คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Fake : 13
Start 13
Part Min sunye
"นี่!!!!!เจ้ตื่นได้เเล้ว นอนเยอะเกิ้น เดียวไปโรงเรียนไม่ทันน่ะ"เสียงของซึงริดังขึ้นทำเอาฉันตื่นจากภวัง
"รุ้เเล้ว ขอ10นาที "ฉันตอบเเล้วหลับตาต่อ
"เจ้นี่มันจะ 7โมงเเล้วน่ะ เเล้วพี่จียงก็รออยุ่ข้างล่างเเล้วด้วย เร็ซๆน่ะเจ้" เสียงของซึงริตอบกลับมา
ตายเเล้ว!!!นี่มันจะ7โมงเเล้วเหรอเนี่ย
ฉันเด้งตัวจากเตียงทันทีโอ๊ย!!!!ปวดหัวงะ ต้องเป็นเพราะว่าเมื่อวานตากฝนเเน่ๆเลย
15 นาที
ฉันรีบอาบน้ำเเต่งตัวให้เร็วที่สุด ทำไมมันปวดหัวเงี้ย!!! เเล้วฉันก็เดินลงบันไดออกมาทันที
"มาเเล้วเหรอ ฉันหลับไป3ตื่นเเล้วน่ะ"จียงเเซวฉัน อะไร บ้าเหรอฉันอาบเร็วเเล้วนะเนี่ย
"รุ้เเล้วละน่า เเล้วซึงริ ทำไมยังไม่ไปโรงเรียน สายเเล้วน่ะ"ฉันตอบ เเล้วหันไปพูดกับซึงริที่กำลังนั้งเล่น
เกมส์อยุ่ในห้องนั้งเล่น
"รุ้เเล้วค๊าบบบ"เเล้วไอน้องบ้านั้นก็เล่นเกมส์ต่อ
"ไปกันเถอะ จียง เราสายเเล้วน่ะ"ฉันพูดเเล้วก็เดินนำหน้าไป
"เรา อะไร เธอนั้นเเละที่สาย "เเล้วเขาก็เดินนำหน้าฉันไป
" ก็ไม่ใช่เพราะว่านายมาช้าเมื่อวาน ฉันก็ไม่เป็นไรหลอกหน่าาาา ไอบ้าเอย!! "เเล้วฉันก็กระโดดเข้าไปตื่นเขา
มันหน้าหมั่นไส้ไม่ละ
"เป็นไร ฉันไม่เห็นเธอจะเป็นไรนี"เขาตอบฉัน
"เออ ป่าว ฉันไม่ได้เป็นอะไร" เเล้วฉันก็เดินนำหน้าไป
@โรงเรียน
"นี่ข่าวใหม่พวกเธอ"
"อะไรเหรอ "
"ท็อปไงท็อปของพวกเราน่ะ เป็นเเฟน อ๊ายยยยเเบบ"
"เป็นเเฟนใคร โอ๊ย!!ฉันอยากรุ้จังเลย"
"เป็นเเฟนยัยเเทยอน โรงเรียน Bไง"
"อ๊าย!!จริงเหรอ อกซูยองจะเเตก"
"เขาก็คู่กันจริงๆละเนาะ"
"ช่ายเเล้ว"
"เเล้วเรื่องอื่นละ"
"อ๋อ เรื่องของวงBigbangน่ะ @%^&%$&%^*^&(&*)*("
เสียงของพวกหลังห้องดังจนฉันได้ยินเรื่องทั้งหมด ท็อปนาย...ไปจากฉันเเล้วจริงๆน่ะเหรอ
ฉัน
ทำใจ
ไม่ได้จริงๆ
น้ำตาจของฉันซึมออกมา เเล้วสิ่งที่เขาทำกับเราในโรงหนังละ นั้นมันหมายความว่ายังไง
"นี่ซอนเย รุ้เรื่องของท็อปเเล้วใช่ไหม๊" เสียงของเยอึนดังขึ้น ฉันเช็ดน้ำตาที่ไหลทั้นที
"รุ้เเล้วละ เเต่มันก็ไม่ใช่เรื่องของฉันนี่เนาะ "ฉันยิ้ม เเต่ว่าน้ำตาของฉันก็ไหลลงมา
"ฉันรุ้เเล้วซอนเย ว่าเธอต้องเป็นเเบบนี้ ไม่มีอไรน่ะ ไม่มีนายนั้น ก็ยังมีฉัน มีซึงน้อยของเธอน่ะ"
เยอึนเขามากอดฉัน เเล้วน้ำตาของฉันก็ไหลออกมาอีกครั้ง มันเยอะกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ทำเอาเพื่อนๆที่อยุ่ในห้อง
ตกใจ...
