คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Fake : 9
start 9
Part Min sunye
เเม้ว่าร่างกายของเธอจะอยุ่กับมัน เเต่ว่ายังไงใจเธอก็เป็นของฉันเท่านั้นก็พอ
........
ฉันลืมตาขึ้น...โอ๊ย!!!หนังตาหนักเหลือกเกิ้น เเล้วนี่ฉันขึ้นมานอนบนนี้ได้ยังไงละเนี่ย
สงสัยอีตาเเพนด้าของฉันพาขึ้นมามั้ง
ตืด...ตืด...
...จียง.....
วันนี้ฉันจะไปรับเธอไปเที่ยวน่ะ จิตใจจะได้ปลอดโปร่ง เเล้วเจอกันตอนเที่ยงน่ะ ยัยป้า
ฮะ!!!อะไรกันเนี่ย ใครเขาบอกกับอิตานี้ว่าฉันจะไปเที่ยวด้วยย่ะ เเล้วนี่มันกี่โมงเเล้วละ
ฉันเงยหน้าขึ้นดูนาฬิกา ตายเเล้ว!!นี่มันจะ อีกครึ่งชั่วโมงเท่ยงนี่หว่า
งั้นฉันต้องรีบไปอาบน้ำเเล้วละเนี่ย เเต่ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงเลยน่ะ(เเต่จะไปอาบน้ำเเล้ว)
ช่างเถอะ ฉันเบื่อบ้านมากกก
ฉันใช้เวลาเเค่15นาที ในการอาบน้ำเเต่งตัว วันนี้ฉันใช้ชุดเดรสสีสีชมพูอ่อน เข้ากับโรงเท้าสีขาว
เเล้วก้อเครื่องประดับสีขาวอีกมากมาย วันนีไม่รุ้จะเเต่งไงดี?ก็นายนั้นไม่บอกเลยนะว่าจะไปไหน
แล้วฉัก็ขี้เกลียจโทรถามเเล้วด้วยเหลือกอีก15เท่านั้น ลงมากินข้าวดีกว่า
"จะไปไหนเนี่ยเจ้ ไม่สบายหายเเล้วเหรอ" เสียงน้องชายที่นั้งดูทีวีอยุ่ข้างล่างเอยถามฉันเมื่อเห็นฉันเดินเเต่งตัวลงมา
"จะออกไปข้างนอกนะ มีอะไรกินไหม๊เนี่ย หิวจังเลย"ฉันตอบไป
"เมื่อวาน เจ้เยอึนมาหาที่บ้านด้วยน่ะ เเต่เจ้หลับนะ" เออจริงด้วยฉันลืมเลยว่าเมื่อวาน เยอึนจะมา
"เเล้วกลับไปกี่โมง"
"ก็มาเเล้วเห็นเจ้นอนเเล้วก็เลยกลับน่ะ"ซึงริตอบฉันในขณะที่หน้าของตานั้นยังจ้องอยุ่ที่เกมส์
"เเล้วไม่มีอะไรกินเลยเหรอเนี่ย"ฉันมองไปยังโต๊ะกับข้าวที่เราใช้กินกัน ตอนนี้เหลือเเต่เศษขนมที่เมื่อวานจียงเอามาให้ฉันเท่านั้น
"เเล้วขนมนี้ กินหมดเลยเหรอ" ฉันตะโกนถาม
"อืม หิวงะ วันนี้ไม่มีอะไรกินเลย เเล้วเจ้จะไปไหนเนี่ย"
"ฉันมีนัดไว้นะ เเล้ววันนี้จะออกไปไหนรึเปล่า" ฉันถาม
"ไม่มีน่ะ เจ้อย่าลืมซื้ออะไรเขามาด้วยเเล้วกัน เดียวตอนเย็นไม่มีกิน"
อ๊อดดดด....
