ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic exo] ♡ 30 Days ♡ { ChanBaek }

    ลำดับตอนที่ #22 : 19 Days ♡

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 9.27K
      36
      29 ก.ค. 57


    19 Days 

     

     


    #เพื่อนรักเตียงสั่น










     

                     “อืม.. สรุปคือพวกลูกๆเล่นโยกเยกกันมาหลายรอบแล้วสินะ..

     

                     “งั้นเอาเป็นว่าคืนนี้มาเล่นต่อที่บ้านเจ๊อีกซักรอบสองสองก็คงไม่เป็นไรมั้ง..

     

                     !!!!

     

                     พรวดแค่กๆ!!

     

                    หลังจากที่บรรยากาศบนโต๊ะอาหารที่ลอบล้อมไปด้วยมวลหมู่มนุษย์ชาติหลากหลายสายพันธุ์ที่กำลังนั่งเบิกตาโพลง อ้าปากค้างกับคำพูดของน้องหมาหมวยเล็กประตำตระกูลไปเมื่อครู่..

     

                    ทว่ายังไม่ถึงหนึ่งนาทีก็ได้เกิดอาฟเตอร์ช็อคขึ้นอีกรอบหรือเรียกง่ายๆว่าคลื่นความอึ้งประหนึ่งมีสาวงามมาเปลื้องผ้าต่อหน้าก็มิปาน หลังจากที่เจ๊พยูนผู้เป็นมารดาประจำตระกูลกล่าวประโยคข้างต้นออกมา..

     

                    โดยในขณะที่กล่าวนั้น สีหน้าของนางช่างดูเหมือนไม่เดือดเนื้อร้อนใจใดๆทั้งสิ้น..

     

                    เรื่องที่เบบี้ลูกหมาอาหมวยคนเล็กของตระกูล โดนไอ้หูกางข้างบ้านเจาะไข่แดงไปเขมือบเรียบร้อยแล้ว..

     

     

                    “หม่ามิ๊!!”

     

                    “หม่ามิ๊พูดแบบนี้หมายความว่าไง!! อย่าบอกนะว่า..”

     

                    “ก็ใช่น่ะสิ! เจ๊พูดแบบนี้แสดงว่าคืนนี้เจ๊อนุญาตให้ลูกหมวยเล็กกับลูกเขยของเจ๊นอนห้องเดียวกันได้ โอเคไหม?”

     

                   “ออแล้วถ้ายังไม่เคลียร์ล่ะก็เจ๊จะพูดอีกรอบ คราวนี้เอาแบบตรงๆเลยนะไม่อ้อม เพราะเจ๊ต้องรีบบินไปทำขนตาหลากสีที่แพรีส ไม่งั้นเดี๋ยวเจ๊บินกลับมาไม่ทันงานเปิดตัวเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ของแบรนด์ซุบไก่ที่เจ๊เป็นแบรนด์แอมบราสเดอร์อยู่โอเคไหมที่รัก..

     

                   “คืองี้.. คือเจ๊บอกว่า..

     

                  “คืนนี้เจ๊อนุญาตให้หมาน้อยหมวยเล็กลูกสาวอันเป็นที่รักของเจ๊เนี่ยผสมพันธุ์กับชายหนุ่มรูปงามซึ่งมีนามว่าปาร์คชานยอลได้เต็มที่ ทุกพื้นที่ ทุกอาณาเขตของคฤหาสน์ได้ตามใจชอบ โอเคไหม..

