ยัยวายร้าย,,กับนายหน้าหล่อ

ลำดับตอนที่ #2 : TWO,,

 "อะไรน่ะ หมั้นเหรอ " เสียงของเยอึนกับเฮลิม ดัวขึ้นพร้อมกันืำเอาฉันนอาย จนเเทบจะเอาหน้ากระเเทกเเรงๆกับโต๊ะ

ตอนนี้ชั้นหนี้พ่อมา อยุ่ที่ร้านอาหารเเห่งหนึ่ง ในย่านอินชาดอง,,ที่ีนี้มีร้านอาหารมากมาย เเต่พวกเราก็ เลือกร้านอาหารเล็กๆที่เป็นร้านประจำของพวกเรา 

"นี้!!มันไม่เห็นจะต้องพูดเสียงดังขนานนั้นเลยน่ะยะ ชั้นอายยยย " ชั้นพูด พลางกับหยิบแก้วน้ำ กระดกอย่างไม่คิดชีวิต

"เรื่องหมั้นไม่ค่อยเท่าไหร่หลอก แต่เรื่องที่จะมี บอดี้กาดร์เนึ่ย มันมากเกิ้นไปหน่อยไม๊" เสียงของเฮลิมพูด อืมจริงๆชั้นก็คิดแบบนั้น ฉันก็ไม่ใช่ลูกักธุระกิจใหญ่มาก(เหรอย่ะ???) 
"นั้นน่ะสิ ฉันว่าเรื่องจะไปกันใหญ่เเล้วน่ะ เเล้วถ้าเธอไปเที่ยวละ เธอจะไปยังไง ต้องเอาบอดี้กาดร์แก่ๆของเเกไปด้วยเหรอ" ดูความคิดของยัยเยอึน
"นี้!!! เเล้วจะให้ฉันทำยังไงได้เนี่ย เเต่ชั้นบอกแทไปเเล้วน่ะ ว่าให้บอกพ่อเรื่องนี้" ชั้นพูด ทำเอาทั้งสองคนถึงกับมองหน้ากัน
"เรื่องนี้พี่แทรู้เเล้วเหรอ" เยอึนถาม
"ใช่ !! ก็ตอนที่พ่อบอก เเทก็อยุ่ด้วย ชั้นถึงได้บอกไงว่าให้เเทไปพูด งานนนี้ พ่อคงจะยอม ละมั้ง T T"ชั้นพูด
"นี้พี่ชายเธอเค้าออกจะห่วงเธอขนานนั้น ชั้นว่าเค้าต้องจัดการได้อย่างเเน่นอน เธอเชื่อชั้น" เสียงของเฮลิมพูด มันทำให้ชั้นมีกำลังใจมากขึ้น


ตี๊ดดดดดดดด ตี๊ดดดดดดดดดดดดดด
"ฮัลโหล" 
"อยุ่ไหนนะซอนเย"
"อยู่อินซาดองน่ะ มีอะไรเหรอ" ชั้นตอบปลายสาย นั้นก็คือพี่ชายของชั้นเอง ตายยากจริงๆ
"ชั้นจะโทรมาบอกว่า ชั้นคุยกับป๋าให้เเล้วน่ะ แต่ว่าป่าไม่เชื่อ ไม่อยอมทั้งนั้น ทุกอย่าง" หน้าชั้นเหลือครึ่งนิ้วเรื่องค่ะ พอฟังที่พี่ชายสุดที่รัก ที่ชั้นหวังนักหนา พูดเสร็จ
"โอเคเเท เเล้วเจอกันที่บ้านน่ะ"
"อยากช็อคขนานนั้น สิ ให้ชั้นไปรับไม๊ "เสียงของปลายสาย ถามมาอย่างเป็นห่วง
" มารับชั้นที่ร้านเดิมน่ะ ชั้นเอารถมา เอาคนขับรถมาด้วย"

ชั้นวางสายหลังจากพูดจบ เหลือเชื่อเลย ขนาดแทยังพูดไม่ได้ ชั้นอยากจะทั้งร้องไห้ เเล้วก็อยากจะกร๊ดดร้องใส่หน้าพ่อของชั้นจริงๆ

