ลำนำกลอนทรนง

ลำดับตอนที่ #2 : ลำนำของความผิดหวัง

��������������������������������� วันเวลา ล่วงผ่าน เคยร่ำไห้
������������������������� หยดน้ำตา ลูกผู้ชาย� หล่นงั้นหรือ
������������������������� แสงสว่าง ในใจ อยู่ไหนฤา
������������������������� สิ่งยึดถือ ผ่านมาคือ น้ำเมรัย
��������������������������������� เช้าจนค่ำ ล่วงล้ำ สู่ความมืด
������������������������� หายใจฝืด ความมืด ไม่หายหมอง
������������������������� ไม่ให้ใคร ได้เห็น ไม่ใฝ่ปอง
��������������������������ความเศร้าหมอง เราเก็บไว้ เพียงลำพัง
�������������������������������� ถึงแข็งแกร่ง เพียงไหน ยังต้องเศร้า
��������������������������ก็ความเหงา มีใคร ต้องการหรือ
������������������������� เช้าจนค่ำ ร่ำสุรา ใช่เราฤา
������������������������� คำตอบหรือ คืออะไร ไม่ต้องการ
�������������������������������� ยามมืดมิด นอนไม่หลับ ใจหวนคิด
������������������������� ถึงอดีต ที่ผ่านมา เคยสุขสันต์
������������������������� สองมือก่าย ใบหน้า พริบตาพลัน
������������������������� น้ำใสใส�ในตานั้น ก็หลั่งริน...
���������������������������������พอได้ไหม พอแล้ว�ใจที่เศร้า
������������������������� พอเถิดหนา นี่คือเรา เราเข้มแข็ง
��������������������������ยิ่งดุด่า ยิ่งว่า ยิ่งสิ้นแรง
������������������������� หัวใจแกร่ง วันนี้�ไม่เหลือเลย..
�����������������������������������������������������������