     

                  “ที่ไหนก็ได้นะลูกเอาแบบตามใจเลย จะได้มีหลานพันธุ์ผสมน่ารักๆเหมือนหมวยน้อยของเจ๊ออกมาวิ่งเล่นเต็มคฤหาสน์ให้วุ่น ว๊าย~ แค่คิดเจ๊ก็อยากเล่นลูกหมาหมวยน้อยตัวใหม่แล้วอ่ะ นี่เจ๊ตื่นเต้นมากเลยนะเนี่ย ไม่ได้ละ เจ๊ต้องรีบโทรบอกป่าปิ๊ซะแล้วว่าเรากำลังจะได้หลานพันธุ์ผสมตัวใหม่ คิคิ~”

     

                  “ริชชชซี่~ เจ๊ฝากดูแลความเรียบร้อยของน้องๆด้วยนะลูก อย่าให้บีหนึ่งบีสองไปรบกวนการผสมพันธุ์หลานน้อยตัวใหม่ของเจ๊นะ โอเค๊! เจ๊ไปละนะลูกๆที่รัก บ๊าย บาย มั๊วๆ~”

     

                  นั่นแหละครับ.. พอพูดจบปุ๊บเจ๊พยูนแกก็เดินสะบัดบ๊อบเดินออกจากโต๊ะไปปั๊บพร้อมกับร้องเพลงกล่อมเด็กไปตลอดทางอย่างอารมณ์ดี แถมยังยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาอุ้มอากาศประหนึ่งว่าได้อุ้มเบบี้ลูกหมาตัวใหม่แล้ว โดยที่เจ๊พยูนนั้นไม่ได้สนใจเล้ยว่าตอนนี้ลูกๆของนางกำลังอึ้งกับคำพูดของนางกันมากขนาดไหน..

     

     

                  แต่!!

     

     

                  แน่นอนครับว่าในขณะที่ทายาทตระกูลพยอนทั้งสี่หน่อกำลังเกิดอาฟเตอร์ช็อคกับคำพูดของผู้เป็นมารดาอยู่นั้น.. กลับมีชายหนุ่มต่างตระกูลผู้หนึ่งกำลังยกยิ้มมุมปากขึ้นมาอย่างร้ายกาจเงียบๆคนเดียวก่อนที่ชายหนุ่มผู้นั้นจะ..

     

     

                  “อ๊ะ~ ยะ ยอล ดะ เดี๋ยวก่อน จะอุ้มป๋ายปะ.. / ก็ไปผสมพันธุ์ตามคำสั่งแม่ยายไงล่ะครับเบบี๋ J

     

                  “ไปครับไป เดี๋ยวยอลพาไปทำลูกพันธุ์ผสมกันดีกว่าเนอะ..

     

                   !!!!

     

     

                20 %

     

     

     

      

                   “ไอ้หูกางหยุดเดี๋ยวนี้นะ ปล่อยเบบบี้ลูกหมาของพวกอั้วเดี๋ยวนี้นะเว้ย!!”

     

                   “ไอ้หูกางถ้าลื้อไม่ปล่อยน้องสาวอั้วนะ คืนนี้ลื้อได้ไปนอนนอกบ้านกับคนเฝ้าสวนแน่!!”

     

                   “ไอ้บ้าเอ้ย!! นี่ลื้อไม่คิดจะฟังพวกอั้วเลยหรอวะห๊ะ ไอ้..

     
     

                    ปึก!!

     
     

                    โอ้ย  T____T

     
     

                   หลังจากที่ทนรำคาญกับเสียงประท้วงราวกับแมลงหวี่ของว่าที่พี่เขยทั้งสองที่เดินตามหลังมาติดๆแล้วเอ่ยประท้วงไม่หยุด ตั้งแต่เขาอุ้มลูกหมาตัวน้อยหรือเบบี้ลูกหมาของไอ้สองตี๋นี่เดินขึ้นมาบนห้อง..

     

                   ในที่สุดมนุษย์ปาร์คชานยอลดีกรีว่าที่ลูกเขยคนโปรดของบ้านที่ได้แม่ยายอย่างเจ๊พยูนคอยสนับสนุนและเป็นแกนนำให้ตนผสมพันธ์กับลูกหมาตัวน้อยเป็นอย่างดี จึงตัดสินใจหยุดเดินและเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า..

     
     

                   ขอผมอุ้มเมียผมเข้าไปวางบนเตียงเพื่อรอการผสมพันธ์ให้เรียบร้อยก่อนนะครับ..”