"เป็นยังไงบ้าง ซอนเย" เสียงเฮลิม พูดหลังจากที่เห็นชั้นหน้าเสีย
"พ่อไม่ยอมเเท ไม่ยอมอะไรเลย เดี๋ยวเเทจะมารับชั้น"ชั้นพูดกับเพื่อนๆของชั้น


"โอเค งั้นเดี๋ยวชั้นไปส่งเฮลิมก่อนเเล้วกันน่ะ เเล้วยังไงถึงบ้านเเล้วจะโทรหา " เสียงของเยอึนดังขึ้น หลังจากที่พวกเราเก็บเงินเเล้ว
เอายังไงดีชั้น ชั้นต้องทำยังไงดี ถึงจะทำให้พ่อเปลียนใจ ชั้นคิด คิด คิด เเต่คิดยังไงก็คิดไม่ออกเเล้ว

อีกไม่นานรถหรุ ก็มารับชั้นถึงหน้าร้าน เเล้วรถของชั้นก็ถูกลุงคนขับรถเอากลับบ้านไป
"นี้ ยังช็อคอยุ่เหรอ " เสียงของผู้ชายที่ขับรถพูดออกมาหลังจากชั้นนั้งเงียบอยุ่นาน
"ชั้นไม่ได้ช็อค เเต่ชั้นพยายามจะคิดหาวิธีว่าชั้นจะทำยังไงดี ที่ให้พ่อ ยอม "ชั้นพูดกับ พี่ชาย
"เอาเถอะ ยอมๆไปเถอะ เเล้วพอเเกดีขึ้นเเล้ว เค้าก็จะยอมเธอเอง" 

"แท จะบ้าเหรอ !! ชั้นต้องแต่งงานกับใครก้ไม่รู้น่ะเเท เเล้วเนี่ยยังต้องมีคนมาค่อยตาม อีก น่าเบื่อ "
ชั้นพูดออกไป หมดเลย เพราะว่าเราสองคนไม่มีอะไรจะปิดกันอยุ่เเล้ว

"นี้ ซอนเยเธอใจเย็นก่อนได้ไหม๊ เธอเเค่หมั้น ไม่ได้เเต่งซะหน่อย เเล้วก็บอดี้กาดร์เธอ ก็นึกซะว่ามีคนใช้พาแกไปเที่ยวไง ไม่ดีเหรอ"เสียงของเเทยังฟังเเล้วดูสดใสจัง เเต่ชั้นเนี่ยยย คนฟัง จะบ้าตายอยุ่เเล้ว!!!!

"เอาละ ชั้นไม่พูดกับพี่เเล้ว"
แล้วชั้นก็นั้งเงียบตลอดการเดินทาง ดูท้องถนนในกรุงโซลเวลากลางคืน 
นี้ก็ไม่ค่อยจะดึกเท่าไหร่นัก ชั้นซักอยากจะย้อมใจเเล้วละสิ

Bobos 9
เป็นไนท์คลับชื่อดังใกล้สถานที่อึเเทวอน ฉันกับสาวๆ (เพื่อนของชั้นนั้นเเละ) มักจะมาที่นี้เสมอ เรียกว่าที่ประจำก้ว่าได้ 

"นี้ เธอเรียกพวกเรามากระทันหันขนานนี้ เเล้วที่บ้านไม่ว่าเอาเหรอ" เสียงเยอึนดังขึ้นทำเอาชั้นออก จากภวังค์เเห่งเเสงสี 
"ใช่ นี้ไม่สนุกเลยน่ะ แกเอาเเต่นั้งเหม่อลอยตลอดเลย" ยัยเฮลิมเสริมทับ
"เอาเถอะ เดี่๋ยวอะไรมันก็ดีขึ้นเองเเละ ชั้นของอยุ่อย่างนี้ก่อนเเล้วกัน" ชั้นตอบปัด

