คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Fake : 4
start 4
Part Min sunye
ณ.สนามหน้าโรงเรียน
"ซอนเย มานี่สิ ตรงนี้ร้อนจัง เเล้วมายืนทำไมเนี่ย" ฉันมองหน้าเพื่อนฉัน อย่างอ่อนใจ
"นี่ เยอึน มาช่วยฉันหน่อยสิ รุ้สึกเหมือนมีคนมแงฉันอยู่ตลอดเลย" ฉันบอกเยอึน แต่ตอนนี้
แนมีควมรุ้สึเหมือนฉันเห็นเยอึน น้อยลงเรื่อยๆ
"ไม่มีนี่ ซอนเย เธอคิดมาน่ะ ไม่เห็นมีอะไร ไปเร็ว ตรงนี้ร้อนจัง" เยอึนเดินไป ส่วนฉันรุ้สึเหมือนทุกอย่างดับวูบลง
Part Top
ผมเห็นคนที่อยู่ตรงกลางสนามล้มลง หัวใจแทบลงไปกองกับพื้น ผมคงต้องออกโรงเเล้วละสิ
"เดียวฉันพาไปเอง " เสียงของไอหน้าแหลมดังขึ้น พร้อมอุ้มเธอขึ้นจากพื้นสนาม
"ไม่ต้องเดียวฉนพาไปเอง "ผมตอบไอหน้าแหมทันที ไม่ต้องมา สอ ใส่เกือกกับแฟนกุเลย
เเล้วผมก็เอาตัวของเธอ เเล้วเดินออกไป
ผมมองกลับในสนามอีกครั้ง ทุกคนที่มุงดุอยู่ เดินออกไปหลบร้อนตามมุมต่างๆของตึกเรียน
เเต่ไอสารเลว มันยังยืนอยุ่ที่เดิม มองหน้าผม อย่างหาเรื่อง
แล้วผมก็ยืนนิ้วกลาง งามๆของผมให้มันทันที....
Part Min sunye
ฉันลืมตาหนักๆ ของฉันขึ้น นี้ห้องพยายามบาลเเน่เลย คงเป็นเพราะว่าฉันกินข้าวน้อยไปมั้งคงเป็นลม
หิวจะตายซัก แล้วนี้กี่โมงเเล้วละ เอาโทรศัพท์ขึ้นมาดู
..มี2ข้อความ..
ใครน่ะส่งข้อความมา
..TOP*3*
"วันนี้ ฉันจะมารับตอนเย็นน่ะ รอฉันก่อน อย่าเพิ่งกลับ "
เวลา12.56
ดีใจจังเเล้วฉันจะรอน่ะคร่ะ สุดที่รัก!!!!
..+668632563
"หายเร็วๆน่ะคุน"
เวลา 14.30
ใครกันวะ เอาเถอะแต่ตอนนี้เลิกเรียนพอดี รอเขามารับดีกว่า55
ครืนนนนนนนนนนน
"ตื่นเเล้วเหรอ "มาเเล้วเหรอ ดีใจจัง
"อืม ตื่นเเล้วละ"ฉันตอบ
"งั้น กลับบ้านเถอะ ฉันเอากระเป๋ามาให้เเล้ว" เขาตบฉันด้วยน้ำเสียงที่เรียบ ฟังดูเเล้วน่ากลัวจัง
"ค่ะ"ฉันตอบกลับ แล้วยิ้มให้เขา ส่วนเขาก้เดินอออกไปเปิดประตูโดยไม่มองฉันเลย
"ไป รีบกลับกันเถอะ " เขาพุดเเล้วเดินออกหน้าปรไห้องตูทันที
ฉันกลับขาเดินออกไป โดยไม่พูดคุยกันซักก่านิด ฉันเลยตัดสินใจ
"ท็อป ยังไม่หายดกรธ ฉันอีกเหรอ" ฉันหยุดเดินเเล้วพูดกับเขา ประโยคนี้ทำให้เขาหยุดเดินไปทันที
เขาเงียบไป
"ทำไมท็อปถึงไม่เชื่อฉันละ มันไม่มีอะไรจริงๆน่ะ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดน่ะ มัน.."
