คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ...1
"ที่นี่ใช่เปล่าว่ะเนี่ย"ฉันยืนมองสถานที่ที่ฉันมาถึงอย่างแปลกใจ ฉันกดโทรศัพท์ทันทีหลังจากมองสิ่งที่เรียกว่าบ้านจากที่อยู่ที่เพื่อฉันจดไว้ให้
"นี่ฉันถึงหน้าบ้านแกแล้วเนี่ย ไหนบอกจะออกมารอรับ หน้ากลัวซะมัดเลยหน้าบ้านแก"ฉันกรอกเสียงใส่หุโทรศัพท์
"นี่ไงกำลังจะเดินออกไป เเล้วไอเอมมาด้วยรึเปล่า"ปลายสายถาม
"ไม่ได้มาด้วยกัน รายนั้นบอกจะมาเอง"ฉันตอบคำถามพร้อมกับเห็นปลายสายเดินออกมาจากบ้านเเล้วจึงวางโทรศัพท์ทันที
"คิดถึงแกมากเลยเปรี้ยว"เจ้าของบ้านเปิดประตูออกมาพร้อมสวมกอดฉันด้วยความเป็นกันเอง
"เข้าบ้านกันเพื่อนๆมากันเกือบครบเเล้วละ ขาดเเค่เเกกับยัยเอม เเล้วก็เเขกอีกนิดหน่อยเท่านั้นเอง เจ้าของปราสาท เอ้ย!!บ้านเดินนำมาฉันมาสู่
ห้องรับเเขกสุดหรู มันเหมือนราชวังยังไงยังงั้นเลย แหมดีใจจริงๆเลยเนี่ยที่มีเพื่อนรวยขนานนี้จะได้เกาะมันกินไปทั่งชาติ(ดูความคิด-*-)
"มาเเล้วเหรอว่ะ ยัยเปรี้ยวจี๊ดดด" เสียงของชายหนุ่มมีชื่อว่าอ้วนดังขึ้น อิบ้านี้ปากมันยังไม่หาย หมาอีกเหรอ
"นี่ไออ้วน มาถึงนี้ก้ปากยื่นเชี่ยวน่ะมึง"ฉันพูดขึ้นพร้อมกับชี้หน้ากราด
"อ้าวเเล้วนี้เอมยังไม่มา อีกเหรอ ปกติเเล้วยัยนั้นจะไม่สายน่ะ" หวาน เพื่อนของฉันอีกคนนึงกล่าวขึ้น
ฉันก็ยังสงสัยอยู่เหมือนกันนั้นเเละ ว่าทำไมยังเอมเพื่อสนินของฉันถึงยังไม่มา
"งั้นฉันเดินออกไปโทรหามันหน่อยน่ะ เสียงเพลงในนี้ดังมาก คิดว่าบ้านมันเป็นผับเหรอเนี่ยเปิดดังวะขนานนี้"พูดเสร็จฉันก็เดินออกจากบ้านทันที
ถึงเเซวมากกว่านี้ ยัยเจ้าของบ้านมันคงต้องมาด่าฉันเเน่
"ตู๊ดดดด ดดดดดด ดดดดดดด"
"ตู๊ดดดดดดด ดดดดด ดดด"
"แม่คุณนี้ใจจะไม่รับโทรศัพท์หน่อยเหรอเนี่ย" ฉันพุดพร้อมมองโทรศัพท์อย่างใจจดใจจ่อ
"นั้นรถใครว่ะสวยเป็นบ้าเลย" ฉันพูดหลังจากที่ระสายตาจากโทรศัพท์ มองไปยังรถที่กำลังเเล่นเข้ามาตามทางและจอดเมื่อยืนอยู่เทียบหน้าของฉัน
จากนั้นก้มีสาวร่างเล็กลงมา เอ๊!!น่าคุ้นๆน่ะคนนั้นน่ะ
"ยัยเอม"ฉันพูดชื่อเพื่อนสาวเบาๆจนเเทบจะเป็นเสียงลมไปซะแล้ว
