My killer (suga x you) ยัยนักฆ่า กับ คุณชายอันตราย INTRO

ข้อมูลเบื้องต้น

       

  CR.SQW

 

My killer

ภายใต้หน้ากากที่แสนจะเย็นชา

คำพูดที่เรียบเฉย

ของ'นักฆ่า'อย่างคุณ

จะมีสักกี่คน....ที่การเป็น'นักฆ่า'แบบฉันมันก็ทรมาณแค่ไหน ?

ฟิคเรื่องนี้ นางเอกคือคุณ...

คุณ = คนอ่าน

คนอ่าน = นางเอก

นางเอก = คุณ

คุณ = นางเอก

# ฟิคยุนกิSwag

     

       

     

---------------------------------------------------------------

"ไปเที่ยวด้วยกันเถอะนะ ชูก้าคร้า"

"ฉันไม่ไป -_-^"

เสียงใหญ่ปฎิเสธทันควันเมื่อเป็นผู้หญิงที่คอยเกาะติดกับเค้าตลอดเวลาที่พยายามเกลี้ยกล่อมด้วยนำ้เสียงวิงวอน นันน์ตาสีดำบ่งบอกชัดถึงนิสัยเย็นชาและเกลียดการบังคับเข้ากระดูกดำของคุณชายอย่าง "ชูก้า"

คุณชายชูก้าตวัดมองดูหน้าหญิงสาว อย่าง"ซานะ"ที่ยืนทำหน้าอ่อนใจอยู่ไม่มากนัก ซานะลูกสาวที่พ่อเป็นถึงคาสิโน่หรูแถบญี่ปุ่น กลับต้องยอมพ่ายแพ้ให้กับ 'ชูก้า'เพราะเค้าเป็นคนที่นิสัยเย็นชา และถ้าโกรธคือน่ากลัวมากๆ 

"บอกว่าไม่ไปก็คือไม่ไป ฉันอย่างอยู่บ้านมากกว่า!"ชายตรงหน้าเอ่ยเสียงขึ้นเมื่อซานะจะอ้าปากเตรียมจะพูดชักชวนอีกครั้ง หนนี้ชูก้าสะบัดหน้าหนี 

"พี่จินค่ะดูชูก้าเค้าสิค่ะ เบี้ยวไม่ไปเที่ยวกับซานะอีกแล้ว TT^TT!! "

ซานะตะโกนเรียกพี่คนโตที่กำลังเดินเข้าห้องรับประทานอาหารอยู่

ปัก! ตึกๆๆๆ

เสียงปิดประตูดังขึ้น ก่อนจะตามมาด้วยเสียงฝีเท้าที่วิ่งอย่างเร็วลงมาจากบันได

"ปล่อยเขาไปเถอะ ถ้าฮยองไปอยากไปจริงๆก็อย่าไปบังคับเขาเลย" จองกุกพูดที่มือกำลังถือโทรศัพท์บนมือของตน

"แต่นี้เค้าปฎิเสธฉันตลอดเลยนะ TT^TT" 

ซานะยังคงไม่เลิกล้มความตั้งใจ แถบยังแสดงสีหน้าท่าทางเหมือนเด็กกำลังถูกขัดใจ

"ก็ฮยองเค้าไม่อยากไปแล้วนี่นา ฉันก็พูดถูกแล้วล่ะซานะ -_-;"

"TTOTT " 

"เอาอย่างนี้แล้วกันนะ^_^ ครั้งหน้าฉันจะไปเที่ยวกับเธอด้วยแน่ๆ ฉันสัญญาด้วยเกียรติของผู้ชาย.. พอใจยัง "  ซานะยื่นนิ้วก้อยไปทางชูก้า 

" เธออย่างทำเป็นเด็กได้ไหมฉันรำคาญ" ชูก้ารีบปฎิเสธซานะ

"แต่ครั้งหน้าชูก้าต้องไปนะค่ะ"

