คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Fake : 20
Part��Lee Dong Hea
ผม ลีดงแฮ ครับ งงละสิ ผมเเนะนำตัวทำไม ตอนนี้ผมพาสาวน้อยที่ผมพยุงอยุ่ข้างๆ ที่เอาเเต่เหม่อลอย ใบหน้ามีรอยช้ำเเดงเป็นรูปมือ ของเเฟนเธอฝากเอาไว้(เอ๊ะ!!)�
"ถึงบ้านแล้วเหรอ "เสียงใสๆเศร้าๆของเธอพูดขึ้นเมือข้างหน้าของผมกับเธอเป็นบ้านหลังน้อยที่เธอต้องการ
"อืม ถึงเเล้วละ" เเล้วผมก็ล่วงกุจเเจจากกระเป๋าเธอ (พละการไปไหม๊เนี่ย:ไรท์เตอร์)
"ขอบใจมากน่ะที่นาย มาเป็นเพื่อนฉัน ขอบคุณ ฮ ฮึก� ก ก ขอบคุณ ณ� จริง...จริง" น้ำเสียงที่เศร้าของเธอพร้อมตัวที่ก้มโค้งขอบคุณผมทำเอาผมตกใจ�
"ไม่เป็นไร ยังไงเราก็ต้องช่วยเหลือกันอยุ่เเล้วละ " ผมพูด เเล้วพาตัวที่ไร้เรี่ยวเเรงของเธอไปที่โซฟา
" เเล้วบ้านเธอไม่มีคนอยุ่เหรอ" ผมถาม เพราะเท่าที่ผมเคยรู้เนี่ย เธอมีน้องชายด้วยน่ะ ผมว่า
"อ๋อ� ซึงริยังไม่กลับมาจากโรงเรียน เเล้วก็คงกลับมาตอนเย็นๆละมั้ง" เเล้วเธอก็เหม่ออีกครั้ง
เงียบบบ�� .~ ~ ~ ~ ~ ~
ผมไม่รุ้จะคุยอะไรกับเธอ เขินน่ะเนี่ย>อ๋อ!!!ผมรุ้เเล้ว
"เดี๋ยวฉันไปเอายามาทำเเผลให้น่ะ หน้าเธอเเดงหมดเเล้ว" เเล้วผมก็เดินไปที่ตู้พยาบาลเเล้วก็เอา
อุปกรณ์ทำเเผลออกมา
"ขอบคุณมากน่ะ" ผมเดินออกมาจากตู้พยาบาลเเล้วเห็นเธอยิ้มใจผมก็ชื้นเเล้วละ เเล้วผมก็ลงมานั้งตรงข้ามกับเธอเพื่อทำแผลที่หน้า เธอยืนหน้ามาให้ผมใบหน้าเกลี้ยงๆของเธอที่มีรอยเเดงๆอยุ่ตอนนี้มือของผมกำลังจะเข้าไปสัมผัสมัน� โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!หน้าเเดงทำไมว่ะกู
"เจ้��� อะ อ้าว� มีเเขกอยุ่เหรอฮะ " เสียงของผู้ชายโผล่เข้ามาจากประตูบ้าน ทำเอาผมเอาหน้าออกไม่ทัน......
"อ้าว กลับมาเเล้วเหรอซึงน้อย.....� กำลังพูดถึงเลยเเละ เเล้วกินอะไรมารึยัง" เสียงของเธอดูสดใสขึ้นมาทันที เเต่แววตาของเธอก็ไม่ได้ดูสดใสขึ้นกว่าเดิมเลย
"เจ้ เป็นอะไรไป เเล้วนี่รอยอะไร ใครทำอะไรเจ้เนี่ย"� น้องชายของเธอ ดิ่งตรงเข้ามาหาเธอที่โซฟาทันที เอามือมาจับหน้า ของคนที่เป็นพี่ทันที
"ช่างมันเถอะ เจ้ไม่เป็นไรหลอก ตกลงกินข้าวยังเนีย" สาวน้อยที่นั้งข้างๆผมเอามือลูบหัวน้องชายที่ก้มตัวลงมาจับหน้าพี่สาวอย่างเป็นห่วง
"กินเเล้ว เเล้วเจ้ละ" เสียงของคนเป็นน้องถามพร้อมกับเดินเอากระเป๋ามาวางที่โซฟา
"เดี๋ยวกำลังจะไปซื้อเเล้วละ จะเอาอะไรรึเปล่า"� เสียงของคนพี่ถาม เเล้วลุกตัวออกจากโซฟา อ้าว !!เเล้วผมละเนี่ย???
"อ้าวลุกสิดงแฮนั้งทำไม รากงอกเเล้ว ลุกเดินบ้าง เดี๋ยวพี่มานะ" เเล้วเธอก็จับมือผมเเล้วเดินไปที่ประตูทันที ปล่อยให้ผมงงงวยกับสิ่งที่เกิดขึ้น
เเอ๊ดดดดดดดดดดดด................
