ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ทะเลเพลิง

    ลำดับตอนที่ #2 : นำ....

    • อัปเดตล่าสุด 11 มี.ค. 52


              หญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงในขณะนี้ ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าเธอเป็นใครมาจากไหน มีเพียง "ท่าน" คนเดียวเท่านั้นที่รู้ประวัติของเธอแต่ก็ยังนับว่ารู้น้อยมากเมื่อเทียบกับสิ่งที่เธอเคยพบเจอมา  


    ท่านไม่เคยเอ่ยเรื่องของเธอให้ใครฟังแม้กระทั่งน้องชายคลานตามกันมา จนทำให้หลายคนคิดไปกันต่าง ๆ นานาว่าเธอเป็นใครกันแน่ถึงได้มาทำงานกับท่านตั้งแต่เริ่มแตกเนื้อสาวเช่นนี้

    หญิงสาวร่างบางระหงเริ่มพลิกตัวบนเตียงนุ่มในคอนโดหรูกลางใจเมือง  ริมฝีปากบางเผยอนิดหน่อยเมื่อเธอปล่อยลมออกจากปาก  เธอลุกจากที่นอน สบัดผมน้อย ๆ ชุดนอนเสื้อยืดกางเกงสบาย ๆ ยับ ๆ เมื่อเธอหันไปมองนาฬิกา   ก็ต้องรีบหยิบผ้าเช็ดตัวเหมือนทุกวันเพราะตอนนี้เป็นเวลา 8 โมงเช้าแล้ว

    ไม่กี่อึดใจประตูห้องน้ำก็เปิดออก  เผยให้เห็นหญิงสาวในผ้าขนหนู ไหล่ขาวเนียนของเธอเล็ดลอดออกมารวมถึงร่องเนื้อเนียน แสดงว่าเธอเป็นหญิงที่โตเป็นสาวเต็มตัวแล้ว

    เธอเดินไปหน้ากระจกเหมือนทุกครั้ง หยิบแป้งทาตัว  ชั้นใน กางเกงยีนสีดำ เสื้อยืดตัวโคร่ง  รวมถึงผ้ารัดหน้าอก  เมื่อแต่งตัวเรียบร้อย เธอจึงไปหยิบนาฬิกา มีดพก  โซ่  และปืนมาพกติดตัวเอาไว้   ก่อนจะก้าวออกจากบ้านก็หันไปหยิบโทรศัพท์ และกระเป๋าตัง ที่วางอยู่ด้วยกันบนโต๊ะรับแขก แล้วรีบวิ่งออกไปทันทีโดยไม่รอช้า

    "อ้าวคุณทอม สวัสดีค่ะ"สาวใช้ทำความสะอาดห้องของเธอทักทายด้วยแววตาหยาดเยิ้มเหมือนเดิม

    "อืม! วันนี้ห้องรกหน่อยนะ"หญิงสาวห้าวพูดกับแม่บ้านอายุน้อย

    "ไม่เป็นไรคะ มันเป็นงานของน้อยอยู่แล้ว"สาวใช้ยิ้มให้เธอจนมดที่อยู่แถวนั้นรุมตอมเพราะความหวานของรอยยิ้ม

         ทอมลงลิฟถึงชั้นล่างสุด ประชาสัมพันธ์ของคอนโด ทักทายเธอทุกวัน

    "สวัสดีคะคุณทอม"

    "สวัสดีฮะ"ปากและสายตาบอกว่าสวัสดีแต่ตัวกลับวิ่งไปไกลถึงลิฟลานจอดรถแล้ว

       ไม่นานเธอก็ลงลิฟไปลานจอดรถ  และเจอกับ รปภ. คนสนิท

    "เป็นไงบ้างเรืยบร้อยมั้ย" เธอพูดเสียงเข้ม

    "เรียบร้อยครับคุณทอม"รปภ.ตอบหญิงสาวอย่างเกรงใจและว่งไปเอารถคันงามมาจอดให้เธอขึ้น



    "อืมขอบใจมากนี่ค่าล้างรถ"ทอมยื่นธนาบัตรสีเทาออกไป

    "ผมไม่มีตังทอนหลอกครับ คุณทอมไม่มี แบงค์ร้อยสองใบหรือครับ"รปภคนซื่อรับมาแล้วรีบยื่นกลับให้เธอ

    "แล้วใครว่าฉันจะเอาตังทอนล่ะ"ทอมตัดบท

    เธอจัดการสวมแว่นตากันลม ถุงมือหนัง  หมวกกันน็อก และออกรถไปอย่างรวดเร็วทิ้งคู่สนทนาให้ยืนงง

         ณ  ตึกสูงเสียดฟ้า  ของคนที่ทุกคนเรียกว่า ท่าน มีธุรกิจหลายแห่ง หลายประเภท  ท่านร่ำรวยมหาสาร จนต้องหาความปลอดภัยให้กับตัวเองโดยจ้างบอดี้กาดส่วนตัว

         รถมอเตอร์ไซชอปเปอร์สีดำคันใหญ่จอดลงในขณะที่หญิงสาวใส่ชุดสีดำทั้งตัวลงมาและคุยกับ รปภ.ที่วิ่งมารับ

    "สวัสดีครับ คุณทอม"รปภ.ทักทายพร้อมกับเอากุญแจรถในมือหญิงสาวมา

    "ท่านมาถึงหรือยัง"ทอมถามเสียงตื่นเต้น

    "ยังครับ"

    "ถ้าท่านมาถึงแล้ว  ยิงเข้ามือถือฉันด้วย"ทอมพูดพร้อมกับรีบเข้าประตูไป

    "สวัสดีคะคุณทอม"โอปเรเตอร์สองสาวยืนอยู่ที่เค้าเตอร์ทักทายเธอ

    "สวัสดีฮะ"ทอมส่งเสียงทักและวิ่งขึ้นลิฟไป

         ทอมนั่งเตรียมเอกสารอยู่ในห้องของท่านไม่นานก็มีเสียงโทรศัพย์เข้ามา  เป็นเบอร์ของบริษัทแสดงว่าท่านมาและวเธอจึงลงลิฟไปพอดีกับ รถรีมูซีนสีดำคันใหญ่จอดหน้าประตู ทอมวิ่งไปเปิดประตู

    "มาเช้าจริง ๆ นะ"ท่านทักทายทอมในขณะที่ก้าวออกจากรถ

    "ฮะผมต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุดอยู่แล้ว"ทอมพูดพลางโค้งคำนับและกล่าวสวัสดีตาม

         "ชายมารู้จักกับคนสนิทของพี่หน่อยเร็ว"ท่านพูดกับใครอีกคนที่เธอไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเขาเป็นบุรุษร่างสูงใหญ่กำยำในชุดตำรวจ  ใบหน้าของเขาแสดงออกถึงความไม่ชอบใจทอมตั้งแต่แรกเห็น

    "ทอมนี่น้องชายของฉัน ชื่อชาย"ทานแนะนำตัวของชายให้เธอ

    "สวัสดีฮะ"ทอมทักทายเขาไปแต่กลับไม่ได้รับคำตอบรับใด ๆ

    "ชายนี่ทอม บอดี้กาดคนเก่งและสนิทของพี่"เป็นเช่นเดิมที่เขาไม่พูดอะไรแถมยังแสดงท่าทางรังเกียจอย่างออกนอกหน้าเหมือนเธอเป็นขยะไร้ค่าบนพื้น
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×