คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 10
ตอนที่ 10
เมื่อทุกคนเดินทางกลับมาที่ลาฟลอร่าเหมือนเดิม
“เฮ้อ ถึงสักที”ทิวาพูด
“รีบไปเก็บของแล้วออกมาเจอกันที่*ลานเต้นรำด้วยนะคะเลดี้แอนด์เจนเทิลแมน”สิ้นเสียงของครูมารีเดาได้ง่ายๆเลยว่าถ้ามาช้าต้องตายแน่ๆ(*ลานเต้นรำคือที่ใช้ซ้อมเต้นรำไม่ใช่ที่เต้นรำจริงๆ)
.
.
.
.
หลังจากที่ทุกคนเก็บของเสร็จแล้ว
“ขอให้นักเรียนทุกคนจับคู่กับคู่เต้นรำของตัวเองนะครับ แล้วจินตนาการว่าตัวเองเป็นผีเสื้อที่กำลังโบยบิน”ครูวินเซนต์พูดพร้อมทำท่าผีเสื้อ
“1 2 3 4 5 6 7 8 1 2 3 4 5 6 7 8”นักเรียนทุกคนนับพร้อมกัน
.
.
.
.
.
หลังจากนั้น
“ดีมากครับเลดี้แอนด์เจนเทิลแมนไปพักทานอาหารกลางวันได้แล้วครับ ผมขอให้ทุกคนตั้งใจซ้อมนะครับ อีก 2 วันจะถึงวันนั้นแล้ว”ครูวินเซนต์พูดอีกครั้ง
“ครับ/ค่ะ”นักเรียนทุกคนตอบรับ
ณ โรงอาหาร(นั่งทานอาหารเป็นคู่)
“ยูรินั้นเธอกินอะไรน่ะ”คริสโตเฟอร์ถาม
“อ้อ ซูซิน่ะ แล้วของนายล่ะ”ยูริตอบพร้อมถามกลับ
“แฮมเบอร์เกอร์น่ะ ฉันขอลองกินของเธอหน่อยนะ เธอจะกินของฉันไหมล่ะ”คริสโตเฟอร์พูดพร้อมยิ้ม
“เอาสิ”ยูริพูดพร้อมหยิบซูซิให้แต่มือของคริสโตเฟอร์โดนมือของยูริเล็กน้อยทำให้เธอรีบชักมือกลับ แล้วคริสโตเฟอร์ก็เอาแฮมเบอร์เกอร์ยื่นให้บ้าง
“อ้าว เหมยฮัวทำข้าวกล่องมาเองหรอ”ฮอรัสถาม
“อืม ใช่นายเองก็ทำมาไม่ใช่หรอ”เหมยฮัวตอบกลับไปบ้าง
“งั้นฉันขอชิมหน่อยนะ”ฮอรัสพูดพร้อมตักอาหารใส่ปาก
“อืม อร่อยดีนะ เธอลองชิมของฉันไหม”ฮอรัสพูดชมและเชิญ เหมยฮัวพยักหน้ารับแล้วตักอาหารเข้าปากบ้าง
“อืม รสชาติดีหนิ”เหมยฮัวชมพร้อมทำหน้ายิ้มแย้มซึ่งดูน่ารักมากเลยทีเดียว ซึ่งทำให้ฮอรัสหัวใจเต้นรัว
“นี่ ยัยลิงลดน้ำหนักหรอทำไมกินน้อยจัง”กียุลถามเพราะตกใจในอาหารของทิวา
“หือ ก็กินปกตินี่นาไม่ได้ลดน้ำหนักซักหน่อย แต่ของนายน่ากินจังขอลองชิม……”ทิวายังพูดไม่ทันจบกียุลก็ใช้ช้อนใส่ปากทิวา
“เห้ ฉันกินเองได้ไม่เห็นต้องป้อนเลย นายกินของฉันไหมล่ะ”เมื่อทิวาพูดจบก็ตักอาหารใส่ช้อนเยอะแล้วป้อนกียุล(เรียกว่ายัดน่าจะดีกว่า)
“เห้ย ยัยลิงทำบ้าอะไรเนี่ย”กียุลโวยวาย
“ฉันแค่อยากให้นายกินของฉันบ้างเท่านั้นเอง”ทิวาพูดพร้อมหัวเระคิกๆ
“คุณนาซิสซ่าครับ ปากเลอะแล้วครับ”ดันเต้พูดพร้อมหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ด
“ขะ ขอบใจย่ะ”นาซิสซ่าตอบ
“คุณนาซิสซ่าเนี่ยมองใกล้ๆสวยมากเลยนะครับ”คำพูของดันเต้ทำให้นาซิสซ่าหน้าแดงอย่างมากกกกกกกกกกก
“คุณโรซารี่ครับ จานของคุณนากินจังผมขอนะครับ”อเล็กเซขอร้องโรซารี่ด้วยใบหน้าที่ใครเห็นก็ต้องใจอ่อน
“อืมก็ได้ แล้วฉันจะกินอะไรอ่ะ”โรซารี่ตอบเพราะเป็นโรคแพ้ของน่ารัก
“คุณโรซารี่ก็กินจานนี้ไงครับ”อเล็กเซพูดพร้อมหยิบจานข้าวผัดที่เป็นรูปเท็ดดี้ แบร์ออกมา
“อืม กินก็ได้ไม่ใช่ว่าฉันอยากจะกินเพราะเท็ดดี้ แบร์หรอกนะ เพราะฉันเห็นถึงน้ำใจของนายต่างหาก”โรซารี่พูดพร้อมดีใจสุดขีดแต่ต้องเก็บอาการไว้
ขออภัยท่านผู้อ่านด้วยนะคะที่ไรต์หายตัวไปหลายวัน
จริงๆกลับจากเข้าค่ายนานแล้ว
แต่
ไรต์คิดนิยายไม่ออกเลยช้าหน่อย
ไม่ใช่ว่าอยากจะดองหรอกนะคะ
ต้องขออภัยจริงๆค่ะ
ตอนนี้อาจสั้นไปหน่อย ยังไงก็commentมานะค่ะ
ความคิดเห็น