คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : 10.ผู้ชายอีกคนหนึ่ง..ที่ยังคอยมอง
10.ผู้ชายอีกคนหนึ่ง..ที่ยังคอยมอง
หลังจากที่สึนะเดินออกไปจากห้องกรรมการคุกกฎแล้วฮิบาริก็หยิบใบเอกสารที่สึนะเขียนเมื่อกี๊ขึ้นมาอ่าน พร้อมกับยิ้มขึ้นมาทีละนิด
เกิด 14 ตุลาคม สูง157 น้ำหนัก46.5 ราศีตุล กรุ๊ปเลือดA อาหารที่ชอบกินแฮมเบอเกอร์
“วันนี้วันที่30 กันยายน อีก14วันก็จะถึงวันเกิดของสึนะโยชิแล้วสิ สิ่งที่ชอบ..ซาซางาวะ เคียวโกะ..งั้นเหรอ”
Hibari Talk
ผมหลอกให้ซาวาดะมาที่ห้องกรรมการเพื่อที่จะหลอกให้เขียนข้อมูลส่วนตัว ผมคิดว่าเป็นวิธีที่ดีในการหลอกถาม เพราะผมไม่ค่อยพูด ถ้าไปถามหมอนั่นตรงๆ มันจะเสียภาพพจน์ผมหมด(คุณพี่เขาห่วงแค่นี้-__-|||://Waii) แต่ผมจะให้อะไรเป็นของขวัญวันเกิดหมอนี่ดีล่ะ รึจะกดให้ของขวัญ คงจะไม่ดี ตุ๊กตา แต่หมอนั่นเป็นผู้ชายนี่หว่า-__-||| การ์ดแบทเทิล ไม่ดีๆ โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงให้แบบนั้นคงจะไม่ได้(มั้ง) งั้นเอา..พาไปกินแฮมเบอเกอร์เป็นของขวัญละกัน
สงสัยคงต้องจดโน้ตไว้ซะแล้ว ว่าวันที่14ตุลามีนัด
End:Hibari Talk
เกือบไปแล้วๆ >_< เกือบโดนขย้ำตายซะแล้ว เกือบจะตายก่อนกำหนดแล้วกลายเป็นวิญญาณเร่ร่อนซะแล้ววว T_T(แกรู้ได้ไงน่ะว่าจะตายวันไหน://Waii)
“รุ่นที่สิบครับ!!เจ้าฮิบาริมันทำอะไรรึเปล่าครับ!! O_O”
“ไม่เป็นไรหรอก โกคุเดระคุง คุณฮิบาริแค่ให้ฉันไปช่วยจัดเอกสารน่ะ^^”
“งั้นเหรอครับ ผมเป็นห่วงมากเลยนึกว่ารุ่นที่สิบจะโดนมันทำอะไร”
“อืม! ไม่มีอะไรหรอก^^”
พอผมเดินกลับเข้ามาในห้องโกคุเดระคุงก็รีบวิ่งมาเขย่าตัวผมทันทีเลย เฮ้ออ!แต่ก็มีความสุขดีแฮะ ที่มีเพื่อนอย่างโกคุเดระคุงกับยามาโมโตะ มีเสียงหัวเราะทุกวันถึงบางครั้งมันจะ..เอ่อ...เกินไปซักนิด(ส์)นึงก็เถอะ
++++++++++++++++++++โรงเรียนเลิก+++++++++++++++++++
“รุ่นที่สิบครับ ผมขอแวะไปที่บ้านรุ่นที่สิบเลยนะครับ><”
“ทะ..ทำไมอ่ะ=O=?”
