กลรัก มนต์ปรารถนา

ลำดับตอนที่ #9 : งานเลี้ยง 50%

              พรมสีแดงที่ใช้ปูเป็นทางเดินเข้าสู่งาน  รถลีมูซีนหลายคันเรียงหลายกันมาจอดเทียบ  มาร์คเดินออกจากรถคันหรู  พร้อมกับกานต์ที่ออกตามมา  ทุกคนในบริเวณนั้น ต่างหันมามอง  เหมือนกานต์จะรู้ตัวจึงไม่กล้าที่จะขยับเดิน มาร์คจึงเป็นฝ่ายเดินไปโอบเอวกานต์ โดยมีช่างภาพนักข่าวถ่ายรูปกันอย่างสนใจ

           มาร์คและกานต์เดินเข้าสู่งานเลี้ยง  ทุกคนในงานต่างให้ความสนใจกับมาร์ค  ลอเรน  เจ้าพ่อแห่งโลกธุรกิจ ซึ่งนานนานครั้งจะออกงานสักที  แต่ไม่เคยสักครั้งที่จะมีผู้หญิงเดินเคียงกายมาเช่นวันนี้  ทุกคนที่เคยพบมาร์ค  ลอเรน  ต่างก็รู้ดี ทั้งคู่ดูสง่าและมีอำนาจในตัว  จะว่าเหมาะสมกันก็ว่าได้  โดยทั้งคู่ไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งได้มองมายังทั้งคู่  สายตาที่เป็นสีน้ำทะเลเหมือนกานต์ยังกะถอดแบบกันออกมา  กานต์รู้สึกเหมือนมีคนมองอยู่  จึงพยายามมองหา แล้วเมื่อหันไปทางด้านหน้าต่างที่มี  บริกรเดินเสิร์ฟเครื่องดื่มอยู่ ก็ต้องตกใจสุดขีด  สีหน้าที่ตกแต่งมาอย่างสวยงาม ถึงกลับซีดลงทันที   มาได้ไง  เค้ามาที่นี้ได้ไง  ความคิดของกานต์ที่เมื่อเห็นหน้าชายคนดังกล่าว  ความตกใจในการได้พบหน้าทำให้กานต์ทำอะไรไม่ถูก  แต่ก็ไม่พูดออกมา  และพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด  เพราะไม่อยากให้มาร์คสงสัย

 

“กานต์”  เสียงเรียกของนาธาน  ทำให้กานต์ออกมาจากห้วงความคิด  แล้วหันมามองทางนาธาน  กานต์กำลังจะอ้าปากตอบ  แต่กลับมีเสียงของคนยืนอยู่ข้างๆ  ตอบแทน

“มีอะไร   นาธาน”กานต์มองมาร์คอย่างไม่เข้าใจ  แต่ก็ยืนอยู่เฉยๆ

“ไม่มีอะไรหรอก แค่จะมาพากานต์ไปหาอะไรกินนะ  เห็นเข้ามานานแล้วยังไม่ไปหาอะไรกินเลยนิ”

“เดี๋ยวฉันพาไปเอง  แกไม่ต้องยุ่งเลย ”เสียงตอบออกจะขุ่นๆ  ของมาร์ค  ทำให้นาธานพอใจอยู่ไม่น้อย  แต่ก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ  ที่สุด

“มาร์คค่ะ”

“พิงกี้”มาร์คอุทานชื่อของคนที่เรียกตนออกมา

“มาร์คมาด้วยเหรอค่ะ  พิงกี้ไม่เห็นรู้เรื่องเลยว่ามาร์คจะมา” พิงกี้พูดพร้อมกับไปแทรกระหว่างกานต์และมาร์ค

“งั้นแกคุยกับ  พิงกี้ไปก่อนแล้วกัน  ไปกันกานต์  เดี๋ยวพี่พาไปหาอะไรกิน “ นาธานพูดกับมาร์ค  มือก็จับมือกานต์ให้เดินตามไป   มาร์คกำลังจะเดินตามกานต์ไป  แต่ก็ติดอยู่ที่มือของพิงกี้ที่เกาะแขนอยู่อย่างกับกาว 

“กานต์   กานต์เป็นไรเปล่า  หน้าซีดเชี่ยว”นาธานถามกานต์เมื่อเห็น  สีหน้าของกานต์

“ไม่.....ม่ค่ะ  พี่นาธาน” กานต์ตอบออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นน้อยๆ

“กานต์นั่งคอยพี่อยู่นี้นะ  เดี๋ยวพี่ไปตักอะไรมาให้กิน”

“ค่ะ  พี่นาธาน”

          ระหว่างที่รอนาธานตักอาหารมาให้  กานต์ก็เดินไปยังระเบียง  โดยการที่ไม่ได้ดูอะไร  สะดุดพื้นที่เป็นพัก เสียหลักล้ม  แต่มีมือหนาคู่หนึ่งมาประคองกานต์ไว้  กานต์ตั้งหลักได้ จึงหันมาขอบคุณ  ริมฝีปากที่กำลังจะเอ่ย  ต้องค้างอยู่กลางอากาศทันทีที่เห็นหน้าผู้มาช่วย

“สบายดีไหม  กานต์”เสียงที่ออกจะเข้ม  แต่ดูมีเสน่ห์เอ่ยขึ้น  กับกานต์อย่างสนิทสนม

“สบายดีค่ะ  ขอตัวก่อนนะค่ะ”กานต์ตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ   พลางจะเดินหนีออกไปจากตรงนั้น  แต่มือที่เคยช่วยกับจับแขนกานต์ไว้แน่น

“เดี๋ยวสิกานต์  มีเวลาพอที่จะคุยกับพี่ไหม”