"หยุดเถอะ ฉันไม่อยากฟังเรื่อง เลวๆแบบนี้" เขาตอบกลับโดยไม่ให้ฉันเล่าต่อ
"นายจะไม่ฟังฉันเลยเหรอ นามไม่มีเหตุผลเลยน่ะท็อป นายไม่เคยเป็นแบบนี้"ฉันตอบพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบเเก้ม
เขาเงียบไป ตอนนี้มีแต่เสียงร้องไห้ของฉัน
"เราคงต้องห่างกันซักพัก"เขาตอบ ด้วยน้ำเสียงที่นิ่ง แต่นี่เเละ กำลังจะทำให้ฉันลงไปกองกับพื้น นี้มันอะไรกัน
"นะ นะ นายไม่เคยไว้ใจฉันเลยเหรอ"ฉันถามเขา
"เคย แต่ตอนนี้มันเเทบจะไม่เหลือเเล้ว ขอเวลาฉันหน่อยเเล้วกัน" เขาตอบฉัน
ฉันเดินไปหาเขาพร้อมกับน้ำตา หยิบกระเป๋าของฉันที่เขาถืออยุ่ เเล้วเดินออกห่างจากเขา นี่ฉันเลวขนานนั้นเลยเหรอท็อป
นายถึงไม่ให้โอกาสฉันพุดเลย นาย...
ฉันเดินออกมาจากโรงเรียนคนเดียว นักเรียนบางตาเดินออกจากดรงเรียนกันอย่างช้าๆ แต่เเล้ว
"นี่ป้า ตื่นเเล้วเหรอ นึกว่าตาอยุ่ในนั้นซะเเล้ว" เสียงของจียงดังขึ้น"เเล้วป้าเป็นอะไรง่ะ ตาเเดงเชียว"
เขาถามฉันด้วยน้ำเสียงท่ตื่นสุดๆๆ นี้ฉันน่าเกลียดขนานนั้นเลยเหรอ
"นี่นาย อย่ายุ่งกับฉันได้ไหม๊" ฉันพยายามปรับเสียงให้ธรรมดาที่สุด เท่าที่จะทำได้
"ทะเลาะกับไอตัวใหญ่นั้นช่ายม๊าาา"เสียงจียงพูด
"มันไม่เกี่ยวกับนายนิ เอ่อ ขอยืมโทรศัพท์หน่อยสิ"ฉันพูด
"'ไรว่ะ "เเล้วเขาก็ยืนโทรศัพท์ให้ฉัน
ฉันกดเลขที่คุ้นเคยลงโทรศัพท์ทันที
(อัลโหล)เสียงของปลายสายดังขึ้น
"ซึงริเหรอ นี้เจ้เองน่ะ"ฉันตอบ
(เจ้????มีรัยเหรอ)เขาถามฉันกลับ คงงงละสิร้อยวันพันปีฉันจะโทรที
"มารับเจ้หน่อยสิ ตอนนี้เลยน่ะ"ฉันตอบเขา
(เเล้วพี่ท็อปละ)เขาถาม แต่พอฉันได้ยินชื่อนี้ น้ำตาของฉันก็ไหลทันที จียงยืนมองหน้าฉันด้วยความตกใจ
"มารับ ฮึก..เจ้ เร็วๆน่ะ เจ้อยากกลับบ้าน แล้วเจ้รออยุ่ในโรงเรียนน่ะ มาถึง โทรหาด้วยละ"แล้วฉันก็วางสายลงทันที
ฉันยืนโทรสับให้คนตรงหน้าเเล้วเดินมานั้งที่โต๊ะทันที
"เป็นอะไรไปละป้า ร้องไห้ใหญ่เลย"จียงเดินมานั้งข้างๆฉันพร้อมกับถามเรื่องราวที่เกิดขึ้น
"...."ฉันพดไม่ออกเเล้วเเละตอนนี้ นั้งคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเเล้วมันรุ้สึกเหมือนตัวเองจะหมดเเรง
