คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ ที่นี่คือที่ใด [Rewrite]
นางไม่เคยปวดศีรษะถึงเพียงนี้มาก่อน
แต่นอกจากปวดศีรษะจนแทบทนไม่ไหวแล้ว นางยังรู้สึกว่าร่างทั้งร่างล้วนหนักอึ้ง แค่นึกอยากจะกระดิกปลายนิ้วเพียงเล็กน้อยยังทำได้ยากนัก สุดท้ายหญิงสาวจึงทำเพียงเปิดเปลือกตาขึ้นช้าๆ ด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี
ภาพที่ปรากฏในครรลองสายตาทำเอาหลันซีถึงกับขมวดคิ้ว
ท่ามกลางสายตาที่พร่าเลือน นางมองเห็นแสงสว่างที่เจิดจ้าเอามากๆ สว่างโร่ยิ่งกว่าแสงแดดในวันต้าสู่[1]เสียอีก
แสงนั้นทำให้นางต้องหลับตาลงอีกครั้ง ก่อนที่หญิงสาวจะค่อยๆ กะพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับสายตาให้พอที่จะสามารถเพ่งมองมันได้
ครั้นได้มองดูอีกที หลันซีคิดว่านั่นคือดวงอาทิตย์
ทว่า...เป็นดวงอาทิตย์ที่อยู่ใกล้เหลือเกิน ทั้งยังมีรูปร่างเป็นสี่เหลี่ยมแทนที่จะเป็นวงกลมเฉกเช่นที่นางเคยพบเจอ
ที่นี่คือที่ใดกัน?
คือดินแดนเก้าน้ำพุ[2] หรือว่าแดนสวรรค์เก้าชั้นฟ้า น่าเสียดายที่นางยังไม่เคยไปทั้งสองที่นั้น จึงไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าที่นี่คือที่ใด
หญิงสาวกวาดตามองสภาพแวดล้อมเท่าที่พอจะทำได้อีกรอบหนึ่ง พบว่าที่นี่หาใช่ห้องนอนในเรือนหลังเล็กของนาง ทั้งยังไร้เงาของไป๋หว่านและหลันจวิ้นที่ก่อนหน้านี้ต่างพากันร้องไห้คร่ำครวญราวกับใครจะตายอยู่ข้างหู
ตอนนี้โสตประสาทของนางรับรู้เพียงเสียงประหลาดหลายเสียงครวญดัง ติ๊ด...ติ๊ด...ติ๊ด...ฟังแล้วชวนให้น่ารำคาญรวมถึงน่าสะพรึงในเวลาเดียว
ที่แท้ข้าก็ตายแล้วจริงๆ
หลังจากนอนมองแสงเจิดจ้าของพระอาทิตย์รูปร่างประหลาดอยู่เป็นพักใหญ่ หลันซีก็สรุปกับตนเองเช่นนั้น ความทรงจำก่อนที่จะหมดสติไปล้วนบอกนางว่า โรคหอบของนางกำเริบในคืนฝนตกหนัก แต่แทนที่หลังจากได้สูดดมยาแก้หอบของร้านสกุลเซียวแล้ว อาการจะดีขึ้นเช่นทุกครั้ง อาการของนางกลับทรุดลงอย่างน่าตกใจ หลันซีจำได้ว่านางไม่สามารถสูดอากาศเข้าปอดได้เลย ประหนึ่งมีมือที่มองไม่เห็นยื่นมาบีบคอไว้อย่างไรอย่างนั้น สุดท้ายสติสัมปชัญญะรวมถึงภาพในครรลองสายตาของนางก็ค่อยๆ พร่าเลือน ในที่สุดก็จ่อมจมสู่ความมืดมิด
พอลืมตาขึ้นมาอีกที นางก็อยู่ที่นี่แล้ว...
“คนไข้ฟื้นแล้ว รีบตามหมอเร็ว!”
“ได้ๆๆ ฉันจะโทร.ตามหมอเซียวเดี๋ยวนี้เลย”
“ฝากด้วยนะ ฉันเข้าไปดูคนไข้ก่อน”
หลันซีพยายามกลอกตามองตามเสียงสนทนาอันน่าพิศวงนั้น แต่ยามนี้นางปวดศีรษะมากจริงๆ จึงไม่สามารถเอี้ยวคอไปมองได้ สุดท้ายนางสรุปกับตัวเองว่า เสียงของคนที่พูดคุยโต้ตอบกันเมื่อครู่คือเสียงของเฮยไป๋อู๋ฉาง[3]
หลังจากนั้น เสียงครืดคราดเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นไม่ไกล ตามด้วยฝีเท้าเร่งรีบของคนหลายคนที่ดังใกล้เข้ามา หลันซีเห็นสตรีร่างเล็กแต่งกายด้วยอาภรณ์สีขาวตัดเย็บด้วยรูปทรงประหลาดคนหนึ่งมาหยุดยืนอยู่ข้างเตียง ก่อนเอ่ยถามนางว่า
“คุณหลันคะ ตอนนี้คุณเป็นยังไงบ้าง รู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า”
หลันซีกะพริบตาปริบๆ มองอีกฝ่ายด้วยแววตาเลื่อนลอย
เฮยไป๋อู๋ฉางพูดว่าอะไร เหตุใดข้าถึงฟังไม่เข้าใจเลยเล่า...
[1]วันที่อากาศร้อนอบอ้าวที่สุดในรอบปี มักตรงกับวันที่ ๒๓ กรกฎาคม
[2]จิ่วเฉวียน หมายถึง ยมโลก
[3]ยมทูตดำขาว
เปิดเรื่องไว้นิดนึงก่อนนะคะ แล้วจะทยอยมาอัพเรื่อยๆ ค่ะ ^^
ความคิดเห็น