คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Fake : 2
start 2
Part: min sunye
"กลับมาแล้วเหรอค๊าบบ"เสียงที่เคยคุ้นหูดังขึ้น
"กลับมาแล้วคร่ะ ไม่งั้นคงไม่เห็นฉันอยู่ตรงนี้หรอก"ฉันแอบเหวี่ยงนิดหน่อยใส่ นายชึงริ น้องชายของฉันเอง
"แล้วนี่กินอะไรมายังเนี่ย แล้วพี่ท็อปละค๊าบบ" ปากก็ถามฉันเถอะ แต่ว่าตาเนี่ยจะถึงปากซอยอยุ่แล้ว
"เห็นไม๊ละ" นี่นายน้องชายฉันเขามีตารึเปล่าเนี่ย
"แล้วบอกว่าจะเอาแผ่นเกมส์มาให้ แย่จัง ไอเราก็อุส่าตั้งหน้าตั้งตารอ...." เจ้าแพนด้าเปลียนสีหน้าทันทีหลังจากที่มองไม่เห็น ชายที่เขาเอยถึง
"พี่กินมาแล้วละ" "งั้นเดี๋ยวพี่ไปนอนก่อนแล้วกันน่ะ" ฉันพูดพร้อมกับเดินขึ้นบันไดไปทันที
"ค๊าบบบบ อย่าลืมบอกพี่เขาให้ผมละ ผมอยากเล่นแล้วเนี่ย!!!!" เป็นประโยคสุดท้านที่ฉันได้ยินเขาพูดหลังจากที่เดินขึ้นมาถึงห้องนอน
ฉันอยุ่กับซึงริแค่2คนค่ะ เพราะพ่อแม่ของฉันต้องไปทำงานที่ต่างประเทศบ่อยมากๆๆ จนไม่ค่อยมเวลากลับมาที่บ้านเลย
แต่ไม่เป็นไร ฉันสามารถดูแลน้องชายฉันได้สบายอยุ่แล้วเพราะ พ่อปม่ฉันส่งเงินมาให้ ไม่ได้ขาดมือ เนี่ยเเละที่ทำให้ฉันสบาย 555
เช้าวันต่อมา......
"ท็อปนายอยุ่ไหนเนี่ย ฉันรอนายอยู่น่ะเนีย วันนี้ฉันรีบด้วย " ฉันตะโกนใส่โทรศัพท์อย่างบ้าคลั่งจนคนแถวนี้หันมามอง
ฉันไม่อายแล้วย่ะ นี่ท็อปผิดนัดฉันจริงๆเหรอเนี่ย เขาบอกว่าจะมา หกโมงครึ่งไง แล้วนี้จะเจ็ดโมงสิบห้าแล้วน่ะ!!!!!!!
(ขอโทษจริงๆๆน่ะค่ะ พอดีวันนี้ตื่นสายน่ะ ไปโรงเรียนก่อนเลยน่ะ)เสียงจากปลายสายทำให้ฉันโมโห
"แล้วเจอกันที่เดิม ก่อน เจ็ดโมงครึ่ง แค่นี้น่ะ" ฉันวางสายไปด้วยความโมโห อะไรกันเนี่ย นี่ฉันยื่นรอต้องนานแล้วน่ะ!!!
ฉันไปถึงโรงเรียน วันนี้ท็อปไม่มาด้วยรู้สึกว่ามัน โหวงๆๆไงก็ไม่รู้ สายตาที่จ้องมองมาทางฉันมันดูเหมือนกำลัง
จะกินเลือด กินเนื้อฉันอย่างนั้นและ เพราะเวลาที่ท็อปมากับฉันจะไม่มีสาวๆคนไหนกล้ามองท็อป แล้วก็ไม่มีผู้ชายคนไหนกล้ามองฉัน>//<
แต่นี่คงแปลกละสิที่ฉัน เข้าโรงเรียนมาแค่"คนเดียว"
ฉันเดินมานั้งรอท็อปที่เดิม ตรงม้าหิน แถวๆโรงยิม เพราะว่าที่นี้เงียบ และก็ไม่ค่อยมีคนเดินมากเท่าไรในตอนเช้า
อากาศตอนนี้ก็กำลังสบายเลย ฉันมองไปทางรุ่นน้องหล่อๆที่กำลังเล่นบอลกันอยุ่ เนี่ยและน้าาาา ความสุขในแบบฉบับที่ไม่มีท็อป555
เอ๊ะ!!!!
