คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : 8. Don't trust him(อย่าไว้ใจเขา)
8. Don't trust him(อย่าไว้ใจเขา)
ตอนนี้ผมและมุคุโรกับจิออตโต้ก็มานั่งรวมกันอยู่ที่ห้องรับแขกบ้านผม
“พรีโม่มาทำอะไรที่นี่ครับ”
มุคุโรเป็นคนเปิดบทสนทนาก่อน
“ก็..อยู่ๆเราก็มาโผล่ที่ญี่ปุ่นในอนาคตนี่อ่ะนะ งงเหมือนกันแต่พอรู้ทางมาบ้านของสึนะโยชิคุง เลยนั่งแท็กซี่มาน่ะ^^”
ยิ้มหวานอีกแล้ว หัวใจทูน่าละลายไหลไปตามท่อน้ำทิ้ง(แหยะ!ทำไมต้องเป็นท่อน้ำทิ้ง://Waii)อีกแล้วววว~~~ แต่ยิ่งมองผมก็ยิ่งสงสัยและสมเพช ทำไม้ ทำไม ทำไมทั้งๆที่เราสองคนเป็นทวดเป็นเหลนกัน แต่ทำไมหน้าตาถึงต่างกันราวฟากฟ้ากับพื้นปฐพีเช่นนี้ TWT ชีวิตนี้เศร้านัก
“...”มุคุโร
“^^”ทวดจิอ๊อตโต้
“(_ _ )”ผม
ผมรู้สึกถึงสายตาแปลกๆของมุคุโรที่มองมาที่ผมได้สักพักแล้วแหละ ทำไมมองฉันด้วยสายตาแบบนั้น สมเพชฉันเรอะ!! รู้หรอกน่าว่าเป็นเหลนเป็นทวดกัน แต่หน้าตามันไม่เหมือนกันซักนิด แถมทวดยังหล่อราวเทพบุตรมาจุติ เวลายิ้มก็ดูดีราวกับจัสติน บีเบอร์ผสมกับคิม ฮยอน จุง แต่ตัวเหลนอย่างกะไอน์สไตน์ตอนเน่ากลับชาติมาเกิด ยิ้มทีนึงนี่อย่างกับถั่วแระผสมกับเอ็ดดี้ ผีน่ารัก ฉันรู้ตัวดีน่า! แต่อย่ามองฉันด้วยสายตาสมเพชเซ่!! มันชอกช้ำรู้มั้ย ชอกช้ำเว้ย~~
“นายมองอะไรที่ฉันมิทราบมุคุโร!! TOT+++”
“...เปล่าครับ”
“พูดมาตามตรง นายมองฉันเพราะสมเพชใช่มั้ยอ่า TTOTT++”
“? สมเพชอะไรครับ? ผมงงนะเนี่ย??”
“นายอย่าไขสือเด่ะ ฉันชอกช้ำนะ ชอกช้ำเฟ้ย อย่ามองด้วยสายตา พูดมามันจะจี๊ดกว่านะ TTOTT+++”
“คุณพูดอะไรของคุณเนี่ย? สึนะโยชิคุง คุณทำให้ผมงงนะ”
“ก็นายมองฉันด้วยสายตาสมเพชอ่า TTOTT”
“ผมยังไม่ได้มองคุณหยั่งงั้นเลยนะ คุณหลอนแล้วมั้ง -__-||| ไปแล้ว..เมียผม”
“ใครเมียนาย!!!”
“คึหึหึ อารมณ์เปลี่ยนเร็วอย่างกะถอดรองเท้าเลยนะครับ ^^”
“อย่ามายิ้มนะ!!!”
“อ่ะ...อ่า..”จิอ๊อตโต้
“ผมยิ้ม ผมผิดด้วยเหรอครับ O_o”
“อย่ามาทำหน้ากวนส้นนะมุคุโร!!!”
“อะ..เอ่อ..เดชิ..”จิอ๊อตโต้
“ผมไม่ได้ทำซักหน่อย คุณหลอนอีกแล้วนะครับ เดี๋ยวผมเช็คให้มั้ย เอาแบบเช็คทีนึงเล่นให้ลุกไม่ขึ้นไปเลย J”
“มุคุโร...”
“เอ่อ...”จิอ๊อตโต้
‘อึก!’
“ไฮเปอร์โหมด ทำงาน! ฉันจะไม่ปล่อยให้นายพูดได้อีกแล้วมุคุโร!!!”