จะมาไม้ไหนอีกเนี่ย ตาคนนี้
“ก็เมื่อเช้าสึนะสัญญาไว้นี่นาว่าจะให้ไปนั่งคุยกับพรีโม่น่ะ^^”
“อ๋อ! ก็ไปสิ ฉันก็อยู่กับเขาแค่สองคนน่ะนะ มันเงียบไปTOT”
“อ้าว แล้วท่านแม่กับคุณรีบอร์นล่ะครับ”
“ไปไหนกันก็ไม่รู้ โน้ตก็ไม่เขียนไว้ ฟูตะก็คงจะกลับไปอิตาลี เจ้าแรมโบ้กับอิผิงก็คงจะไปกับแม่ เบียงกี้ก็คงไปหาเก็บยาพิษล่ะมั้ง”
“เหรอครับ”
“น่าจะอย่างงั้นนะ”
“ทวดจิอ๊อตโต้ครับ ผมกลับมาแล้ววว^O^”
“อ้อ กลับมาแล้วเหรอ ยินดีต้อนรับกลับนะ สึนะโยชิคุง^^”
“สวัสดีครับ ท่านพรีโม่ ^+++^”โกคุเดระคุง
“ดีครับ^^”ยามาโมโตะ
“อ้าว ผู้พิทักษ์วายุกับพิรุณนี่ ยินดีต้อนรับนะ^^”
“โกคุเดระ ฮายาโตะครับ ท่านเรียกผมว่าโกคุเดระก็ได้”
“ยามาโมโตะ ทาเคชิครับ ฝากตัวด้วย^^”
“อื้ม งั้น..เราเรียกว่า โกคุเดระคุงกับยามาโมโตะคุงก็แล้วกันนะ^^ ไม่ขัดข้องใช่ไหม^^”
“ท่านเรียกผมว่าฮายาโตะก็ได้ครับ ท่านรุ่นที่หนึ่ง”
“ฮะๆ ^^ เราเรียกตามสึนะโยชิคุงดีกว่า จะได้คุ้นเคยกันเร็วๆไง^^”
“คะ..ครับท่านรุ่นที่หนึ่ง”
“เรียกเราว่าจิอ๊อตโต้ก็ได้ ไม่เคร่งขนาดนั้นหรอกน่า^^”
“ทะ..ท่านชื่อว่าจิอ๊อตโต้เหรอครับO_O”
“ทำไมเหรอ มัน..แปลกเหรอ”
“มะ..ไม่ใช่ครับ เป็นชื่อที่ดีมากเลยครับ>_<”
รู้สึกว่าโกคุเดระคุงจะไม่ยอมเปิดโอกาสให้ยามาโมโตะพูดเลยนะเนี่ย-__-||||
+++++++++++++++++ในบ้าน++++++++++++++++
ทุกคนนั่งรวมกันอยู่ที่ห้องรับแขก ผมลุกขึ้นเพื่อที่จะไปทำข้าวเย็น(จะรีบไปไหนนน://Waii)
“อ้าว สึนะโยชิคุง จะไปไหนเหรอ^^”
ทวดจิอ๊อตโต้ละการคุยกับสองคนนั้นมาถามผม
“อ๋อ ทำข้าวเย็นน่ะครับ^^ โกคุเดระคุงกับยามาโมโตะก็อยู่กินด้วยนะ ฉันจะทำเผื่อ^^”
ความรู้สึกนี้มัน..
“อ้าว ไหนบอกว่าจะไปทำข้าวเย็นไง สึนะโยชิคุงO_O”
“อ๋อ ผมไปเปิดประตูรับแขกก่อนนะครับ^^”แขกไม่ได้รับเชิญด้วย มันมาอีกแล้ว-__-
“:แขกเหรอ?”ทวดผมคงงงสินะ ออดก็ไม่มีใครกด จะมีใครได้ยังไง แต่ผมรู้ว่า’มัน’มาถึงหน้าประตูแล้ว-__-
“นี่!! มุคุโร ถ้านายพังประตูฉันจะให้นายซ่อมจริงๆด้วยนะ!!!”