เเล้วเธอก็หยุดชะงักทันที ใครกัน
จียง
นายมาทำไมกันห๊ะไอเถื่อน!!!!!!!!!!!!!!!!!
"มีอะไรรึเปล่าซอนเย "ผมถาม เเต่ว่าอันที่จริงผมก็รุ้น่ะว่าอะไรเกิดขึ้นอยุ่ข้างหน้าเธอ�
"ป๊าววว!!!เเค่สะดุดลมสะดุดนิดหน่อยเอง เราไปกันเถอะ " เเล้วเธอก็จับมือผม เดินออกไป
ผ่านหน้าจียงไป� ถามว่าผมซะใจไม๊เนี่ย ผมตอบว่าที่สุดเลยครับ!!!!!!
Part� Min sun ye
ฉันทำเป็นมองไม่เห็นจียงเหรอนเนี่ยจะเก่งเกิ้นไปเเล้วน่ะซอนเย พอฉันเห็นหน้าเขาฉันก็นึกถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นตอนเย็น อะไรกัน เพื่อคนที่ชื่อว่าเเทยอนคนเดียวนั้นเหรอ จะทำให้เขาเป็นเเบบนี้ได้�
เเล้วฉันละ ฉันเป็นตัวอะไรกัน
"ซอนเย คิดอะไรอยุ่" เสียงของคนที่อยุ่ข้างๆฉันดังขึ้น
"อ๋อ ป่าวหลอกเเค่คิดอะไรเพลินๆนะ"
"เเล้ววันนี้เธอจะทำอะไรกินละ "เขาถามกลับ
"ยังไม่ได้คิดเลย ละ" ฉันตอบเเล้วส่งยิ้มเเห้งๆให้กับเขา ก็ฉันยังไม่ได้คิดจริงๆนี่--*
"เเล้วทำไมเธอไม่บอกซึงริไปละว่า จียงเขาเป็นคน..."
"ช่างเขาเถอะ เรื่องมันเเล้วไปเเล้วน่ะ เเต่ยังไงก็ต้องขอบคุณนายมากเลยน่ะดงฉฮฮนายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเลยละขอบใจมากจริงๆ" เเล้วฉันก็โค้งตัวให้ฉัน ก่อนที่เขาจะยิ้มเเบบเห้งๆให้ฉันเเทน
"ฉันชอบเธอน่ะซอนเย"
"เอ๊ะ!!!" ตกใจละสิฉัน 0.0
"..............."
"นายพูดจริงเหรอ "หน้าฉันหดเหลือ3นิ้วเเล้วตอนนี้ อ๊ากกกก!!!!ไฟจะออกปากกกก
"................................."
"ฉันมีเเฟนอยุ่เเล้วน่ะ"�
" คือว่า ถ้าฉันได้เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ ฉันก็ดุเเลเธอได้เเล้วใช่ไหม๊" เขาถาม
"เราเป็นเพื่อนกัน ก้ต้องดุเเลกันสิ จริงไหม๊"
"งั้นฉันจะดุเเลเธอเเล้วกัน"หน้าฉันหดลงเหลือ2นิ้วเเล้วละ
"เเต่......ฉัน"
"เป็นเพื่อนกันก็ต้องดุเเลกันไม่ใช่เหรอ"
"ขอบใจนายมากน่ะดงแฮ"
เเล้วฉันกับดงแฮก็ซื้อของกันที่ซุปเปอร์มาเก็ตเพื่อจะไปทำกับข้าวกินกันที่บ้าน
"กลับมาเเล้ว ววววว� ค่ะ / ครับ" ฉันกับดงแฮพูดพร้อมกัน เเต่ว่าฉันก็ต้องประสาทกินทันที
จียง��� นายังไม่กลับไปอีก
ไปสิ
ไปดูเเลเเทยอนของนายเถอะ
"เรามาทำอะไรกันก่อนดีละดงแฮ" ฉันถามดงแฮ เเล้วลากตัวเขาเข้าครัวทันที
เราทำอาหารกันเสร็จเเล้วก็เตรียมตัวตั้งโต๊ะทันที ของที่มินซอนเยทำมันต้องน้ากินอยุ่เเล้วละ
มีทั้ง ต๊อกโบกี(ของโปรด) เเล้วดงเเฮก้เอาเตายางมาตั้ง บนโต๊ะวันนี้พวกเราทั้ง3คน(หรือ4)จะกิน
คาลบี กัน เพราะว่าฉันหมักเนื้อซี่โครงไว้แล้วละ
"ซอนเย ขอคุยอะไรด้วยหน่อยเถอะ" เเล้วมือหน้าๆของเจ้าของเสียงก็ดึงฉันออกไปจากบ้านทันที
"ให้เจ้าตัวเขาตัดสินเองดีกว่ามั้งว่าอยากไปรึเปล่า" เเล้วดงแฮก็ยืนมือมาดึงเเขนฉันอีกข้าง
"เจ้ฮะ เอาเลยน่ะ" เเล้วซึงริก็เอาเนื้อซี่โครงลงทันที (เกี่ยวรึ???)