ฉันรุ้สึกเหมือนมีคนเดินมาข้างหลัง ท็อปแน่เลย แต่มาเร็วจัง แล้วไหนบอกเพิ่งตื่นไง???
รุ้สึกเหมือนมีอะไรอะไรมากดหน้าฉันลงบนโต๊ะ หน้าฉันกระแทกกับโต๊ะอย่างแรง ท็อปเล่นแรงขนานนี้เลยเหรอเนี่ย???
"โอ๊ย...อิบ้า..เอ๊ะ พวกเธอเป็นใครกันละเนี่ย" ฉันหันหลังกับไปต่อว่า แต่นี้มันไม่ใช่ท็อปนี้หน้า มีแต่นังผู้หญิงโบ๊ะ
หน้าหนาเตอะ น่าเกลียดจัง แหวะO*Oเห็นแล้วจะอ้วก
"ตอนนี้ไม่มีท็อปคุ้มหัวแกแล้ว มานี้เลยนังแรด" นังแรด นี่เยอึนเพื่อนฉันยังไม่เคยด่าฉันขนานนี้เลยน่ะเนี่ย
"พวกแกเป็นใครกัน แล้วฉันไปทำไรให้แก แล้วท็อปเกี่ยวไรด้วย" ฉันถามขนานที่นังพวกหน้าหนา(ไม่รุ้จักชื่อนิหว่า)จิกผมฉันอย่างแรงและ
พยายามพาฉันไปที่ไหนซักแห่งหนึ่ง รุ้สึกว่าไม่ค่อยไกลเท่าไหร่น่ะ ไม่มีใครตอบฉันเลยซักคน อะไรหันว่ะเนี่ย ฉันเจ็บหัวไปหมดแล้ว
ผมฉันเพิ่งเซ็ดมาวันนี้ โอ๊ยย!!!ตาย ๆๆๆๆ
ฉันรู้สึกเหมือนถูกเหวี่ยงอย่างแรงไปที่พนังที่ไม่ค่อยแข็งเท่าไร เหมือนจะเป็นตุ้เหล็กซะมากว่าด้วยซ้ำ
อากาศในที่นี้มันทั้งร้อน และอบอ้าว มันคือห้องเก็บเอกสารของโรงเรียนนี้เอง ในห้องนี้มีแต่ฝุ่นและน่ากลัว
ในเวลาตอนเช้าๆ จึงไม่ค่อยมีคน หรืออาจารย์ เข้ามาในห้องนี้ซักเท่าไหร่ ของในห้องนี้มีทั้งเอกสารเก่าๆ
แฟ้มหนาเตอะที่อยุ่ในลัง ที่วางละเกะละกะอยุ่ตามทางเดิน พื้นที่เต็มไปด้วยฝุ่นที่เหมือนกันว่าไม่เคยได้รับการทำความ
สะอาด แล้วตอนนี้ฉันกำลังนอนคลุกกับอิพวกนี้เนี่ยน่ะ ฉันอยากจะบ้าตาย!!!!
เอ๊ะแต่ฉันรุ้สึกเหมือนตู้มัน....กำลังจะล้ม!!!