“คึหึหึ แหม รู้ด้วยเหรอครับว่าผมมา^^”
“ความรู้สึกมันมาถึงฉันก่อนตัวนายไง-__-“
“ถ้าเป็นอย่างงี้ผมคงย่องไปกดคุณไม่ได้แล้วสิ=3= เซ็งฮิบาริเลย(เซ็งเป็ด)”
“พะ..พูดอะไร-//O//- ฉันกำลังจะทำข้าวเย็น นายจะอยู่กินด้วยมั้ย”
“เอาสิครับ กับข้าวฝีมือคุณอร่อยมากเลยO_O”
“หมายความว่าฉันหุงข้าวไม่อร่อยใช่มั้ย อร่อยแต่กับข้าวเนี่ย-//_//-“(กวนส้นได้อีก ไรท์เตอร์://Waii)
“แหม ภรรยางอนซะแล้ว อร่อยทั้งสองอย่างแหละครับ ปากคุณก็อร่อยนะ^^”
“พูดอะไรเนี่ย>//O//<”เขินนะเว้ย
“แล้วจะไม่เชิญผมเข้าบ้านหน่อยเหรอ ปล่อยให้แขกรอนานแล้วนะครับ^^”
“ปกตินายเข้าบ้านฉัน นายเคยรอให้ฉันเชิญก่อนมั้ยล่ะ-__-^^”มีแต่พุ่งปรื้ดดเข้าบ้านไปเลย ทำอย่างกะปลาไหล
“ไหนแขกเหรอ สึนะโยชิคุง อ้าว นายผู้พิทักษ์สายหมอกนี่ ต้อนรับนะ^^”
“ครับ คึหึหึ^^”
มีคนเชิญแทนผมละล่ะ -__-||| รู้สึกว่าทวดผมนี่ต้อนรับทุกคน ถ้าผีมาจะต้อนรับมั้ยเนี่ย บรื้ออออ~~ (>< )( ><)
“งั้นผมไปทำข้าวเย็นนะครับ^^”
“อื้ม ฝีมือเหลนจะเป็นยังไงน้า อยากรู้จัง^^”อย่ากดดันผมสิครับ ถ้ามันกินไม่ได้ขึ้นมาล่ะT_T
“สึนะโยชิคุง ผมไปช่วยมั้ยครับ”
“นายทำไม่เป็นหรอกมั้ง มุคุโร ฉันทำเองดีกว่า”
“รุ่นที่สิบครับ ผมช่วยมั้ยครับ”
“มะ..ไม่ต้องหรอก โกคุเดระคุง ^^|||”กลัวกระทะไหม้ เพราะนายมัวแต่อ่านวิธีทำจนลืมปฏิบัติน่ะเซ่T^T
“ฉันช่วยป่าว สึนะ^^”
“ไม่เป็นไรหรอก ยามาโมโตะ^^”
“ผมช่วยคุณดีกว่านะครับ^^”
“เอ๋!”
“เพราะผมมีเรื่องที่จะคุยกับคุณเยอะแยะเลยนะครับ^^”
แล้ววรรคสุดท้ายมุคุโรก็มากระซิบข้างหูผม ดีนะที่โกคุเดระคุงไม่อยู่ตรงนี้ แล้วทวดจิอ๊อตโต้ก็เดินไปแล้ว ไม่งั้น..เป็นเรื่องแน่TTOTT
+++++++++++++++++++ในห้องครัว+++++++++++++++++
“นายมีอะไรจะคุยเหรอ”
“คุณช่วยยิ้มแบบเมื่อวานอีกได้มั้ยครับ^^”
“นี่นะ เรื่องที่จะคุย”
“ยิ้มก่อน เดี๋ยวผมจะบอกว่าคุยเรื่องอะไรนะครับ^^”
“เดี๋ยวนี้นายหัดต่อรองแล้วแฮะ ก็ได้ๆ ^^”
“อืม น่ารักเหมือนเดิมเลยนะครับ^^”
“จะพูดอะไรก็พูดมาสิ>//_//<”
“คุณทำอะไรกินน่ะ”
“ว่าจะทำแกงกระหรี่กับออมเล็ตน่ะนะ จะพูดอะไรกันแน่ พูดมาตรงๆสิ^//_//^”
“..เมื่อคืน คุณหลับสบายมั้ยครับ”
“อืม ก็นะ จริงสิ ฉันมีเรื่องจะถามนาย”
