คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue
T SLaVender Tear Drop S
Prologue
เด็กหนุ่ม อายุราว 14 ปี นั่งอยู่ริมสระน้ำ นัยน์ตาจ้องลงไปใน ภาพสะท้อน ของดวงจันทร์เสี้ยว ที่สะท้อนอยู่ในน้ำ พลางหวนนึกถึงอดีต ... ใช่ครับ ... นั่นผมเอง
อดีต ... ผมยังนึกถึงอดีต อยู่ได้อย่างไร ...
อดีต... ดวงหน้ากลม ดวงตาที่สว่างไสว ไปด้วยประกาย แห่งความสุข ผมสีดำแดง ยาวสลวย ที่โบกพัดไปตามลม
... เธอ ... ยามที่เธอมองผม รอยยิ้มที่งดงามที่สุดก็เผยออกมา เสียงนุ่มหวาน ...ของเธอ
“เชด..!! เค้าจะปิดหอแล้วว๊อย..!!” เย้ย..!! ใครขัด ฟะ...
เด็กหนุ่มวัยรุ่น หุ่นผอมเพรียว ผิวขาว ผมสีดำที่ซอยข้างหน้าไว้ วิ่งลงมายังข้างสระน้ำ เขาชื่อ ชิล เป็น พี่ชายอายุ 17 ปีของผมเอง
“เชด ...เป็น’ไรไปอีกล่ะ” เขาถามขึ้น
“…”
“มีอะไร ไม่สบายใจปรึกษาพี่ได้นะ” เขาว่าต่อ
“…” ผมหันไปมองคนพูด แบบไม่เชื่อสุดๆ
“... แต่พี่ไม่ช่วย หรอกนะ ฟังอย่างเดียว” เขาจบลง
“เฮอะ...!”
“ว่าแต่เราน่ะ มานั่งฟังเพลง’ไรอยู่คนเดียวน่ะ” เขาซักต่อ
“เพลง I Knew I Love You ของ วง
“อืม ...” เขาไม่พูดอะไรต่อ
“...”
เงียบกันไปซักพัก
“โอเคๆ มีอะไร ก็ปรึกษาพี่ได้นะ” ชิล พูดขึ้น
“อืม” ผมว่า
“…”
“ไม่เป็นไรหรอก ขอบใจนะ” ผมตอบ
“…”
“…”
เงียบอีก ... (เอาหน่า.. บรรยากาศ...)
“ชิล ...!” ผมพูดขึ้น
“หยึย...!” เขาตกใจ
“พี่จะรู้สึกยังไง ถ้าแฟนพี่ไปเรียนต่อต่างประเทศ แบบไม่มีกำหนดกลับ” ผมถามเขา
“เอ่อ…ไม่รู้สิ ไม่มีแฟน เหอๆๆ”
“เอ๊ะ ตอบดีๆสิ”
“อืมๆ นึกก่อน”
“…”
“ก็คงจะ ... คิดถึงเค้าล่ะมั้ง” เขาตอบ
“แล้วต่อจากนั้น ล่ะ”
“ก็ คงรอเค้ามั้ง ... ขึ้นอยู่กับว่า จากกันแบบไหน” ชิล ว่า
“…”
“…”
“จากแบบ...”
“…”
“แบบไม่มี การบอกลา” ผมตอบ
“อ่ะ...!”
“ไม่บอกแม้แต่จะไป...” ผมบอกเขา
“…”
“…”
“อืม หนักใจแฮะ” เขาว่า
“…”
“ถ้าไม่ใช่เค้าไม่อยากให้เจ็บปวดก็...” ชิลบอกผม
“ก็...”
“ก็....”
“ก็ อะไรล่ะว๊า...!” ผมโมโห
“ก็...ทิ้ง ไง” เขาจบลง
“!?!”
“…”
“…” ผมเงียบ...
“เชดได้ยินเสียง’ไร ป้ะ” ชิลถาม
“เสียงไร”
“เสียง อกหัก ไงจ๊ะ เอิ๊กๆ”
“เดี๋ยว โดนดีดกระเด็น...!”
“อิอิอิ”
“- -* … ไปตายเลยไป”
“…”
“…”
“เชด” เขาพูดขึ้น
“…”
“พี่แอมแปร์ ใช่ป่าว..?”
“…” เขาเดาได้ตรงมากจนผมแทบไม่เชื่อ... รู้แล้วจะถามทำไม ฟะ
“ใช่มั้ย...” เขายังย้ำ
“ใช่” ผมพูดช้าๆ
“อืม...” ชิลไม่พูดอะไรต่อ... นั่นแหละ มันน่าอัดซักป้าบ ผมไม่รู้ว่าทำไม ถึงรู้สึกว่าการที่เขานั่งเงียบมันยิ่งทำให้ผมโมโห มากยิ่งกว่า การที่เขามาล้อเลียน เสียอีก...
“เชด...คนที่เรารัก น่ะ บางครั้ง ก็อาจกลายเป็นคนที่เราเกลียดที่สุด หรือ คิดถึงที่สุด ก็ได้นะ ขึ้นอยู่กับ มุมมอง...” ชิล พูด
“…”
“ไหน ลองเล่าให้พี่ฟังหน่อยสิ” ชิล พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ห่วงใย
“แกเป็นใคร...! เอาพี่เราไปไว้ที่ไหน...!” ผมตะโกนขึ้น
“เย้ย…! อะไรๆ” ชิล ตกใจ
“แกเป็นใครกันแน่ ปกติพี่เราไม่พูดอะไรน่าฟังแบบนี้หรอก”
“อ้าว ไอ้คุณเชด อุตส่าห์เป็นห่วง ไอ้***** *** ** * * * **** * * ***** ** ** (เซนเซอร์ คับ) เดี๋ยวปั๊ด ถีบให้เลย”
“อิอิอิ บนหัวเลี้ยงงู ในปากเลี้ยงหมา ก็ยังเงี้ยแหละ” ผมแซวเขา
“…”
“…”
“เล่าให้พี่ฟังหน่อย”
“เรื่องมันก็...”
………………………………………………………………………………………………..
WITH THE SORROW EYES, AND THE DESPAIRING LIES
ด้วยดวงตาที่เศร้าสร้อย และ เรือนร่าง ที่สิ้นหวัง...
The Despairing Epilogue: Chapter 2 Scene 7
ความคิดเห็น