“โอ้! O_O น่ากลัวจัง >_< งั้นก็เอาเลยสิครับ การที่จะหยุดปากผมได้คือต้องจูบเท่านั้น”
“-___-||||”จิอ๊อตโต้
“ผมรู้..คุณไม่กล้าทำผมหรอก สึนะโยชิคุง”
“หึ...”
‘ฟู่~’
“นั่นไงครับ บอกแล้ว คุณไม่ทำผมหรอก ^^”
“สึนะโยชิคุง^^||| ถ้าไม่รีบทานเดี๋ยวมันจะชืดนะ ^^”
“อ่ะ..ครับ ขอโทษครับ ที่ต้องให้คอยอีกแล้ว”
“ไม่เป็นไรหรอก เพื่อเหลนที่น่ารักของเรานี่^^”
“อ่า..^////^ ขอบคุณครับ”
“แล้วของผมอ่า TOT”
“นายน่ะ..ไม่ต้องกิน!!! ที่สำคัญ..นายก็กลับโกคุโยแลนด์ไปสิ มาบ้านฉันทำไม”
“ไม่เป็นไรหรอก สึนะโยชิคุง^^ เดี๋ยวเราทำอีกชุดนึงก็ได้^^”
“ไม่ต้องหรอกครับ จิอ๊อตโต้ เดี๋ยวผมทำเอง”
“คุณทำให้ผมแล้วเหรอ *O*”
“ถ้านายยังไม่หุบปาก ฉันจะไม่ทำให้!!!”
“...”
เท่านั้นเอง มุคุโรก็หุบปากฉับทันที ท่ามกลางสายตาแปลกประหลาดของคุณทวดจิอ๊อตโต้ในเชิงว่า’เฮ้ย!มันง่ายจังวะO_O’ประมาณนี้แหละมั้ง แต่ว่า..หน้าตาทวดผมตอนตกใจนี่ก็หล่อเหมือนกันนะ+.,+ อีกอย่างพอมุคุโรหงอยๆอย่างนี้ก็ดูน่ารักไปอีกแบบเหมือนกันนะเนี่ย เอ้ย!รึผมจะเป็นวันทองสองใจซะแล้ว(แกน่ะไม่ใช่วันทองหรอก แต่แกน่ะนางสิบสองเลยล่ะ -__-||||://Waii) ผมเข้าไปทำกับข้าวให้มุคุโรกิน ผมนึกไม่ออกว่าจะทำอะไรดี ผมเลยทำข้าวห่อไข่กับซุปมิโสะให้มุคุโรกินแทน จะทำแบบที่ทวดผมทำให้กินก็คงจะไม่ไหว เพราะผม...ยังทำไม่ค่อยเป็นเลยอ่ะ -__-|| อาหารฝรั่งทำไม่ค่อยเป็น ทำเป็นแต่อาหารญี่ปุ่น น่าภูมิใจเนอะ
+++++++++++++++++++โต๊ะทานข้าว++++++++++++++++++++
“อ่ะ! กินให้อร่อยนะ ฉันนึกไม่ออกว่าจะทำอะไรดี เลยทำข้าวห่อไข่กับมิโสะให้^^”
“ขอบคุณครับ สึนะโยชิคุง หอมจังเลย”
“ชมฉันไม่มีอะไรให้นะ^^”
“แหม ผมไม่ได้คิดอย่างงั้นซัก...”
“หืม..มีอะไรเหรอ มุคุโร^^”
“...”
“เราว่า..ผู้พิทักษ์สายหมอกของนายคงหลงกับรอยยิ้มนายซะแล้วล่ะมั้ง^^”
“เอ๋!”
“ก็ไม่แปลก ขนาดเรายังเป็นเหมือนกันเลย^^”
“ทวดจิออตโต้หมายความว่าไงครับ”
“อ่ะ..อ่า~~ เปล่าหรอก ไม่มีอะไร^^”
Mukuro Talk
ตอนนั้น..
