วิวาห์ชายทุ่ง

โปรย

“เราจะ...ก็ได้นะคะ” นั่นแหละ เขมิกาพูดออกไปอย่างนั้นจริงๆ อย่างไม่ค่อยอยากเชื่อตัวเอง เธอตั้งใจเซ็นเซอร์คำตรงกลางให้เขาตีความ มีความคิดว่านุตติ์จะตีความไม่ออกก็ได้

“พูดจริงพูดเล่น”

เขาเข้าใจ! แน่ละ เขมิกาน่าจะรู้ตั้งนานแล้วว่าหลังอุบัติเหตุเขาไม่ได้เอ๋ออย่างที่หลายๆ คนเข้าใจและลือกันไปทั่ว
เขมิกาทำใจกล้า ถึงจะเข้าใจ แต่นุตติ์ไม่เอาเธอหรอก ข้อนี้เธอมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์

“พูดจริง”

“งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ”

เอ๊ะ! ทำไมชักเหมือนจริงแปลกๆ คนใจกล้าชักร้อนวูบวาบ แต่ยังแน่ใจว่านุตติ์คงคิดจะแกล้งเธอกลับแน่

“อื้อ” หญิงสาวพยักหน้ายิ้มๆ “แต่ความจริงไม่ต้องอาบก็ได้นะคะ เขมก็...ยังไม่ได้อาบเหมือนกัน ไว้อาบทีหลังพร้อมกันก็ได้”

นุตติ์เลิกคิ้วมองเธอตรงๆ คล้ายจะแปลความหมายทุกอย่างในการสื่อสารครั้งนี้ เขมิกาคิดว่าอีกเดี๋ยวเขาคงส่ายหน้าแล้วเดินหนีไป แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือ เขาก้าวพรวดเดียวถึงตัวเธอที่กำลังยืนอึ้ง