     

                   “แล้วเดี๋ยวผมจะออกมาเคลียร์กับแฝดแมลงหวี่อย่างพวกพี่ทีหลัง โอเคนะ ผมไปละ J

     

                   ไอ้หูกางนี่ลื้อกล้าแกล้งพวกอั้วหรอ!! ลื้อนี่มันจะเกินไปแล้วนะ!! โถ่เว้..

     
     

                    ปัง!!

     
     

                   ยังไม่ทันที่สองตี๋จะกล่าวคำด่าทอจบ ไอ้ว่าที่น้องเขยของพวกเขาก็จัดการปิดประตูใส่หน้าพวกเขาทั้งสองคนเสียแล้ว นั่นทำให้สองตี๋แห่งตระกูลพยอนต้องโดนแจ็คพ็อตหัวโนไปสองรอบเต็มๆ..

     

                   รอบแรกจากการชนหลังของไอ้หูกางข้างบ้าน..

     

                   รอบสองจากการปิดประตูของไอ้หูกางข้างบ้าน.. เพราะฉะนั้นปาร์คชานยอล..

     

     

                    ลื้อตะ..

     

                    หืม.. ทำไม มองผมแบบนี้มีอะไรหรอครับพี่เขย ผมหล่อใช่ไหม หึ..

     

                    เรื่องนั้นมันแน่อยู่แล้ว เพราะถ้าผมไม่หล่อเบบี้ลูกหมาของพวกพี่ก็คงไม่ยอมออนท็อปให้ผมหรอก J

     

                    !!!!

     

                   เปิดประตูออกมาชนหัวคนอื่น แถมยังพูดว่าตัวเองหล่อได้อย่างหน้าตาเฉย หมอนี่มันไม่ธรรมดาจริงๆ อยากให้หม่ามิ๊มาได้ยินจริงๆเชียวว่าความจริงแล้วว่าที่ลูกเขยที่หม่ามิ๊ช่วยหนุนหลังและอยากให้เป็นพ่อพันธ์สืบทอดวงศ์ตระกูลนักหนา แท้จริงแล้วมันเป็นคนอย่าง..

     
     

                    โนๆ ไม่แอบนินทาผมในใจแบบนี้สิ มันไม่ดีเลยนะครับพี่เขย..

     

                   “ใครว่าพวกอั้วแอบนินทาลื้อวะไอ้.. / อย่าพึ่งด่าครับผม มีอะไรจะสั่งก็รีบพูดมา จะให้ผมผสมพันธ์กับเบบี้ลูกหมาในท่าไหน จะให้เบบี้ลูกหมาอยู่บน อยู่ล่าง หรือทั้งสองก็รีบสั่งมาเถอะครับ เพราะผมเริ่มจะไม่ไหวและอยากจะเขมือบเบบี้ลูกหมาของพวกพี่เต็มทีแล้ว J

     

                    !!!!

     

                   “หืม.. เงียบนี่แสดงว่าไม่มีอะไรจะสั่งใช่ไหม..”

     

                   “โอเคงั้นเดี๋ยวผมจัดเองก็ได้ เพราะร้อยท่าห้าสิบยกก็เคยมาแล้วแค่นี้จิบๆ..

     

                   “โอเค.. งั้นผมขอตัวไปจัดการหมาน้อยที่นอนรออยู่บนเตียงนุ่มๆก่อนนะครับพี่เขย บ๊ายๆ J

     
     

                    ปัง!!

     
     

                   พูดเองก็เอง ก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้พี่เขยสองตี๋ด้วยรอยยิ้มที่เห็นแล้วชนิดที่ว่าอยากกระโดดถีบหน้าให้หัน.. แถมยังก่อนจะปิดประตูยังมีการหันมาทำตาวิ้งค์ๆและยิ้มอย่างผู้มีชัยชนะอีก.. หมอนี่มันไม่ธรรมดาจริงๆนะครับ..