“อะไรครับ”
“นายเป็นคนลากฉันกลับมาที่บ้านใช่มั้ย นายลากฉันกลับมายังไงเนี่ย คงไม่ใช่ท่าแบกถุงปูนนะTOT”
“ครับ ผมก็อุ้มคุณกลับมาสิ เรื่องอะไรจะปล่อยให้คุณหนาวตายอยู่ที่สวนล่ะครับ^^”
“แล้วคนไม่มองเหรอ”
“ผมใช้ภาพมายาได้นะครับ อย่าลืมสิ”
“อืม แล้ว ทำไมนายถึง..ไม่เปลี่ยนชุดนอนให้ฉันอ่ะ ไหนๆก็ลากฉันกลับมาแล้วนี่นา>//_//<”อายจังเลยวุ้ย ถามตรงๆแบบนี้อ่ะ >//_//<
“ผมกลัวว่าจะอดใจไม่ไหวน่ะครับ ถ้าคุณยอมก็ว่าไปอย่างแต่คุณบอกว่าไม่พร้อมนี่=3=”
“อ่า..-//O//-“
“^^”
“แล้ว..จะคุยกับฉันแค่นี้น่ะนะ”
“แล้วคุณได้ชอบผมรึเปล่า”
ผมชะงักไปอีกครั้ง นี่หมอนี่คิดจะเค้นคำตอบให้ได้เลยใช่มั้ยนะ -__-++ เออ! ตอบไปตามตรงก็ได้
“ไม่รู้สิ ฉันชอบเคียวโกะจังนะ แต่พักนี้ไม่รู้เป็นอะไร รู้สึกเหมือนจะไม่ค่อยชอบแล้วมั้ง”
ซื่อเกินไปรึเปล่านะTOT เมื่อวานผมก็ร้องไห้ซบมุคุโรทีนึงแล้ว นี่ก็บอกความในใจไปจนหมดเปลือก ผมมันซื่อเกินไปแล้ววววววว>_<(ถ้ารู้ก็เลิกซื่อซะทีสิ(วะ)://Waii)
“..งั้นเหรอครับ แล้วคุณรู้สึกยังไงเวลามองหน้าผมล่ะ”
“..อืม ก็ ปกตินะ”
“...”
“อ๊ะ! แกงกระหรี่กับออมเล็ตเสร็จแล้ว >_< ลองชิมทีสิมุคุโร ว่าอร่อยรึยังอ่ะ นายมายืนคุยอย่างเดียวเองนะไม่เห็นจะช่วยอย่างที่พูดเลย-3-“
“ครับๆ”
ผมลุ้นตอนที่มุคุโรชิมแกงกระหรี่มากเลยนะ พูดตามตรงว่าแกงกระหรี่เนี่ยทำเป็นครั้งที่สองในชีวิต>_< ทำครั้งแรกหมาไม่รับประทานเลยอ่ะ ครั้งนี้เลยไม่รู้ว่าเป็นไง ถ้าผมชิมคงต้องหลอกตัวเองแน่ว่าอร่อยแล้วอ่ะTOT แต่ออมเล็ตไม่กดดัน เพราะผมทำกินบ่อย
“อร่อยมากเลยครับ คุณทำแกงกระหรี่เป็นด้วยเหรอ”
ก็เห็นทำตั้งนาน เพิ่งมาถามเนี่ยนะ-__-
“ทำครั้งที่สองน่ะ ครั้งแรกให้หมาข้างบ้านกินมันยังกินไม่ลงเลยT_T”
“อร่อยมากเลยนะ คุณทำครั้งแรกหมาไม่กิน แต่ครั้งที่สองนี่กลับอร่อยขึ้นมาได้แสดงว่าคุณก็เป็นแม่บ้านได้เหมือนกันนะครับ^^”
“ชมฉันไม่มีอะไรให้น้า ^^”
“ผมขอนี่แทนละกันครับ^^”
“อะไรเหรอ? อุ๊..OxO”
มุคุโรจูบผมอีกแล้ว ทำไมมันโดนจูบสองวันติดต่อกันเลยเนี่ย ปรับตัวไม่ทันนนนนนนน >_<
“ผมจะลองให้คุณชิมดูบ้างไง...”
“อืม..อือ..”
ผมครางออกมาเล็กน้อย ถึงเมื่อวานจะเคยไปแล้วก็เถอะ แต่มันม่ายชินนนนนนT_T
‘กึง!’
