คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ควอเตอร์ที่ 3 สาเหตุของการรักเพศเดียวกัน
ผมเดินออกจากโรงยิมเพื่อไปหารุ่นพี่กับคากามิคุง แต่ก็เจอสาวผมชมพู ใส่เสื้อนอกเครื่องแบบโรงเรียนเซย์ริน แต่ผมจำเธอได้
ซัทสึกิ โมโมอิ
“เท็ตสึคุง สวัสดีจ๊ะ”
โมโมอิทักทายผมด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ครั้งนี้จะมาอ้อนวอนผมอะไรอีกล่ะ
“อะไรเหรอครับ คุณซักสึกิ”
ผมตอบหน้าตาเฉย แน่นอน สาเหตุที่ทำให้ทุกคนในชมรมบาสเทย์โคชอบเพศเดียวกับเพราะซัทสึกินี่แหละ
“เท็ตสึคุง เอาอีกแล้วนะ ทำหน้าตาไม่ชอบแบบนั้นหมายความว่ายังไงกัน??”
ผมรู้อยู่แล้ว ว่ายัยนี่ต้องอ่านใจออก ยังไงคงจะมาตื้อให้เป็นแฟนกันเหมือนเดิมสินะ
“คุณซัทสึกิ ถ้าไม่มีอะไร โปรดกลับไปหาอาโอมิเนะคุงด้วยครับ ผมไม่ชอบให้คุณซัทสึกิอยู่ห่างๆ จากอาโอมิเนะเลยนะครับ”
“มองออกด้วยเหรอ สถานการณ์ตอนนี้”
เหล่านักเรียนทุกคนพากันมองซัทสึกิกับผมที่ยืนคุยกันอยู่ อยู่ๆ ซัทสึกิก็วิ่งเข้ามากอดผม
“ฉันรักนายนะ เท็ตสึคุง ทำไม นายถึงไม่เห็นใจฉันบ้างล่ะ”
“เฮ้ย!! คุโร-----“
คากามิวิ่งมาหาผม และมองตัวผมที่โดนซัทสึกิกอดอยู่ จะเป็นเรื่องเข้าใจผิดไปใหญ่แล้วนะ
“อ เอ่อ คุโรโกะ ถ้าเสร็จแล้ว กลับไปที่โรงยิมล่ะ”
“ด เดี๋ยว-----“
ไม่ทันได้ตอบอะไรกลับไป คากามิคุงก็รีบวิ่งไปที่โณงยิม ปล่อยให้ผมกับซัทสึกิกอดกันอยู่ ผมเลยออกแรงผลักซัทสึกิออก
“นั่นแฟนคนใหม่เหรอ หล่อใช่ได้นี่”
“ผมจะไม่ให้คุณซัทสึกิหรอกครับ คากามิคุงของผมคนเดียว”
หลังจากที่พูดเสร็จ ก็รีบวิ่งไปหาคากามิคุง และหวังว่าเขาจะไม่เข้าใจผิดนะ เรื่องมันใหญ่เกินไป
สิ่งที่ผมรัก มาทำลายผมหมด ซัทสึกิ คากามิคุง….
โรงยิม
“คากามิคุง ย อยู่มั้ยครับ”
ผมเปิดประตูพร้อมตะโกนเรียกหาคากามิคุง
“อ๋อ ถ้าคากามิน่ะกลับไปแล้วล่ะ เห็นบอกว่ามีธุระพิเศษ อะนะ”
รุ่นพี่ฮิวงะตอบผมพร้อมชู้ตลูกบาสลงห่วง
“เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ??”
โค้ชเดินมาถามผม
“ป เปล่าครับ งั้น ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”
“ถ้าเป็นคากามิคุงหรือแฟนนาย น่าจะอยู่ที่ M ล่ะนะ(M?)”