     

                   เมื่อไหร่หม่ามิ๊จะรู้ท่าแท้ของไอ้หมอนี่ซักทีวะ T____T

     

                   พยอนอึนฮยอกแจกับพยอนอึนทงแฮโดนมือของเจ๊พยูนฟาดมาตั้งแต่เด็กโทษฐานที่ชอบรังแกน้องข้างบ้าน..

     

                   นี่หรือการที่พวกเขารังแกน้อง มีแต่น้องข้างบ้านต่างหากที่รังแกพวกเขามาเกือบยี่สิบปีแต่ไม่มีใครรู้..

     

                   โถ่.. ชีวิตสองตี๋แห่งตระกูลพยอนทำไมช่างอาภัพอับจนเยี่ยงนี้ ฮรึก  T_____T

     
     

                    “ใครบอกว่าพวกอั้วไม่มีอะไรจะพูด..”

     

                    “ที่พวกอั้วเงียบ แล้วยืนทำตาถลนอยู่กับที่ก็เพราะกำลังอึ้งกับความหน้าด้านหน้าทนของลื้ออยู่ต่างหาก.. ไอ้หูกางข้างบ้านลื้อมันไม่ใช่คน ลื้อมันเป็นปิศาจ ปิศาจที่คอยแกล้งพวกอั้วมาเกือบยี่สิบปี ลื้อมัน..

     

                    “ลื้อมันอะไรห๊ะตี๋หนึ่งตี๋สอง? ”

     

                    “นี่พวกแกจำไม่ได้หรือไงว่าก่อนไปเจ๊พยูนสั่งไว้ว่าไง? ”

     

                    “แล้วถ้าจำได้พวกแกจะมารบกวนเวลาผสมพันธ์ของนังหมวยมันทำไม? ”

     

                    “ออกไปจากตรงนี้ได้แล้วนี่คือคำสั่ง ถ้าไม่ไปเจ๊จะสั่งให้ลุงจันดีขนอิพวกเกมส์บ้าบอของพวกแกไปทิ้งให้หมด..

     

                     !!!!

     

                    ครับ.. นี่แหละคือคำสั่งประกาศิษย์ของเจ๊ริชซี่ผู้เป็นใหญ่ในเรื่องการดูแลคฤหาสน์จระกูลพยอนอีกคน.. เพราะฉะนั้นพวกผมก็ต้องรีบหอบสังขารและหัวใจอันแสนจะบอบช้ำจากการโดนไอ้มนุษย์หูกางข้างบ้านย่ำยี กลับไปอยู่หน้าโซนเกมส์ของพวกผมเหมือนเดิม โดยสุดท้ายแล้ว.. ทุกคนในตระกูลก็มองว่าพวกผมทั้งสองคนผิด..

     

                     ใครก็ได้บอกที..

     

                     ว่าพวกผม พยอนอึนฮยอกแจและพยอนอึนทงแฮผิดตรงไหน T_____T

     

     

     

     

     

     

                    “พี่เลโอมานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้คนเดียวฮะ ไปนั่งเล่นกับมูกึนไหม มูกึนมีของเล่นในบ้านเยอะแยะเลย~”

     

                    หนูน้อยมูกึนที่ใช้เวลามากกว่าสิบนาทีรวบรวมความกล้าเพื่อจะเดินเข้าไปหาพี่ชายตัวโตกว่าแล้วชวนมาเล่นด้วยกัน เพราะหนูน้อยเห็นว่าพี่ชายตัวโตเอาแต่นั่งเงียบตั้งแต่เดินเข้ามาในคฤหาสน์จนกระทั่งตอนนี้ที่ทุกคนทานข้าวเสร็จแล้ว และคุณอาชานยอลอุ้มคุณน้าหมวยเล็กขึ้นไปบนห้อง..

     

                    พี่ชายตัวโตก็ยังไม่ปริปากพูดซักคำและเอาแต่นั่งเหม่อ..

     

                     ซึ่งมันทำให้หนูน้อยอดเป็นห่วงไม่ได้ เพราะพี่ชายตัวโตไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน..

     

                     ทว่า..

     

     
     

                    “อย่ามายุ่งกับฉันได้ไหม ฉันอยากอยู่คนเดียว อยากคิดอะไรเงียบๆคนเดียว..