“กานต์  ไม่มีอะไรจะคุยค่ะ”

“แต่พี่มีเรื่องสำคัญจะ.............”เสียงของชายที่ช่วยกานต์ค้างกลางคัน

“กานต์มาทำอะไรตรงนี้นะ”เสียงของนาธานดังขึ้นขัดจังหวะการสนทนาของทั้งคู่

“กานต์มารับลมค่ะ  มันอึดอัดนะค่ะ  ตรงนั้นคนมันเยอะ”กานต์ตอบอย่างเลี่ยงๆ

“แล้วนี้..........”นาธานหันไปมองชายที่ยืนอยู่ข้างกานต์

“เอ่อ...........”กานต์มีอาการอึกอักที่จะตอบ 

“ริคกี้   กาโซ”เสียงแนะนำตัวดังขึ้น  จากปากของชายที่ยืนอยู่อีกคน

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”  ริคกี้  กาโซ  นาธานถ้วนชื่ออย่างคุ้นๆ  แต่กับนึกไม่ออกว่าเคยได้ยินมาจากไหน

“ไปกันเถอะค่ะ  พี่นาธาน”

“เราคงจะได้พบกันอีกนะ  กานต์” เสียงจากริคกี้  ที่ดังขึ้น ทำให้นาธานสงสัย  แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

          กานต์เดินเข้ามาในงานอีกครั้ง  พร้อมนาธาน   แต่จิตใจนั้นกับคิดถึงเรื่องของริคกี้  ตลอดเวลา    เค้ามาทำอะไรที่นี้  กานต์คิดอย่างกังวล

“กานต์ให้เกียรติเต้นรำกับพี่นะ”นาธานพูดเมื่อเห็นมาร์คมองมาทางกานต์  อยากรู้นัก  แกจะนั่งใจเย็นได้นานแค่ไหนไอ้มาร์ค  อึอึ  เสียงในใจของนาธาน

“กานต์........ไม่ค่อยถนัดนะค่ะ”

“ไม่เป็นไรหรอกน่า  มาเดียวพี่ช่วย”กานต์ยืนมือออกมาจับมือนาธาน  ที่ยืนมาคอยรับมือของกานต์อยู่แล้ว

          ทั้งคู่เดินออกมาเต้นรำ  กานต์และนาธานดูเหมือนจะเป็นจุดเด่นในงานซะด้วย  ด้วยบุคลิกที่สง่าของนาธาน  ถึงแม้จะเป็นคนขี้เล่นบางในบางเวลา  แต่เมื่อมาอยู่บนฟอร์แถมยังมีสาวสวยน่ารัก  เป็นคู้เต้นรำอีก  กานต์ก็มีความสง่าไม่แพ้นาธานเหมือนกัน  ทั้งยังดูนุ่มนวล  อ่อนหวานอยู่ในตัว   การเต้นรำเป็นไปตามจังหวะเพลงที่ช้า   ขับกล่อมให้ทุกคู่ที่เต้นรำอยู่  เพลิดเพลิน   เมื่อจบเพลงลง  นาธานจะขอกานต์เต้นรำอีกสักเพลง  แต่กับมีมือยื่นมาจับแขนกานต์ไปยืนอยู่ข้างๆ

“ฉันจะเต้นรำ  แกอย่างเต้นต่อ ก็ไปขอคนอื่นนู้น”มาร์คพูดด้วยน้ำเสียงห้วนๆ

“เออ  กานต์พี่ไปนั่งที่โต๊ะคอยนะ”นาธานได้ยินดังนั้น  จึงบอกกับกานต์

“มากับฉันก็ต้องไปกับฉันสิ “  มาร์คพูดด้วยน้ำเสียงเข้มขึ้นนิด

“แกเป็นไรวะมาร์ค  เที่ยวพาลไปทั่ว”นาธานพูดออกมาอย่างนั้น  แต่ในใจกับยิ้ม  พึงพอใจในการกระทำของมาร์ค

          บทเพลงค่อยค่อยบรรเลงขึ้น พร้อมทั้งการขยับร่างกายไปตามจังหวะเพลง    ใบหน้าที่ตกแต่งมาอย่างดีของกานต์ ไม่ได้ซ่อนความเขินอายได้เลยแม้จะมีอาการตกใจอยู่บาง  เมื่อมาร์ครวบกานต์เข้ามากอดแล้วก็เต้นรำไปด้วย  สายตาหลานคู่ที่อยู่ในงาน  ต่างมองดูด้วยความสนใจ  รวมทั้งดวงตาที่เป็นสีน้ำทะเลเหมือนกานต์ด้วย 

          มาถึงช่วงสุดท้าย  ที่เพลงบรรเลงกำลังจะจบ  มาร์คค่อยๆ  โน้มคอลงมา  ปากที่ดูจะอวบอิ่มของกานต์ได้รองรับริมฝีปากของมาร์คอย่างไม่ทันตั้งตัว  เหมือนต้องการประกาศให้ทุกคนรู้ว่า  นี้คือผู้หญิงของมาร์ค  ลอเรน   เพลงบรรเลงจบลงพร้อมกับมาร์คถอนริมฝีปากออกจากานต์

............................................................
มาลงให้ครึ่งหนึ่งแล้วนะ  nooและเพื่อนๆ  ทุกคน  จ้า  
สงสารคนแต่งบางเฮ้อ  น้ำท่วมอ่ะ  ตมเต็มเลยอ่ะ
ริคกี้  ใครเอ่ย  ใครรู้บอกบางนะ  
พอเดาได้ไหมเอ่ย  หล่อนะ  ริคกี้เรา  55555555+