"ขอโทดน่ะครับ ในนี้ไม่มีโต๊ะเเล้ว ขอนั้งด้วยได้รึเปล่าครับ" เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น ทำเอาชั้นหลุดออกจาก
อาการเหม่อลอยอีกครั้ง

"ได้ค่ะ" เสียงขอยัยเยอึน รับ เร็วจริงๆยัยนี้

ชั้นหันขึ้นไปมอง แล้วก็ต้องตะลึงกับความหล่อ ของเค้า ตายเเล้ว คนอะไร ตาคม ดังโด่งขนานนี้ นี้ขนานมืดน่ะเนี่ย ยังรุ้เลยว่าเนื้อตัวสะอาดไปหมด (นี้ชั้นหื่นรึเปล่าว่ะเนี่ย-..-)

แต่เอ๊ะ?? ผู้ชายที่มากับเค้าก็หล่อนิ เเต่หน้าตากวนประสาทจังเลย ว้าววว,,!!ชั้นหลงสเน่ห์หมอนี้เค้าเเล้วสิ
"ผมชื่อชเวซึงฮยอนครับ เรียกผมสั่นๆ ว่าท็อป ก็ได้ ส่วนนี้เพื่อนผมครับ ชื่อจียง " ท็อป (สนิดเชี่ยวชั้น-..-)
ยิ้มให้กับพวกเราอย่างสดใส เเต่เอ๊ะ อิเเพื่อนข้างหลังนี้ยังไง หน้าตาก็งั้นๆ เเล้วยังจะมาหยิ่ง มองออกไปข้างนอกอีก โด่เอ้ยยย!!

"ชั้นชื่อ เฮลิม ค่ะ ส่วนนี้ เยอึน เเล้วนั้น ซอนเย" ท็อปมอง เเล้วก็ยังยิ้มให้พวกเราอย่างหวานช่ำ โอ้!!พ่อคุณ น่ารักไปเเล้ว,,>M<

"ยินดีที่ได้รุ้จักน่ะครับ เอาเป็นว่า พวกผมเลี้ยงเเล้วกันน่ะครับวันนี้" เเล้วเค้าก็ยกเเก้วขึ้นสูง พวกเราหยิบเเก้วมาชนอย่างสบายใจ รวมถึงอิขี้เก็ก ข้างหลังนั้นด้วย

นี้ชั้นก็เริ่มเมาเเล้วน่ะเนี่ย รู้สึกได้ว่าโลกมันเริ่มหมุนๆ เเล้ว
"ซอนเย ไปเต้นกันเถอะ" เฮลิมลากตัวชั้นออกไปที่ฟอร์เต้น เเล้วพวกเราก็เต้นกันอย่างเมามันลืมดลกไป ส่วนชั้นรู้สึกเหมือนว่า ยืนไม่อยุ่เเล้ว 

เอ๊ะ,!! ใครอมาโอบชั้นน่ะ มีมือใหญ่ๆ มาโอบเอวชั้นไว้ ชั้นมองอะไรไม่เห็นเลย รุ้อย่างเดี๋ยวว่าโลกมันมืด  มืดจริงๆ


เเล้วภาพก็ตัดไปค่ะ T T

โอ๊ยยยย ปวดตัว ปวดหัวไปหมดเลย เมื่อคืนไม่น่าเมาขนานนี้เลยน่ะเนี่ย หิวน้ำจัง หลังจากที่ชั้นรุ้สึกว่าลืมตาขึ้นได้เเล้ว ชั้นก็เอามือคว้าน้ำที่อยุ่บนโต๊ะหัวเตียงของชั้นทันที

เอ๊ะ,,!!??? ไม่มีน้ำเหรอ ชั้นกรอกตาดู
เฮ้ย,,!!!?? นี้มันไม่ใช่โต๊ะของชั้น 
กรี๊ดดดด,,, เเล้วนี้มันบ้านใครกันเนี่ยยยยยยย,,!!!!!!
แต่ตอนนี้ไม่ไหวเเล้ว ห้องน้ำ ห้องน้ำอยุ่ไหน ชั้นจะ อ้วกกก
ชั้นวิ่งออกจากห้องนี้ เตะข้าวของที่อยุ่บนพื้นกระจายหมด 
เจอเเล้ว!!ห้องน้ำ เอาละน่ะ ว๊ากกเเล้วน่ะ อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!