หลังผมกระแทกเข้ากับอ่างล้างจาน และผมก็เลิกเคลิบเคล้ม(อีกแล้ว?)กับจูบนั่นจนได้ ผมตบหน้าอกมุคุโรเป็นเชิงว่าพอก่อน แต่มือของมุคุโรกำลังจะดึงกางเกงนักเรียนผมลงแล้วนะ ช้าอีกนิดอาจเสร็จTOT
“หืม..มีอะไรเหรอครับ สึนะโยชิคุง”
“ไม่เอาน่า เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น”
“ก็ได้ครับๆ^^”
“ช่วยไปตามทุกคนให้หน่อยสิว่าเสร็จแล้ว^///^”
“ครับๆ คุณภรรยา^^”
“นี่!!”
“ขอโทษครับ^^”
สักพักทุกคนก็เข้ามารวมกันที่โต๊ทานข้าว ผมตักแกงกระหรี่ราดข้าวทั้งหมดห้าจาน แน่นอน รวมถึงออมเล็ตด้วย แล้วทุกคนก็ลงมือทานกัน เหลือแค่รอผลคอมเม้นท์ว่ารสชาติจะเหมือนที่มุคุโรชิมแล้วคอมเม้นท์ไหม เผื่อๆหมอนี่มันหลอกผมTOT
“รุ่นที่สิบครับ!!”
“อะ..อะไรเหรอ..”มาแล้วสิ ผลคอมเม้นท์ของโกคุเดระคุงT_T
“รุ่นที่สิบทำอร่อยจังเลยครับ ฝีมือเหมือนท่านแม่เลย>_< ถ้าไม่รบกวนผมขอมาทานข้าวเย็นบ้านรุ่นที่สิบอีกนะครับ!!! >_<”
“อะ..อืม^^ ได้สิ”เยส ผ่านไปฉลิวหนึ่งคอมเม้นท์ >_<
“สึนะทำอร่อยจังเลย เดี๋ยวฉันมารบกวนอีกก็แล้วกัน^^”
“อะ..อื้อ^^”อีกหนึ่งเป็นสองคอมเม้นท์ ผ่านฉิววว~~ เหลืออีก..หนึ่ง ทวดของผมT_T
“สึนะโยชิคุง ทำอร่อยนะ รู้งี้เราให้ทำตั้งแต่วันแรกที่เรามาดีกว่า^^”ครบสี่คอมเม้นท์T_T โล่งใจเป็นปลิดทั้งเลยอ่ะ >_<
“ขอบคุณครับTWT”ที่ให้กำลังใจผมที่จะทำอาหาร(กินเอง)ต่อไป T_T
จากนั้นทุกคนก็ขอผมเติมอีก จากหนึ่งจานเป็นสอง ไล่มาเป็นสาม และขณะที่ทุกคนกำลังกินจานที่สามอยู่ โกคุเดระคุงก็ขอเพิ่มจานที่สี่ -__-||| ผมไม่เคยรู้เลยนะว่าพวกเขากินกันจุมากเลย มุคุโรก็ตักเอาๆ โกคุเดระคุงก็เพิ่มเอาๆ ยามาโมโตะก็โซ้ยเอาๆ แม้แต่ทวดผม ทวดจิอ๊อตโต้ยังสอยเอาๆเลยอ่ะ -__-||| จนกระทั่ง...
