คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ควอเตอร์ที่ 5 บรรเลงเพลงรัก(?)
ณ บ้านคากามิ
“ว้าว บ้านใหญ่ดีจังนะ เจ้าคากามิ”
รุ่นพี่ฮิวงะตบหลังผมแบบเบาๆ เพื่อให้ผมรู้ตัว
“ออกจะธรรมดานี่ครับ = =”
ผมน่ะ ก็คงไม่แปลกหรอกมั้ง ที่จะรวยน่ะ อีกอย่าง ที่ผมพาทุกคนมาที่นี่ก็เพราะ...
“คุโรโกะ นายอยากทำอะไรรึเปล่า??”
“เปล่านี่ครับ ถ้าพอมีอะไรให้เล่น ผมก็อยากเล่นนะครับ”
“งั้นเหรอ เล่นตู้เกมส์เป็นไหมล่ะ พอมีอยู่นะ”
“งั้นเหรอครับ โอเครครับ”
คุโรโกะพยักหน้าตอบรับ แล้วหันไปทางอื่น
“นี่ เจ้าคากามิ บ้านนายเนี้ย เข้าทางไหนงั้นเหรอ??”
โค้ชเดินชมดอกไม้ที่ตกแต่งตามทางเดินมายังประตูบ้าน
“อ๋อ ตรงไปอีกนิด ก็ถึงแล้วครับ”
ตอนนี้ ผมเดินนำอยู่แล้วล่ะนะ ขืนหลงนี่ หากันยากเลยนะเนี้ย
เอ๊ะ แต่ ผมรู้สึกมีสายตาสังเกตผมตลอดเวลา
“หืม? ใครน่ะ”
ผมมองไปยังหน้าต่างห้องของผม แปลกจัง แต่ไม่มีใคร อืม.. สงสัยคิดไปเองล่ะมั้ง
[ ในห้อง คากามิ ]
“ให้ตายสิ พาเพื่อนมาด้วยงั้นเหรอ แถมเอาคุโรโกะมาด้วยแหะ”
หญิงผมสีชมพู ตาสีชมพู นั่งอ่อยท่าอยู่บนเตียง พลางลูบขาของตัวเองไปมา
“ซัทสึกิจัง ชอบคากามิคุงไหมครับ”
พ่อของคากามิก้มหัวลง แต่ตามองไปที่ขาของซัทสึกิที่กำลังลูบอยู่
“น่าสนใจดีนะคะ แถมถ้าได้คากามิคุงเป็นแฟนแล้ว สงสัยจะได้มองหน้าคุณลุงตลอดเลยด้วย”
ซัทสึกิแสยะยิ้มอย่างมีแผนการ แล้วมองไปที่หน้าต่างอีกครั้ง
“ต้องขอบคุณ คุณลุงนะคะ แถมสงสัยต้องขอบคุณคุโรโกะคุงด้วยล่ะนะ”
ซัทสึกิพูดพลางมองคุโรโกะผ่านทางหน้าต่าง
แล้วพอคุโรโกะหันมามองที่ห้องนอนของคากามิ ก็มองตาของซัทสึกิ
“ตาหึงห่วง ฮุๆๆ ฉันจะสอนนายเอง คุโรโกะ ว่าผู้หญิงน่ะ เกิดมาเพื่อครอบคลุมชายทั้งโลกนี่แหละ”
[ ห้องครัว ]
“เมด ไปหาของว่างมาฉลองปาร์ตี้ซะ เอามาให้หมด ไม่ว่าจะขนม บลาๆๆๆ”
ผมเริ่มสั่งเมดที่มายืนเข้าแถวเพื่อรับคำสั่ง ก้มหัวให้ผมแล้วเดินออกไปซื้อของมั่ง ไปทำมาให้ผมมั่ง สงสัยคงจะชินแล้วล่ะนะ = = ว่าแต่ พ่อบอกว่าวันนี้จะพาหญิงสาวมาให้ผมดูนี่น่า ว่าโดนใจผมไหม??
“คากามิ แกกลับมาแล้วเหรอ ขึ้นไปจัดห้องนอนของแกแปปนึงสิ พ่อดันทำของเละหมดแล้ว”
อ๋อ สงสัยพ่อปฏิเสธสาวไปเพราะตั้งใจจะให้นอนด้วย แต่ห้องเละเทะนี่เอง
“ครับๆ ไป---“
หมับ!!
“ผมขอไปด้วย ได้ไหมครับ??”
คุโรโกะจับมือผมไว้ เหมือนรั้งตัวผมไม่ให้ผมไปหาใครอีก
“คุโรโกะ... เอาสิ เดี๋ยวรุ่นพี่ไปที่ห้องครัวเลยนะครับ เมด พาพวกเพื่อนๆ ไปหน่อยสิ”
“รับทราบค่ะ”
เมดก้มหัวให้ผม แล้วพาพวกรุ่นพี่หรือคนในชมรมไปที่ห้องครัว เพื่อทานอะไรเล่นไปก่อน ส่วนผมกับคุโรโกะก็ขึ้นไปด้านบน
[ หน้าห้องคากามิ ]
“งั้น ฉันจะเปิดนะ ห้องมันเละขนาดไหนเนี้ย ยังไงนายห้ามหัวเราะเด็ดขาดนะ!!”
ผมหันไปสั่งคุโรโกะที่ทำท่าเตรีนมพร้อมแบบอะไรบางอย่าง
“เอาล่ะ 1... 2.... 3!!!”
ผมเปิดประตูออกมา ห้องเรียบร้อยดี เพียงแต่ มีสาวผมชมพู ตาสีชมพูที่คุ้นเคยนอนอยู่บนเตียง
“ซัทสึกิ!!!”
