เดธโน๊ตสมุดโน๊ตกระชากวิญญาณ(บารามอส)

ลำดับตอนที่ #4 : เดธโน้ตสมุดโน้ตกระชากวิญญาณของเขา : โคลว์ อาร์สตรอง

เดธโน้ตสมุดโน้ตกระชากวิญญาณของเขา : โคลว์  อาร์สตรอง

"วันนี่ทางกรมตำรวจได้ไปจับ...นายโคลว์  อาร์สตรอง"สายตาสีอเมทินส์มองทีวีในห้องของเขาอย่างใช่สมองก่อนจะจับปากกาหมึกซึมสีดำประจำตัว..ออกมา.....แล้วลงมือเขียน

"นายโคลว์คนนี่เป็นคนที่มีคดีติดตัวมากมายและก็มีคดีฆ่าครอบครัวของธีน๊อตด้วยนะคะ..อ้าว!!!แล้วนั้นอะไรกันละนะคะ..คนร้ายเกิดชักขึ้นมาแล้วคะ เขาล้มลงไปแล้วคะ!!!นี่อาจจะเป็นฝีมือของคิระอีกแล้วงั้นสิคะ"แองเจลิน่านักข่าวภาคสนามประกาศเสียงดังลั่นในทีวี จนคนที่นั่งดูอยู่เผยรอยยิ้มออกมาอย่างสะใจ

แต่อีกฟากของประเทศ!!!

พวกเขาทั้งสองกำลังทำหน้าเครียดนายตำรวจยศสูงระดับหัวหน้าคนหนึ่งนาม ริชาร์ด  โมนาโรค กดปิดทีวีและหันมาหานายตำรวจอีกคนที่ยื่นอยู่อีกฝั่งของโต๊ะ

"ชิวาส    เดเบส!!!ตอนนี่สืบเรื่องของคิระได้อะไรมาบ้างไหม"สรุเสียงดังลั่นทำเอาคนรับคำสั่งสะดุ้งเลย

"ไม่ค่อยจะได้...นะครับ"เสียงเรียบที่ดูจะสั่นๆหน่อยของนายตำรวจชิวาส

"ตอนนี่คิระก็กลายเป็นขวัญใจประชาชนไปซะแล้วด้วย แล้วแบบนี่จะให้เรียกว่าอันหยัง"ริชาร์ดเทศน์ยาว

"ผมจะพยายามให้มากกว่านี่"ชิวาสพูด

"เอาละหน่วยงานFBIได้ส่งคนมาช่วยเราแล้ว"ชายแก่(?)พุงพลุ้ยผายมือไปยังหนุ่มผมสีชาที่ยืนอยู่ตรงหลัง
ห้อง..ชิวาสหันกลับไปคนๆนั้นแทบจะถูกลืมไปจากห้องนี่เลยด้วยซ่ำ

"หมายถึงคนๆนี่"ชิวาสพูดแกมถาม

"ไม่ใช่เค้าจะเป็นคนติดต่อเราไปถึงแอล..."ริชาร์ดพูด...

"เขาชื่อโร   เซวาเรส"ริชาร์ดพูดต่อ

"ครับ"คนที่ชื่อโรรับเบาๆและยกคอมเครื่องหนึ่งมาไว้ที่โต๊ะใกล้ๆทั้งสอง

"นี่คือ...เทปเสียงของแอล"โรพูดขึ้น

แล้วรูปแอลก็ปรากฏขึ้นที่หน้าจอคอม

"สวัสดีครับเรียกผมว่าแอล...ตอนนี่ผมมีแค่ข้อมูลตรงส่วนนี่เท่านั้น"เสียงดังออกจากลำโพงคอมเหมือนเสียง
เหมือนกระรอบถูกเหยียบหางยังไงอย่างงั้น  แล้วรูปตารางการตายก็โผล่ขึ้นมาแล้วมันก็เกิดมิติทับซ้อน(กลาย
เป็นเซวีน่าไปซะง้าน)

"นี่คือตารางการตายที่ผมเอามาเรียงกัน..มันจะได้ออกมาเป็นตารางการเรียนของเด็กมหาลัย"แอลพูดต่อ

"แสดงว่าคิระเป็นเด็กมหาลัยงั้นสิ"ชิวาสเอ่ยถามพลางนึกถึงผู้เป็นลูก.......

