The Magic 7 ศาสตร์มหาเวทสะท้านภพ

ลำดับตอนที่ #1 : กลุ่มคนปริศนาในโรงเรียน

“ยินดีต้อนรับเข้าสู่โรงเรียนค่ะ นักเรียนใหม่กรุณานำใบสมัครมาด้วยนะคะ”

“เเฮ่กๆ”เสียงหอบดังขึ้นมาจากเด็กสาวหน้าตาน่ารักผมน้ำเงินปล่อยยาวสลวย ดวงตาสีฟ้ากลมโตฉายแววเหนื่อยล้าหลังจากที่วิ่งมาจากบ้านที่เเสนจะไกล เจ้าตัวสวมชุดเสื้อนักเรียนสีขาวกระโปรงนักเรียนสั้นเลยเข่าและกระเป๋าสะพายข้างสีน้ำตาลทอง

“คุณ…คะ…”

“ว้าย!!”เด็กสาวสะดุ้งตกใจ เมื่ออยู่ๆก็มีคนมาทักเเถมยังเสียงแหบพร่าฟังดูน่ากลัวยังกับเสียงผียังไงยังงั้น

“คุ…ณ”เด็กหญิงร่างเล็ก ผิวขาวๆตัดกับผมสีนิลที่ปกปิดจนไม่เห็นหน้าตา มือเล็กๆของเธอกอดตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลเอาไว้เเน่น เเต่งชุดเหมือนกับเธอทุกอย่าง เเต่ยกเว้นกระเป๋าสะพายข้างเปลี่ยนเป็นกระเป๋าสะพายหลังสีฟ้าเเทน

“คะ!?”เด็กสาวพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่นเเละมันก็สำเร็จซะด้วย

“เป็น…เด็ก…ใหม่…ใช่…ไหม…คะ…”

“คะ…ค่ะ!!”เด็กสาวตอบ มีตะกุกตะกักเล็กน้อยเพราะความกลัวผีขึ้นสมองของเธอ ตอนเล็กๆพ่อของเธอชอบอุ้มเธอไปนั่งดูหนังสยองขวัญด้วยกันบ่อยๆหนำซ้ำยังสาธยายความน่าสะพรึงกลัวของผีให้ฟังจนติดหูอีก

“งั้น…”เด็กสาวผมปิดหน้ากำลังจะพูดอะไรไม่ทราบก็มีเสียงทุ้มๆของผู้ชายเเทรกขึ้นมา

“อลิซ…อยู่นี่เองพี่หาตั้งนาน!!”ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าหล่อเหลาฉายแววขุ่นเคือง เขาสวมเสื้อนักเรียนแขนยาวสีขาวกับกางเกงยีนส์สีดำสนิท ที่สำคัญเขาสวมผ้าพันคอสีเทาไว้ทั้งๆที่ไม่ใช่ฤดูหนาว

“พี่…”อลิซพูดเพียงแค่นี้ ก่อนจะเอาตุ๊กตาหมียัดใส่มือของเด็กสาวผมยาว แล้ววิ่งหนีไป คนเป็นพี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางใช้ดวงตาคมสีฟ้ามองเด็กสาวผมยาว คนถูกมองทำหน้าเป๋อเหลอ จนชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ

“ฮะๆทำหน้าโง่เง่าทำไมน่ะ!?”

เพราะประโยคนี้ทำเอาเด็กสาวรู้สึกขุ่นเคืองเป็นอย่างยิ่ง…ปากหรือนั่น!! เธออยากเอา สลิงมาช้อนเซอร์เบอรัสนับร้อยออกจากปากผู้ชายคนนี้จัง!!ดูเหมือนว่าเขาจะสังเกตเห็น รีบเปลี่ยนเรื่องทันทีทันใด

“อ่า…ฉันชื่อไบอัส อเล็กเซอร์ ส่วนคนที่ผมปิดหน้าคือ อลิเซีย อเล็กเซอร์ เป็นน้องสาวฉันเอง ว่าแต่เธอชื่ออะไรล่ะ?”ชายที่ชื่อไบอัสแนะนำตัวด้วยรอยยิ้มจริงใจ เด็กสาวทำหน้าบูดบึ้งเพราะยังเคืองเรื่องที่เขาว่าโง่เง่าไม่หาย

“…”

