กลรัก มนต์ปรารถนา

ลำดับตอนที่ #6 : ความเข้าใจผิด

เมื่อเดินออกจากร้าน  กานต์เดินตามทางเดิน  คิดถึงอดีตของมาร์คที่เคยได้รับมา  คงจะทุกข์ทรมานมาก  เธออยากจะเป็นคนที่คอยอยู่เคียงข้างมาร์ค  เมื่อคิดได้ดังนั้น  กานต์ก็คิดที่จะทำให้หัวใจของปีศาจกลับมาอีกครั้งและทำให้มาร์คเชื่อมั่นในความรักอีกครั้งเช่นกัน 

          กานต์ยืนอยู่หน้าห้องพัก  พร้อมทั้งคว้านหากุญแจเพื่อที่จะเข้าห้อง  แต่ต้องแปลกใจเมื่อประตูห้องไม่ได้ล็อค  กานต์เดินเข้าไปในห้องเพื่อที่จะไปทำอาหารไว้ให้มาร์คทาน  แต่ต้องตกใจเมื่อเห็นมาร์คนั่งอยู่โซฟา  ด้วยสีหน้าที่บึงตึงและเย็นชา

“ไปไหนมา”เสียงทรงอำนาจดังขึ้น

“ไป  เออ....................”

“ฉันถามไม่ได้ยินใช่ไหม   ทำไมไม่ตอบ”เสียงคล้ายๆตะคอกดังขึ้น  จนทำให้กานต์ต้องสะดุงสุดตัว

“คือ.........กานต์ไป....”เสียงพูดที่ติดจะสั่นของกานต์ดังขึ้น

 “ไปทานข้าวกับไอ้นาธาน  แล้วที่จะไปซื้อของใช้ส่วนตัวนั้นนะ  เขาไปซื้อที่ร้านอาหารใช่ไหม”เสียงกึ่งตะคอกของมาร์คเป็นคนตอบแทนกานต์ไปในตัว  แต่คำตอบนั้นกลับทำให้กานต์นั้นกลัวขึ้นมาจับใจ  ไม่ว่าจะเป็นสีหน้าของมาร์ค  น้ำเสียงที่ใช้พูดกับเธอล้วนแต่ไม่เหมือนมาร์คคนที่มาเจอเธอในวันแรก  ถึงในวันแรกจะดูเย็นชาแต่ไม่มีความโมโหเหมือนในวันนี้ 

          ในขณะที่กานต์คิดอยู่นั้น  มาร์คก็เดินมาประชิดตัวกานต์เรียบร้อยแล้ว  แม้กานต์จะพยายามดิ้น  แต่ก็ไม่สามารถที่ดิ้นหลุดได้  ในเมื่อมีแขนที่เหมือนเหล็กหนีบโอบรอบตัวเธออยู่

“ฉันเคยบอกเธอไหมว่าฉันไม่ชอบคนโกหก  แล้วถ้าฉันจับได้เธอจะได้รับโทษที่หนักกว่าวันนั้นอีกเป็นสิบเท่า”

“คุณมาร์คปล่อยกานต์เถอะค่ะ” กานต์พูดด้วยน้ำเสียงที่ติดจะสั่น  

“เธออย่าลืมนะว่า  เธอมาอยู่ที่นี้ในฐานะอะไร”มาร์คยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กานต์  เมื่อกานต์ได้ฟังดังนั้นก็ต้องยอมรับชะตากรรมของตนขึ้นมาทันที

“ปล่อยกานต์เถอะค่ะ  คุณมาร์ค  กานต์ขอร้อง”น้ำตาของกานต์แทบจะคลออยู่ที่ดวงตาใส 

“ได้  ฉันจะปล่อยเธอ”กานต์ยิ้มออกมาอย่างดีใจ  เมื่อคิดว่ามาร์คจะยอมปล่อยเธอ  แต่ต้องอ้าปากค้างเมื่อได้ยินคำต่อมาของมาร์ค

“แต่ฉันต้องได้ในสิ่งที่ฉันต้องการก่อน”มาร์คพูดเสียงเย็น  แล้วลากกานต์เข้ามาในห้องของตนเอง พร้อมพร้อมกับโยนร่างของกานต์ไปบนที่นอนอย่างแรง  จนทำให้กานต์ถึงกับจุกเลยที่เดียว