คงมาเเละมั้ง
"ของเจ้เอง งั้นเจ้ไปเเล้วน่ะ ดูเเลบ้านด้วยละ เอาสาวเข้ามาโทรมาบอกด้วยน่ะ" ฉันบอกลา ก่อนที่จะเปิดประตู
"ใครน่ะเจ้"ซึงริละออกจากหน้าทีวี เเล้ววิ่งนำฉันไปเปิดประตูหน้าบ้านก่อนทันที
"สวัสดีครับ"ซึงริทักคนที่อยุ่หน้าบ้าน
"มาเเล้วเหรอ ฉันเพิ่งตื่นตอน11โมงครึ่งนี่เอง"ฉันบอกพร้อมกับมองคนที่อยูหน้าประตู
วันนี้เขา เเต่งตัวมาเเนวสบายๆผิดกับที่ฉันเคยเห็น(ปกติเห็นเเต่ชุดนักเรียน กับชุดพละ)
เขาใส่เสื้อยืดสีชมพูอ่อน กับกาง5ส่วน ขาเดฟสีออกครีมซีด พร้อมกับผมยุ่งๆสไตส์เขานั้นเเละ
"นี่ใครน่ะเจ้ไม่เห็นเจ้เคยเล่าให้ผมฟังเลยนะ"ซึงริกระซิบที่ข้างหูฉัน
"อ๋อ นี่เพื่อนเจ้เอง ชื่อจียง เออนี่จียง นี่งน้องชายฉันซึงริ" ฉันพูดเพื่อเเนะนำทั้ง2คน เเล้วฉันก็เดินออกไปยืนข้างๆ
จียง เพื่อจะออกเดินทาง
"ไปเเล้วน่ะเเล้วเดียวจะมาทำกับข้าวให้กินตอนเย็น"ฉันพูดก่นที่ซึงริจะยิ้มรับเเล้วเดินปิกประตูบ้านไป
ฉันมองหน้าคนตัวสูงที่อยุ่ข้างๆฉัน โดยที่เขาไม่พูดอะไรเลย
"เเล้ววันนี้ นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย" ฉันถาม เพื่อไม่ให้มันเงียบจนเกินไป
"วันนี้ เราจะไป..."
"นี่นายไม่รุ้เหรอว่าจะพาฉันไปที่ไหนเนี่ย"ฉันงง อ้าวนี้ไม่รุ้จะพาฉันไปไหนเหรอเนี่ย??
"ฮ่าฮ่า ฉันเพิ่งคิดได้เมื่อคืนนี้น่า ว่าน่าจะพาเธอออกมาเดินเล่นบาง อยุ่เเต่ในบ้านมันน่าเบื่อเอาเถอะ
เชื่อฉัน จียงซะอย่าง"
"ฉันจะขอบคุณนายมากกว่านี้ ถ้านายรุ้ว่านายจะไปพาฉันไปไหนน่ะ"ฉันประชด
"อ่าๆรุ้เเล้วว่าจะพาเธอไปไหนดี " "ตามฉันมาเเล้วกัน" เขาพูดพร้อมกันยิ้มหน้าบานใส่ฉัน
เราขึ้นรถเเท็กซี่ไปกัน ซึงเขาก็เป็นคนโบก เเล้วฉันก็ไม่รุ้เหมือนกันว่าเขาจะไหน??
"วันนี้ เราจะใช้ชื่อ ทริปนี่ว่า"คนโซล ท่องเที่ยว เลี้ยวรอบกรุงโซล555 ฉันคิดเอง น่าไปใช่ไหม๊ละ"
เขาหันหน้ามายิ้มกับฉัน เเต่ฉันรุ้สึกว่าฉันไม่อยากไปเเล้วละสิ
"อย่าทำหน้าอย่างนี้สิ เสียกำลังใจหมดเลยน่ะเนี่ย คนเขาอุส่าพามาเที่ยว "
นายนั้นทำเเก้มป่องใส่ฉัน ฉันหันไปมองหน้าเขา เห็นหน้าเนี่ยนๆเเล้วดวงตากลม ดวงนั้นเเล้วฉันคิดึงเรื่องเมื่อวานจัง
เขินเเล้วน่ะเนี่ย
"ถึงเเล้ว" ท่าเขาดูดีใจเป็นพิเศษเลยนะเนี่ย
นี่มัน!!!!
