ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สายฝน : แก้ไข
\"เฮ้อออออออออ!!!!\" ไอถอนหายใจออกมาอย่างแรงราวกับว่ากำลังวิตกกังวลถึงเรื่องอะไรบางอย่างอยู่
“วันนี้ฝนตกอีกแล้วซินะ\"
สิ้นเสียงสั่นระริกไม่ทันไร ไอเอามือทั้งสองข้างวางทับประสานกันไว้ที่ขอบหน้าต่างบานใหญ่ ผมเกลียวยาวสลวยสีน้ำตาลอ่อนปะเอวค่อยๆเคลื่อนลงไปซ้อนทับมืออันอ่อนนุ่มทั้งสองข้างอีกครั้ง บัดนี้ไอเหมอลอยมองออกไปนอกหน้าต่าง ดวงตาทั้งสองคู่มองดูท้องฟ้าไร้ดาวที่มืดสนิท โปรยปรายไปด้วยเม็ดฝนกระหน่ำอย่างไร้จุดหมาย ราวกับว่า เธอกำลังมองหาอะไรบางสิ่งบางอย่างอยู่ด้วยใจที่จดจ่อ
\" อากาศในนี้......หนาว..หนาวจริงๆเลย ถึงจะห่มผ้าห่มยังไง....ก็ยังหนาวอยู่...........เฮ้อออ!! ถ้ามีเรย์อยู่ข้างๆ เราก็คงจะอุ่นขึ้นกว่านี้”
สาวน้อยนั่งบ่นพึมพัมพรางเอามือกอดเขาในห้องที่มืดสนิทมีเพียงลมหนาวจากนอกหน้าต่างและแสงจันทร์ที่โอบรัดร่างอันบอบบางของหญิงสาวที่ชื่อไอไว้อย่างเงียบเหงา ใบหน้าอันขวาผ่องบัดนี้ฉโลมไปด้วยคราบน้ำตาแห่งความโศกเศร้า ไอได้แต่พร่ำพรรณนากล่าวโทษตัวเอง นัยตาสีน้ำตาลอ่อนๆสองดู่นั้น ต้องกับแสงจันทร์ยามรัตติกาลอย่างเป็นประกาย ทว่ามือน้อยๆทั้งสองข้างนั้น กำแน่นดุดมีแรงกล้าพร้อมที่จะทำลายได้ทุกสิ่ง แต่....เรี่ยวแรงที่มีอยู่ตอนนี้ คงทำอะไรไปไม่ได้ นอกจากโน้มตัวลงไปกับพื้นกระเบื้องเย็นๆในห้องสีฟ้า ความรู้สึกที่ปวดร้าวตอนนี้มันสั่งให้ไอร้องไห้ด้วยความหวังที่ยังคงรอคอยคนรักของเธอ ให้หวนกลับมาอีกครั้งในค่ำคืนนี้ ราตรีแห่งความปวดร้าวในวัน “Valentine”
ไอเริ่มค้นจดหมายทุกฉบับที่ เรย์ เคยให้กับเธอครั้นตอนที่เรย์ยังคงคบกับไออยู่ ไอค่อยๆแกะอ่านแต่ละฉบับอย่างประณีต ด้วยเกรงว่ามันจะฉีกขาดไปเสียก่อน ทั้งอ่านไป ยิ้มไป หัวเราะชอบใจ แต่.....สุดท้ายมันก็ต้องจบลงด้วย ก า ร ห ลั่ ง น้ำ ต า ไอหยิบจดหมายฉบับสุดท้ายที่เรย์ได้เขียนให้ ก่อนที่เขาจะจากไปในท่ามกลางสายฝนที่กระหน่ำลงมาอย่างบ้าระห่ำ และมันยังคงฝั่งลึกลงไปในจิตใจที่อ่อนแอและทรุดโทรมเต็มที ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีวันเลือนหายไปจากความทรงจำของหล่อนที่บอบช้ำได้ เนื้อความในจดหมาย ไม่ได้เขียนอะไรมากมาย เพียงแต่ทุกคำที่สะกดลงบนกระดาษล้วนแต่แฝงไว้ไปด้วยคำพูดที่ทำให้เธอแถบใจสลายไปพร้อมกับลมหนาวแห่งความเงียบเหงาเลยก็ว่าได้
ตัวอักษรขยุกขยิกสลักไว้กับกระดาษสีขาวแผ่นเล็กๆที่เกือบจะฉีกขาด ลายหมึกสีดำแลดูเลือนรางคล้ายว่าจะจางหายไปได้ถูกบันทึกไว้อย่างบรรจง
