ลำนำกลอนทรนง

ลำดับตอนที่ #1 : ลำนำแห่งชีวิต

������������������������������ ชีวิตนั้น เกิดมาไช่ของง่าย
������������������������ เพื่อนทั้งหลาย ขอจง ได้หวงแหน
������������������������ สิ้นไปแล้ว ไช่จะมี สิ่งทดแทน
������������������������ ถึงมาดแม้น กำลังใจ นายหมดลง
����������������������������� แม้นไม่มี คนใหน คลายความเศร้า
������������������������ ถือว่าเรา เป็นเพื่อน อีกคนหนา
������������������������ แม้นไม่เคย พบเห็น กันสักครา
������������������������ แต่ไช่ว่า จะไม่อาจ เป็นเพื่อนกัน
������������������������������ เขาว่าล้ม แล้วถอย มันน้อยหน้า
������������������������ ล้มแล้วลุก ขึ้นมา สิยิ่งใหญ่
������������������������ เขาก็คน เราก็คน สนคำใคร
������������������������ คนยิ่งใหญ่ รักไคร่ ห่วงยัยตน
�������������������������������วันนี้แพ้ มันมีแค่ วันนี้หรือ
������������������������ วันนี้แหละ วันนี้คือ สิ่งที่หวัง
������������������������ ไม่มีแพ้ ไช่แล้วหรือ ว่าต้องพัง
�������������������������เติมพลัง เก็บแพ้วั้ย ชัยย่อมมา
�������������������������������สอบไม่ติด ผิดหวัง ซ้ำหม่นหมอง
������������������������ ยัยจะต้อง บั่นทอน ตัวเองหนา
������������������������ ติดไม่ติด มันก็ต้อง มีสักครา
������������������������ ที่นี่ไม่ได้ ที่หน้า ก็ยังมี
������������������������������ เข้าอีกเรื่อง แฟนทิ้ง ช่างหน้าเศร้า
������������������������ เขาไม่รัก ไม่ชอบเรา เจ็บซ้ำสอง
�������������������������คนเคยรัก เคยเข้าใจ เคยไฝ่ปอง
������������������������ แต่วันนี้ กลับต้อง เดินแยกทาง
������������������������������ ผิดไม่ผิด มันก็จบ�ไช่เรื่องผิด
������������������������ คิดเสียว่า พรหมลิขิต บิดเบือนฝัน
������������������������ อาจไม่ไช่ รักแท้ จึงพรากกัน
������������������������ อย่าหุนหัน ทำร้าย ทำลายตน
������������������������������ คนร้อยคน ลองถาม เพื่อนคุณได้
������������������������ เรื่องง่ายๆ เขาอาจเคย ต้องผิดหวัง
������������������������ รักไม่สม ก็คงต้อง เลิกรากัน
������������������������ เรืองนี้นั้น เพื่อนคนนี้ ก็ยังเคย
������������������������������ หากถามว่า เจ็บไหม ตอบว่าเจ็บ
������������������������ เจ็บจนเข็ด จนไม่กล้า หาคนใหม่
������������������������ แต่เชื่อเถอะ สักวัน ต้องสมใจ
������������������������ เขาคนใหม่ อาจดีกว่า คนที่ทิ้ง..
���������������������������������������� นาย�������
���� ขอมอบแด่เพื่อนๆ�ทุกคนที่กำลังสิ้นหวัง และรู้สึกว่าตัวเองเดียว
���� ดาย����
���� ขอให้รู้ว่าชีวิตเรานั้นมีค่ามากแม้เราจะมองไม่เห็นค่าในตอนนี้�
�����เมื่อนายผ่านช่วงเวลาสิ้นหวังนี้ไปได้��� นายจะรู้ว่า ความเดียว
���� ดายนั้น ไม่มีสำหรับคนที่มองหาความไม่เดียวดาย...
���������������������� จากเพื่อนถึงเพื่อนผ่านบทกลอน�
�����������������