          กานต์พยายามที่จะดิ้นหนีจากมาร์ค  แต่ก็ไม่พ้นมือมาร์ค  เมื่อมาร์คขึ้นคร่อมบนร่างของกานต์   น้ำตาของกานต์ได้ไหลออกมาพร้อมกับการกระทำที่ไม่ให้เกียรติของมาร์ค

“น้ำตาของเธอไม่ช่วยอะไรหรอก”

“คุณมาร์คอย่างทำอย่างนี้เลยนะค่ะ  กานต์ขอร้อง”

“ที่ไม่ให้ฉันเพราะจะเก็บไว้ให้ไอ้นาธานใช่ไหม”

“คุณนาธานไม่เกี่ยวด้วยนะค่ะ”

“ไม่เกี่ยวใช่ไหม  เพราะฉะนั้นเธอก็คงเกี่ยวกับฉันแบบเต็มๆ  เลย  เพราะฉันเสียเงินเพื่อที่จะซื้อเธอมาเป็นนางบำเรอของฉันอยู่แล้ว  แล้วถ้าฉันจะทำอะไรเธอมันก็ได้ไม่ใช่เหรอนรีกานต์”มาร์คพูดออกมาอย่างช้าช้าเหมือนพยายามที่จะระงับอารมณ์ที่คุกรุ่นอยู่ในตอนนี้

“แล้วคุณมาร์คจดทะเบียนกับฉันทำไมค่ะ”

“ก็.........ตีตราว่าเธอเป็นนางบำเรอของฉันคนเดียวยังไงล่ะ  ไม่ใช่ให้เธอเที่ยวแล่นไปหาผู้ชายคนไหนที่เธอต้องการได้”

          มาร์คไม่พูดเปล่าแต่ลงมือจัดการดึงเสื้อผ้าของกานต์ออก  จนเสื้อผ้าของกานต์ขาดออกจากร่างกาย  เผยให้เห็นปทุมถันที่อยู่ภายใต้เสื้อตัวน้อยที่ห่อหุ้มอยู่  พร้อมพร้อมกับจมูกของมาร์คที่ซุกไซร้ไปตามลำคอระหงของกานต์ แล้วค่อยค่อยเลื่อนมาครอบครองริมฝีปากของกานต์อย่างเป็นเจ้าของ  ด้วยอารมณ์ที่รุนแรงแต่เมื่อได้ลิ้มรองความหวานที่อยู่ภายในปากของหญิงสาว  อารมณ์ที่รุนแรงก็แปลเปลี่ยนเป็นเรียกร้องและต้องการมากขึ้น  มือทั้งสองก็สัมผัสไปทั่วร่างกายของกานต์อย่างถือสิทธิความเป็นเจ้าของ  กานต์อ่อนระทวยเมื่อเจอการสัมผัสของมาร์ค  สมองว่างเปล่าไม่สามารถคิดอะไรได้อีกแล้วปล่อยให้มาร์คนำทางไปให้ถึงที่สุด  มาร์คจัดการถอดเสื้อผ้าที่เหลือบนตัวของกานต์และตนเองออกจนหมด  และมองร่างกายของกานต์ที่นอนแบบหมดสิ้นเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง  ร่างกายสีขาวอมชมพู  เนียนนุ่ม  เมื่อมาร์คได้สัมผัสถึงกับครางออกมาด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า

“อือ  อืม................”

          การที่ได้ครอบครองริมฝีปากบางอีกครั้ง  ทำให้สติของมาร์คแตกกระเจิงหมด  ไม่มีอะไรในสมองอีกเลย  มีเพียงความต้องการในตัวของกานต์เท่านั้น  มือทั้งสองของมาร์คค่อยค่อยเลื่อนต่ำลงจนไปถึงเรียวขาของกานต์  พร้อมทั้งริมฝีปากของมาร์คที่ครอบครองปทุมถันคู่งามทั้งสองอย่างถือสิทธิ  กานต์แทบจะไม่รู้ตัวเองเลยว่าการที่กานต์ยิ่งดิ้นในการสัมผัสของมาร์คมากเท่าไร  ยิ่งทำให้อารมณ์ของมาร์คนั้นแทบกระเจิงทุกที  และเมื่อมาร์คได้ยินเสียงครางชื่อของตนออกจากปากของกานต์  ยิ่งทำให้มาร์คต้องการกานต์มากยิ่งขึ้น

“คุณมาร์ค  กานต์.....ไม่......”