“เฮ้!พูดด้วยแล้วหยิ่งหรอะ!?”ไบอัสเริ่มอารมณ์เสีย สังเกตจากสีหน้าที่เปลี่ยนไปเดิมเล็กน้อย เด็กสาวเงยหน้ามองชายหนุ่ม ใช้นัยน์ตากลมโตสีฟ้าจ้องตาคมเข้มสีทองของเขาราวกับจะค้นหาความจริงที่ซ่อนอยู่ภายใน

“อควา มารีนน่า”สักพักเด็กสาวตอบด้วยน้ำเสียงหวานใส

“ธาตุอะไร?”ไบอัสถาม ฉีกยิ้มกว้างเหมือนจะแสดงความจริงใจให้เห็น
“น้ำ”แม้จะงุงงงที่จู่ๆก็มีคนที่ไม่รู้จักมาถามธาตุ แต่เด็กสาวนามอควาก็ยังตอบด้วยเสียงอันราบเรียบ

“ดี!ไปกัน”ไบอัสไม่พูดเปล่า ยังถือวิสาสะจับมือเธอแล้วลากเรื่อยๆ ส่วนเจ้าของมือนั่นไม่ทักท้วงใดๆทั้งสิ้น ทำตัวเหมือนรูปปั้น…

 

ในห้องโถงใหญ่ ผนังหินสีดำสนิทมีเชิงเทียนติดอยู่ พื้นไม้สีครีมสว่างกลางห้องโถงถูกจับจองด้วยฝีมือของชายหนุ่มสองคนที่นั่งเล่นไพ่กัน คนแรกหน้าคับคล้ายผู้หญิง ผมยาวถักเปียสีแดง แต่ใส่เครื่องแบบของผู้ชาย คนที่สองเป็นหนุ่มผมนิลสั้นประบ่าหน้าตาดี ใส่เครื่องแบบนักเรียนชายเช่นกัน บนโซฟาสีเทาริมห้องก็มีชายผมสีเทายาวปล่อยสยายอีกคนนอนเอาหนังสือแปะหน้าไว้ และสุดท้ายคือหญิงสาวใบหน้าน่ารักบูดบึ้งสวมเครื่องแบบนักเรียนหญิงเท้าสะเอวอยู่ตรงมุมห้อง

“นี่! พวกนาย!”หญิงสาวเพียงคนเดียวในห้องโวยอย่างอดไม่อยู่ หลังจากที่ถุงขนมขบเคี้ยวถูกโยนลงพื้นจากน้ำมือของสองหนุ่มที่เล่นไพ่กันอยู่พลางหยิบถุงขนมแล้วขย้ำเป็นก้อนกลมๆ ก่อนจะปาใส่หน้าคนทิ้งทันที

“ฮะแฮ่ม! คิดจะปองร้ายผมหรอครับ รุ่งพี่คนสวย…โอ๊ย!!”นักเรียนชายผมดำรับถุงขนมแล้วปาใส่ถังขยะ ไม่ทันเห็นว่ารุ่นพี่สาวมาประชิดตัวเมื่อไร รู้ตัวอีกทีก็โดนบิดเนื้อแขนอย่างแรงจนร้องโอดโอย

“เงียบไปเลยนะ!!”รุ่นพี่สาวตวาดลั่น ทำเอาคนหลับลืมตาขึ้นมามอง นัยน์ตาคมเข้มเหลือบมองคนโวยวายชั่วครู่ ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบหมอนมาปิดหูแล้วนอนต่อแถมยังเอาผ้าคลุมหลังตรามังกรสยายปีกของตนมาปิดหน้าซะด้วย…

“เอลซิค! จะหลับอีกนานไหมฮะ!?”

“นาน…”ชายชื่อเอลซิคตอบกวนส้นเท้าทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่ รุ่นพี่สาวสวยกรื้ดลั่นราวกับคนบ้าที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

“กรื้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!”