ลอเรนซ์

"แล้วหวังว่าเราคงจะพบกันใหม่ในวันหน้าสวัสดีครับ"แล้วเสียงของกระรอบโดนเหยียบหางเอ้ย...แอลก็หายไปกับคอมทันที โรเก็บคอมขึ้นแล้วเดินออกไป เหลือเพียงนายตำรวจชิวาสที่ยืนครุ่นคิดอยู่เพียงผู้เดียว

ที่บ้านของลอเรนซ์

"นี่โรเวน...รู้อะไรมั้ยตอนนี่ทางกรมตำรวจตั้งหน่วยงานมาดูแลเรื่องคิระแล้วละ"ลอเรนซ์พูดกับยมทูตของเขาที่ยืนเทะแอปเปิ้ลอยู่ด้านหลัง

"คำถามแรกชั้นไม่รู้หรอก..แล้วไงนายจะปล่อยให้พวกนั้นมาจับนายงั้นสิ"โรเวนพูดแฝงความหมายใน

"เรื่องสิ...."ลอเรนซ์เขม่นใส่

"แค่พ่อชั้นเป็นหัวหน้าในหน่วยนี่นะสิ"ลอเรนซ์พูดต่อ

"โธ่..นายตอนนี่นายก็ฆ่าคนซะเป็นห่าฝนที่กรุงเทพแล้ว"โรเวนพูด"จะฆ่าพ่อนายอีกคนจะเป็นไร"

"เฮอะ...งั้นนายอดแอปเปิ้ลไปหนึ่งวัน"ลอเรนซ์ขู่  เมื่อยมทูตของเขาพูดจาไม่ดี

"หา"

โรเวนชะงั้นไปทันทีใบหน้าเริ่มขึ้นสี มือสองข้างหยิบเก้าอี้ที่ลอเรนซ์นั่งให้ลอยขึ้นและ........

"ไม่เอาจากินแอปเปิ้ล!!!แอปเปิ้ล!!!แอปเปิ้ล"ยมทูตสุดหล่อเอาเก้าอี้ชนหัว...หรือเอาหัวชนเก้าอี้ไม่แน่ใจ
อย่างขัดใจจนลอเรนซ์ตกลงมาสู่พื้นเบื้องล่าง

"โรเวงเอ้ย...โรเวนถ้านายทำเครื่องทำมาหากินชั้นพังละก็อดไปเดือนเลยนะ"ลอเรนซ์ยื่นคำขาดแล้วก็คลานเข้าห้องน้ำไปด้วยความเจ็บปวด(คงไม่ต้องบอกนะว่าอะไร)

ยมทูตหน้าตาดีคนนี่เลยย้ายไปอยู่ที่บนหลังคาแทน

"จากินแอปเปิ้ลแอปเปิ้ล!!!แอปเปิ้ล!!!แอปเปิ้ล!!!แอปเปิ้ล!!!"โรเวนเอาหัวชนหลังคาบ้านแทนเก้าอี้ของ
ลอเรนซ์จน...........

"แม่คะ...แผ่นดินไหวเหรอ..."เสียงหวานของมาทิลด้าผู้เป็นน้องสาวของลอเรนซ์ดังขึ้น

"อือ..ไม่น่าจะนี่เปิดทีวีสิลูก"โซมาเนียผู้เป็นแม่กล่าว

"อ้า...เรนอนนี่"มาทิลด้าร้องด้วยความดีใจเมื่อเห็นดาราที่ชอบ

"สวัสดีค่า....ยินดีต้อนรับเข้าสู้รายการ.....(อะไรซักอย่างคิดเอาเองและกัน)"เรนอนพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงสุดๆนี่ละเสน่หของเธอ

"นี่มาทิลด้า...ไปเรียกพี่เค้ามาซิ"โซมาเนียเอ่ย

"ค่า"

__________________________________________________________________

ไม่ได้เรื่องอีกตามเคยสิเราT^T

โคลว์ไปแล้ว(โบกมือลาอีกครั่ง)

ไม่รู้ว่าจะมีใครจำได้รึปล่าวแต่นี่ก็หนึ่งในป้อมนะ

ฆ่าคนบทน้อยคงไม่ค่อยสะเทือนจากนี่.......

เรื่องอะไรจะบอกเล่า^^

เม้นทายกันน้า

c mche ery - - เปลี่ยนสีทั้งหน้า- - กรอบ