ตอนที่ผมเห็นรอยยิ้มที่ยิ้มออกมาอย่างใสซื่อของสึนะโยชิคุงแล้วผมถึงกับชะงักคำพูด เพราะมันน่ารักเกินไป เจ้าตัวคงไม่รู้สึกตัวเลย ว่าตัวเองนั้นมีเสน่ห์แค่ไหนแต่เพราะหยั่งคิดว่าตัวเองห่วย จึงไม่มีความกล้าพอที่จะแสดงออก แต่ผมไม่ค่อยชอบสายตาของพรีโม่เอาซะเลย เวลามองสึนะโยชิคุง มักจะมีประกายไหววูบแบบประหลาดออกมาตลอด เวลาที่ยิ้มให้ ก็ยิ้มให้แปลกๆ แต่ดูเหมือนสึนะโยชิคุงจะไม่รู้สึกอะไรเลย ออกจะชอบด้วยซ้ำ -__-^^ เห็นสึนะโยชิคุงมองแต่ละทีนี่สายตาหวานหยดเยิ้มมากเลย ทีผมไม่เห็นมองแบบนี้มั่ง!!-__-++ เคืองนะ เห็นอย่างนี้ผมเคือง!!! ยัยคนแต่งนี่ก็เข้าข้างตัวประกอบอยู่ได้ พระเอกนางเอกนั่งหัวโด่อยู่นี่ยังจะข้ามไปมองรุ่น1 ไหนจะเข้าข้างไอ้หน้าเป็ดอีก นี่เธอได้ยินใช่มั้ย!!! ฉันเคืองโว้ยยยยยย!!! >O<+++(ถ้าแกไม่รีบหุบปากแกล่ะที่จะเป็นตัวประกอบ!!! -__-++++://Waii/ขอโทษ
ครับ(_ _ )vv://Mukuro)
End: Mukuro Talk
“อร่อยมั้ย มุคุโร^^”
“ครับ^W^”
“เราก็อยากลองทานอาหารฝีมือเหลนเหมือนกันนะ^^”
“อ่า..ผมทำให้มั้ยครับ^^”
“ไว้พรุ่งนี้ก็ได้ เราทานข้าวเย็นไปแล้วนี่^^”
“ครับ^^”
“สึนะโยชิคุง มากับผมหน่อยสิครับ”
“หืม! อะไรเหรอมุคุโร เหวอ! อย่าดึงเซ่!! O-(O_o )-“
“?”ทวดจิอ๊อตโต้
++++++++ทางด้านมุคุ-สึนะ+++++++++
“แฮ่ก แฮ่ก..มี..มีอะไร..เหรอ มุคุโร”
“นี่ สึนะโยชิคุง คนที่เหนื่อยต้องเป็นผมไม่ใช่เหรอ =o=vv”
“ก็นายลากฉันมา!!!!”
“...ผมอยากให้คุณ ช่วยอยู่ห่างๆพรีโม่หน่อยได้มั้ยครับ”
“ทำไมล่ะ? ทวดฉันทำไมเหรอ”
“ผมไม่ค่อยไว้ใจเขาเลย”
“เอ๋! นี่นายหลอนเหรอ บ้าแล้ว! มุคุโร ฉันกับทวดจิอ๊อตโต้เป็นทวดเป็นเหลนกันนะ จะมีเรื่องอย่างนั้นได้ยังไงล่ะ =3=”
“ช่วยอยู่ห่างเขา..ผมขอร้อง”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า^^ ฉันกับทวดนอนกันคนละห้อง”
“ผมไม่ได้หมายถึงแค่นั้น”
“แล้วมันยังไงเล่า-3-^”
“ผมจะบอกให้คุณอย่าไว้ใจเขามากนักนะครับ”
------------------------------------------------จบตอน8---------------------------------------------
ยาวววววว ยาวววววว ยาวๆๆๆๆๆ >_<(รู้สึกว่าไรท์เตอร์เริ่มเพ้อขึ้นทุกวันๆแล้วอ่ะ-__-vv ไม่ไหวๆ จับส่งหลังคาแดงดีกว่า://คนอ่าน)
กรี๊ดดดดๆๆๆๆๆ >W<(พอยัง-__-+://คนอ่าน)
ค่ะๆ พอก็พอ =3=||| นี่คือคำขอร้องจากไรท์เตอร์หรือตัวหวายเองเลยนะคะ
อ่านแล้วช่วยเม้นท์กันหน่อยนะ TOT ตอนละคอมเม้นท์ก็ด้ายยยย TTOTT เพื่อที่หวายจะได้มีชีวิตอยู่ต่อไป เอ้ย! ไม่ใช่! ยังไม่ตาย! เพื่อที่ไรท์เตอร์จะได้มีกำลังใจแต่งต่อไป TT^TT แต่ถ้ามันไม่หนุกอย่าด่าลับหลังเลยนะคะ คือตัวหวายเองไม่ชอบการถูกด่าหรือนินทาลับหลัง เป็นสิ่งที่เกลียดมากเลย ตัวหวายเองก็ไม่เคยด่าใครลับหลังเหมือนกัน ดังนั้นถ้าจะติ หรือชมกัน ก็ช่วยคอมเม้นท์ตรงๆด้วยนะคะ หรือถ้ากลัวหวายหน้าแตกดังเพล้งกลายสายตาประชาชี&ฮี หรือ ชายสาวประเภทสองก็แล้วแต่ ส่งข้อความลับมาด่าก็ได้ค่ะ ยอมรับทุกคำติชม หรือแม้แต่ด่า เพราะหวายถือว่าเป็นข้อสะกิดให้ลองเปลี่ยนแปลงตรงนั้นดู ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ทำให้บรรยากาศในนิยายของหวายไม่ไร้สีสันจนเกินไป^^
เอาล่ะค่ะ ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย วันนี้ไรท์เตอร์พล่ามยาวไปหน่อย อิอิ ซอรี่นะคะ^+++^|||
หวาย หวาย อินเทอร์วิวของหวายค่ะ ^^
แขกรับเชิญวันนี้คือ...