“คุณซัทสึกิ ใช่คุณจริงๆ ด้วย”
ผมกับคุโรโกะตกใจไม่แพ้กัน ซัทสึกิเลยพูดอธิบายทั้งหมด แล้วชี้มาที่หน้าของผม
“นายจะเลือกใคร? ระหว่าง ซัทสึกิ โมโมอิแสนสวยคนนี้ หรือ คุโรโกะ เท็ตสึยะ?”
ซัทสึกิยิ้มอย่างสาวน้อยสดใสซื่อๆ ส่วนคุโรโกะทำหน้าขอร้องปนเศร้านิดๆ
“คุโรโกะ เราไปกันเถอะ”
ตอนนี้ผมไม่อยากเลือกใครทั้งสิ้น ซัทสึกิไม่ได้มีค่าอะไรในตัวของผม แต่คุโรโกะ...
เขาคนนี้นี่แหละ ที่ผมรัก
“หน็อย เจ้าพวกชอบเพศเดียวกัน บ้าไปหมดแล้ว!!”
ซัทสึกิโวยวายพลางเดินออกจากบ้านหลังนี้ไป ผมอุทานเบาๆ ว่าอย่าเข้ามาเหยีบบ้านหลังนี้อีกล่ะ เพราะผมเริ่มเกลียดขี้หน้าเธอแล้วล่ะนะ
“ไปกันเถอะครับ คากามิคุง รุ่นพี่น่าจะรอนานแล้วนะครับ”
คุโรโกะยิ้มมาให้ผม เป็นยิ้มที่จริงใจ ต่อให้คุโรโกะไม่น่ารัก ไม่เหมือนผู้หญิง แต่คนที่เรารัก เราจะเห็นว่าคนๆ นั้นสวยที่สุดเสมอ ผมเริ่มเข้าใจคำที่แม่ผมบอกแล้วล่ะนะ
“อื้ม ไปฉลองกัน!!!”
[ ห้องครัว ]
“พวกรุ่นพี่ทาน.... พรวดด ทำไมมันเละอย่างนี้ล่ะครับ”
ผมแทบจะเป็นลมเมื่อเห็นเศษกระดาษอยู่ทั่วห้อง เป็นกระดาษสีสันต่างๆ มีของมากมาย อาหารที่มักจะเอาฉลองในงานปาร์ตี้ มีหมดเลย
“ช้าไปนะ นายน่ะ คากามิ มาเร็ว เรามาฉลองกัน”
รุ่นพี่ฮิวงะพูดพลางเปิดฝาน้ำโค้กแล้วเทใส่แก้ว ยื่นมาให้ผมกับคากามิ
“ผมไม่กินน้ำอัดลมนะครับ”
คุโรโกะตอบกลับ
“งั้นเอานี่!! น้ำส้มไปแทน คงไม่เป็นไรใช่มั้ย?”
รุ่นพี่อิสึกิพูดพลางโยนขวดน้ำส้มให้คุโรโกะ
“ครับ ขอบคุณครับ”
“เอาล่ะ เอาของแกไป คากามิ แกกินโค้กได้อยู่แล้ว”
“อ เอ่อ ขอบคุณครับ รุ่นพี่”
ผมรับแก้วที่มีน้ำโค้กมา
“คากามิคุง ผมขอคุยด้วย 2 คนได้ไหมครับ ลงไปที่สวนด้านล่างได้ไหมครับ”
คุโรโกะสะกิดผมที่กำลังจะยกแก้วโค้กซด
“อ อืม งั้น ไปกันเลย”
[ สวนดอกกุหลาบ ]
“ทำไมคากามิคุงถึงปลูกดอกกุหลาบล่ะครับ??”
คุโรโกะถามพลางเอามือไปเด็ดดอกไม้มาดม
“อย่าเที่ยวเด็ดเล่นสิวะ คือว่า ตอนที่พ่อของฉันจีบแม่น่ะ พ่อได้ให้ดอกกุหลาบแม่ 999,999 ดอกน่ะ แม่ชอบมันมาก เลยปลูกดอกกุหลาบไว้น่ะ”
“อย่างนี้เองสินะครับ จริงสิ ผมมีอะไรจะให้คากามิคุงด้วยนะครับ”
คุโรโกะวางดอกไม้ แล้วลวงมือไปหยิบอะไรบางอย่าง เป็นรูปหัวใจ ที่หัวใจสลักไว้ว่า I LOVE YOU
“ให้ฉันเหรอ??”
ผมถือกุญแจอะไรบางอย่าง แล้วหันหน้าไปถามคุโรโกะ
“ไว้ถ้าเราจากกัน แล้วคากามิยังเก็บมันไว้ ถึงตอนนั้น แสดงว่าคากามิยังรักผมอยู่ แล้วเรามาไขกุญแจด้วยกันนะครับ”
คุโรโกะยิ้ม ลมพัดมาทำให้ใจเย็นหนาว รอยยิ้มได้ทำให้อุ่นขึ้น กลีบดอกกุหลาบร่วงโรยราวกับงานแต่งงาน
“คุโรโกะ.. งั้นของตอบแทน ฉันจะร้องเพลงให้นายฟังนะ”
“เพลงอะไรงั้นเหรอครับ”
คากามิสูดลมหายใจเข้าแรงๆ ก่อนจะร้องเพลงออกมา
“เป็นไงบ้าง คุโรโกะ??”
“ใช้ได้เลยครับ คากามิคุง”
“ถือซะว่า เป็นของตอบแทนล่ะกันนะ”
แล้ววันฉลอง ก็จบด้วยเสียงเพลง
ความคิดเห็น