“ผมไม่เข้าใจจริงๆเลยว่าทำไมต้องกรื้ดด้วย?”ชายตัวเล็กผมยาวสีแดงถักเปียเดี่ยวถามขึ้น ขณะดวงตาสีฟ้าสดใสจับจ้องไพ่อยู่อย่างจดจ่อ แต่ก็ไม่มีใครตอบ คนเล่นไพ่อีกคนเลยตอบให้

“สาวๆเขาชอบบริหารกล่องเสียงน่ะ”

“กรื้ด! แก!”รุ่นพี่สาวเต้นเร่าๆ นัยน์ตาสีม่วงจ้องราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ชี้หน้าคนตอบพลางทำปากขมุบขมิบเหมือนสาปแช่ง หากแต่คนโดนทำหูทวนลม ไม่สนใจ

“ผมจะลองกรื้ดบ้างดีกว่า เผื่อ…”

“อย่า!!”หนุ่มผมดำส่งเสียงห้ามดังไปสามบ้านแปดบ้าน เพราะกลัวว่าถ้ากรื้ดวันนี้ วันหน้าเพื่อนรักอาจอยากเป็นเพศที่สาม คนหลับอยู่ลืมตามองคนปลุกอย่างฉุนๆ ชายร่างเล็กยิ้มหวานขนาดน้ำผึ้งยังอาย เอียงคอที่ดูแล้วแสนจะบ๊องแบ๊วน่ารัก กระพริบตาปริบๆ จนคนเล่นไพ่ด้วยกันแทบจะคายอาหารออกมา

“เลิกทำเถอะ ท่าเนี่ย”มันจะอ้วกอ่ะ…ประโยคหลังชายหนุ่มผมดำประบ่าคิดในใจ

“ก็ผมเห็นผู้หญิงทำแล้วน่ารักดีนะครับ คุณควอทซ์ไม่ชอบหรอ!?”ชายร่างเล็กถาม ขณะเลิกเอียงคอแล้ว แต่ยังทำตาปริบๆเหมือนไฟนีออนที่จะดับแหล่ไม่ดับแหล่

“เออดิ ยิ่งแกทำนะ ทุเรศสุดๆ”ชายนามควอทซ์บอกอย่างตรงไปตรงมา คนถามสะอึก ร้องไห้กระซิกๆ ยกผ้าเช็ดหน้าสีชมพูหวานแหววมาซับน้ำตา ควอทซ์เบือนหน้าหนี ทำใจไม่ได้…เลิกร้องไห้เถอะ มันทุเรศลูกตาชาวบ้านเขา…

“เอลซิค!!ไม่ตื่นใช้ไหม!?ได้!!!”รุ่นพี่สาวที่สติกลับมาอยู่กับเนื้อกับตัว เดินไปหาวิทยุบนโต๊ะอาหารทันที ก่อนจะหันมาแสยะยิ้มเหมือนนางมารไม่มีผิด สาวเจ้าเสกโทรโข่งมาหนึ่งอัน แล้วเสียบปลั้กวิทยุ เปิดเสียงเต็มพิกัดแถมเอาโทรโข่งไปจ่อซะด้วย

♪…Sparkling angel, I couldn't see  Your dark intentions, your feelings for me.  Fallen angel, tell me why? What is the reason, the thorn in your eye? I see the angels, I'll lead them to your door…♪

 “โอ๊ย!!หนวกหู!!”เอลซิคเด้งตัวพรวดขึ้นมาจากโซฟา ยกมือหนาสองข้างปิดหู ซึ่งชายหนุ่มทั้งสองก็ทำตามเช่นกัน

“หนวกหูอะไร!?เพลงนี้ออกจะเพราะ”รุ่นพี่ยิ้มเหยียด

ฮึ่ย!ขอให้หูบอด!! เอลซิคคิดในใจอย่างโกรธเคือง ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยโทสะ

ปัง!!

“ฮัลโหล! พวกแกฉันมาแล้ว!!”ไบอัสเปิดประตูพรวดเข้ามาพร้อมกับอควาที่ถูกลากมาด้วย

“ใครวะ?”ควอทซ์หลุดคำหยาบมานิดหนึ่ง ในขณะเดียวกันดวงตาสีทองฉายแววเจ้าชู้จ้องร่างเล็กอย่างไม่วางตา คนโดนจ้องไม่มีท่าทีเขินอายหรือโกรธเกรี้ยว เธอเดินเข้าไปใกล้ควอทซ์ ก่อนจะ…

เพียะ!

ตบหน้าอย่างแรง จนแก้มคนโดนตบเป็นสีแดงระเรื่อ ควอยซ์ลูบแก้มข้างที่โดนเบาๆ ตวัดสายตาจ้องมองตาของอีกฝ่าย

“มาตบฉันทำไม!?”

