ลำดับตอนที่ #19
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ตอนที่ 19
~ CUT อยู่ที่เิมน้าาา ~
ผมนอนมอร่าาวในอ้อมอ มือผมยึ้นปัผมหน้าม้าอย่าแผ่วเบา โน้มหน้าไปูบที่แ้มลมอย่ารัใร่
“อื้อ” มือเล็ยึ่นมาปัผมอออย่ารำาที่รบวนเวลานอน
“นี..ะเที่ยแล้วนะรับ”
“ริสะนอน” แล้วร่าาวๆ็ยับหันหลัให้ผมทันที
ไหล่เปลือยาวๆที่ลอยอยู่รหน้า ผมุมูลไปสูมวามหอมวาแนัวเอลาเอวบามาไ้ในอ้อมอและหลับลไปอีรั้
“อุ๊บ!! แหวะ แ่ๆ” หลัาวันที่เรามีอะไรันนี่็ผ่านมา 3 อาทิย์แล้วริสูมีอาารแปลๆ ูอ่อนเพลียไม่่อยมีแร ินอะไรนิๆหน่อยๆ็อาเียน ไ้ลิ่นอะไร็ลื่นไส้
เ้านี้็เป็นวันนึที่ผมื่นเพราะเสียในห้อน้ำที่ั้อออมา ผมรีบลาเีย้าวยาวๆไปที่ห้อน้ำทันที
“ที่รัเป็นอะไรหรือเปล่ารับ พี่เห็นเราเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วนะไปหาหมอันนะ”
“เี๋ยววันนี้ริสไปหาหมอเอ็ไ้ พี่มีุยับลู้านสำันี่รับ”
ผมส่ายหัวเบาๆหันหลัเินออมาว้าโทรศัพท์่อสายไปหาอีนรีบพูรอเสียลไปรัวเร็วไม่ให้อีนไ้ปิเสธ
“ฮัลโหลพี่เสือ วันนี้ผมมีุยานับุาิายอนบ่ายโม พี่ไปแทนหน่อยเอสารอยู่ในห้อผม ริสไม่สบายะพาไปหาหมอ”
“(ริสเป็นไรวะ)”
“ผม็ไม่รู้ อาเียนมาหลายวันแล้ว อะไร็เหม็นไปหม” ไม่พูเปล่าผมหันและเินลับไปที่ห้อน้ำ ประอนัวเล็ไว้ในอ้อมอ ใบหน้าีเียวทำให้ผมยิ่ัวล
“(มึไม่รู้ริๆหรอว่าริสะเป็นอะไร)”
“ะไปรู้ไ้ไล่ะ แ่นี้นะไปแทน้วยล่ะ”ผมิัสายและประอริสออาห้อน้ำมานั่พั
“ริสเหนื่อยอ่ะพี่สิ” หน้าหวานที่ีเียวบลมาบนไหล่ผม ผมรีบประอไว้อย่าหวแหน
“ไหวมั้ยรับ เราไปหาหมอันนะ” ริสพยัหน้าึ้นลเบาๆ่อนะหลับาลและหลับสนิท
ผมสัเและเป็นห่วเามาลอ ะยั้นะยอให้ไปหาหมอมาหลายวันเ้าัว็ไม่ยอมแ่วันนี้ไม่ไ้แล้วล่ะสิในเมื่ออาารมันหนัึ่นเรื่อยๆนลัวว่าริสะไม่ไหว
ผมเอ็ไม่ให้ริสออไปทำานที่บริษัทมา 2-3 วันแล้วเพราะอาารริสูแย่ลทั้อาเียนทุเ้า ลื่นไส้เวียนหัว
เยมีนริสหน้ามืะล้ม ีที่ผมเินามมาประอไว้ไ้ทัน
ผมลอบมอหน้าหวานที่หลับบนไหล่ สีหน้าอ่อนล้า ผมยับอุ้มเาวาไว้บนที่นอนใ้ผ้าุบน้ำเ็ามลำอและใบหน้าให้เารู้สึีึ้น
“ริสื่นไ้แล้วรับ เที่ยแล้วนะ”
“อื้ออ อุ๊บ!!” ทันทีที่ริสเริ่มรู้สึัว็ยมือปิปาะอาเียนผมรีบยถัยะที่เรียมไว้ให้เาเอาอเหล่านั้นออมา อยลูบหลัให้ส่ยามให้นริสันถัยะออ
“ริสีึ้นแล้วรับ”
“ิน้าว้มหน่อยนะ พี่ทำให้เอเลย” ริสพยัหน้าน้อยๆถอยหลัไปนั่พิหัวเีย ผมั้าว้มึ้นเป่าและป้อนนอ่อนแรนรึ่ถ้วยริส็ส่ายหน้าหลบ
“อะ..อิ่มแล้ว”
“ั้นไปเรียมัวันนะ พี่ะพาไปหาหมอ”
“รับ”
ผมลูบหัวริสเบาๆยิ้มละมุน่อนะประอให้ริสอาบน้ำแ่ัว
ทันทีที่รถอลที่หน้าโรพยาบาลริส็หันมาอเอวผมแน่นและบหน้าหวานมาบนไหล่ ้อนวาลมึ้นมามอ
“สัาับริสนะ ไม่ว่าะเิอะไรึ้นะไม่ทิ้ริสไปไหน..”
“พี่สัา..”
ริสที่บอว่าพอรู้ว่าัวเอเป็นอะไรพาผมให้เินไปแผนรวโยให้ผมรออยู่หน้าห้อ
ไม่นาน็มีพยาบาลออมาเรียผม
“เิาิุพีรวัส่ะ”
“เมียผมเป็นยัไบ้ารับ”
“หลัาที่หมอไ้รวร่าายและรวเลือ อัลร้าาว์แล้ว”
“แล้วยัไรับ” ผมโพล่ถามออไปนริส้อปราม้วยารเลื่อนมือมาับมือผมไว้และระับแน่น
.
.
.
“ุพีรวัส..ั้รรภ์รับ”
END
--------------------
5555555555555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น