Part Kwon ji yong
"อินชาดงเนี่ยน่ะ ฉันไม่ค่อยอยากดูงานศิลปะเท่าไหร่หลออกน่ะ " ยัยป้าชุดชมพูข้างๆผมบ่น
วันนี้เธอใส่ชุดสีชมพูมา นาช่ารักมาก เขากัยผิวขาวๆของเธอทำเอาผมเขินไปเลยละ
"อ้าว ก็ฉันเห็นเธอไม่ค่อยสบายใจนี่หน่า มาดูงานศิลปะเนี่ย มันดีน่ะเธอ ไม่รุ้เหรอ" ผมตอบ
ความจริงผมน่ะคิดที่เที่ยวไม่ออกเเล้วละ--*
"อืม ก็ได้ ฉันยังอยากได้รุปภาพไปติดห้องพอดีเหมือนกัน"ยัยป้าสีชมพูพูด
"อืมเอาเลย เริ่มกันเลย"ผมเอามือยืนมาให้เธอ เธอมองหน้าผม เเล้วยิ้มให้ ก่อนที่จะเอามือเล็กๆของเธอยืนออก
มารับกับมือของผม เเล้วเราก็เดินออกไปด้วยกัน กับเส้นทางข้างหน้า
ผมกับเธอเดินกันไปในร้านต่างๆตามท้องถนน เราเดินเข้าร้านนู้นร้านนี้กัน จนไม่รุ้จักความเหนื่อยกันเลย
เราดูงานศิลปะมากมายทั้งภาพวาดด้วยหมึกแบบพื้นเมือง งานประดิษฐ์อักษรต่างๆ เครื่องเรือนแบบโบราณ
งานฝีมือ เครื่องเคลือบ และเครื่องแต่งกายพื้นเมืองสมัยใหม่
เราเดินออกมาทะลุถึงนากวันอาเขต เดินมาไกลเหมือนกันนะเนี่ย มีทั้งร้านเคื่องคนดนตรี เเล้วก็ร้านขนมทำให้ยัยป้า
ที่อยุ่ข้างๆผมเนี่ยดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ
"ฉันเหนื่อยเเล้วละ เราพักกันเถอะ"ยัยป้าบ่น
"ฉันรุ้น่ะว่าเธออยากเข้าร้านขนมน่ะ"ผมตอบ
"นี่รุ้ทันเหรอเนี่ย เเย่งจัง งั้นเราเขากันเลยน่ะน่ะๆๆๆจียง"ยัยนั้นอ้อนผมเมื่อเห็นผมเริ่มเมิณหน้าหนี
"อืม ก้ได้ แปปเดียวเท่านั้นน่ะ "ผมย้ำ
"ค๊าา "เธอตอบผมด้วยท่าทางที่ดีใจ เเล้วจูงมือผมเขาไปในร้าน
เราเดินซื้อของออกมา เธอได้ขนมออกมาเยอะเเยะเลย
"เกินคนเดียวหมดเหรอซอนเย"ผมถาม
"บ้า!!ก็ซื้อมาเเบ่งนาย เเล้วก็ให้ซึงริ เเล้วก็เยอึน.เเล้วก็.."