ครืนนนนนนนน
"เธอเป็นอะไรไปน่ะ ซอนเย" เสียงของจียงดังขึ้น
Part G-dragon
ผมหัวเสียมากกับเรื่องที่ ได้ยินจากพวกเเฟนคลับของไอตัวใหญ่ที่เดินผ่านไปมา
"นี่เเทยอนคบกับท็อปเเล้วเหรอ"
"โรงเรียนไหนเหรอ"
"ก็โรงเรียนBไงละ "
"อ๋อ !!! จริงเหรอเนี่ย ต๊ายเเล้ว"
ผมได้ยินเสียงพวกนี้ดังตลอดทาง อะไรกันเเทยอน มันเป็นเเบบนี้ไปได้ไง ไหนบอกว่าไม่ได้คิดอะไรไง
เเล้วนี่อะไร
ครืนนนนนนน
ทุกคนเป็นอะไรกันหมดทำไมเงียบจัง
"เธอเป็นอะไรไปน่ะ ซอนเย"ผมเห็นเพื่อนๆมอง ซอนเยที่กำลังก่อนเยอึนอย่างงง ผมรุ้เเล้วละว่าต้องเกิดอะไร
ขึ้นกับเธอ
"ป่าว ฉันไม่ได้เป็นอะไร ฮึก ก .ก."ยัยป้าตอบเเล้วเอามือเช็ดน้ำตาของตัวเอง เนี่ยน่ะ ไม่เป็นอะไร
"เป็นอะไรไป บอกฉันมาสิซอนเย"ผมปลอบเธออย่างอ่อนโยนที่สุด เเล้วดึงตัวเธอออกมาจากอ้อมกอดของเยอึน
มายุ่ในอ้อมกอดของผมทันที
"ป่าว ฉันเค่ ฮึก ก ก รุ้สึกว่า ตัวเองทำใจกับเรื่องท็อปไม่ได้เท่านั้นเอง" เเล้วนั้นก็คือคำตอบจากเธอ
"เอางี้ ตามฉันมานี่"เเล้วผมก็ลากเธอออกไปจากห้องทันที
ด่านฟ้า
"พาฉันมาที่นี่ทำไมจียง เราต้องเรียนกันเเล้วน่ะ"เสียงของเะอเเผ่วเบา หน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา
"พาเธอมา ทำให้สบายยังไงละ" ผมตอบเเล้วเอาตัวเธอนั้งลงบนตัก
"จียง ฉัน..ฉันอ่อนเเอเกินไปใช่ไหม๊ ฮืออออออออออ" เเล้วเธอก็ร้องไห้ออกมา
"ไม่ใช่หลอก เธอไม่ได้อ่อนเเอ เเต่ว่านี่มันสุดๆของเธอเเล้วต่างหากใช่ไหม๊ละ " ผมลูบเส้นผมของเธออย่างช้าๆ
"ฉันเหนื่อยเหลือเกิน เมือไหร่น่ะ ที่จะจบเรื่องเเบบนี้ซักที เมื่อไหร่ฉันจะลืมได้ซักที "น้ำตาของเธอทำเอาผมใจอ่อน
ไปเลยเธอดุน่าสงสารจัง ไม่เหมือนกันตอนที่ผมเจอเธอที่บ้านเมื่อ2วันก่อน มันเตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
"ไม่เป็นไรน่ะซอนเย เธอยังมีฉัน เเล้วก็ทุกๆคน น่ะ อย่าลืม ซอนเย ซอนเย"เธอเงียบไป
เฮ้ย!!!