“ไม่มีเหตุผลค่ะ”อควาตอบสั้นๆได้ใจความ

“แกพาใครมา? ไบอัส”เอลซิคถามพลางแผ่จิตสังหารและไอความเย็นที่รุนแรง ทำเอาสาวน้อยก้าวถอยหลังไปอย่างไม่รู้ตัว

“เฮ้ๆเอลซิค! ไม่ต้องห่วง!ยัยนี่เป็นพวกเรา”ไบอัสหัวเราะเบาๆ โบกไม้โบกมือ “เอาล่ะๆผู้หญิงคนนี้ชื่ออควา มารีนน่า…”

“ไหนบอกว่าแกไปตามน้องสาวไงไบอัส!!”รุ่นพี่สาวเดินมา ตวาดลั่นพลางดึงคอเสื้อไบอัสมาใกล้ๆ

“กรุณาใช้เหตุผลเหนืออารมณ์นะครับเบบี้”รุ่นพี่ไบอัสบอกอย่างใจเย็น รู้ตัวดีว่ากำลังทำให้นางมารจากนรกมาสิงสถิตร่างเล็กๆของแฟนสาว แต่ก็ยังทำ…

“อย่ามาเรียกฉันว่าเบบี้ถ้าแกยังไม่ตอบ ไม่งั้นแกโดนบี้แน่!!”รุ่นพี่สาวตะคอกแกมขู่ เหตุไฉนสุดที่รักของเธอพาเด็กสาววัยละอ่อนมาด้วย ก่อนไบอัสจะเหลือบเห็นอควาหันหลังเตรียมตัวจะกลับ เลยสั่งให้สองหนุ่มที่เล่นไพ่กันเมื่อครู่ดึงแขนไว้

หมับ

พลั่ก!เปรี้ยง!!

ทันทีที่ปลายนิ้วทั้งสองแตะลงที่แขนของเด็กสาว อควาก็หมุนตัวถีบชายร่างเล็กจนกระเดนไปติดผนังไม่สนใจว่าตอนนี้ตัวเองใส่อะไรอยู่ ส่วนอีกหนึ่งหนุ่มก็โดนร่างเล็กฟาดมือเข้าที่จุดตายตรงลำคอ สลบเหมือดคาที่อยู่ตรงนั้น เอลซิคยืนนิ่งๆไม่แม้แต่จะคิดช่วยเพื่อน นัยน์แดงฉานฉายแววเหยียดหยามเพื่อนที่ถูกเพศที่ขึ้นชื่อว่าบอบบาง น่าถะนุถะนอมทำร้าย

“รีเวอร์! ไปจับอความา!!”ไบอัสสั่งเสียงร้อนรนกระวนกระวาย ทำเอารุ่นพี่สาวเริ่มทวีความหงุดหงิดและหึงหวงมากขึ้นเรื่อยๆ

“แกตายตรงนี้แล้วกัน!!!”พูดจบรุ่นพี่สาวโยนแฟนหนุ่มตนเองลงพื้นอย่างขาดสติ…

ผัวะ!พลั่ก! ผัวะ!ผัวะ!

ก่อนจะลงไประดมร้อยแปดกระบวนท่าทั้งเตะ ต่อย ถีบ ฯลฯ จนหน้าหล่อๆของรุ่นพี่ไบอัสเป็นบวมเปล่ง อควายืนมองอึ้งในแรง(ควาย)ของรุ่นพี่แสนสวยร่างบอบบาง ลืมไปชั่วขณะว่าตนเองจะหนี

“เอลซิค! ฉันบอกให้แกจับอควาไว้ไง!เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวเลยนิ!!”ไบอัสสั่งรุ่นน้องหนุ่มทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าชายคนนี้หัวแข็งยิ่งกว่าศิลาหุ้มเพชรอีก ไม่มีทางจะเชื่อฟังเขาง่ายๆหรอก

“เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ”เอลซิคบอกเสียงราบเรียบพลางพิงผนังห้องอย่างสบายอารมณ์ ไบอัสแทบอยากจะกรื้ด (?)ให้มันลั่นห้อง เมื่อเห็นอควานึกขึ้นได้แล้ววิ่งหนีไปต่อหน้าต่อตา โดยที่ตัวเองไม่สามารถทำอะไรได้เลย รีเวอร์มองตามไปเงียบๆคิดนินทาสาวน้อยในใจ…เร็วยิ่งกว่าชีตาร์อีก…