"พอเเล้วเเละ เยอะไปเเล้ว ทีหลังก็ซื้อไปให้เพื่อนทั้งห้องเลยสิ"ผมประชด
"เอางั้นเหรอ งั้นเเปปน่ะ"ยัยนั้นทำท่าจะวิ่งเข้าร้านไปอีกรอบ
"บ้าเหรอ ฉันประชด ไปเร็วเรายังมีโปรเเกม เที่ยวกันอีกน่ะ"
"ไปไหนง่ะ นี่ฉันเหนื่อยเเล้วน่ะเนี่ย ฉันเพิ่งหายป่วยน่ะเนี่ย"เธอเริ่มทำหน้ามุ้ยเเล้ว
ผมเอามาดึงเเก้มเธอเบาๆด้วยความหมั่นไส้
"เดี๋ยวก็รุ้เองละน่ะ ตามฉันมาเเล้วกัน"ผมเอามือถือของให้เธอ เเล้วอีข้างก็จีบมือของเธอไปด้วย
เเล้วเราก็เลือกที่จะนั้งเเท็กซีออกมากจากที่นี่
"ฉันว่าเเล้ว ว่านายต้องมาที่นี่"ยัยนี่บอกผมเเล้วก็ยิ้มเเบบรุ้ทัน
"เอาเถอะ ฉันชอบมาเเบบนี่เนี่ยเเละ"
รถมาจอดอยุ่ที่สวนยออีโด สวนสาธารณะที่มีสระน้ำอยุ่ตรงกลาง เราเริ่มเดินหาที่นั้งกัน
สันนี้เป็นวันหยุดคนเลยเยอะไปหน่อย
"นี่กินขนมไหม๊ อร่อยน่ะ"ยัยป้าชมพูดยืนขนมมาให้ผม
"ไม่เอา ฉันไม่ค่อยชอบน่ะ"
"นายไม่ชอบกินขนมเหรอ"
"ป่าว เเต่ชอบเป็นบางอย่างน่ะ"
"นี่ งันเอานี่ไป"เะอพุดพร้อมยืนคลิปปี้โดนัทมาให้ผม
"รุ้ได้ไงว่า ฉันชอบอันนี้" ผมถามอย่างงง
"ก็เห็นตอนที่นายซื้อขนนมาให้ฉัน มีเเต่ไอนเต็มไปหมด ฉันเยคิดว่านายน่าจะชอบ"ยัยนนั้ตอบพร้อมกับมองหน้าผม
"ขอบคุณ"ผมตอบ
เธอมองหน้าก่อนที่จะยิ้มเเล้ว นั้งกินขนมที่อยุ่ที่มือต่อ
"เเล้วเธอ ลืมมันได้รึยัง" ผมเริ่มถาม เธอหยุดกินทันที
"อืม คงอีกซักหน่อยน่ะไเธอฝื้นยิ้มให้กับผมก่อนที่จะกินต่อ เเต่สายตาของเธอช่ายเศร้าเหลือเกิน
"ถึงเธอจะไม่มีมันอยู่เเล้ว เเต่ว่าเธอก็ยังมีเพื่อนๆน้องเธอเเล้วก็ฉันอยุ่น่ะ"ผมบอกเธอ
"อืม ฉันรุ้ เเต่ว่าฉันต้องขอเวลาก่อนน่ะ"ยัยนั้นฝืนยิ้ม
"อืม เอาเถอะ ฉันจะช่วยให้เธอลืมไอตัวใหญ่เอง" เเล้วผมก็เริ่มกินขนมที่อยุ่ตรงมือของผมเเทน
"เเล้วเราจะไปไหนกันต่อละ นี่ก็เริ่มเย็นเเล้วด้วย"ซอนเยถามผม
"ฉันมีที่เเล้วกัน 555 บอกเเล้วจียงซะอย่าง" ผมตอบอย่างมั้นใจ
"รุ้เเล้วละน่ะ ฉันเชื่อนายเเล้วกัน อะน้ำของนาย"เธอส่งขวดน้ำให้กับผม
เรานั้งคุยกันเรื่อยๆเกี่ยวกับเรื่องเพื่อนๆในห้อง อาจารย์ เเล้วก็สถานที่เที่ยวต่างๆ
ที่น่าสนใจ
"มืดเเล้ว ไปได้เเล้วละ"ผมลุกขึ้นเเล้วก็หันหน้าไปพูดกับเธอ
"ไปไหนละ ตรงนี้สวยจะตาย"ยัยป้าพูด
"เอาเถอะ ฉันชอบไปที่อื่นมากว่า" เเล้วผมก็จับมือเธอเเล้วพาเธอเดินออกไป
"ไปไหนอีกละเนี่ย"ยัยนั้นบ่น เเต่ก็เดิน ตามผมมาเเต่โดยดี
เราก็นั้งรถเเท้กซี่กันมาอีก(ออกเเนวรวย)
.