เสร็จซักที เหมือนยกอะไร มวนๆออกจากท้อง ชั้นกลับเข้าไปในห้องนั้นอีกครั้ง สำรวจห้อง มองอยุ่นาน เอ๊ะตรงนั้นมีรูปนิ

"ตื่นเเล้วเหรอ" เสียงผู้ชายนิหว่า ชั้นหัน หน้าไปมอง  
"ไอขี้เก็ก"ชั้นหลุดปากพูดออกไปเเล้ววว หน้าเค้าเปลียนทันทีเลย เเล้วชั้นจะตายไหม๊เนี่ย เพื่อนชั้นไปไหนหมดTT
"นี้คือคำพูดของคนที่ตื่นมา จากอาการเมาน่ะเหรอ เมื่อคืนทำอะไรไว้ คงจำไม่ได้สิน่ะ" นายจียงอะไรนั้น(ชื่อนี้มั้ง)
พูดขึ้น
"เเล้วเมื่อวาน ชั้นทำอะไรไว้" ชั้นย้อนถามไปอย่างสงสัย

"อยากให้ชั้นเล่าเหรอ " ตานายนั้นหื่นขึ้นมาทันตาเห็น จะบ้าเหรอ ฉันดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดตัวเองไว้ อิตาบ้าาหน้าหื่น
"ฉันไม่เล่าหลอก ชั้นรุ้ว่าเธอจำได้น่ะ งั้นเดี๋ยวชั้นไปส่งบ้านเเล้วกัน เธอไปล้างหน้าเเปรงฟันเถอะ ตัวเทอเหม็นอ้วกจะเเย่อยุ่เเล้ว"เเล้วเค้าก็โยนผ้าขนหนุให้ชั้น ชั้นเดินเข้าไปในห้องน้ำที่เหม็นอ้วกอีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะล้างหน้า เเปรงฟัน(มันมีอันใหม่ที่ยังไม่ได้เกะตั้งอยุ่ ชั้นเลยหยิบเอามาใช้ แหะๆ)

ชั้นลงมาข้างล่าง เออ!!ลืมบอกเลย หมอนี้ อยุ่คอนโด ถือว่าเป้นคอนโดหรูเลยทีเดียว เเต่ก็ไม่ค่อยเท่าไหร่นัก
ห้องหมอนั้นอยุ่ชั้น 18 ตอนนี้ชั้นลงมาชั้นหนึ่งตามคำบอกของตานั้นเรียบร้อยเเล้ว แล้วท็อปละ ท็อปอยุ่ชั้นอะไรน่ะ

"เทอสงสัยละสิว่าท็อปอยู่ชั้นอะไร ท็อปอยู่ชั้น21 น่ะ"ไอนี้!!!รู้ทันอีกน่ะเนี่ยย
"เอาเถอะ เดี๋ยวชั้นจะไปส่งเธอทีบ้านเอง" เเล้วตานั้นก็เอากุญเเจรถของชั้นออกมา รถเธอเดี๋ยวชั้นจะเอาไปคืนให้ เอาเป็นว่าตอนนี้ นั้งรถชั้นไปก่อน" ชั้นเเฮ้งค่ะ ตอบไม่ทัน เอาเเต่เออ ออ ตามเค้าไป แต่ชั้นเริ่มสงสัยว่า อิตานี้ รู้จักบ้านชั้นได้ยังไง

"นี้!!!ยัยขี้อ้วก เมื่อคืนจำอะไรไม่ได้เลยเหรอ" เค้าถามชั้น ตอนนี้ชั้นอยุ่บนรถคันหรูของเค้า ถ้าทางบ้านจะมีตังน่ะเนี่ย เเล้วทำไมต้องเรียกชั้นยัยขี้อ้วกกกด้วยยย่ะ!!!!!!!!