     

                    คนเป็นพี่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงและใบหน้าเรียบนิ่ง ก่อนจะยกมือขึ้นขยับแรแบนสีดำขลับบนสันจมูกโด่งแล้วหันหลังให้น้องอย่างนึกรำคาญ เขาอยากอยู่คนเดียว อยากคิดอะไรเงียบๆคนเดียว..

     

                    เขากำลังอกหักอยู่ เขาถูกมายบราเธอร์ของเขาแย่งคนรักไป เด็กนี่ไม่รู้หรือไง..

     
     

                    “แต่มูกึนเป็นห่วงพี่เลโอฮะ มูกึนไม่อยากให้พี่เลโอเศร้า พี่เลโอยิ้มหน่อยนะฮะ..

     

                    “คุณป๊าเคยบอกมูกึนว่า เป็นเด็กต้องยิ้มเยอะๆผู้ใหญ่จะได้รัก~”

     

                   เด็กน้อยกระเถิบตัวเข้าใกล้พี่ชายมากกว่าเดิม ก่อนจะเอียงคอมองและคลี่ยิ้มอย่างน่ารักให้พี่ชายดู ทว่าอีกคนกลับได้แต่เบ้ปากแล้วนึกในใจว่า..

     

                  เด็กนี่ประสาทรึไงกัน!

     

                  ปัญญาอ่อนชะมัด!

     

                  มาว่าเขาเด็กได้อย่างไรกัน??

     

                 เขาโตเป็นหนุ่มแล้ว เหลืออีกแค่ไม่กี่เซ็นต์เขาก็จะสูง 140 แล้วนะ!

     

                 เขาจะไปขอพยอนตัวเล็กของเขาแต่งงานได้แล้ว นี่เขาเด็กตรงไหนกัน??

     

     

                     ประสาทชะมัด! ฉันบอกให้นายไปเล่นที่อื่นไง อย่ามายุ่งกับฉัน!”

     

                    ไปเล่นกับตุ๊กตาปัญญาอ่อนของนายคนเดียวเลยไป ฉันอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากให้ใครมายุ่ง ไม่เข้าใจรึไง!”

     

                    ตะคอกน้องไปด้วยความที่นึกรำคาญ จนลืมไปว่าน้องเป็นคนบ่อน้ำตาตื้นมากแค่ไหน และสุดท้ายสิ่งที่เจอประจำตั้งแต่สองขวบยันปัจจุบันก็คือ..

     
     

                    “ฮึก พี่เลโอใจร้าย พี่เลโอดุมูกึนทำไมฮะ มู..

     

                    พอเห็นหยดน้ำใสๆไหลลงมาอาบแก้มกลมๆ เด็กชายเลโอก็รีบยกมือขึ้นมาประกบปากน้องเอาไว้เบาๆ ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากไปกระซิบข้างหูน้องเบาๆว่า..

     
     

                    “ถ้าไม่หยุดร้องฉันจะกัดปากนาย กัดให้บวมเหมือนวันนั้น นายอยากโดนแบบนั้นอีกใช่ไหม?”

     

                    กระซิบเบาๆที่ข้างหู  ตามด้วยการจุ๊บแก้มนุ่มของน้องเบาๆ ก็ไม่ผิดหรอกที่ใครๆต่างก็ใคร่เอ็นดูเจ้าเด็กขี้แยปัญญาอ่อนคนนี้ ก็ดูสิ.. เด็กอะไรไม่รู้แก้มหอมชะมัด หอมแล้วก็อยากหอมอีก ฟัดแล้วก็อยากฟัดอีก -..-

     
     

                    “พะ พี่เลโอฮะ มะ มูกึนขนลุก ขนลุกไปทั้งตัวเลย~”

     

                    แหน่ะ.. แล้วดูสิพอโดนทำแบบนี้ทีไรก็พูดแบบนี้แล้วทำท่าทางใสซื่อ โมเอร้แบบนี้ทุกที ไอ้ตากลมๆดำๆคู่นั้นน่ะก็จ้องเขาอยู่ได้ จ้องแบบหวานๆเสียด้วย เดี๋ยวก็ได้โดนผู้ใหญ่กัดปากอีกหรอกเด็กน้อย -..-

     

                    จะว่าไปมองใกล้ๆเด็กนี่ก็น่ารักดีเหมือนกันแฮะ..