ยัยเอมเพื่อนของฉันมาในชุดกระโปร่งสีขาวดูน่ารัก เหมาะกับรูปหน้าอันสวยงามของเธอ
"อ้าว ยัยเปรี้ยวแกออกมารับฉันถึงที่นี่เลยเหรอ " เพื่อนสาวทัก
"จะบ้าเหรอ ฉันออกมาโทรหาแกนั้นเเละ เเล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์" ฉันถามเพื่อนสาวด้วยความโมโหเเละเป็นห่วง
"อ๋อ "ยัยนั้นหยิบโทรศัพท์"ฉันลืมเปิดเสียงน่ะ"ยัยนั้นยิ้มให้ฉัน ก่อนื้จะส่งยิ้มให้ฉัน นี้ถ้าฉันเป็นผู้ชายฉันคงจีบยัยนี้ไปเเล้ว
" มายงมายิ้มอะไรกัน เข้าบ้านกันเถอะ "ฉันจูงมือยัยสาวน้อยคนนี้เข้าบ้าน
"เเล้วเมื่อกี้ ใครมาส่งหรอ รถสวยเว่อร์ แต่มันไม่ใช่ของที่บ้านเเกนิ"ฉันถาม รถคันนั้นสวยมากจริงๆจนฉันต้องถาม
"เขาชื่อมาคร์เป็นลูกของเพื่อนแม่ฉันเองนั้นเเละ วันนี้เขามากินข้าวที่บ้านฉัน เขาตลกมากเลยอ่ะแก น่ารักดี" นั้นยัยนี้บ้าผู้ชาย
"แล้วทำไมแกไม่เเนะนำให้ฉันรู้จักบ้างว่ะ "ฉันเริ่มสงสัยเพราะปกติยัยนี้จะต้องเเนะนำให้ฉันรู้ก่อนเป้นคนเเรก
"อ๋อ...เพิ่งเจอวันนี้นั้นเเละเลยไม่ได้เเนะนำให้รู้จัก"เพื่อนสาวของฉันตอบก่อนที่จะมองไปที่เจ้าของบ้านเเละโผ่เข้ากอดกันอย่างคิดถึง
"นี่กลับยังไงง่ะแก "เพื่อนสาวของฉันถามหลังจากงานเลี้ยงของวันนี้เลิกลาแล้ว
"ไม่รู้สิ ป้องหลับไปเเล้วมั้งเนี่ย ฉันไม่อยากกวนน่ะ"ฉันตอบพร้อมพูดถึงพี่ชายที่อยู่ที่บ้าน ป่านนี้คงนอนไปเเล้วละ
"ไม่เป็นไร งั้นเดียวกลับ กับฉันก็ได้ เดียวมาคร์เขาจะมารับ " ยัยเอมพูดด้วยความอารมณ์ดี
"นี่มันดึกเเล้วน่ะ แกยังให้ไอนั้นมันมาหลับเหรอ "ฉันถาม ด้วยความสงสัย
"คุณแม่ฉันฝากเอาไว้น่ะ ฉันก็ไม่อยากรบกวนหลอก "ยัยนั้นพูดกับฉันด้วยสีหน้ากังวลใจ"เอาเป้นว่าอกไปกับฉันหน่อยน่ะ ฉันกลัวว่ะพูดจริง"
"เออ ก็ได้ นี่เห็นเเก่แกน่ะเนี่ย"ฉันพูด
หลังจากยืนรอซักพักก็มีรถคันสวยเหมือนที่ฉันเห็นตอนเเรกที่ยัยเอมมา แต่กลับเป็นคนละสีกันกำลังขับมาตรงที่ฉันกับยัยเอมยืน
รถคันนั้นจอดพร้อมกับกระจกที่ค่อยๆเลือนลงเห็นเเค่ตาแต่ยัยเอมก็เดินเขาไปในรถ พร้อมทั้งคุยอะไรบ้างอย่างหลังจากนั้นก็กวักมือเรียกฉันขึ้นรถทางด้านหลัง
"นี่เพื่อนเอมเองละค่ะ ชื่อ เปรี้ยว เปรี้ยวนี้.."