"จำไม่ได้ เเล้วทำไมต้องเรียกว่ายัยขี้อ้วกด้วยย่ะ!!??"ชั้นตะหวาด ชื่อชั้นก็มี เพราะด้วย อยากจะบอก
"เอาเถอะ ถ้าเธอจำไม่ได้ ชั้นจะบอกเธอเอง เมื่อคืนน่ะ เธออ้วกใส่ทั้งชั้น เเละก้ไอท็อป รวมไปถึงเพื่อนๆเธอ ส่วนท็อปน่ะ เเยกกับชั้นตอนมาถึงที่นี้ ชั้นเลยพาเธอมาอยุ่ที่ห้องชั้นไง" เเล้วทำไมไม่ให้อยุ่หห้องท็อปละ T T

"อืมมมม ชั้นจำไม่ได้จริงๆนิT T"ชั้นตอบ
"รุ้เเล้วละหน่า ว่าเธอจำไม่ได้ ยัยขี้อ้วก"
"เเล้วก็หยุดเรียกชั้นว่า ขี้อ้วกซักที มันน่าเกลียด" ยฉันมองค้อน
"ก็เธอน่าเกลียด เหมาะกับชื่อดี" นายนั้นตอบ
"กรี๊ดดดดดดด ปากเหรอนั้น อิตาบ้า" ชั้นกรี๊ดดร้อง เเล้วนายนั้นก็เอาเเต่หัวเราะเยาะชั้น 
จนถึงบ้านเเล้วสิน่ะ T T

"นายรู้จักบ้านชั้นได้ยังไงเนี่ย" นั้นเเละคือสิ่งที่ชั้นจะถามตั้งเเต่เเรกเเล้ว
"เดี๋ยวเธอก็รุ้เอง" นายนั้นเดินเข้าบ้านชั้นหน้าตาเฉย
"นี้มันบ้านชั้นน่ะ" เเล้วชั้นก้วิ่งตาม ทำไมนายนั้นต้องทำตัวให้หมั่นไส้อะไรขนานนี้

ตอนนี้ พ่อชั้นกับพี่เเท กำลังนั้งทานของหวานกันอยุ่ค่ะ พอพ่อเห็นหน้าชั้นกับนายจียง เเล้วก็ตกใจ ส่วนพี่เเทก็เป็นไปอีกคนนึง บ้าไปเเล้ว!!

"อ้าว กลับมาเเล้วเหรอลูก เเล้วทำไมมากับจียงได้ละ"เสียงพ่อถาม
"รุ้จักเค้าด้วยเหรอค่ะพ่อ" ชั้นถาม
"อ๋อ เราเจอกันข้างทางน่ะครับรถเทอเสีย ผมเลยรับเทอขึ้นมาด้วย" โล่งอกไป ดีน่ะที่ไม่พูดว่า"เมื่อคืนเทอเมาครับเเล้วไปค้างบ้านผม" ถ้าเป็นอย่างนี้น่ะ ชั้นชักตรงนี้เลย
"งั้นรุ็จักกันไว้ก็ดีเเล้ว นี้ซอนเย นี้จียง คนที่จะมาเป้นบอดี้กาดร์ให้กับหนูไงละ" พ่อพูด

ฮะ!!!บ้าไปเเล้ว ไม่จริงเถอะ ไม่เอา  เอาท็อปได้ไหม๊ ไม่เอา ไม่เอาไม่เอา ชั้นคิดในใจ เเต่หน้าของชั้น ตอนนี้มันต้องเหมือนจะร้องไห้เเน่ๆเลย

"ฝากตัวด้วยเเล้วกันน่ะครับ "สิ้นเสียงของตานั้นชั้นก็รุ้สึกถึงลางสังหรณ์ไม่ดี ซะเเล้วละ ไม่เอาน่ะชีวิตตต





















......................................................................................................................................................................................
 จบเเล้วกับตอนที่สองน่ะค่ะ 
เเล้วยังไงจะมาเเต่งต่อน่ะค่ะ

ยังไง จะเอาเเบบไหน ช่วยคอมเม้นกันหน่อยน่ะค่ะ,,,


ขอบคุณค่ะ