"แกเป็นแฟนท็อปใช่รึเปล่าละ" ยัยที่ทาคิ้วโก่งๆข้างหลังนั้นถามฉัน
"แล้วจะทำไมละ" ฉันถามกลับทันที แล้วมันเกี่ยวอะไรกับท็อปละเนี่ย
"ฉันเกลียดผู้หญิงทุกคนที่เขาใกล้ท็อป"ยัยที่ทาแป้งรองพื้นหนาๆข้างหลังนั้นตอบกลับมา แบบจริงจัง
"ก็ท็อปเขาชอบฉันนี่น่าแล้วถ้าพวกเธอรักเข้าเธอก็ต้องเข้าใจเขาสิ"ฉันพูด ก็มันเรื่องจริงนี่หว่า หรือว่าฉันพูดผิด
ทำไมยัยพวกนั้นต้องทำหน้าเหมือนอยาก จะเอาหัวฉันไปถูพื้นงั้นและ
"ก็ฉันไม่ชอบแก เข้าใจรึยังละ!!" สาวน้อยตัวเล็กตะโกนขึ้นด้วยความเดือด อ้าว???แล้วฉันผิดเหรอ???
"พอแล้ว "นังชะนีน้อยที่เงียบอยุ่นานพูดขึ้น "จัดการมันได้แล้วก่อนที่ท็อปจะมา"พอยัยนั้นพูดเสร็จชะนี
ทั้งหลายก็ต่างพาฉัน มัดมือ มัดเท้า ปิดตา อะไรกันเนี่ย ฉันพยายามดิ้นสุดๆๆแล้ว แต่รุ้สึกเหมือนตู้กำลังเอนลงมาถับหลังฉันอย่างช้าๆ
"เอาขานังนี้แยกออกจากกันเดี๋ยวนี้" เสียงคนหนึ่งในกลุ่มยัยหน้าหนาดังขึ้น เอ๊ย!!ขาฉันงั้นเหรอ
อินังบ้าาาา ขาฉันน่ะไม่ใช้ หนังสือออออ !!!! ฉันดิ้นแบบสุดๆๆแต่ตุ้ มันจะทับคอฉันแล้ว
ฉันพยายามดิ้นสู้ แต่ตุ้เนี่ยและที่ทำให้ฉันกลัว ถ้าฉันขยับตัวแรงอีกนิด ฉันคงไม่มีชีวิตไปสุ้กับนังเด็กหน้าหนาพวกนี้ได้แน่ๆ
เสียงชัดเตอร์ดังขึ้นมา มันถ่ายรูปของฉันเหรอนี่ นี่มันกางเกงในตัวใหม่ฉันเลยน่ะ!!! เพิ่งซื้อมาใส่ครั้งแรกก็โดนเอาออกมาโชว์ขนานนี้เลยเหรอ
ฉันอายน่ะเนี่ยยย>///<
"ฉันจะเอารุ้นี้ของแกไป โพสลงเน็ต5555 ลองดุถ้าเกิดว่าท็อปเห็นรูปแบบเนี่ยแล้วจะทำหน้ายังไง"
เสียงขอใครคนหนึ่งในกลุ่มพูด อะไรกัน???เพราะอะไร????เพราะท็อปรักฉันมากกว่าพวกเธองั้นเหรอ ชิ นังพวกขี้อิจฉา
ฉันได้ยินเหมือนเสียงชัดเตอร์ดังขึ้นไม่หยุดหย่อน มันมากไปแล้วน่ะกางเกงในตัวใหม่ฉันมันมีอะไรให้ดูหนักเหรอไง
หรือว่าฉันไม่ได้ใส่กางเกงในมาโรงเรียน>///<
"ทำอะไรกันน่ะ" เสียงใครบ้างดังขึ้น รอดแล้วคราวนี้T-T
"แกเป็นใคร เอาโทรศัพท์ฉันมาเดี๋ยวนี้น่ะ" เสียงนังชะนีตัวใหญ่สุด(ที่มันทาหน้าหนาๆนั้นเเละ-*-)
ร้องดังโว้ยวาย เหมือนเสียงการเเย่ชิงตบตีจะเริ่มต้นขึ้น เสียงดังเอะอะจน ฉันฟังไม่ได้สับ
จากนั้นก้อตามมาด้วยเสียง
"กร๊อบ ...กร๊อบ".....เสียงอะไร ใครกินขนมเหรอ
"นี่โทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดของฉันเลยน่ะ"เสียงของนังชะนีตัวไหนซักตัวดังขึ้น(คงตัวเดิมมั้ง)"แก ฉันจะบอกคุณพ่อ ฮืออออออ"
