วันธรรมดา ที่ไม่ธรรมดาของ ยัยตัวป่วน

ลำดับตอนที่ #1 : วันธรรมดาที่แสนน่าเบื่อ

�วันนี้เป็นวันที่ท้องฟ้าสดใส อากาสก็ดี มีเสียงนกร้อง� ออกมาให้ได้ยินอยู่บ่อยๆ�� และวันนี้ก็เหมาะแก่การพาครอบครัวมาเที่ยวที่สุด� ในระหว่างที่ดาว เด็กสาวม.ต้น� กำลังเดินไปทำงานพิเศษที่ร้าานกาแฟชื่อว่า in love� เธอมาเห็นพ่อแม่พาลูกมาเล่นกันที่สวนสาธารณะ ที่หน้า หมู่บ้านของเธอ� เธอเห็นแล้วรู้สึกอิฉาเด็กๆพวกนั้น ที่ได้อยู่กับพ่อแม่� แต่เธอนั้นมีพ่อแม่ก็เหมือนไม่มี� เพราะพ่อแม่ของเธอแย่กกันอยู่ พ่อไปอยู่อเมริกา ส่วนแม่ของเธอก็มีสามีใหม่� เธอของพ่อออกมาอยู่คนเดียว�
"พี่ชาณ ดาวมาแล้วคะ" พี่ชาณไปไหนนะ� วันนี้อุส่ามาแต่เช้า� "พี่ชาณคะ� พี่ชาณ"� อยู่ไหนของเค้านะ� ไปดูที่หลังร้านดีกว่า� "พี่ชาณ พี่ชาณ" ไปไหนนะ� "พี่อยู่นี้"หาตั้งนานอยู่นี้เอง� ให้เรียกอยู่ได้
� "พี่ไปไหนมาอ้ะ� หาตั้งนาน"� นี้พี่ชาณพี่เจ้าของร้านที่ฉันทำงานอยู่� พีชาณแกเป็นคนใจดี� เข้ากับคนง่าย และฉันก็รักแกเหมือนพี่ชายคนหนึ่งเลยนะ
"เออ!พี่เอาของขึ้งไปเก็บชั้นบนนะ"� และอีกอย่างที่ลืมบอกพี่แกชอบเก็บของมาก� เป็นประเภทเก็บแล้วลืม� ลืมว่าอยู่ตรงไหนบ้าง� ลืมว่าเก็บอะไรไปบ้างประมาณนี้อ้ะ
"แล้วพี่เอาอะไรไปเก็บอ้ะ� เก็บไว้ตรงไหน" และฉันก็ต้องไปช่วยพี่แกเวลาหาไม่เจอ� "พี่เอาของที่ไปซื้อมาตบแต่งร้านไปเก็บนะ� ตอนเย็นก็ว่าจะแต่งร้านหน่อย" อีกแหละ สวยตายอยู่แล้วร้านนะ "พี่จะแต่งอะไรนักนะร้านนะ� แค่นี่ก็สวยจะตายอยู่" ฉันบอกพี่ชาณแล้วทำหน้าประชดแก� "อย่าพูดมากไปทำงานได้แล้ว" พี่ชาณบอกฉัน� ก่อนที่นะตบหัวฉันเบาๆ"เจ็บนะ"� พี่ชาณหัวเราะแล้วเดินไปที่หลังร้านเพื่อที่จะทำเค้ก� ส่วนฉันก็เดินไปใสผ้ากันเปื้อน� แล้วก็นั่งรอคุณลูกค้า� วันนี้ยัยเก้าไม่มาทำงานมั้ง วันนี้คงนัดกับแฟนแน่เลย�� วันนี้ที่ร้านคนเยอะเป็นพิเศษเพราะเป็นวันอาทิตย์คนส่วนใหญ่ก็พา แฟน พาลูก มาเที่ยว