คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1. พรหมลิขิตบันดาลชักพาเหอๆๆๆ...//.
ตอนที่ 1. พรหมลิขิตบันดาลชักพาเหอๆๆๆ...//.
“เสร็จรึยัง” เสียงยัยเยวอนตะโกนดังขึ้น
”อ่าจร้าเสร็จแล้วจร้า”ชั้นตอบกลับอย่างนุ่มนวล
และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันนี้มีงานปาร์ตี้เล็กๆ แต่มันมีสิ่งที่น่าดึงดูดใจให้ชั้นต้องดิ้นรนหาบัตรเข้างานมาจนได้ นั่นก็คือ สองหนุ่มจุนซอง และยองจุน 555+นายสองคนนี้เคยถ่ายแบบลงนิตยสารที่นเคยอ่านผ่านตาอยู่บ่อยๆพอชั้นและเพื่อนอีก 2 คนนั่นก็คือยัยเยวอน และจีฮัน อาบน้ำเสร็จก็รีบแต่งตัวเริศๆไปงานนี้ให้ถึงก่อนนาย 2 คนนั่นให้ได้ ( คือแบบว่าจะไปดักรออ่ะ^O^ )เรานั่งรถเมล์ไป เฮ้อ~ แต่งตัวก็ดูดีแต่นั่งรถเมล์เสียภาพพจน์หมดเลย555+พอเริ่มนั่งไปได้สักพักเราก็หาเรื่องคุยกัน
“นี่ถ้าชั้นมีโอกาสได้ถ่ายรูปนาย 2 คนนั่นนะ ชั้นจะขอถ่ายคู่เลยหล่ะโฮะๆๆ แล้วจะเอามาทำเป็นวอล์เปเปอร์ติดรอบห้องเลย555+”ชั้นพูด
=_= (ยัยเยวอนทำหน้าเนือยๆ)
พอเราคุยกันจนน้ำลายเริ่มแตกฟองรถก็ดันจอดซะนี่ -_- พอชั้นเข้าไปในงานชั้นก็รีบโชว์บัตรต่อพนักกงาน(บัตรนี่กว่าจะหามาได้ โอ้วจอร์ด มันช่างยากลำบากซะเหลือเกิน) ชั้นเดินเข้าไปหาของกินในงาน (เหอะๆล้างท้องมารอ) ชั้นเดินไปเดนมาเดินจนน่องบวมก็ยังไม่เจอนาย 2 คนนั่นเลย และแล้วสายตาอันแหลมคมของชั้นก็ไปสะดุดอยู่กับร่างสูงโปร่งของชาย 2 คนที่กำลังยืนหันหลังให้ชั้นอยู่
“เฮ้ยๆๆๆ นั่น นั่นใช่นายจุนซองรึเปล่า” ชั้นเรียกยัยจองฮีให้ดูคนที่ชั้นคิดว่าเป็นนายจุนซอง
“เออ เฮ้ย คล้ายๆผมทองๆใช่แน่ๆเลยอ่ะ”
^O^ ^O^ ^O^ ^O^ ^O^ ^O^ ^O^ ^O^ ^O^ ^O^ ^O^
ขณะที่ชั้นใช้สายตาเพ่งเล็งอยู่นั้น แล้วทันใดนั้นเอง ว๊าก! ควั่บๆๆ คนๆนั้นที่ชั้นกำลังจ้องอยู่หันมามองชั้น ชั้นหันหลบด้วยความเร็วสูง แล้วแกล้งคุยเรื่องอื่น ไม่นานนักเราก็เริ่มคุยเรื่องนาย 2 คนนั้นต่อ
“ซุบซิบๆๆๆๆ”
“เอ่อ มีอะไรรึเปล่าครับ”
“...” เสียงๆหนึ่งดังมากจากทางด้านหลัง
“เหมือนกับว่าพวกเธอกำลังพูดถึงพวกผมใช่มั๊ย”
“O.O” ว๊าก!
“เอ่อ........” ชั้นพูดลากเสียงยาว เพื่อคิดว่าจะโกหกว่าอะไรดี
“เอ่อเปล่าๆๆๆ ไปก่อนนะคะแฮะๆๆ” ชั้นรีบชิ่งหนีออกมาพร้อมกับยัยเยวอนและจีฮัน
“เฮ้ เดี๋ยวซิจะรีบไปไหน” เสียงจุนซองตะโกนไล่ตามหลังชั้นมา แต่ชั้นก็ไม่สนใจรีบวิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิตเลย แล้วมือใหญ่ของจุนซองก็คว้าข้อมือชั้นเอาไว้ ชั้นพยายามดิ้นให้หลุดแต่มือนั่นมันก็ไม่ยอมปล่อย ดูเหมือนว่าถ้าชั้นยิ่งดิ้นจะยิ่งจับแรงขึ้นเรื่อยๆ
“เฮ้ นี่เธออยู๋เฉยได้ไม๊”
“ถ้าเธอไม่หยุดละก็ ชั้นจะขอรอยจูบจากเทอ”
“OoO” ว๊าก!~ ไม่นะ จูบหรอ ไม่เอาๆๆๆๆ อยู่เฉยๆก็ได้ TT_TT
“นี่เธอชื่ออะไร”
จุนซองคุยกับชั้นแล้วมือใหญ่นั้นก็ค่อยๆคลายออก นายประมาทไปแล้วหล่ะ ห้าๆๆไปดีกว่า ชั้นรีบวิ่งหนีอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันได้วิ่งไปไหนได้เลย นายจุนซองก็ดึงชั้นเข้าไปแนบกับลำตัว ตึกๆๆ..ๆ..ๆๆ หัวใจชั้นเริ่มเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ
“...” ดิ้นๆๆๆๆ จะได้หลุด
“ก็ชั้นบอกเธอแล้วไง ว่าให้หยุดแล้วนี่เธอยังจะดิ้นต่ออีก งั้นชั้น สงสัยว่ารอยจูบของเธอต้องตกเป็นของชั้นแล้วหล่ะ ฮุๆ”
ชั้นรีบหลับตาปี๋ >.< เหอะๆน่ากลัว
“กรี๊ดดดดดดด!”
“จุนซองจะจูบกับใครหน่ะกรี๊ดๆๆๆๆ” ยัยผ็หญิงนิ่งโป่งเหมือนหัวไชเท้าตะโกนขึ้น
จุนซองชะงักกับท่าทางของยัยนั้น เหอะๆๆได้โอกาสแล้ว 1...2...3...วิ่ง =3 ชั้นรีบวิ่งหนีออกมาอีกครั้งแล้วฏ้รีบตรงดิ่งกลับบ้านไปเลย พอกลับมาถึงบ้านชั้นก็รีบนอนเลยเพราะว่าวันนี้เหนื่อยมาก Zzzz......
_____________________ขอบคุณที่อ่านค่ะ(รึเปล่า)____________________________
ตอนแรกก็จบได้ด้วยดีอุตส่าห์ตื่นมาพิมพ์ตอนตี 3 เหอะๆ อ่านแล้วอาจจะรู้สึกว่าพระเอกหื่น แต่ไม่เลยค่ะต่อไปจะมีคนหื่นกว่าโผล่มา 555+ ฟิกหื่น แล้วนางเอกของเราจะทำยังไงต่อไปมาคอยลุ้นกันนะคะ อ่อ. เพิ่งแต่งฟิกครั้งแรกค่ะฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ
ความคิดเห็น