"อ้าว...สวัสดีครับคุณเปรี้ยว"นายนั้นหันหน้ามามองฉันพร้อมทั้งยิ้มอย่างเป็นกันเอง หลังจากนั้นพูดชายคนนี้ก็หันไปพูดอะไรกับยัยเอมบางอย่างก่อนที่จะออกรถกัน
นี่นิทาฉันอยู่เหรอย่ะ ไอบ้า
"นี่เราจะไปไหนกันเหรอ เอม"ฉันถามหลังจากเห็นทางที่ไปมันเเปลกๆ
"ไปบ้านผมน่ะครับ" นายนั้นตอบ
"ฉันไม่ได้ถามคุณค่ะ"ฉันตอบกลับทันที หมั่นไส้นัก "งั้นฉันลงตรงนี้เแล้วกันน่ะเอม ไม่ค่อยอยากไป" ไหนแกบอกกลัวไงยัยเอม เเล้ว
นี้เขาจะพาไปบ้านเเล้วเเกยังนั้งเฉยๆอยู่ได้ยัยบ้านี้
"แกไปกับฉันสิ ไปด้วยกัน อย่าให้ฉันอยู่คนเดียวเลยน่ะ" ยัยเอมหันมาหาฉันพูดด้วยสายตาออดอ้อน
"ทำไมละ แกไปเองก็ได้ไม่ช่ายเหรอ" ฉันเริ่มเบื่อเเล้วน่ะ
"ไปเป็นเพื่อนหน่อยน่ะ เดี๋ยวฉันโทรบอกป้องให้"
"ไม่ต้องเลย เดี๋ยวป้องต้องกินหัวฉันเเน่"ฉันตอบ
"แกไปน่ะ เดียวฉันจะบอกป้องให้น่ะๆๆๆๆ"ยัยนี้อ้อนอีกและ
"เออ ไปก็ไป"ฉันตอบอย่างปัดๆ "อยู่แปปเดียวน่ะ"สาวน้อยตอบ เเละหันหน้าออกไปมองที่อื่น คนขับรถที่มองอยู่กรจกข้างหลังถึงกับยิ้มทันทีเมื่อ
สาวน้อยตอบตกลง
"ถึงเเล้วครับ" คนขับรถ(อ้าว!!!)บอก ก่อนที่จะเปิดประตูให้กับยัยเอม สวนฉันเปิดเองได้ย่ะชิ
"มาทางนี้เลยครับคุณ "
"ขอบคุณค่ะ ฉันตอบ เเละเดินเข้ามาในบ้านตามยัยเอม
บ้านหลังนี้ไม่ได้ต่างไปจากบ้านของการจัดงานวันเกิดเมื่อกี้นี้เลยซะนิด บ้านหลังใหญ่ตกเเต่งด้วยเครื่องเรือนสไตล์ยุโรป
อย่างสวยงาม
พวกเรานั้งลงบนเก้าอีกตัวงามกลางบ้าน ฉันมองหน้าของชายหนุ่มคนที่พาฉันเเละยัยเอมมาที่นี่อย่างพินิจ เขาหล่อจริงๆ(อ้าว ยัยนี่)
--* เขาทั้งสูง ขาว ใบหน้าเรียว รับกับดวงตากลมโต เเล้วคิ้วที่เข้มเเละจมูกโด่งทำให้ใบหน้าของเขาเด่นขึ้นทันที ซึ่งเหมากับผมของเขาที่จัดอย่างเป็นระเบียบ
"งั้นผมเเนะนำอย่างเป็นทางการเลยละกันน่ะครับ"ชายหนุ่มยิ้มให้ฉันพร้อมยืนมือมาตรงหน้า"ผมชื่อมาคร์ครับเป็นเพื่อนของเอม"
ฉันจับมือเขาอย่างว่าง่ายเหมือนโดนมนต์สะกด กรี๊ดดดหล่อจริงอะไรจริง ท่องไว้ "ของเพื่อน ของเพื่อน"
"งั้นเราหาอะไรดื่มกันดีกว่าค่ะ"หลังจากที่ฉันเเละนายมาคร์ละมือออกจากกัน ยัยเอมก็พูดขึ้นเพาะคงกลัวฉันเบื่อละมั้ง