"อืม"หลังจากตกลงกันเสร็จเรีบยร้อยแล้ว ซานะก็เดินออกจากบ้านไปโหยมีคนใช้เดินไปส่งที่ประตูรั้วบ้าน หลังจากรถสีดำแล่นหายออกไปจากสายตาคนใช้เรียบร้อย คุณชายก็คลี่รอยยิ้มกว้างอีกครั้งก่อนจะเดินไปโดยไม่ทันสังเกตเลยว่า!!..หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในรถเบนซ์สีบรอนซ์เงินคันหนึ่งที่จอดนิ่งสนิทอยู่หน้าบ้านของคุณชายตั่งแต่เมื่อคืนวานกำลังมองมาที่ชูก้าด้วยสายจาพึ่งพอใจเพราะไม่เสียแรงกับที่เขานั่งเฝ้ารอคอยอยู่นานหลายชั่วโมง

"ฉันได้ข้อมูลมาเรียบร้อยและค่ะ...ท่าน "

กริ้งๆๆๆๆๆๆ

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นปลุกให้ร่างบางผอมเพรียวของหญิงสาวคนหนึ่นสะดุ้งตื่นขึ้นเล็กน้อย คิ้วของร่างบางมุ่นเข้าหากัน ขณะที่มื่อเล็กเอื้อมไปสางผมยุ่งๆ ของตัวเอง ร่างเล็กถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนลุกขึ้นเดินไปทางโทรศัพท์มือถืออย่างไม่เร่งรีบ

(หวัดดีลูกรัก นี่พ่อเองนะลูก)

ทันทีที่หญิงสาวกดรับ ปลายสายก้พูดขึ้น ร่างบางรับรู้ได้ทันทีว่าใครคือคนที่โทรมาหาร่างบาง เสียงเย็นๆ กรอกผ่านโทรศัพท์มือถือเข้าไป

"สวัสดีค่ะพ่อ หนูคิดว่าห่อจะลืมเบอร์โทรศัพท์มือถือของหนูไปแล้วซะอีกตั่งแต่พ่อไปญี่ปุ่น "

(แก อย่ามาทำให้ฉันโมโหได้ไหม(ชื่อคุณ)ฉันไม่มีเวลามาเถียงดับแกนะแกไม่ชอบใช่ไหมเวลาฉันพูดดีๆกับแกน่ะ!!) 

"หนูไม่ต้องการให้พ่อพูดดีๆกับหนู แต่หนูอยากให้พ่อพูกกับหนูด้วยความรักมากกว่า ว่าแต่..ที่โทรมาเนี่ย จะให้หนูไปฆ่าใครอีกล่ะค่ะคุณพ่อ "

(ฮ่าๆๆๆ แกนี่มันสมกับเป็นลูกพ่อจริงๆเลย รับลองได้ว่างานนี้ฆ่าง่ายๆสบายๆ ไม่มีคำว่าเหนื่อย)

ราวกับมีดกรีดเข้าที่หัวใจ..(ชื่อคุณ)เป็นหญิงสาววัย 19 ที่เดินทางชีวิตสู้เส้นทางแห่งการเป็นนักฆ่ามาตั้งแต่อายุ 10 ปี ตะกูลของคุณ เป็นตระกูลผู้ดีเก่าแก่ และรู้จักในสังคมไฮโซไม่แพ้ตระกูล บังทัน ทว่า ทุกคนในตระกูลกลับทำอาชัพนักฆ่าอย่างลับๆ สืบต่อกันมารุ่นต่อรุ่นราวกับพวกไม่มีการศึกษาและไม่มีจริยธรรมในจิตใจ ตัวเขาอยากจะเลิกอาชีพนี้ใจจะขาด แต่มันไม่มีทางเป็นไปได้ในเมื่อผู้สั่งงานคือพ่อแท้ๆ ของเขาเอง

"หนูไม่ทำไม่ได้หรอ? "ใจจริง(ชื่อคุณ)ก็อยากพูดไปแบบนั้นแต่สิ่งที่ออกจากปากของร่างบางกลับต้องเป็นอีกอย่าง

"งานอะไรหรอค่ะ? "(ชื่อคุณ)ถามเสียงเย็นชาอย่างถึงที่สุดทำไมทุกๆครั้งที่คุยโทรศัพท์กับผู้เป็นพ่อ มันถึงได้ทำให้ร่างบางรู้สึกอยากจะรับตำแหน่งราชาน้ำแข็งมากขนานนี้น่ะ?!

