นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
419
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
419
หมวด : ซึ้งกินใจ
อัปเดตล่าสุด : 30 เม.ย. 50 / 01:47 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ผมเห็นเธอำลัเอาอออาู้ล็อเอร์ หน้าเธอใสไม่มีสิวเลย ผมอเธอำยาว มันทำให้รู้สึว่าผมำลัหลุมรัเธอแ่แรพบ หัวใอผมมันเ้นแรไปหม แ่ทว่าเธอำลัะเินาไป ผม้อทำอะไรบาอย่า่อนที่เธอะเินหนีไปาีวิอผม ่อนที่ผมะไม่พบเธออีแล้ว ผมเินเ้าไปใล้ๆเธอ าอผมมันหนันแทบะไม่ยับ มีเพียแ่ใที่สั่มันให้เิน และเิน เมื่อผมเินเ้าไปใล้ๆผมไ้ลิ่นผมอเธอ ผมอเธอหอมลิ่นยาสระผม มันทำให้ผมรู้สึเลิ้มและอาย เอาละผม้อทำอะไรบาอย่าแล้ว
"สวัสีรับ" ผมทัทาย้วยน้ำเสียที่สะวามื่นเ้นเอาไว้ "ะ" เธอยิ้มลับและำลัะเินาไป "ือ ถ้าไม่รัเียผม เธอะไปิน้าวที่โรอาหารเป็นเพื่อนผมะไ้ไหม" ผมพูอะไรออไป ใอผมอนนี้เ้นระรัวอันเนื่อมาาวามบ้าที่ผมพึ่หลุประโยออไปเมื่อสัรู่ "ไ้ะ ัน็หิวอยู่พอี" ทันทีที่ผมไ้ยินผมีในยิ้มยิฟันเห็นฟันเือบรบ 32 ี่
ผมและเธอ่าุยันั้แ่เรื่อที่มีสาระนระทั้ถึเรื่อไร้สาระ วามสัมพันธ์มันำเนินไปอย่ารวเร็วราวับวามฝัน ผมมัะวนเธอมานั่ิน้าวเย็นอยู่เสมอ ทุๆรั้ที่ผมุยับเธอทำให้รู้ว่าเธอเป็นนี้เหา เธอไม่เยบอว่าเธอเหาแ่เธอมัะเหมอลอยเวลาที่เรา่านิ่เียบ ผมไม่รู้ว่าเธอิอะไร ผมรู้แ่เพียว่าทำอย่าไรที่ะทำให้เธอมีวามสุเมื่ออยู่ับผม
และวันหนึ่ผม็พร้อมที่ะบอรัเธอ วันนั้นผมื้ออุหลายสีแสอเียว ไม่ใ่ว่าไม่มีั์หรอนะแ่มันแสว่าผมรัเียวใเียว ่าหา ผมนัเธอไปที่ทุ่ห้าที่มีฟ้าและแผ่นินรัน ที่แห่นี้ไม่มีใรเินผ่านไปมาเลย มีเพียผมึ่ำลัรอเธออยู่ ผมำอไม้แน่น ปาพึมพำถึบทรัที่ผมำมาอย่าี "นี้อไม้นะเป็นแฟนับเราเถอะ" เพื่อนหลายนบอว่ามันเรียบ่าย แ่ผมว่ามันรไปรมาี
ผมนั่รอเธอาที่ท้อฟ้ายัมีแส็ลายเป็นวามมืมิ เธอับไม่ยอมมาหรือว่าเธอไม่อยาบับผมอี่อไปแล้ว ผมนั่ิไปวนไปวนมา เธอไม่อบผมหรือเธอไม่ว่า 2 ำอบที่ิไปิมา็ไม่มีำอบใๆ มันทำให้ผมแทบลั่ ผมัสินใโทรศัพท์หาเธอ แ่เธอ็ปิสายและไม่ยอมรับ เธอะรู้ไหมว่าวันนี้เป็นวันที่เราทัู้่บันมาเป็นเวลา 1 ปี แล้ว ผมไม่รู้ว่าเธอิอะไรแ่เพียแ่อยาให้เธอรู้ว่า ผมรัเธอ เท่านี้็พอแล้ว
