูง 157 เซนติเมตร
น้ำหนัก 46.5 กิโลกรัม
กรุ๊ปเลือด A
ราศี ตุล
สิ่งที่ชอบ ซาซางาวะ เคียวโกะ >////<(แต่ตอนนี้ไม่แน่ใจว่าชอบรึเปล่า เพราะใจเริ่มสั่นคลอนนน)
อาหารที่ชอบ แฮมเบอเกอร์
เสร็จแล้ว!!! รอดตายไปแผ่นนึง>_< เหลืออีก 1..2..3..3……12…..24….36…
กองที่หยิบมาเหลืออีก48แผ่น TTOTT
“กรอกแผ่นเมื่อกี๊เสร็จรึยัง”
“คะ..ครับ เสร็จแล้ว”
“อืม งั้นก็ไปเรียนได้แล้ว”
“อะ..เอ๊ แต่ว่าผมยังทำไม่เสร็จเลยครับ”
“บอกว่าให้ไปเรียนไง หรืออยากโดนขย้ำตาย ฮะ!”
“คะ..ครับ ไปๆๆครับ TTOTT”เดี๋ยวตาย
---------------------------------------------------จบตอน9-------------------------------------------
ค่ะ พบกับไรท์เตอร์(ปัญญาอ่อน)อีกแล้ว สงสัยคนอ่านคงไม่อยากจะเห็นหน้าไรท์เตอร์คนนี้ซะแล้ว
ขอประชาสัมพันธ์นะคะ ประมาณตอนที่20 ไรท์เตอร์จะขอตัวละครใหม่ แต่ขอความร่วมมือจากคนอ่านนะคะ
เชิญส่งตัวละครอะไรมาก็ได้ แต่ขออย่าเป็นตัวละครในการ์ตูนที่มีชื่ออยู่แล้ว
ไรท์เตอร์จะขอพิจารณาค่ะว่าตัวละครตัวไหนได้รับเป็นตัวละครในตอน20
จะขอขอบคุณมากเลยค่ะ ถ้ามีงบอาจจะส่งของที่ระลึกไปให้นะคะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ค่ะ(ถ้ามีมาให้เชยชมนะTT^TT)
เอาล่ะ! เข้าช่วงได้แล้ว
หวาย หวาย อินเทอร์วิวของหวายค่ะ
แขกรับเชิญคือ
คุณยามาโมโตะ ทาเคชิค่ะ^^
Waii:สวัสดีค่ะ คุณยามาโมโตะ
Yamamoto:ดีครับ^^
Waii:รู้สึกว่า คุณจะลั้ลลามากเลยนะคะ
Yamamoto:ครับ เราต้องมองโลกในแง่ดีเข้าไว้น่ะครับ^^
Waii:แต่..มันดีจนเอ๋อไปรึเปล่าอ่ะคะ^^||||
Yamamoto:ไม่หรอกครับ
Waii:เอ่อ...^^|||| (ยังไม่รู้ตัว)
Yamamoto:^^
Waii:อ่ะ..อ่า แล้วคุณยามาโมโตะ..ชอบกินซูชิรึเปล่าคะ
Yamamoto:บ้านผมทำซูชินี่นา ก็ชอบอยู่นะครับ^^
Waii:เหรอคะ คุณนี่เป็นคนแรกเลยนะคะที่สัมภาษณ์ได้ลื่นไหลไม่สะดุดเลยน่ะค่ะ^^
Yamamoto:ฮะๆๆ ^^ ขนาดนั้นเลยเหรอ^^
Waii:ก็นั่นแหละค่ะ แต่ละคนที่เชิญมามีแต่พวกมีปัญหา-__-|||||
Yamamoto:ฮะๆๆๆๆ ^^
Waii:ค่ะ คำถามสุดท้าย^^ คุณยามาโมโตะคิดยังไงกับคุณโกคุเดระเหรอคะ
Yamamoto:น่ารักดีครับ^^
Waii:เหรอคะ^^ เอาล่ะค่ะ หวาย หวาย อินเทอร์วิวของหวายคงต้องจากไปแล้วค่ะ บ๊าย บายค่ะ
Yamamoto:บายครับ^^
------------------------------------------------จบอินเทอร์วิว--------------------------------------------
ความคิดเห็น