"ซอนเยๆๆๆ "เธอหลับไปงั้นเหรอ เเล้วผมก็เอาเธอลงจากตัก เเล้วให้เธอนอนลงที่ตักของผม จะเมื่อยไหม๊เนี่ย
เเทยอน....เธอคงต้องบอกเรื่องจริงฉันซักทีน่ะ
Part Min sunye
ฉันหลับไปเท่าไหร่เเล้วเนี่ย ฉันลืมตาขึ้นพร้อมกับมองหน้าคนที่นั้งหลับอยุ่
"จียง " ฉันเรียกชื่อเขาเบาๆ โอ๊ย!!เมื่อยหลังเหลือเกิน ฉันมานอนอยุ่บนตักของเขาได้ไงเนีย
"จียง ตื่นเถอะ" ฉันเรียกเขาดังขึ้น
"อืม...ม."เเล้วเขาก็ลืมตาขึ้นมา
"นี่นาย...เราหลับกันมานานเท่ไหร่เเล้วละ" ฉันถามเขา
"นี่เลิกเรียนเเล้วละ เธอหลับนานจริงๆ ตัวก็หนัก เมื่อยหมดเเล้วเนี่ย" เขาเริ่มโว้ยวาย
"รุ้เเล้ว ฉันลุกเเล้วก็ได้" เเล้วฉันก็ค่อยๆลุกขึ้นจากตักของเขา ฉันรุ้สึก..มึนหัวเเล้วก็
ร่างกายของฉันไม่มีเเรง ทุกอย่างมืดลงไปหมด เเละ...
Part G-Dragon
"ซอนเย เธอเป็นไรไปซอนเย" ผมตกใจมากที่เห็นคนข้างหน้า ล้มไปต่อหน้าต่อตา
"...."
ผมจับตัวเธอ ตัวเธอร้อนมาก เธอคงจะไม่สบายนะสิ ผมช้อนตัวเธอขึ้นมา เเล้วพาเดินลงไปข้างล่าง
ผมเดินเข้าไปในห้องทำเอาเพื่อนๆตกใจกันไปหมด
"เยอึน ซอนเยไม่สบาย เอากระเป๋าให้หน่อย"ผมเดินเข้าไปหาเยอึนเเล้วบอกเธอ เธอมองหน้าผมอย่งเเปลกใจก่อนที่จะส่ง
กระเป๋าของซอนเยให้ผม
"ไม่มีอะไรหลอก เเค่ไม่สบายนิดหน่อย เดี๋ยวฉันเอากลับบ้านเอง" เเล้วผมก็เากระเป๋าของผมเดินออกไป
จากห้องทันที
เสียงซุบซิบ ดังขึ้นตลอดทาง ขณะที่ผมกำลังเดิน เเล้วอุ้มซอนเยเดินออกจากโรงเรียน
"นี่ไงเเฟนท็อปนะ มารอรับหน้าโรงเรียนเลยเหรอ"
"ไหน อยากเห็นหน้าจังเลย"
ผมพอรุ้เเล้วละ ว่าเขาซุบซิบกันน่ะเรื่องอะไร ก็เสียงดังซะขนานนี้
ผมเห็นเธอเเล้ว เเต่ว่า ผมไม่อยากจะยุ่งกับเธอ..ผมเลยเดินออกไปอย่างไม่สนใจ
"จียง" เเทยอนวิ่ง มาหาผม
"อะไร"ผมตอบ
"นายเป็นอะไรน่ะ เเล้วนี่ซอนเยเป็นอะไรเหรอ" เเทยอนถามมต่อ
"เป็นคนที่โดนเธอเเย่งเเฟนไงละ" เเล้วผมก็เดินหนีเธอทันที
"อะไรกัน จียง นายเป็นอะไรของนาย น่ะ ท็อป" เเล้วยัยนั้นก็เดินปหาท็อปทันที
"ซอนเยเป็นอะไรไปน่ะ"เสียงของไอตัวใหญ่ถามผม
"เป็นคนที่โดนนายทิ้งไงละ เเล้วนายไม่ต้องมายุ่งกับซอนเยอีกก็เเล้วกัน"เเล้วผมก็เดินออกจากโรงเรียนทันที
Part ToP