ลงไปทุกที
"งั้นเดียวฉันมาน่ะ"เขาเดินหายออกไป ฉันมองเขาเห็นว่าเขาไปโทรสับนั้นเเละ
ฉันมองไปบนตึกเรยีนที่ใกล้จะปิดเต็มทีเเล้ว ท็อปนายยังอยุ่บนนั้นใช่ไหม๊
"มาเเล้วป้า"จียงเดินมาหาฉัน
"เเล้วนายยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ" ฉันถามเขาสงสัยจังทำไมยังไม่กลับ เย้นเเล้วน่ะเนี่ย
" รอเพื่อนน่ะ นั้นตายากซะมัด เฮ้ย!!อยุ่นี่ไอนู๋" จียงพุดกับฉันเเต่สายตาของเขามอง
ไปยังคนที่เดินเขาประตูโรงเรียนมา ชายหนุ่มรูปร่างเเข็งเเรงเดินเขามาหาเรา
"นี่เพื่อน ฉันคังเเดซอง แดซองเเล้วนี่ ซอนเยเพื่อนของฉัน"เขาเเนะนำฉันกับเพื่อนของเขา
" เออ ขอโทษทีวะที่มาช้า เเม้งรถติดเว่อร์เลยเมิง"เขาเปิดประเด็ดทันที
"งั้นเราไปกับเถอะว่ะไอจี เดียวพวกเเม้งหนีกันหมด"เสียงเเดซองยังไม่หยุด
"เออ...เเต่"เขาพูดพลางมองหน้าฉันทันที เเต่ตอนนี้เเดซองไม่สนใจอะไรเเล้วเอาเเต่มองไปที่ประตูอย่างตั้งใจ
"อะไรว่ะเมิง เราต้องรีบเเล้วน่ะ"เขาพูดด้วยความรวดเร็ว จียงหันมามองหน้าฉันอีกครั้ง ฉันโบกมือเเล้วยิ้มให้เขา
ว่า"ไม่เป็นรัยฉันอยุ่ได้สบายมาก"
"งั้นฉันไปน่ะ "เขาโบกมือเเล้วเดินออกไป เเต่เขายังหันกลับมาส่งยิ้มให้ฉันอยู่
ตอนนี้เหลือฉันคนเดียวเเล้วสิน่ะ ท็อปนายยังอยุ่บนนั้นรึเปล่า???
"ขอโทษน่ะค่ะ"เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น
"ค่ะ " ฉันหันหน้าไปมองที่ต้นเสียง เป็นหญิงสาวน่ารักคนหนึ่ง เเต่ไม่เเต่งชุดนักเรียนโรงเรียนฉันนิหน่า
"คือว่าตึกตอนนี้ มีคนลงมาหมดรึยังค่ะ" เขาถามฉัน ด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริง
"คงลงมาหมดเเล้วละมั้งคร่ะ"ฉันตอบ แล้วยิ้มให้เธอ
"มาเเล้วเหรอ" เสียงของคนท่ฉันคุ้นหุเดินลงมาข้างล่าง
"ท็อป"ฉันพูดพร้อมกับมองหน้าเขา
"ท็อปลงมาเเล้วเหรอ เนี่ยฉันนึกว่จะไม่ได้อยุ่บนตึกเสียงอีก"ผู้หญิงคนนั้นเดินเขาไปจับเเขนท็อปอย่าสนินสนมทันที
แล้วเขาก็มองหน้ามาที่ฉัน เราสบตากันก่อนที่เขาจะเมิณเฉยเเล้วเดินออกไป
