Alice in Wonderland อลิสในดินแดนมหัศจรรย์ - Alice in Wonderland อลิสในดินแดนมหัศจรรย์ นิยาย Alice in Wonderland อลิสในดินแดนมหัศจรรย์ : Dek-D.com - Writer

Alice in Wonderland อลิสในดินแดนมหัศจรรย์

โดย >Wawak<

Alice in Wonderland อลิสในดินแดนมหัศจรรย์ [ Alice x Whiterabbit ] เป็นเรื่องที่แต่งมาฉลองครับรอบ 7000 ผู้เล่นค่ะ

ผู้เข้าชมรวม

820

ผู้เข้าชมเดือนนี้

17

ผู้เข้าชมรวม


820

ความคิดเห็น


1

คนติดตาม


4
เรื่องสั้น
อัปเดตล่าสุด :  29 มี.ค. 58 / 14:55 น.

แท็กนิยาย

Alice WhiteRabbit Alice in Wonderland



ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้


Ohayo สวัสดีค่าา
ครบรอบ 7000 ผู้เล่นล่ะค่ะ
เรื่อง
Alice in Wonderland อลิสในดินแดนมหัศจรรย์
ก็ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นซ์
ขอบคุณทุกโหวต
ขอบคุณกำลังใจนะคะ
อยากลองเล่น คลิ๊กที่รูปแล้วค่าา



ขอให้ทุกท่านที่ยังไม่เล่นสนุกนะคะ
ขอบคุณที่เล่นนะคะ
เรื่องนี้แต่งโดยคู่อวยที่ขอมาเยอะ
Alice x WhiteRabbit
อาจแต่งไม่ได้เรื่อง ขอโทษด้วยนะคะ
By Wacy

[ ขอบคุณ Theme จาก ] 

BlackForest ♛ theme

BlackForest
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ

    [ ในป่าแห่งหนึ่ง ]

                    “ไวท์แรบบิท คิดว่าวันนี้อากาศดีไหมคะ?” อลิสถามไวท์แรบบิทพลางเดินดูดอกไม้ในป่า นานๆ ทีได้เข้ามาในป่าเพราะเนื่องจากพ่อของอลิสไม่อนุญาตให้อลิสออกมาในป่คนเดียว เพราะมันอันตรายเกิน และห่างไกลจากหมู่บ้านตั้งมากมาย

                    “แล้วแต่คุณอลิสจะคิดนะครับ แต่ผมว่าวันนี้ท้องฟ้ามันไม่ค่อยสดใสเท่าไหร่นะครับ” ไวท์แรบบิทตอบคำถามที่อลิสได้ถามเมื่อกี้

                    “ทำไมล่ะ? ฉันคิดว่ามันสวยดีนะคะ” อลิสถามต่ออีกครั้ง แล้วมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ท้องฟ้าก็มีสีฟ้าผสมกับเมฆปุกปุยสีขาว มันก็ดูสดใสตามปกติ

                    “คุณอลิสนานๆ ทีจะได้ออกมานี่ครับ สาเหตุที่ท้องฟ้าไม่ค่อยสดใส เพราะคุณอลิสไม่สดใสนี่ครับ”ไวท์แรบบิทตอบอลิสแล้วหันมายิ้มให้อลิส ทำเอาอลิสต้องหันหน้าไปทางอื่นเพื่อปกปิดหน้าสีแดงราวกับลูกมะเขือเทศสด

                    “บ บ้าไปแล้วนะคะ อลิสเองก็สดใสตามปกตินี่คะ?” อลิสผู้ซึน(?)ของเราตอบโต้กลับ แต่ไวท์แรบบิทเอาแต่ยืนยิ้ม ไม่ระแวงอะไรทั้งสิ้น จนชี้ไปทางๆ ที่มีแสงสว่างอยู่

                    “คุณอลิสเดินไปสิครับ ตรงนั้นน่ะ อาจจะทำให้คุณอลิสยิ้มก็ได้นะครับ” ไวท์แรบบิทชี้ไปพลางหันมายิ้มให้อลิส แล้วเอามืออีกข้างจับมือของอลิสแล้วพาอลิสไปทางที่มีแสงสว่าง

                    “ใจเย็นๆ สิ ไวท์แรบบิท ถ้าหนูล้มพ่อโกรธหนู แล้วจะไม่ให้ออกมาในป่าอีกนะคะ” อลิสที่ถูกไวท์แรบบิทจูงมือพาไปค่อยๆ เตือนไวท์แรบบิทให้เบาความเร็วลงหน่อย

                    “ผมสาบานนะครับ” ไวท์แรบบิทหยุดกลางคัน อลิสมองแผ่นหลังของไวท์แรบบิทที่แสนบอบบาง

                    “สาบาน?? สาบานอะไรงั้นเหรอคะ??” อลิสถามไวท์แรบบิทที่เงยหน้าขึ้นมองไปที่พระอาทิตย์ที่อยู่ตรงกลางระหว่างยังไม่ตกกับตก