"ดงแฮ ขอบใจมากน่ะ เดี๋ยวฉันจะออกไปคุยกับเขาเอง รออยุ่นี่ก่อนเเล้วกัน" ฉันพูด ดงแฮเลยปล่อยมือฉันไป
"เธอไม่ได้ไปตายซะก่าหน่อย ไม่ต้องลากันมากก็ได้" ดูยังจะกัดคนอื่นเขาอีก� ตะก้อไหม๊จียง??
เเล้วเขาก็ดึงฉันออกมาทันที
Part� ไรท์เตอร์
หน้าบ้าน
"ฉันขอโทษ " เสียงของคนตัวใหญ่บอกร่างบางที่ยืนอยุ่ตรงข้ามกัน
"นายมาขอโทษ เเล้วเเทยอนละ " คนร่างบางประชดประชันบ้าง ทำเอาคนฝั่งตรงข้ามถึงกับส่าย
หัวหนี เเต่เขารุ้ว่ามันก็เป็นความผิดของเขาจริงๆ
"ฉันรุ้ว่าเรื่องที่ฉันทำมันผิดมาก เเต่ว่าฉันไม่ได้ตั้งใจ " คนตัวใหญ่เสียงอ่อยลง
"นี่นายไม่ได้ตั้งใจ นายยังกอดกันซะขนานนี้ เเล้วถ้านายตั้งใจ นายคงจะไม่ขึ้นห้องกันไปเเล้วเหรอ"เสียงของคนร่างเล็กตะโกนขึ้นมาบ้าง น้ำตาเริ่มไหลลงมาอาบเเก้มของเธอ�
�
นี่นายพูดได้เเค่ว่าไม่ได้ตั้งใจเหรอ จียง นายพูดได้เเค่นี้เองเหรอ .......
"ฉันไม่รุ้จะพูดยังไง เเต่ฉันไม่อยากให้เธอ ฉันกลัวเธอเสียใจ ฉันกลัวเธอเสียใจจริงๆน่ะซอนเย"
คำว่ากลัวหลุดออกจากบ้านเขาอีกเเล้ว ทำให้คนตรงหน้าเริ่มมองเขาด้วยสายตที่เเข็งกร่าวมากขึ้น
"นายจะกลัวอะไรหนักหนาจียง เราเป้นเเฟนันน่ะ เรื่องเเค่นี้ นายบอกฉันไม่ได้ เเล้วเรื่องอื่นละนายโกหกฉันมาเเล้วกี่ครั้งกันจียง " คนร่างเล็กน้ำตาไหล เยอะกว่าเดิม
"ฉันขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ" เเล้วคนร่างใหญ่ก็ดึงตัวร่างเล็กเขามากอด เเต่ว่าเธอก็พยายามที่จะเอาตัวเธอออกจากอ้อมกอดของเขา อ้อมกอดของจียง ที่เธอได้รับก้เหมือนที่เเทยอนได้รับนั้นเเละ
เธอคิด
"ซอนเย อย่าทำเเบบนี้สิ ฉันขอโทษน่ะที่รัก ฉันขอโทษจริงๆ "เเล้วเขาก็เอามือลูบหัวเธอ
เเรงของคนที่ถูกกอดเริ่มอ่อนลง� อ่อนลง��
"นายรุ้ไหม๊ว่า ฮึก� ก เห็นนายกอดกับคนอื่นมันทรมานขนานไหน นายรุไหม๊ว่านายโกหกฉัน เพื่อนไปกอดกับคนอื่นมันทำ ฮึกก� ก ให้ฉันจ็บขนานไหน เเล้วถ้าเป็นนายเห้นเเบบนั้นต่อหน้านาย นาย ฮึก ก ก� จะทำยังไง " ซอนเยร้องไห้ใสอกของจียง จนทำให้ฟังไม่ค่อยจะรุ้เรื่องเเล้วละ
"ฉันสัญญาว่าต่อไปนี่มีอะไรเเล้วจะบอก เเล้วฉันจะไม่โกหกเธออีกน่ะ ซอนเย ฉันรักเธอน่ะ ฉันขออโทษจริงๆ" คนร่างเล็กคิด ฉันต้องให้อภัยเขาอีกเเล้วใช่ไหม๊? เเต่คนร่างเล็กก้ไม่ตอบอะไร จนเวลาผ่านไปนานเเสนนาน
..................................................
ขอโทษทกคนจริงๆๆค่ะ อัพช้าไป�
เเต่อย่าลืมเม้นนนนน่ะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น