“ถึงไอที่รัก
ไอครับ....จดหมายฉบับนี้คงจะเป็นจดหมายฉบับสุดท้ายแล้วหละ ที่เรย์จะเขียนถึง..... เรย์มีอะไรที่อัดอั้นมานานนานจนวันนี้มันเก็บไว้ไม่อยู่แล้ว......ความจริงนะเหรอ..ความจริงแล้วก็คือ.......เรย์....เรย์ไม่เคย.....ไม่เคยรัก...ไอ...เลย เรย์ขอโทษ....ขอโทษจริงๆนะ เรย์พยายามแล้ว.....แต่มัน.......คงทำไห้ไอเข้าใจผิดมาตลอด จากนี้ไปเรย์คงไม่กล้ามาเจอหน้าไออีกแล้วซิ......เรย์คิดว่าการบอกไอผ่านกระดาษแผ่นเล็กๆนี้คงจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด เพราะไอคงไม่อยากฟังจากปากของเรย์หรอก จริงไหม? เรย์ เรย์คงไม่กล้าพอด้วยที่จะทำต่อหน้าไอที่รัก ก็เหมือนกับตอนที่เรย์ส่งมาหาไอครั้งแรกไง เรย์คงจะเขินนะที่จะบอกความในใจต่อหน้าไอในตอนนั้น..........ไอ.........เราคงจะลาจากกันด้วยดีใช่มั้ย.........เรย์ขอบคุณนะขอบคุณเสมอในความห่วงใยอันแสนดีที่ผ่านมาโดยตลอด.....ขอบคุณนะที่สอนให้เรย์มองโลกได้กว้างขึ้น..ขอบคุณที่สอนให้เรย์รู้ว่ายังมีผู้หญิงดีๆในโลกนี้เหลืออยู่....ไอ ไอไม่ต้องจำเรื่องราวที่ผ่านมาของเราหรอกนะ....ลืมมันซะ.....นึกซะว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น..ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนได้ไหม ...จากนี้ไปไอต้องดูแลรักษาตัวเองนะ.....ไม่มีเรย์แล้วไอจะต้องเข้มแข็งขึ้นนะ........ลาก่อนไอรินน้อยที่น่ารักเสมอในสายตาเรย์....
เรย์”
ไอจับเศษกระดาษน้อยๆที่เจ้าหล่อนบรรจงอ่านมันอย่างสั่นๆ ใจที่เต้นอยู่ในตอนนั้นแถบหยุดสลายในทันใด น้ำตาเม็ดใสๆที่อยู่เบื้องลึกของจิตใจก็ไหลรินออกมาอย่างช้าๆ อีกครั้ง อีกครั้ง และ อีกครั้ง ครานี้ไอคงทำอะไรไม่ถูก มือที่กำเศษกระดาษเล็กๆอยู่ค่อยๆเคลื่อนไปที่หน้าอกของเจ้าหล่อน และแล้วเธอก็ทรุดตัวลงมากอดมันไว้อย่างแน่น ใจ คงห้ามน้ำตาใสๆไม่ให้ไหลออกมาไม่ได้แล้ว ลมหนาวจากนอกหน้าต่างยิ่งพัดผ่านเข้ามาแรงขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ ตอนนี้ไออ่อนแรงเต็มทนร่างกายของเธอแถบหยุดเคลื่อนไหว
สุ ด ท้ า ย ไ อ ริ น ที่ รั ก ค่ อ ย ๆ เ ค ลิ้ ม ห ลั บ ไ ป พ ร้ อ ม กั บ ส า ย ฝ น แ ห่ ง ค ว า ม ป ว ด ร้ า ว อั น ห น า ว เ ห น็ บ แ ส น โ ศ ก เ ศ ร้ า ที่ เ ธ อ ค ง จ ะ ลื ม มั น ไ ม่ ไ ด้ ต ล อ ด ไ ป ใ น \" รั ก ค รั้ ง แ ร ก ข อ ง ไ อ \"
.................................................................................................................................