เสียงดังนั้นกลายเป็นเสียงสั้นขึ้นมาทันที จากนั้นก็เป็นเสียงฝีเท้าออกไป ... เยอะมากกก สงสัยคงมาดูกันเยอะละสิเนี่ย
แล้วฉันจะเอาน่าไปไว้ไหนดีละ--*
Part: TOP
ผมเดินเขาประตูโรงเรียนมา เอ๊ะ!!นี้มันจะเจ็ดโมงสี่สิบห้าแล้วน่ะ แล้วอยู่ตรงไหนละ
ผมเดินเข้ามา หาซอนเยที่น่ารักของผม เอาดอกกุหลาบมาให้ แหม!!อย่างนี้มันก็ต้องง้อกันหน่อยละเราเอยยยไม่น่าตื่นสายเลย
"กรี๊ดดดดดด...ฉันไม่ยอมน่ะเนี่ย...อิคนนั้นมันเป็นใคร ฉันจะให้พ่อมาจัดการมัน"
เสียงของเด็กผู้หญิงดังขึ้น .ผมหันไปมอง เห็นเธอแล้วก็เพื่อนของเธอเป็นขโยง(เยอะจริง) วิ่งออกมาจากห้องเก็บเอกสารตรงมุมสุดของโรงเรียน
นี่กล้าเข้าไปกันได้งัยน่ะ แสดงว่าต้องมีอะไรแน่เลย.....น่าสนเเหะ!!!
ในห้องนั้นมันมีอะไรเหรอ....ต้องรองดุแล้วและ
Past: Kwon ji yong
"นี่เธอเป็นใครเนี่ย แล้วทำไม่อยุ่ในสภาพแบบเนี่ย น่าเกลียดชะมัด" ผมพูดกับเธอทันทีหลังจากที่สาวๆๆหน้าหนาออกไปแล้ว
"ช่วยฉันหน่อยได้ไหม เอาที่ปิดตาฉันออกทีน่ะ" เสียงใสสั่นๆของสาวที่อยุ่ตรงหน้าผม รีบพูดตอบผมทันที ดูเหมือนเธอจะร้องไห้แล้ว
"ขาฉันชาไปหมดแล้ว หลังฉันก็ด้วย" เธอพูดต่อ แต่สภาพเธอตอนนี้ ดูเเย่จัง... ภาพข้างหน้าผมตอนนี้คือ ผู้หญิงที่นั้ง
แยกขากว้างในชุดนักเรียนสีขาวเปื้อนฝุ่น เนื้อตัวเปี้ยกไปด้วยเหงื่อ กางเกงงข้างในของเธอ โอ๊ย!!!ผมไม่อยากจะพูดแล้ว
สีอะไร ทายกันเอาเอง>///<(แอบหื่น)
"อะ..นี้" ผมพูดพร้อมกับดึงตาผ้าปิดตาของเธอออก
"นายเป็นใครละเนี่ยทำไม..ฉันไม่คุ้นเลย" เธอถามผมกลับด้วยท่าทางสงสัย สมควรแล้วและที่เธอจะถาม เพราะผมเพิ่งย้ายเข้ามาวันนี้นี่เอง55
มาวันเเรกก็เจอของดีซะแล้ว(หื่นจริงๆ)
"อย่ารุ้เลย" ผมตอบกลับ "แล้วจะให้ฉันเกะเเขนให้ไม๊ละ" ผมถามเธอพร้อมหลบตาเธอ ผมเขินน่ะโว้ย>//< เห็นท่านั้งเธอแล้ว
แล้วเธอไม่คิดจะเปลี่ยนท่าเลยเหรอ
"เอาสิ ช่วยฉันหน่อย ฉันลุกไม่ขึ้นแล้ว"เธอตอบผมทันที
"งั้นเธอก็ขยับออกมาสิ" ผมตอบเธอทันทีเหมือนกัน
"ฉันขยับตัวไม่ได้ ถ้าฉันขยับตัว ตู้ก็จะตกลงมาทับฉันและก็นาย เข้าใจไม๊" เธอพูดเสียงดังขึ้นมาทันที จริงสิเนาะ ผมไม่ทันดูตู้ที่อยุ่ข้างหลังเธอ
"เร็วเถอะนะ ฉันเมื่อยแล้วน่ะ"เธอเร่งผม เอาไงเอากันว่ะ!!