“เรียก มาร์คซิกานต์”

“มาร์ค..........”เสียงของกานต์สั่นและหยุดลงเมื่อมาร์คก้มลง  เมื่อมือทั้งสองของมาร์คบีบคั้นปทุมถันของกานต์อยู่อย่างถึงอารมณ์  แล้วใช้ลิ้นลากตั้งแต่เรียวขาของกานต์ขึ้นมาเรื่อยเรื่อย  จนถึงจุดที่ทำให้กานต์ต้องสะดุงและเปล่งเสียงที่แหบพร่าออกมาจากการสัมผัสด้วยปลายลิ้นของมาร์ค

“อ๊า..........มาร์ค”

“มาร์ค.............ช่วย.....กานต์ด้วย”

          เมื่อมาร์คได้ยินเสียงร้องของกานต์  ก็รู้ว่าหญิงสาวใกล้จะถึงที่สุดแล้ว  มาร์คจึงยันตัวคุกเข่า  แล้วใช้แกนความเป็นชายของตนประสานเข้าไปกับความเป็นหญิงของกานต์  จนทำให้กานต์ต้องสะดุงอีกครั้งด้วยความเจ็บปวด  แต่หลังจากนั้นไม่นาน  กานต์ก็ได้พบกับความสุขที่มาร์คมอบให้  โดยปราศจากความเจ็บปวดใดใดทั้งสิ้น  เมื่อมาร์คเห็นกานต์ถึงฝั่งแล้ว  จึงเร่งตัวเองให้ตามกานต์ทัน  ร่างอันก่ำย่ำของมาร์คกระตุกสองถึงสามครั้งพร้อมกับปล่อยสายทางน้ำของตนให้ไปไหลเวียนภายในร่างกายของกานต์   แล้วร่างของมาร์คก็ล้มลงข้างข้างกับกานต์และหลับไปในที่สุด

          แสงแดดยามเช้าได้ส่องสว่างผ่านม่านเข้าไปกระทบใบหน้าที่ขาวใสของกานต์  จนทำให้กานต์ต้องลืมตาขึ้น  และเมื่อลืมตาขึ้นก็นึกถึงเรื่องที่ตัวเองได้ทำลงไปเมื่อคืนก็เกิดหน้าแดงขึ้นมา  แต่เมื่อหันไปมองหาคนที่เป็นตัวกลางที่ทำให้เธอหน้าแดงกลับพบแต่ความว่างเปล่า  กานต์ลุกขึ้นเพื่อที่จะไปอาบน้ำแต่งตัว  แต่ก็ต้องนิ้วหน้าเจ็บและใช้มือกุ้มที่หน้าท้องของตนทันที  กานต์จึงค่อยค่อยลุกไปจัดการกับตัวเอง  แต่เมื่อกานต์ทำธุระเสร็จแล้ว  จึงเดินตามหามาร์คแต่กลับไม่พบแม้แต่เงาของมาร์ค  เราคงได้เป็นแค่นางบำเรอจริงจริงซินะ  กานต์คิดพร้อมกับนั่งร้องไห้กับตัวเองที่เป็นได้แค่นี้  และมีค่าเพียงนางบำเรอของมาร์คเท่านั้น

....................................................................................................................................................

กิ้ว  กิ้ว......อย่าโกรธน้า  อัพแล้วจ้า

สงสารน้องกานต์จัง  คงร้องไห้จนตาบวมแน่เลย

ถ้าเป็นเราคงน้อยใจสุดขีดเลยเนอะ 

(ตอนต่อไปยิ่งน่าสงสารน้องกานต์ของเราใหญ่เลย)

จะพยายามทำให้น้องกานต์มีความสุขเร็วเร็วนะ  สัญญาเลยจ้า..........................