.
.
.
.
"ว้าว!!ฉันไม่ได้มาที่นี่บ่อยหนักน่ะ ในตอนกลางคืนน่ะ"
พวกเราลงจากรถเเท็กซี่ลงมาถึงที่สุดท้ายที่เราจะมากัน
"เเต่ว่าความจริงเรานั้งเรือมาก็ได้น่ะเนี่ย"ผมพูด ผมลืมไปจริงๆ
"เอาเถอะที่นี่สวยมาก"ซอนเยพูดขึ้น
"ช่ายไม๊ล้าาา "ผมพูดด้วยความดีใจ (ยืดนิส)
"ขอบคุณมากน่ะ ที่พาฉันออกมาเปิดหุเปิดตา"ซอนเยพูด
"ไม่เป็นไรหลอก เพื่อทำให้เธอสบายใจฉันทำได้ทุกอย่างละ"ผมพูดออกไป
"ไงก็ขอบคุณจริงๆนะ"
"ไม่เป็นไรฉันบอกเธอเเล้วไงละว่า.."ผมเขินเเล้วน่ะเนี่ย
"ว่าอะไร.."
"ว่าฉันจะดูเเลเธอไงละ.."
น้ำตาของเธอไหลลงอาบเเก้ม เธอก็โผ่เข้ากอดผม
"ท็อปเคยพูดคำนี่กับฉัน..เเล้วเขาก็หายไปจากฉัน..ฉัน..ฮึก..ฮึก"
ผมกอดตอบ
"ฉันไม่ใช่ท็อป เเล้วจะไม่มีวันทำเหมือนท็อปด้วย เชื่อฉันน่ะ"ผมพูดพร้อมกับลูบผมเธอเบาๆ
เธอเงียบ เเล้วผมก็ได้ยินเเต่เสียงร้องไห้ของเธอ มันคงเป็นความเจ็บปวดที่เธอยังคงมีอยุ่ในใจ
ผู้คนเดินไปเดินมา เเต่เราสองคนก็ยังคงกอดกันอย่างนี้เนินนาน เสียงร้องไห้ของเธอเงียบเเล้ว
ผมดึงเธอขี้นจากอ้อมกอด จุ๊บที่หน้าผากของเธอเบาๆ
"เรากับบ้านกันเถอะ"ผมบอกก่อนที่จะเดินจุงมือไป
"เดียวฉันจะพาไปส่งที่บ้านน่ะ"ผมพูด
เธอไม่ตอบ ผมเรียกเเท็กซี่พาเธอกลับบ้าน ตลอดทางเธอเงียบไม่ยอมพูด
"ซอนเยเธอพูดกับฉันหน่อยสิ"ผมบอก
"อืม ว่าไงละ"
"วันนี้สนุกไม๊"
"อืม สนุกมาก ขอบคุณมากน่ะ"
"เเล้วเดียวพรุ้งนี้ ฉันจะพาไปใหม่น่ะ"
เเล้วรถก็มาถึงบ้านจนได้ เราทั้งสองคนลงมาจากรถ
"ขอบคุนนายมากน่ะ"
"ไม่เป็นไร เเล้วอย่าลืมพรุ้งนี้เจอกันเวลาเดิมละ บาย"
"บาย" ผมเดินออกจากหน้าบ้านเธอ
"จียง "เสียงของเธอดังขึ้น
"มีอะไรเหรอ" ร่างบางวิ่งเขามาหาผม เเล้วริมฝีปากของเธอประกบเขากับผมเเล้วพะออกอย่างรวดเร็ว
"กลับดีๆละ"เเล้วเธอก็วิ่งจากไป
ผมยิ้มเเล้วเดินออกมาจากบ้านหลังนั้นทันที
..................................................................................................................
ช่วงนี้ต้องเข้าค่าย จะเเข่งเเล้วละค่ะ
เเต่ก็จะมาอัพเรื่อยๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้ด้วยน่ะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น