ผมเขาไปตรงกลางระหว่างขาเธอ อ้อมมือไปข้างหลังแล้วรีบ ปรดเชือกอย่างเร่งรีบ หน้าของเธออยุ่ห่างจากผมไม่ถึง10เซน
เชือกกำลังจะหลุดแล้ส แต่ผมรุ้สึกเหมือนมีอะไรมาดึงผมลอยขึ้นมา
Part: Top
ภาพที่ผมเห็นตรงหน้าคือ
ผู้ชายที่เป็นใครก็ไม่รุ้ กำลังนั้งค้อมตัวแฟนของผมอยุ่ งั้นมันก็อย่าอยุ่เลย ผมดึงไอหน้าหนาขึ้นจากขาของแฟนผมทันที
"โอ๊ย..." ผมชกเขาไปที่หน้าของไอหมอนี่ทันที
"มึงทำอะไรแฟนกู" ผมตะโกนลั่น
"ท็อปใจเย็น...ไม่มีอะไร...ท็อป เธอ เข้าใจผิดแล้ว" เสียงของซอนเยพูดดังขึ้นข้างหูของผม เธอเกาะตัวผมเหมือนคนไม่มีเเรง
นี่ทำอะไรกันจนไม่มีแรงเลยเหรอ!!! ผมมองน่ามันขนานที่มันมองน่าผมแล้วเอามือเช็ดเลือดที่ปาก
"แล้วมันเป็นใครกัน ซอนเย บอกฉันมาเดียวนี้"ผมถามซอนเยทันที
"เขาไม่ได้ทำอะไรฉันทั้งนั้นและ..เธอกำลังเข้าใจผิดน่ะท็อป"ซอนเยตอบผมกลับอย่างใจร้อน
ไอเลวนั้นเดินออกไปแล้ว ผมพยายามจะตามมันไป แต่
"อย่า..อย่าทำอะไรเขา" เสียงของคนที่ผมรัก บอกผม
"ที่เธอรีบมาเพราะอย่างนี่เหรอ...ซอนเย"ผมถามเธออย่างใจเย็น
"ไม่ใช่น่ะท็อป....อย่าเข้าใจผิดน่ะ" สีน่าของเธอตกใจทันที
ทำไมต้องตกใจ??? เธอทำกับผมแบบเนี่ยน่ะเหรอ
ผมเดินออกจากห้องนั้นทันที โดยไม่หันไปมองเธอเลย..เซ็งง
Part: Kwon ji yong
ผมออกมาจากห้องนั้นทันที หลังจากที่เช็ดเลือดออกจากปาก..ไอชั่วแกทำเลือดฉันออก...>***<
คนเนี่ยเหรอ???ที่เธอต้องการให้ฉันจัดการ...แต่...เพื่อเธอฉันทำได้อยุ่แล้ว
ผมยกโทรศัพท์ขึ้น พร้อมกดเบอร์ที่คุ้นเคย
"ฮัลโหล"ผมกลองเสียงใส่โทรศัพท์
(ว่าไงจียง) เสียงใสในสายตอบ
"เรียบร้อยแล้วน่ะ"ผมรายงานเธอทันที
(จริงเหรอ!!นี่ยังไม่เข้าเรียนเลยน่ะ เธอเก่งจริงๆๆ) เสียงใสนั้นดูดีใจมากที่ผมบอกออกไป ทำไมละ???
"งั้น อย่าลืมรางวัลน่ะ"ผมพูดขึ้นกับเธออย่างเสียงเอาจริงเอาจัง
(จร้า แล้วเจอกันเย็นนี้..น่ารักจังจียง) แล้วเธอก็วางสายไปทันที
เเค่นี้ก็ดีใจแล้ว.....รอแค่ตัวเธอเท่านั้น
ความคิดเห็น