โกคุเดระ ฮายาโตะ^^
Waii:สวัสดีค่ะ คุณโกคุเดระ
Gokudera:ครับ
Waii:นี่คือช่วงอินเทอร์วิวของหวายนะคะ ช่วยอย่าอารมณ์ขึ้นหมือนอินเทอร์วิวของฮารุนะคะ^^
Gokudera:ถ้าไม่ทำให้ฉันรำคาญล่ะก็คงได้อยู่
Waii:รำคาญไม่รำคาญก็แล้วแต่นะคะ^^(ยิ้มหวาน) แต่ถ้าทุกคนในเรื่องรีบอร์นฉันมีวิธีหักมุมหมดแหละนะคะ ถ้าไม่ตอบสิ่งที่ฉันถาม^^(ยิ้มเชือดเฉือน)
Gokudera:เธอจะทำอะไรฉัน!!
Waii:ก็อาจจะจับสึนะเป็นตัวประกัน แล้วก็บังคับให้นายตอบไง^^(ยิ้มหวาน)
Gokudera:เธอทำไม่ได้หรอก!! รุ่นที่สิบน่ะไร้เทียมทานที่สุด!!”
Waii:ไม่แน่ค่ะ สตาฟอยู่มั้ย จับมันขึ้นมาที
Tsuna:กะ..โกคุ..เดระคุง
Gokudera:รุ่นที่สิบ!! ไฮเปอร์โหมดสิครับ!!
Tsuna:ยะ..ยามัน..
Waii:ยามันอยู่ที่ฉันค่ะ คุณโกคุเดระ สึนะไม่มียาดับเครื่องชนก็เป็นแค่เจ้าห่วยถูกมั้ยคะ^^
Gokudera:ฮึ้ย!ยัยผู้หญิงบ้า!!
Waii:พูดแบบนี้จะดีเหรอ ฉันจะถามคุณ จะตอบรึไม่ตอบคะ
Gokudera:....เออๆๆ ตอบก็ได้!!!
Waii:ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือนะคะ คำถามแรก คุณโกคุเดระตอนนี้อายุเท่าไหร่แล้วคะ^^
Gokudera:ถามบ้าอะไรเนี่ยยัยบ้า!!
Waii:อายุ...
Gokudera:..14!!
Waii:ค่ะ แล้ว..คิดยังไงกับยามาโมโตะเหรอคะ
Gokudera:คิดแค่ว่าเป็นไอ้บ้าเบสบอล...เท่านั้นแหละ-//O//-
Waii:แล้วทำไมถึงหน้าแดงล่ะคะ^^
Gokudera:นี่!! =//o//=++
Waii:Why~~ ^^
Gokudera:เอ่อ..อากาศมันร้อน-////-
Waii: (เหล่นิดๆ) เอาเถอะค่ะ! เอาเป็นว่า หวาย หวาย อินเทอร์วิวของหวายคงต้องจบเท่านี้ บ๊ายบายค่ะ
Gokudera:เดี๋ยวสิ! ปล่อยรุ่นที่สิบก่อน!!
Waii:นั่นสินะ พอได้แล้ว มุคุโร^^
‘ฟู่~~’
Gokudera:ภะ..ภาพลวงตา..O_O
Waii:อื้ม ยังอ่อนอยู่นะ โกคุเดระคุง^^
Mukuro:นี่!! อย่าลืมให้รางวัลฉันล่ะ=3=
Waii:เออ!!
Gokudera:ยัย...-___-+++++
-----------------------------------------------------จบอินเทอร์วิว-------------------------------------------
ความคิดเห็น