คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Fake : 11
start 11
"นาย จะกินอะไรรึเปล่า ฉันหิวมากเลย" เสียงเล็กๆดังขึ้น
"รุ้เเล้ว เดียวหาร้านให้กินก่อนเเล้วกัน" เสียงของคนตัวใหยญ่ ดังขึ้น
"ร้านนี้เเล้วกัน" เมื่อทั้งคุ่เดินมาได้ซักพัก จียงก็พาซอนเยมาหยุดที่ร้านอาหารเเห่งหนึ่ง
"ร้านนี่น่ากินจังเลยเราเข้ากันเลยน่ะฉันหิววว วว มา กก ก" ซอนเยเดิยจูงมือจียงเดินเข้าไปในร้านทันที
Part min sunye
"กินอะไรดีน้าาา" ฉันถามตัวเอง เพราะเมนุที่นี่มันน่ากินเหลือเกิ้น พูดเเล้วน้ำลายไหล
"ขอนั้งนี้ได้ไหม๊" เอ๊!!เสียงคุ้นๆ ท็อป!!!
"ได้สิ" จียงตอบกลับทันที
เขาเปลียนที่มานั้งข้างๆฉันเเล้วก็ให้ท็อปกับเเทยอน นั้งด้วยกัน อะไรกันเเบบนี้ฉันจะกินลงรึเปล่าเนี่ย
"เเล้วพวกนายสั้งอะไรกันรึยังเนี่ย"ท็อปถาม รุ้สึกว่าวันนี้เขาพูดมากจัง
"ยังเลย"จียงตอบ "เเล้วเธออยากกินอะไรละซอนเย"
"ไม่รุ้สิ นายสั้งเอาเลยเเล้วกัน ฉันกินได้หมด" ฉันตอบ เเบบนี้ มันเริ่มจะกินไม่ลงเเล้วละ
"งั้นเอา พาสต้า2ที่เเล้วกันครับ" เเล้วจียงก็ส่งเมนูให้พนักงานทันที พาสต้างั้นเหรอ
ฉันไม่ชอบกินของมันๆซะด้วยสิ
"ซอนเยไม่ชอบกินของมันๆ เปลียนจากพาสต้า1ที่เป็นสลัดผลไม้เเล้วกันน่ะครับ"ท็อปพูดใส่หน้าพนักงานทันที
"นายจะมารุ้ดีไปกว่าซอนเยได้ไง" เสียงของจียงเริ่มไม่พอใจซะเเล้ว ตายเเล้ว!เเต่มันเรื่องจริงน่ะจียง
"เเล้วเเทยอนกินอะไรละ"ท็อปเปลียนเรื่องทันที เนี่ยเเละท็อป!!
"เอาอะไรก็ได้ เเล้วเเต่เลยฉันเลือกไม่ถูกน่ะ มันเยอะ"เเทยอนตอบ เเหม เเม่นางเอก
"งั้นเธอก็เอาสลัดเหมือนซอนเยเเล้วกัน ท็อปพูดสรุปเเล้วสั่งพนักงานทันที"
"เเทยอนไม่ชอบกินผักเปลียนจากสลัดเป็นสเต็กเนื้อเเกะเเล้วกันครับ" จียงตอบเเทนเเทยอนเสียเเล้ว
"เเล้วนายจะมารุ้ดีกว่าเเทยอนได้ไง"ท็อปพุดบ้าง เเล้วเขสก็ยิ้มมาให้จียง
"เราไปกินร้านอื่นดีกว่า ฉันกินไม่ลงเเล้วละ" เเล้วจียงก็จูงมือฉันออกไปเลย อะไรกันฉันยังไม่ได้กินสลัดเลยน่ะนี่ย
Part Top
"ท็อป นายทำเเบบนี้ทำไม ทำไมต้องไปยุ่งกับเขาด้วย เราอยุ่ของเราดีๆ ไม่ได้เหรอ ฉันรุ้น่ะว่านั้นเเฟนเก่านาย
เเต่ว่าฉันอยุ่ที่นี่กับนาย " เสียงดังขึ้นจากข้างๆผม
"เเล้วเธอจะทำไม "ผมหันหน้ากลับไปถามเธอ
"ฉันไม่กงไม่กินมันเเล้ว "เเล้วเธอก็เดินออกไปจากร้านอาหาร
Part min sunye
"นายเป็นอะไรไปน่ะจียง" ฉันถามจียง
"ป่าว ไม่ได้เป็นอะไร เรากลับกันเถอะ วันนี้เดียวเราไปหาอะไรกินที่ร้านอาหารข้างนอกเเล้วกัน"
นายเลิกใช่คำว่าเราได้ไหม๊ ฟังดูเเล้วมันเเปลกๆ
"รุ้เเล้วคร่ะ เเล้วนายไปรุ้จักกับคนที่ชื่อเเทยอนด้วยเหรอ" ฉันถาม
"ปะ ป่าว ไม่ได้รุ้จัก"
"เเล้วนาย รุ้ได้ไงว่าเขาไม่ชอบกินผัก นายมีอะไรปิดบังฉันเหรอ" ฉันถาม
"ไม่มีอะไรเเล้ว ขึ้นรถเถอะ"เเล้วเขาก็เปิดประตูรถให้ฉัน
"งั้นเรากลับบ้านกันเถอะ"
"เเล้วเดียววันพรุ้งนี้ฉันจะมารับตอนบ่ายน่ะ" เสียงของจียงดังขึ้น ขณะที่ฉันกำลังเดินเข้าบ้าน
"เเล้ว ฉันจะรอน่ะ"
เเล้วฉันก็เดินเข้าบ้านไป
Part kwon Ji yong
"จียงนายโกรธฉันเหรอ" เสยงของคนในโทรศัพท์ของผมดังขึ้น
"เเล้วถ้าเป็นเธอละ เธอเต็มใจช่วยคนๆนึงมาตลอด เเล้วอยุ่ดีๆเขาก็มาโกหกเธอ เเล้วเป็นเธอ จะรุ้สึกยังไง"
ผมตะหวาดใส่โทรศัทพ์
"ฉันขอโทษน่ะจียง ฉัขอโทษจริงๆ นายให้อภัยฉันเถอะน่ะ " เสียงขอคนในโทรศัพท์ทำเอาผมใจอ่อน
"อืม ช่ายมันเถอะ อย่าโกหกอีกเเล้วกัน" เเล้วผมก็ตอบเธอไปอย่างนั้นจริงๆ
**********************************************************************
ขอโทษคร่า ขอโทษจริงๆที่ไม่ได้อัพนาน
ติดเเข่งน่ะคร่ะ
เเต่ว่าเเข่งเรียบร้อยเเล้ว
ได้ที่3น่ะคร่ะ
เเล้วช่วงนี้ก็ว่างงงงงง
เดียวจะมาอัพต่อเรื่อยๆๆน่ะคร่ะ
ขอบคุณที่ติดตามคร่ะ*-*
ความคิดเห็น