"เราไปกันเถอะท็อป" เสียงของเเทยอน บอกผมเเล้วเธอก้ลากเเขนของผมออกไป ซอนเยเธอเป็อะไรไปน่ะ
"นี่ท็อปนายเป็นอะไรไปน่ะ" เสียงของเเทยอนยังดังมาอยุ่เรื่อยๆ ตอนนี้เรา2คนอยุ่กันที่ร้านอาหารเเห่งหนึ่ง
ผมซักจะเป็นห่วงเธอขึ้นมาเเล้ว ละสิซอนเย
"นี่วันนี้ไม่ไปไหนต่อน่ะ เดียวฉันจะรีบกลับ" ผมบอกเธอ
"ทำไม มีอะไรเหรอ"
"วันนี้เหนื่อย เล่นบาสมา ง่วงนอนเเล้วเนี่ย" ผมตอบคำถามเธอ
"เค งั้นเราก็รีบกินกันเถอะ" เอ๊ะ!!วันนี้เอพูดง่ายจัง
Part G-Dragon
ผมมาถึงบ้านของซอนเยเเล้ว ผมวางตัวเธอลงนอนกับโซฟา ก่อนที่จะ ไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวเธอ
ผมเเกะกระดุมเสื้อของเธอช้าๆ มือผมสั่นไปหมดเเล้วน่ะเนี่ย ผมเเกะถึงเม็ดที่2 เเล้วผมก็ต้องหยุด
อยุ่เเค่นั้น เล้วเอาผ้าที่ชุบน้ำเช็ดเข้าไปในเสื้อของเธอ โอ๊ย!!ใจผมเต้นเเรงเเล้วน่ะเนี่ย
"นี่..เราถึงบ้านเเล้วเหรอ"เสียงของเธอทำเอามือผมเด้งออกจากเสื้อเธอทันที
"ถึงเเล้วละ ถึงนานเเล้ว" ผมตอบ เเต่ว่าหน้าของเธอทำให้ผมหลบตาเธอ
"เเล้วนี่นายจะปล้ำฉันเหรอไง ถอดเสื้อฉันทำไม" เสียงของยัยนั้นดุตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นกระดุมของเธอถูกปลดออก
"เธอตัวร้อน ฉันเลยเช็ดตัวให้ ฉันไม่เคยคิดที่จะปล้ำเธอเลย"เเล้วผมก็ส่ายหน้าทันที ใครเขาจะคิดเเบบเธอกันน่ะ
ยัยบ้า
"อืม...ฉันหิวเเล้ว นายไปหาอะไรมาให้กิหน่อยสิ ฉันเดินไม่ไหวเเล้ว"ยัยบ้านั้นทำเสียงออดอ้อนใส่ผม
"อืมได้สิคุณนาย..เดี๋ยวไปซื้อมาให้" เเล้วผมก็เดินออกจากบ้านไป เพื่อไปหาอะไรกินที่ตลาดให้กับเธอ
Part ToP
"งั้น ฉันไปก่อนน่ะ เเล้วเจอกัน" สิ้นเสียงของเธอเเล้วผมก้ต้องหันหลังเดินทันที
ผมเดินผ่านร้านดอกไม้ เเวะเขาไปหน่อยดีกว่า
ดอกไม้ที่ซอนเยชอบ...เอ๊!!!เเต่ผมว่าดอกนี้สวย..ผมชอบดอกนี่จัง
"ดอกนี่เรียกดอกอะไรครับ???"ผมถามพนักงาน
"ดอกลินลี่คร่ะ "
"งั้น ผมเอาช่อนึงครับ เอาเเบบเร็วๆเลยน่ะครับ" ผมเดินดูดอกไม้ต่างๆในร้านดอกไม้สวยๆพวกนี้น่าจะให้ทำให้
ซอนเยหายเร็วเเน่ๆ
"เสร็จเเล้วค่ะ" เเล้วผมรับดอกไม้ จ่ายเงินเเล้วเดินออกจากร้าน
ว่าเเต่ว่า ไอจียงจะอยุ่บ้านซอนเยรึเปล่าน่ะ ??