"เราไปกันเถอะ ฉันหิวเเล้วละท็อป อยากกินไอติมจัง"ผู้หญิงคนนั้นมองหน้าท็อปเเล้วส่งยิ้ม
ท็อปเองก็ยิ้มออกมาเช่นกัน
"อืม งั้นเรารีบไปกันเถอะ" เล้วเขาทั้ง สองคนก้เดินออกไปจากโรงเรียน เหลือเพียงฉันคนเดียวอีกครั้ง
ฉันนั้งลงกลับมานั้ง ทรุดลงเเล้วร้องไห้ทันที เพราะอย่างนี้เองเหรอถึงอยากให้ฉัน ออกห่างจากเขา
ฉันรุ้สึกว่าตัวเองเริ่มร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆๆๆ ซึงริเมื่อไรนายจะมารับ พระอาทิตย์เริ่มตกดินเเล้วน่ะแต่ตัวฉันสิ
10นาทีที่เเล้ว
(ท็อป ทำอะไรอยุ่น่ะ)เสียงปลายสายทำให้ผมรุ้สึกรำคานจัง
"อยุ่โรงเรียน ทำไมเหรอ" ผมตอบส่งๆ
(งั้นฉันไปรับน่ะ)ปลายสายตอบผม
ผมมองลงไปข้างล่าง พบคนที่เดินออกจากผมไปนั้งอยุ่ตรงม้าหินหน้าโรงเรียน กับไอเลวนั้น ทั้งสองดุสนินกันดีนิ ผมคงไม่ต้องไป
ขัดขวาง
"ได้สิ มาเลย เร็วๆๆหน่อยน่ะ จะกลับเเล้ว" ผมตอบ
(เย้!!!!งั้นรอก่อนน่ะ) ปลายสายตอบอย่างอารมณ์ดี
"ฉันอยุ่บนตึกน่ะ โทรมาเเล้วกัน" ผมตอบ เเล้วกดวางสายไป
ผมยังจองมองเธออยุ่ แล้วไอเลวนั้นก็เดินออกไปกับเพื่อนมัน สงสัยคงไปซื้ออะไรให้กินมั้ง??
กรี้งงงงงงง ......กรี้งงงงงงงงงงงงง
ใครโทรมาว่ะ
ซึงริ โทมาท่วงเกมเเน่เลย
(พี่ท็อป พี่ ยังอยุ่โรงเรียนรึเปล่า) มันไม่ฮัลโหลเลยเหรอ
"อืม ทำไม" ผมถาม
(รับเจ้ให้หน่อย วันนี้ผมมีงาน ) มันตอบ เเล้วซอนเยไม่ได้ไปกับไอนั้นเหรอ
"งง ไม่เข้าใจ"ผมตอบ
(คือว่าเจ้ โทรมาหาผมเเล้วร้องไห้ใหญ่เลยเเล้วบอกให้ผมไปรับ แต่ผมต้องไปซื้อของทำงานพรุ้งนี้
โทรหาเจ้ก็ไม่ติด ช่วยผมหน่อยน่ะครับ ขอบคุนครับ) เเล้วมันก็ว่างไป
คงไม่ได้เเล้วละซอนเย ขอโทษด้วยน่ะ ที่ฉันทำให้เธอไม่ได้จริงๆ
-----------------------------------------------------------------------------------
ง่าๆๆขอโทษน่ะค่ะ ที่วิวมาอัพช้าไปหน่อยนึง
ช่วงนี้เป็นหวัดน่ะค่ะ แต่ว่าไม่ไดเป็นหวัดหมูน่ะค่ะ!!!!
เเล้วการบ้านก็เยอะมากกกกกกกกกก
เลยทำให้ไม่ค่อยมีเวลาอัพน่ะค่ะ
เเต่ว่าจะพยายาม อัพเยอะๆๆน่ะค่ะ
ช่วยเม้นด้วยน่ะค่ะ
ขอบคุณค่ะ ^..^
ความคิดเห็น