"ครับ งั้นเรามาดื่มไวท์กันดีกว่าน่ะครับ ผมซื้อมาใหม่" จากนั้นชายหนุ่มก็เดินเข้าไปในครัว
"เป็นไงแก ตาค้างเชียวน่ะ" ยัยเอมเเซว
"ก็โอเเละเเก" ฉันพูด
ลองดูสิว่าอิหล่อเนี่ย มันจะดีได้นานขนานไหน
"มาเเล้วครับ "ชายหนุ่มถือเเก้วมา3ใบในมือเเละจากนั้นก็รินไวท์
พวกเราทั้ง3คุยกันอย่างสนุกสนาน เขาเป็นคนสนุกจริงๆ อย่างที่ยัยเอมพุดเขาเล่าเรื่องต่างๆที่เขาเจอะเจอมาอย่างสนุก
เเล้วฉันก็เริ่ม ปวดหัวเเล้วละเนี่ย มึนๆเเละมองหน้าหล่อๆของเขาไม่เห็นเเล้วเนี่ย.....อ๊ากกกฉันเป็นอะไรไป
"คุณเปรี้ยวเริ่มไม่ไหวเเล้วละมั่งครับ พาเธอขึ้นไปนอนบนห้องก่อนเเล้วกันน่ะครับคุณเอม ห้องไหนก็ได้ เปิดได้หมดเลยน่ะครับ เออ
แต่มีห้องนึงผมเปิดเเอร์ไว้เเล้วน่ะครับ เข้าได้เลยเดียวผมจะไปเรียกคนงานมาเก็บของก่อน"มาคร์พูด
"เหมือนรู้เลยน่ะค่ะ ว่าจะต้องเป้นเเบบนี้"สาวน้อยเริ่มสงสัย
"ผมเปิดไว้ตั้งเเต่ก่อนผมจะออกไปรับคุณนั้นเเละครับ เอาไว้เผื่อน่ะครับ
"ค่ะ" เอมพาร่างที่เริ่มไร้สติขึ้นไปบนห้องพอถึงบนชั้น2เท่านั้นเธอก็เริ่มงง เพราะประตูห้องมันเหมือนกันทั้งหมด เธอได้รับไอเย็นที่ผ่านจาก
ทางช่องของประตูจากห้องด้านซ้าย เธอมหมั่นใจว่าจะต้องเป็นห้องนี้
เธอเปิดประตูเข้าไปเเต่เธอนั้นไม่คิดที่จะเปิดไฟเพราะว่าเธอคิดว่าเธอเปิดประตูไว้มากพอที่จะมีเเสงจากนั้น เธอก็อุ่มเพื่อนของเธอขึ้นไปบนเตียงอย่างยาก
รำบาคเเต่เมื่อเสร็จเเล้วเธอก็เดินออกมาข้างนอก เเละเจอกับชายหนุ่ที่กำลังเดินขึ้นมาพอดี
"ห้อไหนเหรอครับ ผมจะได้บอกคนะของผมถูก" หญิงสาวยิ้ม เเม้งว่าตัวเองจะเดินผ่านมาไม่นาน เเต่ประตูห้อที่เหมือนกัน
ทำให้สาวน้อยถึงกับงงเลยทีเดียว
"ฉันจำไม่ได้เเล้วละค่ะ ขอโทษน่ะค่ะ"สาวน้อยพูดขึ้นพร้อมก้มหน้าลงอย่างอายๆ
"ไม่เป็นไรครับงั้นคุณไปพักผ่อนเถอะ ผมเอาชุดมาให้คุณเเล้ว"เขายืนชุดให้และพาสาวน้อยไปที่ห้องที่เขาเตรียมไว้
"คงจะงั้นผมส่งเเค่นี้น่ะครับ เเล้วเจอกันพรุ่งนี้น่ะครัยคุณเอม"ชายหนุ่มยิ้มหร้อมกับจับมือร่างบางเบาๆ
"ค่ะ เเล้วเจอกันค่ะ" สาวน้อยเปิดประตูห้องเเละเดินเข้าในห้อง คืนนี้คงเป้นคืนที่ฉันจะนอนหลับฝันดีละสิ
สาวน้อยคิด
ความคิดเห็น