ผมมาถึงบ้านของซอนเยเเล้ว..ตอนนี้บ้านของเธอดูคุ้นตาผมมากเพราะว่าเมื่อก่อนผมมาบ่อย
มาก..
อ๊อด.ด.ด..ด.ด.ด.ดดดดดดดดดด.
"กับข้าวมาเเล้วเหรอ อ้าว!!ท็อป" เธอดูตกใจไม่น้อยเมื่อเจอผม
"ไง ซอนเยตกใจเลยเหรอ"ผมเเซวเธอ
"เข้าบ้านก่อนไหม๊ละท็อป " เธอยิ้มเเล้วเอ่ยปากชวนผม ใบหน้าของเธอดุโทรมลงมาก นั้นเป็นเพราะผมรึเปล่า
"ไม่ละ เอานี่ ดอกไม้ฉันเอามาเยี่ยมเธอ เห็นว่าวันนี้เธอโดนหามกลับบ้าน"ผมพุด
"ขอบคุณมากน่ะ"เเล้วเธอก็รับดอกไม้จากผม ผมจับเเก้มเธอเบาๆ เธอมองหน้าผม ผม..
"ขอกอดได้รึเปล่า"เสียงของเธอเอ่ยอย่างเเผ่วเบา
เเล้วผมก็จับมือของเธอเเล้วเลื่อนตัวเอเข้ามากอด นี่คงนานเเล้วน่ะสิที่ผมไม่ได้รับไออุ่นจากอ้อมกอดนี่
เนินนานเท่าไหร่เเล้วที่ไม่ได้ รับสัมผัสที่อบอุ่นจากเธอ เเม้งว่าวันนี้ผมกับเธอจะเป็นเเค่เพื่อนเเต่
อ้อมกอดตรงนี้ทำให้ผมรุ้สึกว่า เธอยังรอผมอยุ่เหมือนเดิม
"เเล้วเจอกันน่ะท็อป"เธอผละตัวออกจากผม เเล้วเดินเข้าบ้านไป
ผมยืนอยุ่หน้าบ้านเธอ ..เสียงที่ผมได้ยินมันไม่ใช้ความเงียบ เเต่ว่ามันเป็นเสียงของเธอ
เธอร้องไห้ เสียงของเธอดังออกมาถึงข้างนอก เธอคงทรมารน่ะสิน่ะ เเต่ว่าผมก็ไม่เเตกต่างจากเธอเหมือนกัน
ข้างหลังห่างจากบ้านของซอนเยไม่ไกลนัก สาวน้อยที่เเอบตามท็อปมาเพราอยากรุ้ว่าที่เขารีบกลับ
บ้านเพราะอะไร ตอนนี้เธอได้รุ้เเล้วว่าที่เขารีบกลับเพราะเรื่องนี้น่ะเหรอ ซอนเยเธอยังไม่เลิกยุ่งกับท็อปใช่ไหม๊
เเล้วเราจะได้เห็นดีกันซอนเย ว่าฉันนี่เเละสมควรจะได้ท็อปมากกว่าที่จะเป็นเธอซอนเย เเล้วเราจะได้เห็นดีกัน
...........................................................
ช้าหน่อยนะคระ
เเต่ว่าก็อัพเเล้วนะ
ช่วงนี้งานเยอะจริงๆ
เเต่ก็ขอกำลังใจด้วยเม้นน่ะคร่ะ
ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น