     

                    เพราะฉะนั้น เก็บไว้ในสต็อคอีกคนก็คงไม่เสียหาย J

     

     

                    “ยะ อย่าฮะพี่เลโอเดี๋ยวคุณป๊ามาเห็น.. อย่าฮะ.. อ๊ะ~”

     

                   ไม่ทันแล้วครับเด็กน้อยพี่เลโอคนนี้อยากกัดปากเด็กน้อยเต็มทนแล้ว และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรก ด้วยที่เราสองคนทำแบบนี้กัน ไม่รู้ว่าเจ้าเด็กนี่จะทำเป็นตื่นเต้นไปทำไม เดี๋ยวก็โดนลากเข้าห้องหรอก..

     

                    อ่า.. จะว่าไป..

     

                    เด็กนี่เวลาครางเสียงจะเซ็กซี่เหมือนน้องมิยาบิของพี่เลโอไหมนะ ชักจะอยากรู้แล้วซิ -..-

     

     

                    เมื่อกี้.. นายชวนฉันให้เข้าไปเล่นในบ้านด้วยกันใช่ไหม?”

     

                    พยักหน้า..

     

                   “แล้วในบ้านนายตอนนี้มีคนอยู่ไหม?”

     

                   ส่ายหน้า..

     

                  “แล้วในห้องนอนของนายล่ะ ฉันเข้าไปเล่นได้รึเปล่า?”

     

                   พยักหน้า..

     

                  “แล้วเตียงของนายล่ะ ฉันขึ้นไปนอนเล่นบนนั้นได้รึเปล่า?”

     

                  พยักหน้า..

     

                 “ป่ะ งั้นเราไปเล่นโยกเยกบนเตียงของนายกัน.. J

     

     

     
     

     

    Hello

    มาแล้วววๆ!! พี่เลโอของเรานิสัยเหมือนใครหว่า 55 

    ตอนนี้มันสั้นกว่าทุกตอนไหม ใช่มันสั้นกว่าทุกตอน แต่ที่ไรท์ตัดแบบนี้เพราะมันคือสไตล์ ไม่ค้างไม่ใช่ไรท์เตียงสั่น^^

    ** ขอชี้แจงเรื่องฟิคเพิ่มเติมนะคะ เนื่องจากมีน้องๆหลายคนถามมาว่า ไรท์คะในเล่มจะมีตอนพิเศษไหม?

    ** ตอบว่า มีจ้า มีตอนพิเศษ 2 ตอน และตอนพิเศษไรท์ขออนุญาตไม่ลงในเว็บเด็กดีน๊า จะมีเฉพาะในเล่ม

    เพราะฉะนั้นหากใครสนใจก็สามารถสั่งได้ แต่ถ้าไม่มีตัง! ไรท์จ๋าเค้าไม่มีตังแต่อยากอ่านทำไง ทำไมไรท์ใจร้าย?

     คือที่จริงไรท์ลงให้ครบถึงตอนจบอยู่แล้วเนอะ แต่ขออนุญาตไม่ลงตอนพิเศษให้เท่านั้นเอง

    เนื่องจากไรท์อยากให้น้องๆที่สั่งรู้สึกคุ้มค่ากับการเสียเงินซื้อหนังสือ น้องๆอุดส่าอดออมหยอดกระปุกเพื่อซื้อฟิค

    ไรท์เลยขออนุญาตให้สิทธิพิเศษกว่านิดนึงเนอะ เข้าใจกันน๊า ขอบคุณทุกคนที่ติดตามคร๊าบ แล้วเจอกันเร็วๆนี้ จุ๊บ.

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×