“รุ่นที่สิบคร้าบบบบบ ขอเติมอีกคร้าบบบ>_<”
“โทษน้า โกคุเดระคุง แกงกระหรี่กับข้าวหมดแล้วอ่ะ^^|||”
“อ่า..งั้นเหรอครับ (_ _)
“อะไรนะ!!!O_O”ยามาโมโตะ มุคุโร ทวดจิอ๊อตโต้ -__-||||
“คุณทำอย่างงี้ได้ยังไง!!!”มุคุโร
“ฮะๆ หมดซะแล้วเหรอเนี่ย^^”ยามาโมโตะ
“เฮ่ออ~~ อดเลย(_ _)ทวดจิอ๊อตโต้
“มะ..ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันก็ทำอีก เดี๋ยวทำให้มากกว่านี้ก็แล้วกันนะ^^”
“ขอบคุณคร้าบบบ รุ่นที่สิบบบบ *_*”
ตะ..ตาเป็นประกาย -__-||||
+++++++++++++++++++ทางด้านฮิบาริ+++++++++++++++
Hibari Talk
ในที่สุดก็หาได้ซักที่ร้านแฮมเบอเกอร์ กว่าจะเจอทำเอาแทบลากเลือด -__-|||| ที่ไม่เจอก็เพราะผมหาร้านที่มันเงียบๆ สงบๆ รสชาติอร่อยเท่านั้นเอง หลายร้านที่อร่อย แต่เสียงมันดังและคนเยอะเกิน ผมไม่ชอบ สรุปก็ยังไม่รู้เลยว่าจะหาร้านสำหรับตัวเองหรือซาวาดะกันแน่
แต่อย่างน้อยก็เจอแล้วแหละ...
ที่เหลือก็แค่..หาวิธี ‘ลาก’หมอนั่นมาให้ได้ ไม่มาก็ต้องมา คอยดูสิ...
End:Hibari Talk
-----------------------------------------------------จบตอน10---------------------------------------------
ยาว ยาว ยาว มันยาวขึ้นมาอีกแล้ววววววววววววว >_<(ท่าทางไรท์เตอร์จะบ้าจริงๆ-__-|||://คนอ่าน)
กลับมาพบกับไรท์เตอร์หรือหวายอีกเช่นเคยนะคะ ^^
แน่นอนว่าเมื่อไรท์เตอร์มา ก็ต้องมีเรื่องมาพล่าม
อยากประชาสัมพันธ์ค่า หวายได้ไปลองโหลดโดจินฉบับการ์ตูนมาแปลเอง
แล้วคิดว่าจะลองเอาลงเด็กดีแห่งนี้นะคะ ถ้าอยากลองอ่านก็ต้องลองไปดูเนะ
แต่ขอลงก่อนแล้วกัน^^
เอาล่ะค่ะ พบกับช่วงนี้อีกเช่นเคยยย
หวาย หวาย อินเทอร์วิวของหวายค่ะ
แขกรับเชิญวันนี้คือ
ฟูตะคุงนั่นเองค่า^^
Waii:หวัดดีค่า ฟูตะคุง
Futa:ครับ สวัสดี^^
Waii:ฟูตะคุงมีชื่อเต็มๆจริงๆว่าอะไรนะคะ ขอถามซักหน่อยนะ^^
Futa:ชื่อเต็มผมหรอครับ อืม..ฟูตะ เดย์เล่ สเตลเล่ครับ^^
Waii:งั้นเหรอคะ แล้วฟูตะคุงอยู่กับสึนะนานเท่าไหร่แล้วคะเนี่ย
Futa:ประมาณ6เดือนได้แล้วมั้งครับ
Waii:แล้วทำไมถึงอยากอยู่กับสึนะล่ะ คนอื่นที่ดีๆก็มีเยอะนะ
Futa:เขาเป็นพี่ชายที่ดีอ่ะครับ^^ ผมชอบเขาตรงนี้แหละ
Waii:แล้วคิดยังไงกับการที่เขาเป็นเจ้าห่วยล่ะ
Futa:ผมไม่ใส่ใจหรอกฮะ เพราะพี่สึนะเป็นพี่ชายที่ดี^^
Waii:อ่า ค่ะ สัมภาษณ์ได้ลื่นไหลมากเลย สงสัยวันนี้จะจบเร็ว แล้วฟูตะคุง คิดยังไงกับแรมโบ้และอิผิงล่ะคะ
Futa:อิผิงเด็กดีมากครับ แต่แรมโบ้ดื้อและน่ารำคาญแต่บางมุมมองแล้วก็น่ารักครับ^^
Waii:ค่ะ ช่วงหวาย หวาย อินเทอร์วิวของหวายในวันนี้คงต้องลาไปก่อน บ๊าย บาย ค่า^O^
Futa:บายครับ^^
---------------------------------------------จบอินเทอร์วิว-----------------------------------------------
ความคิดเห็น