รุ่นพี่อิซึกิตอบผม ระหว่างที่ผมกำลังจะเดินออกจากโรงยิม
“ขอบคุณครับ รุ่นพี่ฮิวงะ รุ่นพี่อิซึกิ โค้ช”
ผมยิ้มออกไป แล้วเดินออกจากโรงยิม ผมรู้จักร้านที่คากามิคุงไปดี เพราะผมชอบไปกินมิลเชกที่นั่น คิดถึงจังนะ
ร้าน M
“ทั้งหมด 500 บาทค่ะ”
นั่นไง คากามิคุงกำลังซื้อแฮมเบอเกอร์เป็นภูเขาเลย รู้สึกว่าเขายังไม่เห็นผมนะ เขามานั่งโต๊ะเดียวกันกับผม ใบหน้านั้นโศกเศร้า คงเพราะเรื่องผมกับซัทสึกิ
“อุ๊บ!!! คุโรโกะ มานั่งตรงนี้ได้ไงกัน”
“ผมมานานแล้วครับ ที่รัก”
“ใช้คำพูดขนหัวลุกจังนะ แล้ว เด็กผู้หญิงที่นายกอดด้วยน่ะ เป็นแฟนกันเหรอ?? ห เห็นอยู่กับผ็ชายคนอื่นอีกคน”
“ไม่ใช่แฟนครับ อย่าเข้าใจผิดนะครับ คากามิคุง”
คากามิคุงถอนหายใจ
“เฮ้อ รู้อยู่แล้วว่าไม่ใช่แฟน เพราะนายบอกแล้วนี่น่า ว่านายรักฉันคนเดียวนี่นะ”
ใบหน้าของคากามิค่อยๆ เผยรอยยิ้มที่สดใสมาอีกครั้ง แบบนี้แหละ คากามิคุงที่ผมชอบ สเป็กเลยล่ะนะ
“อ่ะ ฉันให้ ถ้าไม่กินอะไร ตัวเตี้ยตลอดไปแบบนี้เดี๋ยวนอื่นก็หาว่าฉันกินเด็กเอา”
“คากามิคุง เป็นพวกโซตะค่อนสินะครับ??”
“อืม.. เห้ย!! ไม่ใช่เฟ้ย”
คากามิคุงไฟลุกขึ้นมาอีก
“เอ่อ นี่ คุโรโกะ พรุ่งนี้มีซ้อมแข่งบาสปี 2 กับปี 1 น่ะ”
“ขอบคุณที่บอกนะครับ คากามิคุง ผมชักอยากแสดงฝีมือให้คากามิคุงเห็น”
คากามิคุงลูบหัวผม พลางยิ้มอย่างอ่อนโยน
“อื้ม ฉันอยากเห็นนายเล่นบาสเหมือนกันนะ คุโรโกะ อย่าทำให้ฉันผิดหวังละ”
ผมยิ้มตอบรับ หวังว่ามันจะส่งไปถึงคากามิคุงนะ
ด้านนอก
“อย่าลืมล่ะ วันพรุ่งนี้”
“คือ คากามิคุง ผมขอไปบ้านคากามิคุงได้ไหมครับ อยากรู้ว่าอยู่แถวไหนน่ะ”
“อ เอ่อ ได้สิ”
คากามิคุงลากผมไปหน้าบ้านของคากามิคุง เป็นบ้านที่ใหญ่ รวยมากเลยด้วยซ้ำ(ความจริงเป็นแค่ห้องเช่านะคะ แต่ขอเปลี่ยนล่ะกัน)
“ที่นี่แหละ บ้านฉัน งั้น ฉันเข้าบ้านล่ะ เดินกลับเองได้ใช่ไหม?”
“ได้ครับ วันนี้ ขอบคุณนะคากามิคุง”
“อื้ม พรุ่งนี้เล่นบาสด้วยกันนะ”
“ครับ”
ผมโบกมือลาคากามิคุง แล้วเดินกลับหอพักผม(ไม่แน่ใจว่าคุโรโกะอยู่หอพักหรืออะไรนะคะ)
ระหว่างทางเดินกลับ ผมก็เจอซัทสึกิเดินกับชายคนอื่น ไม่ใช่คนในชมรมบาสเทย์โค ทั้งที่บอกว่ามีแค่ผมคนเดียว
หอพัก
เอ๊ะ อ่า ลืมให้ของแก่คากามิคุงแหะ ถ้าให้ของสิ่งๆ นี้กับคากามิคุง ผมกับคากามิคุงจะต้องเป็นคู่กัน
“พรุ่งนี้ค่อยเอาให้ล่ะกัน”
ความคิดเห็น