มาอ่านเยอะๆเลยนะค่ะอย่าลืมเมนต์ให้ด้วยแล้วีที่สำคัญห้ามลืมVoteคะแนนด้วยไม่งั้น...งอนตายเลย...555 สุดท้ายแล้วต้องติดตามอ่านต่อด้วยนะฮับรับประกันความซึ้งฉากจบซึ้งทุกคำบรรยายแน่นอน
โดยตีลังกา
“วันนี้ฝนตกอีกแล้วซินะ\"
สิ้นเสียงสั่นระริกไม่ทันไร ไอเอามือทั้งสองข้างวางทับประสานกันไว้ที่ขอบหน้าต่างบานใหญ่ ผมเกลียวยาวสลวยสีน้ำตาลอ่อนปะเอวค่อยๆเคลื่อนลงไปซ้อนทับมืออันอ่อนนุ่มทั้งสองข้างอีกครั้ง บัดนี้ไอเหมอลอยมองออกไปนอกหน้าต่าง ดวงตาทั้งสองคู่มองดูท้องฟ้าไร้ดาวที่มืดสนิท โปรยปรายไปด้วยเม็ดฝนกระหน่ำอย่างไร้จุดหมาย ราวกับว่า เธอกำลังมองหาอะไรบางสิ่งบางอย่างอยู่ด้วยใจที่จดจ่อ
\" อากาศในนี้......หนาว..หนาวจริงๆเลย ถึงจะห่มผ้าห่มยังไง....ก็ยังหนาวอยู่...........เฮ้อออ!! ถ้ามีเรย์อยู่ข้างๆ เราก็คงจะอุ่นขึ้นกว่านี้”
สาวน้อยนั่งบ่นพึมพัมพรางเอามือกอดเขาในห้องที่มืดสนิทมีเพียงลมหนาวจากนอกหน้าต่างและแสงจันทร์ที่โอบรัดร่างอันบอบบางของหญิงสาวที่ชื่อไอไว้อย่างเงียบเหงา ใบหน้าอันขวาผ่องบัดนี้ฉโลมไปด้วยคราบน้ำตาแห่งความโศกเศร้า ไอได้แต่พร่ำพรรณนากล่าวโทษตัวเอง นัยตาสีน้ำตาลอ่อนๆสองดู่นั้น ต้องกับแสงจันทร์ยามรัตติกาลอย่างเป็นประกาย ทว่ามือน้อยๆทั้งสองข้างนั้น กำแน่นดุดมีแรงกล้าพร้อมที่จะทำลายได้ทุกสิ่ง แต่....เรี่ยวแรงที่มีอยู่ตอนนี้ คงทำอะไรไปไม่ได้ นอกจากโน้มตัวลงไปกับพื้นกระเบื้องเย็นๆในห้องสีฟ้า ความรู้สึกที่ปวดร้าวตอนนี้มันสั่งให้ไอร้องไห้ด้วยความหวังที่ยังคงรอคอยคนรักของเธอ ให้หวนกลับมาอีกครั้งในค่ำคืนนี้ ราตรีแห่งความปวดร้าวในวัน “Valentine”
ไอเริ่มค้นจดหมายทุกฉบับที่ เรย์ เคยให้กับเธอครั้นตอนที่เรย์ยังคงคบกับไออยู่ ไอค่อยๆแกะอ่านแต่ละฉบับอย่างประณีต ด้วยเกรงว่ามันจะฉีกขาดไปเสียก่อน ทั้งอ่านไป ยิ้มไป หัวเราะชอบใจ แต่.....สุดท้ายมันก็ต้องจบลงด้วย ก า ร ห ลั่ ง น้ำ ต า ไอหยิบจดหมายฉบับสุดท้ายที่เรย์ได้เขียนให้ ก่อนที่เขาจะจากไปในท่ามกลางสายฝนที่กระหน่ำลงมาอย่างบ้าระห่ำ และมันยังคงฝั่งลึกลงไปในจิตใจที่อ่อนแอและทรุดโทรมเต็มที ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีวันเลือนหายไปจากความทรงจำของหล่อนที่บอบช้ำได้ เนื้อความในจดหมาย ไม่ได้เขียนอะไรมากมาย เพียงแต่ทุกคำที่สะกดลงบนกระดาษล้วนแต่แฝงไว้ไปด้วยคำพูดที่ทำให้เธอแถบใจสลายไปพร้อมกับลมหนาวแห่งความเงียบเหงาเลยก็ว่าได้
ตัวอักษรขยุกขยิกสลักไว้กับกระดาษสีขาวแผ่นเล็กๆที่เกือบจะฉีกขาด ลายหมึกสีดำแลดูเลือนรางคล้ายว่าจะจางหายไปได้ถูกบันทึกไว้อย่างบรรจง
“ถึงไอที่รัก