(ฆ่าลูกของบังทัน)

"เขามีลูกตั้งเจ็ดคนไม่ทราบว่าคุณพ่อจะให้หนูไปฆ่าคนไหนล่ะค่ะ แล้วทำไมต้องฆ่าด้วย.... "

เสียงเย็นชาไร้อารมณ์ของ(ชื่อคุณ) เล่นเอาผู้เป็นพ่อเริ่มหัวเสียอีกครั้งหนึ่ง แต่ก็พยายามสะกดอารมณ์ตัวเองไว้เพราะกลัวว่าถ้าโวยวายไปเดี๋ยว(ชื่อคุณ)อาจจะไม่รับงานก็เป็นได้

(ลูกชายที่ชื่อว่า มิน ยุนกิน่ะ ว่าแต่ 'ทำไมต้องฆ่า' แกจะอยากรู้ไปทำไมในเมื่อมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับแกซักหน่อย แกมี่หน้าที่อย่างเดียวคือไปหาไอ้หมอนั้นแล้วฆ่ามันทิ่งซะ!!)

"พ่อก็รู้ไม่ใช่หรอว่าถ้าหนูไม่รู้สาเหตุความเป็นมาหนูจะไม่มีทางรับงานนี้เด็ดขาด "

(แกนี่มัน!!...)ผู้เป็นพ่อถอนหายใจเฮือกใหญ่ พยายามสะกดกลั้นอารมณ์ตัวเองสุดชีวิต (คนที่เราจ้างเป็นเจ้าของคาสิโน่ฮ่องกงเขาไม่พอใจกับคาสิโน่ของบังทัน เนื่องจากกวาดต้อนรับลูกค้าไปหมด จนคาสิโน่เขาทำมาหากินไม่ได้ เขาเคยเข้าไปคุยกับบังทันดีๆแต่ก็ต้องมีเรื่องกันเนื่องจากบังทันมันไม่ยอม เขาเลยแค้นบังทันเอามากๆ)

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับลูกชายของเขากัน? "

(ตอนแรกก็กะจะไปฆ่าพ่อของมัน แต่เขาลองๆคิดดูแแล้วเขาอยากให้พ่อมันตายทั้งเป็นมากกว่า เลยเปลี่ยนใจเป็นจ้างฆ่าลูกชายบังทัน ตอนนี้พ่อของบังทันกับลูกชาย 4 คนไปทำงานที่อเมริกา อีกสามอาทิตย์ถึงจะกลับ เหลือแต่ ลูกชายคนโตและคนเล็กตอนกลางคือ2คนนี้จะไม่อยู่บ้าน เหลือแค่ ไอ้ยุนกิที่แกจะต้องไปฆ่าอยู่บ้านเพียงคนเดียว งานง่านแค่นี้แกทำได้ไหมล่ะ)

"แล้วข้อมูลล่ะค่ะคุณพ่อ"

(เหมือนเดิน ฉันส่งไปทาง e-mail ของแกแล้วจัดการให้เสร็จไวๆนะ เจ้าลูกรัก)

"ค่ะ " (ชื่อคุณ)วางสาย ก่อนจะเดินไปเปิดคอม

ร่างบางล็อกอินด้วย Mai inbox ของตัวเอง และพบว่ามี Mail ใหม่ส่งมาจากบิดา เข้าจึงเปิดเข้าอ่านทันที

"เรียนมหาลัยวิทยาแห่งชาติโซล งั้นหรอถ้าจะเป็นผู้ชายที่เรียบร้อยสินะ"

ภาพที่เห็นคือผู้ชายผู้มีนัยน์ตาสีดำขลับเย็นชา ภาพที่มีหน้าของชายในรูปทำให้ร่างบางใจเต้นอย่างประหลาด ร่างบางสั่งพิมพ์ข้อมูลทั้งหมดออกมา

พิจราณาดูจากรูปของเขาอย่างแผ่วเบา

......คนนี้หรือคือคนที่ฉันต้องฆ่า..

แม้จะเป็นการทำบาป แม้จะต้องทำผิดต่อเขาที่จะต้องตายทั้งที่อายุเขามากว่าฉัน แต่

(ชื่อคุณ)กลับตัดสินใจ นัยน์ตาของร่างบางหลับอยู่ครู่หนึ่ง มันคือหน้าที่ของร่างบาง 

งานของร่างบางคือการฆ่าเขา เพราะฉะนั้น...

...ฉันจะต้องฆ่านาย!!..