                    “ว่าผมน่ะ จะดูแลคุณอลิสไงล่ะครับ เพราะงั้น เรามาเล่นในป่าด้วยกันบ่อยๆ นะครับ” ไวท์แรบบิทหันมาพูดกับอลิส เสียงลมพัดเกือบจะมาบังคำๆ นั้น แต่อลิสที่ตั้งใจฟัง ก็ฟังได้ชัดเจนเลยล่ะ

                    “อื้ม ฉันสัญญาว่าจะมาทุกวันเลยล่ะค่ะ เพราะงั้น โปรดรอฉันด้วยนะคะ ไวท์แรบบิท” อลิสยิ้มให้ไวท์แรบบิท เป็นรอยยิ้มที่อบอุ่น ต่อให้ตายไป ก็ลืมรอยยิ้มแบบนั้นไม่ลงหรอก

                    “ตอนคุณอลิสยิ้มนี่ น่ารักจังเลยนะครับ” ไวท์แรบบิทสวนกลับ แล้วลองยิ้มให้ได้แบบอลิส แต่กลายเป็นรอยยิ้มแบบใหม่ และมีความอบอุ่นมากกว่าเดิม

                    “ค คุณเองก็หล่อดีนะคะ ต ตอนยิ้มน่ะค่ะ” อลิสพูดปนซึนนิดๆ(?)

                    “งั้นเหรอครับ?? ดีใจจังเลยนะครับ” ไวท์แรบบิทเงยหน้ามองท้องฟ้าที่เริ่มจะกลายเป็นสีส้มไปแล้ว จากท้องฟ้าสีฟ้ากับเมฆปุกปุยสีขาว ตอนนี้ได้กลายเป็นท้องฟ้าเกือบจะเป็นสีส้ม หรือก็คือ เกือบที่จะถึงเวลาที่อลิสต้องกลับแล้วนั่นเอง

                    “เย็นแล้วแหะ” อลิสพูดผสมกับอารมณ์เศร้าๆ เพราะไม่คิดว่าตั้งแต่เช้า หลังจากเล่นกันมาทั้งวัน กลับจะหมดวันแล้วอลิสต้องกลับไปที่ๆ อาศัย

                    “ผมน่ะ จะพาอลิสไปที่ๆ หนึ่งล่ะ ผมชอบที่นั่นมาก คุณอลิสอยากลองไปดูไหมครับ?” ไวท์แรบบิทถามอลิสที่ทำหน้าเศร้าใจ พออลิสได้ยินคำถาม ก็ร่าเริงขึ้นมาทันที

                    “เอาสิคะ ถ้ายังยื้อเวลาได้อยู่กับไวท์แรบบิทอีก หนูคงยอมค่ะ” อลิสตอบ

    ว่าแล้ว ไวท์แรบบิทก็พาอลิสไปที่ใดที่หนึ่ง

    [ เนินเขา ]

                    “ถึงแล้วล่ะ เอาล่ะนะ 1… 2…. 3!! เซอร์ไพร์” ไวท์แรบบิทที่เอามือปิดตาของอลิสทั้ง 2 ด้านได้เอามือออก ให้อลิสได้มองเห็นโลกกว้าง ทิวทัศน์ที่มองเห็น เป็นเนินเขาสูง ด้านล่างเป็นวิวในเมืองในตอนเย็น

                    “อ่ะ นั่นพระอาทิตย์ล่ะ สวยจังเลยนะคะ” อลิสมองไปพระอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้า ท้องฟ้าสีส้มที่อลิสพึ่งเห็นครั้งแรก ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสีส้มที่สวยงาม ทำเอาอลิสถึงขั้นดีใจ ไวท์แรบบิทมองไปที่ตาของอลิส ตาของอลิสได้สะท้อนดวงอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้า

                    “เป็นไง สวยมั้ย? แต่มีอีกครั้งหนึ่งนะ” ไวท์แรบบิทพูดขัดจังหวะอลิส

                    “อีกครั้งงั้นเหรอ??” อลิสทำท่างงนิดหน่อย

    [ กลางคืน ]

                    “เอาล่ะ ถึงเวลาแล้วล่ะนะ อลิส มองไปที่เมืองสิ” ไวท์แรบบิทชี้ไปที่เมือง

                    “ว้าว แสงจากในเมืองล่ะ สวยงามจังเลยนะ ได้เห็นวิวแบบนี้ รู้สึกดีจังเลย” อลิสมองไปตามนิ้วที่ไวท์แรบบิทชี้ แสงจากในเมืองที่สะท้อนมาในตาของอลิส ทำให้อลิสมีแววตาที่สดใส สะท้อนแสง ไวท์แรบบิทยิ้ม และรอให้อลิสดูแสงจากในเมืองจนพอใจ แล้วก็พาอลิสกลับบ้านไป

                    “นี่ ไวท์แรบบิท ขอบคุณนะคะ วันนี้น่ะ มีความสุขที่สุดเลยค่ะ” อลิสขอบคุณไวท์แรบบิท ก่อนจะเดินเข้าบ้านไป

    แล้ววันรุ่งขึ้น อลิสก็ไปหาไวท์แรบบิททุกวัน

    End

    BlackForest

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น

    ×