ไอครับ....จดหมายฉบับนี้คงจะเป็นจดหมายฉบับสุดท้ายแล้วหละ ที่เรย์จะเขียนถึง..... เรย์มีอะไรที่อัดอั้นมานานนานจนวันนี้มันเก็บไว้ไม่อยู่แล้ว......ความจริงนะเหรอ..ความจริงแล้วก็คือ.......เรย์....เรย์ไม่เคย.....ไม่เคยรัก...ไอ...เลย เรย์ขอโทษ....ขอโทษจริงๆนะ เรย์พยายามแล้ว.....แต่มัน.......คงทำไห้ไอเข้าใจผิดมาตลอด จากนี้ไปเรย์คงไม่กล้ามาเจอหน้าไออีกแล้วซิ......เรย์คิดว่าการบอกไอผ่านกระดาษแผ่นเล็กๆนี้คงจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด เพราะไอคงไม่อยากฟังจากปากของเรย์หรอก จริงไหม? เรย์ เรย์คงไม่กล้าพอด้วยที่จะทำต่อหน้าไอที่รัก ก็เหมือนกับตอนที่เรย์ส่งมาหาไอครั้งแรกไง เรย์คงจะเขินนะที่จะบอกความในใจต่อหน้าไอในตอนนั้น..........ไอ.........เราคงจะลาจากกันด้วยดีใช่มั้ย.........เรย์ขอบคุณนะขอบคุณเสมอในความห่วงใยอันแสนดีที่ผ่านมาโดยตลอด.....ขอบคุณนะที่สอนให้เรย์มองโลกได้กว้างขึ้น..ขอบคุณที่สอนให้เรย์รู้ว่ายังมีผู้หญิงดีๆในโลกนี้เหลืออยู่....ไอ ไอไม่ต้องจำเรื่องราวที่ผ่านมาของเราหรอกนะ....ลืมมันซะ.....นึกซะว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น..ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนได้ไหม ...จากนี้ไปไอต้องดูแลรักษาตัวเองนะ.....ไม่มีเรย์แล้วไอจะต้องเข้มแข็งขึ้นนะ........ลาก่อนไอรินน้อยที่น่ารักเสมอในสายตาเรย์....
เรย์”
ไอจับเศษกระดาษน้อยๆที่เจ้าหล่อนบรรจงอ่านมันอย่างสั่นๆ ใจที่เต้นอยู่ในตอนนั้นแถบหยุดสลายในทันใด น้ำตาเม็ดใสๆที่อยู่เบื้องลึกของจิตใจก็ไหลรินออกมาอย่างช้าๆ อีกครั้ง อีกครั้ง และ อีกครั้ง ครานี้ไอคงทำอะไรไม่ถูก มือที่กำเศษกระดาษเล็กๆอยู่ค่อยๆเคลื่อนไปที่หน้าอกของเจ้าหล่อน และแล้วเธอก็ทรุดตัวลงมากอดมันไว้อย่างแน่น ใจ คงห้ามน้ำตาใสๆไม่ให้ไหลออกมาไม่ได้แล้ว ลมหนาวจากนอกหน้าต่างยิ่งพัดผ่านเข้ามาแรงขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ ตอนนี้ไออ่อนแรงเต็มทนร่างกายของเธอแถบหยุดเคลื่อนไหว
สุ ด ท้ า ย ไ อ ริ น ที่ รั ก ค่ อ ย ๆ เ ค ลิ้ ม ห ลั บ ไ ป พ ร้ อ ม กั บ ส า ย ฝ น แ ห่ ง ค ว า ม ป ว ด ร้ า ว อั น ห น า ว เ ห น็ บ แ ส น โ ศ ก เ ศ ร้ า ที่ เ ธ อ ค ง จ ะ ลื ม มั น ไ ม่ ไ ด้ ต ล อ ด ไ ป ใ น \" รั ก ค รั้ ง แ ร ก ข อ ง ไ อ \"
.................................................................................................................................
มาอ่านเยอะๆเลยนะค่ะอย่าลืมเมนต์ให้ด้วยแล้วีที่สำคัญห้ามลืมVoteคะแนนด้วยไม่งั้น...งอนตายเลย...555 สุดท้ายแล้วต้องติดตามอ่านต่อด้วยนะฮับรับประกันความซึ้งฉากจบซึ้งทุกคำบรรยายแน่นอน
โดยตีลังกา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น