ผมรอเธอไปเรื่อยๆาฟ้าที่มืนเห็นาวัเน นฟ้าเริ่มเรือแสเพราะพระอาทิย์ ผมไม่รู้ว่าผมหลับไปอนไหน อไม้ที่ื้อมาลีบเริ่ม้ำ เธอไม่มาหาผมอีแล้ว ผมร้อไห้อยู่ไม่นาน บาทีเธอิธุระหรืออะไรบาอย่า ผมไม่อยาิมาและี้เียหาำอบแล้ว เธอไม่อยามา็ไม่เป็นไร แ่วามรัอผมและเธอยัเหมือนเิม
ผมับเธอไม่ไ้เห็นหน้าันอีเลยั้แ่วันนั้นเป็น้นมา ผมใ้ีวิอผมไปเรื่อยๆ แม้ว่าผมะมีเพื่อน แ่ในบาัหวะผมอยาอยู่ับเธอ ผมพยายามิ่อเธอหลาย่อหลายรั้ แ่ทุรั้็ะเป็นเสียฝา ้อวามเสมอ นวันหนึ่ มันเป็นวันที่ฟ้ามื ฝนาๆ ผม็ไ้ยินเสียโทรศัพท์ัึ้นผมำริ์โทนไ้แม่นยำ เธอโทรมาหาผม ผมมอไปที่โทรศัพท์มือถือ็เห็นื่ออเธอโผล่ึ้นมาบนหน้าอ ผมื่นเ้นเป็นที่สุ น้ำาอผมไหลออมานอหน้า ผมสูหายใลึๆ่อนที่ะรับโทรศัพท์ "นิหายไปไหน ทำไมถึไม่ิ่อหาผมเลย" "ุใ่นที่ื่อ ยุทธ์หรือเปล่า" น้ำเสียอเาูเป็นนมีอายุ "รับ ใ่รับ" "นิ ายแล้วรับ ผมเป็นุอาอเธอ เธอฝาอใหุ้่อนที่เธอะาย" เวลาผมอนนี้เหมือนะหยุนิ่ เสียอุอาเธอ ผมแทบะฟัไมไ้ยิน "แล้วเธอเป็นอะไรรับ" "เธอเป็นเอส์รับ" ผมเมื่อไ้ยินำอบ็ถึับนิ่ไปนาน ทันทีที่วาสายผม็แทบทรุลไปับพื้น ทำไมเธอไม่ยอมบอผมเลย ทำไม
ผมำลัมอล่อระาษทีุ่อาอเธอให้มา ผมเปิล้อมันออ ้าในนั้นมีหนัสือไอารี่เล่มหนึ่ หน้าแรเธอวารูปผม้วยสีเทียน ผมยิ้มว้า หน้าาแม้ะูไม่เหมือนผมแ่ผม็รู้ว่าเธอวาผม เพราะเธอวาผมำลันั่ิน้าวับเธอ ผมพลิูหน้า่อไป มันเป็นรูปมีและสีแเ็มระาษ ผมพลิ่อไปเรื่อยเธอเริ่มใ้สีำและสีแระบายสีเ็มระาษ หน้า่อไปเธอเริ่มเียนเป็นประโย
" ่วยัน้วย"
ผมพลิหน้า่อไป็พบระาษที่ถูระบาย้วยสีแและสีำเหมือนเิม แ่เมื่อผมพลิไปถึหน้าที่ 40 ผม็พบับอไม้ 1 อที่บานอยู่ใลาระาษสีาว และทุๆหน้ามัน็ะบานึ้นทีละน้อย ทีละน้อย นระทั่ผมพลิไปเือบท้ายเล่ม ผม็พบว่า อไม้ เริ่มมีอีอหนึ่ โผล่ึ้นมา ้าใ้อไม้เธอไ้เียนเอาไว้ว่า
"ถ้าไมไ้เธอ ันายั้แ่วันที่เธอเอันวันแรแล้ว วันนั้นเป็นวันที่ผลรวอันออมาว่าันเป็นเอส์ แล้วันำลัะไป่าัวาย โีเหลือเินที่ันไ้เอเธอ โีเหลือเิน มีอย่าเียวที่ันะเสียในั่นือารที่ันไม่ล้ามาพบเธออี มันไม่ใ่ว่าันไมไ้รัเธอ แ่เพราะ...ร่าายอันไม่สามารถะลุไปไ้อีแล้ว-อโทษ...นะยุทธ์ ันอโทษ"
ผมไม่สามารถทำอะไรไ้อี นอานั่ร้อไห้อยู่นเียว และปล่อยให้เวลาผ่านเลยไป
ผลงานอื่นๆ ของ ileum ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ileum
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น